γαπητοί φίλοι,

Σς καλωσορίζω στό προσωπικό μου ἱστολόγιο καί σς εχομαι καλή περιήγηση. Σ’ ατό θά βρετε κείμενα θεολογικο καί πνευματικο περιεχομένου, πως κείμενα ναφερόμενα στήν πίστη καί Παράδοση τς κκλησίας, ντιαιρετικά κείμενα, κείμενα πνευματικς οκοδομς, κείμενα ναφερόμενα σέ προβληματισμούς καί ναζητήσεις τς ποχς μας καί, γενικά, διάφορα στοιχεα πό τήν πίστη καί ζωή τς ρθόδοξης κκλησίας.

Εχομαι τά κείμενα ατά καί κάθε νάρτηση σ’ ατό τό ἱστολόγιο νά φανον χρήσιμα σέ σους νδιαφέρονται, νά προβληματίσουν θετικά, νά φυπνίσουν καί νά οκοδομήσουν πνευματικά.

ελογία καί Χάρις το Κυρίου νά εναι πάντοτε μαζί σας.

Μετά τιμς καί γάπης.

π. Σωτήριος θανασούλιας

φημέριος Μητροπολιτικο ερο Ναο γίου Βασιλείου Τριπόλεως.

Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 2016

Ουσία και προέλευση του θανάτου


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος Ζ' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Ι', τους 2015-2016.

οσία το θανάτου: Θάνατος οσιαστικά εναι ποχωρισμός πό τόν Θεό. Θεός εναι Ζωή. ,τι εναι νωμένο μέ τόν Θεό, ζε, καί ,τι ποχωρίζεται πό τόν Θεό, ποθνήσκει. θάνατος εναι πουσία καί στέρησις Θεο: «σον φίστατο δάμ τς ζως, τοσοτον προσήγγιζε τ θανάτ. Ζωή γάρ Θεός. Στέρησις δέ τς ζως θάνατος» (Μ. Βασίλειος). θάνατος μφανίζεται μέ δύο μορφές: α) πνευματικός θάνατος «θάνατος πρτος» εναι διά τς μαρτίας ποχωρισμός πό τόν Θεό ( κατ’ ξοχήν θάνατος) καί β) φυσικός θάνατος «θάνατος δεύτερος» εναι χωρισμός τς ψυχς πό τό σμα. φυσικός θάνατος εναι τό ναγκαο ποτέλεσμα το πνευματικο. Κατά τήν ρθόδοξη Παράδοση, θάνατος, παρά τήν μεγάλη καί πραγματική του δύναμη, δέν εναι «οσία», λλά στέρηση καί πουσία: «κακία οκ οσία τίς στιν, οδέ οσίας δίωμα, λλά συμβεβηκός, τοι κ το κατά φύσιν ες τό παρά φύσιν κούσιος παρεκτροπή» (ω. Δαμασκηνός). θάνατος ς «μέγιστο κακό», συνδέεται στενά με τό «πρόβλημα τς θεοδικίας»: Γιατί τό κακό στόν κόσμο; Γιατί ο πόλεμοι καί ο ναταραχές; Γιατί ο σεισμοί, ο θεομηνίες, ο φυσικές καταστροφές; Γιατί εημερε σεβής καί δυστυχε δίκαιος; «Τί τι δός σεβν εοδοται;» (ερ. 12,1). Τό κακό, γενικά, εναι «μή ν», «πουσία», «στέρησις» καί «παρυπόστασις», πως τό σκότος εναι πουσία φωτός. λες ο μορφές το κακο εναι «συμβεβηκότα», «πισυμβάντα», «πεισελθόντα τ φύσει» καί «παρά φύσιν προσθήκη» σ’ ατήν (γ. ουστνος Πόποβιτς). δημιουργία το Θεο εναι «καλή λίαν», τό δέ κακό καί θάνατος, εναι μία «παράσιτος δύναμις» στήν «καλήν λίαν» δημιουργία το Θεο. Τό κακό γκειται χι στή φύση, λλά στήν προαίρεση τν πραγμάτων. Προαίρεση, μως, χουν μόνο τά λογικά ντα.

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2016

Ο θάνατος ως αποτέλεσμα της πτώσεως


Διάγραμμα – Περίληψη
Θέματος ΣΤ' το Θεολογικο Προγράμματος «ρθοδοξία καί Ζωή»
τς ερς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,
περιόδου Ι', τους 2015-2016.

πρώτη πτώση ( πτώση το ωσφόρου): Στά Βιβλικά κείμενα θάνατος μφανίζεται γιά πρώτη φορά ς «πειλή» γιά τήν παράβαση τς ντολς το Θεο, δηλ. σχετίζεται μέ τήν νθρώπινη πτώση. πτώση ποτελε «κλειδί», γιά τήν κατανόηση τς ρθόδοξης Σωτηριολογίας καί, γενικά, τς ρθόδοξης Θεολογίας. στόσο, τς νθρώπινης πτώσης προηγεται μιά λλη πτώση, κείνη το ωσφόρου. ρχική κατάσταση τν δαιμόνων: γγελοι φωτός. διάβολος, ς λεύθερο («ατεξούσιον») δημιούργημα καί ς «φύσει γαθός» καί «προαιρέσει κακός». πτσις το ωσφόρου: «κενος ( Σατανς) νθρωποκτόνος ν π’ ρχς, καί ν τ ληθεί οκ στηκεν» (ω. 8,44). «θεώρουν τόν Σατανν ς στραπήν κ το ορανο πεσόντα» (Λουκ. 10,18). ατία τς πτώσεως: «παράχρησις» (κακή χρήση) το «ατεξουσίου» (τς λευθερίας του). οσία τς πτώσεως: «βρις», «περηφανία» καί «παρσις». «Σύ δέ επας ν τ διανοί σου· Ες τόν ορανόν ναβήσομαι, πάνω τν στέρων το ορανο θήσω τόν θρόνον μου, καθι ν ρει ψηλ, πί τά ρη τά ψηλά τά πρός Βορρν, ναβήσομαι πάνω τν νεφν, σομαι μοιος τ ψίστ» (σ. 14, 12-14). πτώση το ωσφόρου, ς κατάσταση θανάτου (πνευματικο θανάτου - πομακρύνσεως - ποκοπς πό τόν Θεό). Ο δαίμονες, ς «κίνητοι πρός τό καλόν», «ο φύσει, λλά χάριτι».

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016

Εισηγητικό κείμενο: «Σχέσεις της Ορθοδόξου Εκκλησίας προς τον λοιπόν χριστιανικόν κόσμον»


ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ

πό τς Ε Προσυνοδικς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (Σαμπεζύ-Γενεύη, 10-17 κτωβρίου 2015) γκριθέν σχέδιον κειμένου τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου τς ρθοδόξου κκλησίας. Δημοσιεύεται συμφώνως πρός τήν πόφασιν τς Συνάξεως τν Προκαθημένων τν ρθοδόξων κκλησιν, Σαμπεζύ-Γενεύη, 21-28 ανουαρίου 2016]

ρθόδοξος κκλησία, οσα Μία, γία, Καθολική καί ποστολική κκλησία, ν τ βαθεί κκλησιαστικ ατοσυνειδησί ατς πιστεύει κραδάντως τι κατέχει κυρίαν θέσιν ες τήν πόθεσιν τς προωθήσεως τς νότητος τν Χριστιανν ντός το συγχρόνου κόσμου.
ρθόδοξος κκλησία θεμελιο τήν νότητα τς κκλησίας πί το γεγονότος τς δρύσεως ατς πό το Κυρίου μν ησο Χριστο καί πί τς κοινωνίας ν τ γί Τριάδι καί τος μυστηρίοις. νότης ατη κφράζεται διά τς ποστολικς διαδοχς καί τς πατερικς παραδόσεως καί βιοται μέχρι σήμερον ν ατ. ρθόδοξος κκλησία χει τήν ποστολήν καί ποχρέωσιν να μεταδίδ καί κηρύττ πσαν τήν ν τ γί Γραφ καί τ ερ Παραδόσει λήθειαν, τις καί προσδίδει τ κκλησί τόν καθολικόν ατς χαρακτρα.

Εισηγητικό κείμενο: «Η σπουδαιότης της νηστείας και η τήρησις αυτής σήμερον»


Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΗΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΗΡΗΣΙΣ 
ΑΥΤΗΣ ΣΗΜΕΡΟΝ

πό τς Ε Προσυνοδικς Πανορθοδόξου Διασκέψεως (Σαμπεζύ-Γενεύη, 10-17 κτωβρίου 2015) γκριθέν σχέδιον κειμένου τς γίας καί Μεγάλης Συνόδου τς ρθοδόξου κκλησίας. Δημοσιεύεται συμφώνως πρός τήν πόφασιν τς Συνάξεως τν Προκαθημένων τν ρθοδόξων κκλησιν, Σαμπεζύ-Γενεύη, 21-28 ανουαρίου 2016].

νηστεία εναι θεία ντολή (Γεν. 2, 16-17). Κατά τόν Μ. Βασίλειον, «συνηλικιτίς στι τς νθρωπότητος· νηστεία γάρ ν τ παραδείσ νομοθετήθη» (Περί νηστείας, 1,3. PG 31, 168 A). Εναι μέγα πνευματικόν γώνισμα καί κατ’ ξοχήν κφρασις το σκητικο δεώδους τς ρθοδοξίας. ρθόδοξος κκλησία παρεγκλίτως στοιχοσα ες τε τά ποστολικά θεσπίσματα καί τούς συνοδικούς κανόνας καί ες τήν καθ’ λου πατερικήν παράδοσιν, διεκήρυξε πάντοτε τήν ψίστην ξίαν τς νηστείας διά τόν πνευματικόν βίον το νθρώπου καί τήν σωτηρίαν ατο. Ες τόν κύκλον τς λατρείας το νιαυτο το Κυρίου προβάλλεται λη περί τς νηστείας πατερική παράδοσις καί διδασκαλία διά τήν συνεχ καί διάπτωτον γρήγορσιν το νθρώπου καί τήν πίδοσιν ατο ες τούς πνευματικούς γνας. Διό καί μνεται ες τό Τριδιον ς χάρις πολύφωτος, ς πλον καταμάχητον, ς πνευματικν γώνων ρχή, ς καλλίστη τρίβος ρετν, ς τροφή ψυχς, ς πηγή φιλοσοφίας πάσης, ς φθάρτου διαγωγς καί σαγγέλου πολιτείας τό μίμημα, ς μήτηρ τν γαθν πάντων καί τν ρετν καί ς εκών τς μελλούσης ζως.