Εγκύκλιος Οικουμενικού Πατριαρχείου 21-1-1952

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΑΡ. 88 / 21-1-1952

[ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΕΩΣ]

Μακαριώτατε καὶ Ἁγιώτατε Πάπα καὶ Πατριάρχα Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης γῆς Αἰγύπτου, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητὲ καὶ περιπόθητε ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ τῆς ἡμῶν Μετριότητος Κύριε Χριστοφόρε[1], τὴν Ὑμετέραν Σεβασμίαν Μακαριότητα ἀδελφικῶς ἐν Κυρίῳ κατασπαζόμενοι, ὑπερήδιστα προσαγορεύομεν.

Κατόπιν τῆς μετὰ τὴν λῆξιν τοῦ τελευταίου πολέμου γενομένης συγχωνεύσεως τῶν πρότερον κεχωρισμένως καὶ ὅλως αὐτοτελῶς ὑφισταμένων καὶ ἐργασθεισῶν μεγάλων Χριστιανικῶν Ὀργανώσεων «Περὶ Ζωῆς καὶ Ἐργασίας» καὶ «Περὶ Πίστεως καὶ Διοικήσεως» εἰς μίαν κοινὴν Ὀργάνωσιν, τὸ σημερινὸν Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν, εἶχε προκύψει ζήτημα συμμετοχῆς ἢ οὐ καὶ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὰς ἐργασίας καὶ τὰ Συνέδρια τοῦ Συμβουλίου τούτου, ἐφ’ οὗ καὶ ἐζητήθη ἡ γνώμη τῶν σεβασμίων Προκαθημένων τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν διὰ τῶν ἀπὸ δ΄ Φεβρουαρίου 1947, ἀριθ. Πρωτ. 45, Ἐγκυκλίων Γραμμάτων.

Η στάση μας στις ιερές Ακολουθίες

Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἡ στάση μας στόν Ναό τοῦ Θεοῦ καί στίς ἱερές Ἀκολουθίες εἶναι κάτι πού πρέπει νά προσέχει ἰδιαίτερα καθένας ἀπό μᾶς. «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετά φόβου», ἀκοῦμε στή Θεία Λειτουργία. Ἐπειδή πολλοί δέν γνωρίζουν ποιά εἶναι ἡ σωστή σταση στίς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, τό κείμενο αὐτό ἔχει σκοπό νά ἐνημερώσει γιά πρακτικά θέματα, ὅπως πότε στεκόμεθα ὄρθιοι, πότε μποροῦμε νά καθίσουμε, πῶς προσκυνοῦμε κ.ἄ.

Πότε «ἱστάμεθα» (στεκόμεθα ὄρθιοι):

Ὅταν ἀκοῦμε «Σοφία. Ὀρθοί» ἤ «Στῶμεν καλῶς» ἤ «Ὀρθοί» γενικά.

Ὅταν λέγεται τό Εὐαγγέλιο σέ κάθε Ἀκολουθία.

Στήν Εἴσοδο τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς Λειτουργίας.

Στόν Ὄρθρο: στόν Ἑξάψαλμο (καί μένουμε ἀκίνητοι στή θέση μας, χωρίς νά κάνουμε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ), στήν προσκύνηση τοῦ Εὐαγγελίου τίς Κυριακές καί στήν «Τιμιωτέρα» (στήν «Τιμιωτέρα» κατεβαίνουμε ἀπό τό στασίδι μας καί κάνουμε τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ μέ μία μετάνοια κάθε φορά στή φράση «σέ μεγαλύνομεν»).

Σέ ὅλη τή Θεία Λειτουργία γενικά «ἱστάμεθα», ὁπωσδήποτε δέ στή διάρκεια τῆς ἁγίας Ἀναφορᾶς (ἀπό τό «Στῶμεν καλῶς» μέχρι τό «Καί ἔσται τά ἐλέη»), στό «Πρόσχωμεν. Τά Ἅγια τοῖς ἁγίοις», στό «Μετά φόβου» καί σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς Κοινωνίας τῶν Πιστῶν, στό «Πιστεύω» καί στό «Πάτερ ἡμῶν», στήν Ἀπόλυση τῆς Λειτουργίας (καί κάθε Ἀκολουθίας). 

Απόφασις του εν Μόσχα Συνεδρίου κατά του Παπισμού (1948)

ΑΠΟΦΑΣΙΣ

ΤΟΥ ΕΝ ΜΟΣΧΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙ­ΣΜΟΥ

(1948 μ.Χ.)

Τὸ συνέδριον τῶν ἀρχηγῶν καὶ ἀντιπροσώπων τῶν Ὀρθοδόξων αὐτοκεφά­λων Ἐκκλησιῶν, ἀκοῦσαν τῶν ἑπομένων εἰσηγήσεων: «Παπισμὸς καὶ Ὀρθόδο­ξος Ἐκκλησία», «Σχέσεις τοῦ Βατικανοῦ πρὸς τὰς Ὀρθοδόξους Σλαυϊκὰς Ἐκ­κλησίας κατὰ τὰ τελευταῖα 30 ἔτη», «Βατικανὸν καὶ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία», «Ῥωμαϊκὴ Ἐκκλησία καὶ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ», ἀποφαίνεται ὅτι:

Ἡ Ῥωμαϊκὴ Κουρία μετὰ τοῦ ἐπισκόπου Ῥώμης ἐπὶ κεφαλῆς ἐν τῇ ῥοῇ τῶν αἰώνων, - ὡς ἔγραφον ἄλλοτε οἱ Πατέρες τῆς Ἀφρικανικῆς Συνόδου πρὸς τὸν Πάπαν Καιλεστῖνον -, διέφθειρεν, ὑπὸ τὴν ἐπίδρασιν κοσμικῆς καὶ ὑπερ­φιάλου οἰήσεως καὶ ἄλλων καθαρῶς ἀνθρωπίνων αἰτίων, τὴν ἀληθῆ εὐαγγελικὴν διδασκαλίαν, ἣν παρέλαβε παρὰ τοῦ Κυρίου διὰ τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, «τῶν σαλπίγγων τούτων τοῦ Πνεύματος». Περιφρονήσαντες οἱ ἐπίσκοποι Ῥώμης τὴν κατηγορηματικὴν ἐντολὴν τῶν Πατέρων τῆς ΣΤ΄ οἰκουμενικῆς Συνόδου, «ἀκαινοτόμητόν τε καὶ ἀπαράτρωτον φυλάττειν τὴν παραδοθεῖσαν ἡμῖν πίστιν ὑπὸ τῶν αὐτοπτῶν καὶ ὑπηρετῶν τοῦ Λόγου, τῶν θεοκρίτων Ἀποστόλων», παρέφθειραν τὴν καθαρότητα τῆς διδασκαλίας τῆς ἀρχαίας οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας διὰ τῶν νεοεισαχθέντων δογμάτων περὶ τοῦ Filioque, τῆς ἀσπίλου συλλήψεως τῆς Θεοτόκου καὶ ἰδίως τῆς παντελῶς ἀντιχριστιανικῆς διδασκαλίας περὶ τοῦ πρωτείου τοῦ Πάπα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ τοῦ ἀλαθήτου αὐτοῦ. Διὰ τῆς ἀντιχριστιανικῆς ταύτης καινοτομίας των οἱ ἐπίσκοποι Ῥώμης προὐξένησαν τεραστίαν ζημίαν εἰς τὴν ἑνότητα τῆς οἰκουμενικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καὶ γενικῶς εἰς τὸ ἔργον τῆς προσοικειώσεως τῆς σωτηρίας ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τῆς γῆς.

Για τη συμπεριφορά των συζύγων (πνευματικές υποδείξεις)

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

Μιά πολύτιμη συμβουλή!

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (350-407 μ.Χ.), ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί ἕνας ἀπό τούς κορυφαίους Ὀρθοδόξους ἀσκητές, συμβουλεύει τόν ἄνδρα πῶς νά συμπεριφέρεται στή σύζυγό του, γιά νά μήν ἐπέρχεται ἡ ψυχρότητα μεταξύ τῶν συζύγων μέσα στόν Γάμο καί γιά νά μήν καταλήγουν οἱ ἄνθρωποι στόν χωρισμό. Ἡ φωνή του ἀπό 4ο αἰῶνα μ.Χ. εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρη σήμερα, πού ὁ ἱερός θεσμός (τό Μυστήριο) τοῦ Γάμου πλήττεται καί κινδυνεύει ἀπό πολλές πλευρές. Συμβουλεύει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος τόν ἄνδρα: