Δοσιθέου Ιεροσολύμων, Ομολογία πίστεως (1672 μ.Χ.)

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ

ΔΟΣΙΘΕΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

1672 μ.Χ.

† ΔΟΣΙΘΕΟΣ

ἐλέῳ Θεοῦ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων

τοῖς ἐρωτῶσι καὶ πυνθανομένοις περὶ τῆς πίστεως καὶ θρησκείας τῶν Γραικῶν, ἤτοι τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, πῶς δηλονότι περὶ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως φρονεῖ, ἐν ὀνόματι κοι­νῶς τῶν ὑποκειμένων τῷ καθ’ ἡμᾶς ἀποστολικῷ θρόνῳ χριστιανῶν ἁπάντων καὶ τῶν ἐπιδημούντων τῇ ἁγίᾳ ταύτῃ καὶ μεγάλη πόλει Ἱερουσαλὴμ ὀρθοδόξων προσκυνητῶν (οἷς πᾶσα ἐν τοῖς περὶ πίστεως ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία συνάδει) ἐκδίδωσι σύντομον ὁμολογίαν ταύτην εἰς μαρτύριον πρός τε Θεοῦ πρός τε ἀνθρώ­πων εἰλικρινεῖ συνειδήσει, οὐδεμιᾶς ἄνευ προσποιήσεως.

Η «Εσχάτη Κρίσις» και ο «μέλλων αιών»

Διάγραμμα – Περίληψη

Θέματος ΙΑ' τοῦ Θεολογικοῦ Προγράμματος «Ὀρθοδοξία καί Ζωή»

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,

περιόδου ΙΑ', ἔτους 2016-2017.

Ἡ «Ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγάλη καί ἐπιφανής»: Ἡ Β' Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὡς μεταίχμιο μεταξύ «παρόντος» καί «μέλλοντος αἰῶνος». Ἡ διαφορά της ἀπό τήν Πρώτη Παρουσία εἶναι ὅτι στή μέν Πρώτη ὁ Χριστός ἐμφανίστηκε «ἐν ταπεινώσει», στή δέ Δευτέρα θά ἐμφανιστεῖ «ἐν Δόξῃ». Ἐμφάνιση «ἐν Δόξῃ» σημαίνει ἀποκάλυψη τῆς Δόξης τοῦ Θεοῦ σέ ὅλους: δικαίους καί ἁμαρτωλούς, ζῶντας καί νεκρούς. Ἡ «Ἡμέρα Κυρίου» προφητεύεται ἤδη στήν Παλαιά Διαθήκη, ὁ δέ Κύριος ἀναφέρθηκε σαφῶς στή Μέλλουσα Κρίση (Ματθ. 25, 31-46). Τότε θά ὑπάρχουν ζῶντες, οἱ ὁποῖοι δέν θά πεθάνουν, ἀλλά μόνο θά μεταβληθεῖ ἡ κατάστασή τους: «Πάντες οὐ κοιμηθησόμεθα, πάντες δέ ἀλλαγησόμεθα» (Α' Κορ. 15,51), «Ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τήν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μή φθάσωμεν τούς κοιμηθέντας» (Α' Θεσ. 4,15). Κατά συνέπειαν, ἡ Κρίση ἀναφέρεται σέ «ζῶντας» «καί νεκρούς» (πού θά ἀναστηθοῦν γιά νά κριθοῦν). «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστι» (Α' Ἰω. 4,8): Τό κριτήριο τῆς Ἐσχάτης Κρίσεως θά εἶναι ἡ ἀνιδιοτελής ἀγάπη. Ἀγάπη = δικαιοσύνη: Δέν ὑπάρχει διάσταση μεταξύ ἀγάπης καί δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἐσχάτη Κρίσις θά εἶναι ὁριστική καί ἀμετάκλητη: δέν θά ὑπάρχει ὠφέλεια, ὅπως συμβαίνει μέ τήν μερική κρίση (μετά τόν σωματικό θάνατο) ἀπό τίς ἐνέργειες τῆς Ἐκκλησίας καί ἀπό τίς ἀγαθοεργίες τῶν ζώντων. Ἡ ἔλευση τοῦ Χριστοῦ θά ἐπιφέρει καί τήν ἀνακαίνιση ὁλόκληρης τῆς κτίσεως, ἡ ὁποία θά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τή φθορά καί θά μετέχει «εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. 8,21): «Καί εἶδον οὐρανόν καινόν καί γῆν καινήν· ὁ γάρ πρῶτος οὐρανός καί ἡ πρώτη γῆ ἀπῆλθον» (Ἀποκ. 21,1). «Ἰδού καινά ποιῶ πάντα» (Ἀποκ. 21,5).

Η ανάσταση των νεκρών

Διάγραμμα – Περίληψη

Θέματος Ι' τοῦ Θεολογικοῦ Προγράμματος «Ὀρθοδοξία καί Ζωή»

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,

περιόδου ΙΑ', ἔτους 2016-2017.

Ἀνάσταση νεκρῶν καί Ἐσχάτη Κρίσις: «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν»: Ἡ πίστη στήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν (καί ὄχι ἁπλῶς στή μετά θάνατον ζωή), ὡς βασική στοιχεῖο τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως καί ὡς προϋπόθεση εἰσόδου στήν Ἐκκλησία (ἤ ὡς τμῆμα τῆς βαπτισματικῆς ὁμολογίας). Ὁ φυσικός θάνατος, ὡς «ὕπνος», καί ὁ τόπος ταφῆς τῶν Ὀρθοδόξων, ὡς «Κοιμητήριον». Ἡ σύνδεση τῆς ἀναστάσεως μέ τή Μέλλουσα Κρίση. Ὁ χρόνος τῆς κοινῆς ἀναστάσεως: ἀμέσως πρό τῆς Β' Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Οἱ βιβλικές μαρτυρίες. Ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ (Ἰω. 5, 25-29). Ἡ μαρτυρία τοῦ ἀποστόλου Παύλου (Α' Θεσ. 4, 13-17). Τό «πῶς» τῆς ἀναστάσεως: ἡ προφητεία τοῦ Ἰεζεκιήλ (37, 1-14). Ἀνάσταση νεκρῶν = ἀνάσταση σωμάτων.

Το πρόσωπο του Αντιχρίστου στην Ορθόδοξη Παράδοση

Διάγραμμα – Περίληψη

Θέματος Θ' τοῦ Θεολογικοῦ Προγράμματος «Ὀρθοδοξία καί Ζωή»

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,

περιόδου ΙΑ', ἔτους 2016-2017.

Οἱ βιβλικές μαρτυρίες: Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἀντιχρίστου, ὡς τό κατ’ ἐξοχήν «σημεῖον» τῆς Β' Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ «Ἀντιχριστολογία», ὡς παράρτημα ἤ παρένθεση τῆς Ὀρθόδοξης Ἐσχατολογίας καί Χριστολογίας. Περί Ἀντιχρίστου μαρτυρεῖ σαφῶς ἡ Ἁγία Γραφή. Τό «βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως» τοῦ προφήτου Δανιήλ (9,27, 12,11) καί ἡ σχετική μαρτυρία τοῦ Ἰησοῦ (Ματθ. 24,15, Μάρκ. 13,14). Οἱ ἀναφορές τῶν ἀποστόλων Παύλου (Β' Θεσ. 2, 3-12) καί Ἰωάννου (Α' Ἰω. 1,17, 2,18, 2,22, 4,3). Οἱ συμβολικές περιγραφές τῆς Ἀποκαλύψεως: τό «ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον» (Ἀποκ. 13, 1-18), ἡ «Βαβυλών» (Ἀποκ. 17, 1-18) κ.ἄ. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας (Ἰππόλυτος Ρώμης, Κύριλλος Ἱεροσολύμων, Ἰωάννης Δαμασκηνός, Ἀνδρέας Καισαρείας, Ἀρέθας Καισαρείας κ.ἄ.) διευκρινίζουν καί ἑρμηνεύουν τίς σχετικές βιβλικές μαρτυρίες.

Ομιλία στην 25η Μαρτίου 2017

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ 25η ΜΑΡΤΙΟΥ 2017

ΤΗΣ

κ. ΦΑΝΗΣ ΑΧ. ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ

Στην εποχή μας υπάρχουν δύο τάσεις στα θέματα του πολιτισμού, της παιδείας και όχι μόνο, η μια τάση που καθοδηγείται απ' τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, αυτή θέλει τους λαούς να εγκαταλείψουν τις ιδιαιτερότητες τους, να μιλούν την ίδια γλώσσα, να έχουν τις ίδιες αισθητικές προτιμήσεις, να αρνούνται την διαφορετική ιστορία και παράδοση τους, γιατί αυτό υπηρετεί τα μεγάλα μονοπώλια. Απ' την άλλη υπάρχει η τάση των συνειδήσεων που είναι αφυπνισμένες, των πνευματικών ανθρώπων που βλέπουν ως ένα μεγάλο κίνδυνο μια τέτοια πνευματική κλωνοποίηση του ανθρώπου και οι φωνές αυτές όλο και πληθαίνουν όσο ο κίνδυνος αυτής της μορφής της παγκοσμιοποίησης μεγαλώνει, τονίζουν την ανάγκη της παιδείας, του σεβασμού της εθνικής ιστορίας χωρίς αυτό να σημαίνει άρνηση της διαφορετικότητας και υιοθέτηση ρατσιστικών συμπεριφορών.