Πράξις Μείζονος και Ενδημούσης Συνόδου (4-6-2004)

ΠΡΑΞΙΣ

ΤΗΣ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙῼ ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΕΝΔΗΜΟΥΣΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

4 - 6 - 2004

 (ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ)

Ἀριθμ. Πρωτ. 474

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, δεδωκώς τήν Ἑαυτοῦ εἰρήνην τοῖς Αὐτοῦ Μαθηταῖς καί Ἀποστόλοις ἔτι τῷ βίῳ συμπαρών, ἐκάλεσεν ἐξαιρέτως πάντας εἰς ἑνότητα διά τῆς τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἐπιφοιτήσεως ἐν τῇ μεγάλῃ καί σωτηρίῳ ἡμέρᾳ τῆς Πεντηκοστῆς, διανοίξας ἐν τῇ ἀπείρῳ Αὐτοῦ ἀγαθότητι κρουνούς ἀγάπης, καταλλαγῆς καί ἀφέσεως τῶν πεπλημμελημένων. Ἡ εἰρήνη αὕτη τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν, ἐξαρτωμένη ἀπό τῆς γνώμης τῶν ὑποδεχομένων αὐτήν, συχνάκις ἀποδημεῖ, ὅταν τό στασιάζον καί διαιροῦν πνεῦμα κυριαρχήσῃ ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν. Δυνάμεθα πάντως, εἴ γε καί θέλομεν, ἐπαναγαγεῖν αὐτήν, πάντα τά κωλύματα αὐτῆς ἐκβάλλοντες καί τόν ὑπήκοον καί εἰρηναῖον βίον ἀσπαζόμενοι.

Χαράν τοίνυν καί ἀγαλλίασιν ᾐσθάνθη ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως, γνοῦσα διά γράμματος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τήν ἀπόφασιν τοῦ συνόλου τῶν Ἱεραρχῶν αὐτῆς, πλήν ἑνός, τήν ληφθεῖσαν τῇ ἐπιπνοίᾳ τοῦ Παναγίου καί Ζωαρχικοῦ Πνεύματος, κατά τάς ἑορτασίμους ταύτας ἡμέρας τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς. Ἡ ἀπόφασις αὕτη, ἥτις ἐλήφθη ἐν τῇ ἐκτάκτῳ συνεδρίᾳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τῇ κη΄ Μαίου ἐ.ἔ., ἔχει ἐπί λέξει οὕτως:

Πράξις Μείζονος και Ενδημούσης Συνόδου (30-4-2004)

ΠΡΑΞΙΣ

ΤΗΣ ΕΝ ΦΑΝΑΡΙῼ ΣΥΝΕΛΘΟΥΣΗΣ

ΜΕΙΖΟΝΟΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΣ ΕΝΔΗΜΟΥΣΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

30 - 4 - 2004

(ΠΕΡΙ

ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ)

Ἀριθμ. Πρωτ. 384.

Τάς ὁπωσδήποτε τήν κανονικήν τάξιν παραβλαπτούσας καί καταστρατηγούσας ἐνεργείας, συνιστώσας εἰσπήδησιν εἰς τό κανονικόν ἔδαφος ἑτέρας Ἐκκλησίας, ἀποδοκιμάζειν καί καταδικάζειν οἱ Ἱεροί Κανόνες διακελεύονται.

Κατά τήν Ἁγίαν οὖν Γραφήν καί τούς Θείους Πατέρας τάξις συνέχει καί τά οὐράνια καί τά ἐπίγεια. Τήν εὐταξίαν ὀφείλουν πάντες ἵνα φυλάττωσιν ὡς συνεκτικήν καί συστατικήν τῆς εἰρήνης, μάλιστα δέ οἱ τῶν Ἐκκλησιῶν προεστῶτες, οἵτινες, γνωρίζοντες τά ἴδια μέτρα καί ὅρια, δέον ὅπως μένωσιν ἐντός αὐτῶν. Οἱ ἱεροί κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἐν συμφωνίᾳ διαχρονικῇ ἐπιτάσσουν «μή τολμᾶν τόν Ἐπίσκοπον ἔξω τῶν ἑαυτοῦ ὅρων χειροτονίας ποιεῖσθαι εἰς τὰς μή ὑποκειμένας αὐτῷ πόλεις καί χώρας παρά τήν τῶν κατεχόντων τὰς πόλεις ἐκείνας ἤ τὰς χώρας». Οἱ ὑπερορίως ἐνεργοῦντες καί πράττοντες, ἐπειδή διά τῆς εἰσπηδήσεως εἰς ξένας ἐπαρχίας ἀποδιώκουν τήν ὁμόνοιαν καί εὐταξίαν καί συγχέουν τὰς Ἐκκλησίας, καθιστάμενοι διδάσκαλοι καί αὐτουργοί τῆς ἀταξίας, ἀντιμετωπίζονται μετ’ αὐστηρότητος (Κανόνες 35ος Ἁγ. Ἀποστόλων, 2ος Β´ Οἰκουμ. Συνόδου καί ἄλλοι συμφωνοῦντες).

Μήνυμα Προκαθημένων Ορθοδόξων Εκκλησιών (26/9/1995)

ΜΗΝΥΜΑ

ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΠΑΤΜΟΣ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1995

«Ἡ εὐλογία καὶ ἡ δόξα καὶ ἡ σοφία καὶ ἡ εὐχαριστία καὶ ἡ τιμὴ καὶ ἡ δύναμις καὶ ἡ ἰσχὺς τῷ Θεῷ ἡμῶν εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν» (Ἀποκ. 7,12).

1. Δοξολογίαν καὶ αἶνον καὶ εὐχαριστίαν ἀναπέμπομεν τῷ ἐν Τριάδι Θεῷ ἡμῶν, ὅτι ἠξίωσε καὶ νῦν ἡμᾶς, τοὺς διὰ τοῦ ἐλέους καὶ τῆς χάριτος Αὐτοῦ Προκαθημένους τῶν κατὰ τόπους Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅπως συναχθῶμεν «ἐν τῇ νήσῳ τῇ καλουμένῃ Πάτμῳ» (Ἀποκ. 1,9) συνεορτάσαι τὴν συμπλήρωσιν χιλίων καὶ ἐννεακοσίων ἐνιαυτῶν ἀπὸ τῆς συγγραφῆς τοῦ ἱε­ροῦ Βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου, τῆς κατακλεῖδος ταύτης τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας Γραφῶν.

Μήνυμα Προκαθημένων Ορθοδόξων Εκκλησιών (15/3/1992)

ΜΗΝΥΜΑ

ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΦΑΝΑΡΙΟΝ

15 ΜΑΡΤΙΟΥ 1992, ΚΥΡΙΑ­ΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Εἰς τό ὄνομα

τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

1. Συνελθόντες ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι εἰς σύσκεψιν, σήμερον, 15ην Μαρτίου 1992, Κυριακὴν τῆς Ὀρθοδοξίας, τῇ πρωτοβου­λίᾳ καὶ προσκλήσει τοῦ ἐν ἡμῖν Πρώτου, Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυρίου Βαρθολομαίου, κατόπιν ἐκφρασθείσης ἐπιθυμίας καὶ ἄλλων ἀδελφῶν Προκαθημένων, εἰς Φανάριον καὶ ὑπὸ τὴν προεδρίαν αὐτοῦ, ἡμεῖς, οἱ κατὰ ἔλεος καὶ χάριν Θεοῦ Προκαθήμενοι τῶν κατὰ τόπους Ἁγιωτάτων Πατριαρχείων καὶ Αὐτοκεφάλων καὶ Αὐτονόμων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ἤ­τοι:

Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ῥώμης καὶ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος

Πάπας καὶ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρι­κῆς Παρθένιος

Πατριάρχης Ἀντιόχειας καὶ πάσης Ἀνατολῆς Ἰγνάτιος

Πατριάρχης τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλὴμ καὶ πάσης Παλαιστίνης Διόδωρος

Πατριάρχης Μόσχας καὶ πάσης Ῥωσσίας Ἀλέξιος

Πατριάρχης Βελιγραδίου καὶ πάσης Σερβίας Παῦλος

Πατριάρχης Βουκουρεστίου καὶ πάσης Ῥουμανίας Θεόκτιστος

Πατριάρχης Σόφιας καὶ πάσης Βουλγαρίας Μάξιμος

Ἀρχιεπίσκοπος Μετσχέτης καὶ Τιφλίδος καὶ Καθολικὸς Πατριάρχης πάσης Γεωργίας Ἠλίας (ἐκπροσωπούμενος ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου)

Ἀρχιεπίσκοπος Νέας Ἰουστινιανῆς καὶ πάσης Κύπρου Χρυσόστομος (ἐκπροσωπούμενος ὑπὸ τοῦ Μακ. Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας)

Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Σεραφεὶμ

Μητροπολίτης Βαρσοβίας καὶ πάσης Πολωνίας Βασίλειος

Μητροπολίτης Πράγας καὶ πάσης Τσεχοσλοβακίας Δω­ρόθεος, καὶ

Ἀρχιεπίσκοπος Καρελίας καὶ πάσης Φιλλανδίας Ἰωάν­νης,

διαβουλευθέντες μετ’ ἀδελφικῆς ἀγάπης ἐπὶ τῶν ἀπασχολούντων τὴν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικὴν καὶ Ἀποστολικὴν Ὀρ­θόδοξον Ἐκκλησίαν ἡμῶν θεμάτων καὶ τελέσαντες ἀπὸ κοι­νοῦ τὴν Θείαν Εὐχαριστίαν ἐπὶ τῇ Κυριακῇ ταύτῃ τῇ ἀπὸ αἰώ­νων ἀφιερωμένῃ τῇ Ὀρθοδοξίᾳ, ἐν τῷ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διαδηλοῦμεν τὰ ἑξῆς:

Απόφασις Γ΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως (Ρόδος 15/10/1964)

Γ΄ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΑΣΚΕΨΙΣ

ΑΠΟΦΑΣΙΣ

ΡΟΔΟΣ  15-10-1964

1. Ἡ ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία διακηρύσσει, ὅτι ἐπιθυμεῖ πάντοτε τὰς μεθ’ ὅλων τῶν χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν καὶ Ὁμολογιῶν ἀγαθὰς σχέσεις, ἐπ’ οἰκοδομῇ τῆς ἑνότητος τῶν χριστιανῶν ἐν τῇ μιᾷ, ἁγίᾳ, καθολικῇ καὶ ἀποστολικῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Κυρίου, κατὰ τὸ ῥῆμα αὐτοῦ «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν».

2. Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ ἡ Α΄ ἐν Ῥόδῳ Πανορθόδοξος Διάσκεψις ἀπεφάνθη ὑπὲρ τῆς ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ καλλιεργείας τῶν διαχριστιανικῶν σχέσεων, ἡ δὲ Β΄ Πανορθόδοξος Διάσκεψις ἀπεφάσισε κατ’ ἀρχήν, ἵνα προτείνῃ τῇ Ῥωμαιοκαθολικῇ Ἐκκλησίᾳ διάλογον ἐπὶ ἴσοις ὅροις.

«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 76, Οκτ. - Δεκ. 2017

ΤΕΥΧΟΣ 76       ΤΡΙΠΟΛΙΣ      ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ  2017

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Χάριτι Θεοῦ Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τίς Μοναστικές ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ Λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἡ σκέψις ὅλων μας σήμερα στρέφεται εὐλαβικά πρός τό θεῖον Βρέφος καί ὅλοι νοερά μεταφερόμεθα στή Βηθλεέμ καί ὁ καθένας μας ἀνάλογα μέ τή δύναμι τῆς πίστεώς του, τόν βαθμόν τῆς γνώσεώς του καί τήν ποιότητα τῆς ἀγάπης του θεωρεῖ, στοχάζεται καί ζῆ τό μυστήριον τῆς ἐνσάρκου φανερώσεως τοῦ Θεοῦ. Οἱ διηγήσεις τῶν Εὐαγγελιστῶν, οἱ λόγοι τῶν Πατέρων καί τῶν Προφητῶν, οἱ εἰκόνες τῶν ἁγιογράφων καί οἱ ὕμνοι τῶν ὑμνογράφων εἶναι πλούσια προσφορά καί βοήθεια θετική διά νά προσεγγίσωμε τόν δι’ ἡμᾶς γεννηθέντα Ἰησοῦν καί νά διδαχθοῦμε ἀπό τά πρόσωπα πού συνεργοῦν καί μυσταγωγοῦν γύρω ἀπό τό Μέγα τοῦτο Μυστήριον τῆς Γεννήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Απόφασις Β΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως (Ρόδος 29/9/1963)

Β΄ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΔΙΑΣΚΕΨΙΣ

ΑΠΟΦΑΣΙΣ

ΡΟΔΟΣ  29-9-1963

Ἡ Β΄ Πανορθόδοξος Διάσκεψις τῆς Ῥόδου, «ἀποδεχθεῖσα τήν, πρωτοβου­λίᾳ τοῦ παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Ἀθηναγόρου, πρότασιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ὁμοφώνως ἀπεφάσισεν, ὅπως ἡ κατὰ ἀνατολὰς Ὀρθόδοξος ἡμῶν Ἐκκλησία προιτείνῃ τῇ σεβασμίᾳ Ῥωμαιοκαθολικῇ Ἐκκλησίᾳ τὴν ἔναρξιν διαλόγου μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν ἐπὶ ἴσοις ὅροις. Ἐπὶ τὴν ἀπόφασιν ταύτην ἥκομεν πρῶτον μὲν ἀφορῶντες εἰς τὸν κοινὸν τῆς πίστεως ἡμῶν ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, οὗ τὸ ἅγιον θέλημα «ἵνα πάντες ἓν ὦσιν», εἶτα δὲ ἀποβλέποντες καὶ εἰς τοὺς ἀπὸ τῆς ἀδιαιρέτου Ἐκκλησίας κοινοὺς τοῦ Πνεύ­ματος θησαυρούς, ἐν τῇ πεποιθήσει ὅτι οὐ μόνον τὴν ὑπὲρ τῆς χριστιανικῆς ἑνότητος εἰλικρινῆ θέλησιν τῆς Ὀρθοδοξίας ἐκφράζομεν, ἀλλ’ ὅτι καὶ πρὸς τὴν αὐτὴν ἀπευθυνόμεθα τῆς σεβασμίας Ῥωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας διάθεσιν, ἐπὶ δὲ πᾶσι καὶ ἐν ἐλπίδι ὅτι συνοικοδόμοι ἐσόμεθα τῆς τῶν πάντων ἑνότητος, ἐν ἀγάπῃ ἐποικοδομοῦντες καὶ «αὐξάνοντες εἰς αὐτὸν τὰ πάντα, ὅς ἐστιν ἡ κεφαλή, ὁ Χριστός».

ΠΗΓΗ:

Ἰω. Καρμίρη, Τά Δογματικά καί Συμβολικά Μνημεῖα τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας,

τ. ΙΙ, ἔκδ.  β΄,  Graz - Austria 1968, σ. 1009.

Η περί ανθρώπου διδασκαλία των «Μαρτύρων του Ιεχωβά»

Η ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΩΝ «ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ»

ΠΡΩΤ.

ΣΩΤΗΡΙΟΥ Ο. ΑΘΑΝΑΣΟΥΛΙΑ

Εἰσήγηση

στό Σεμινάριο Ἀπολογητικῆς τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ,
Ἱ. Ναός Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Δήμου Μεταμορφώσεως Ἀττικῆς, 
Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου 2018[1].

Σεβαστοί πατέρες καί ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Πρίν εἰσέλθω στό θέμα τῆς σημερινῆς μας συναντήσεως, θεωρῶ ἐπιβεβλημένο, νά εὐχαριστήσω καθηκόντως καί ἐκ βάθους ψυχῆς τόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως, Μητροπολίτη Κηφισίας, Ἀμαρουσίου καί Ὠρωποῦ κ.κ. Κύριλλο, καί τούς συνεργάτες του στό ἀντιαιρετικό ἔργο τῆς Μητροπόλεως, γιά τήν πρόσκληση καί τή μεγάλη τιμή νά εἶμαι σήμερα ἀνάμεσά σας, γιά νά σᾶς μεταφέρω ἐλάχιστες ἐμπειρίες ἀπό τή διακονία μου στό ἀντιαιρετικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι, ὄντως, πολύ σημαντικό τό νά συμμετέχει κάποιος σέ μιά τέτοια εὐλογημένη χορεία, μέ σκοπό τήν ἀνταλλαγή ἀπόψεων γιά προβλήματα τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας καί μέ τελικό στόχο τήν οἰκοδομή τῶν πιστῶν μας καί τή σωτηρία ψυχῶν «ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν»[2].

Η αυτογνωσία στην Ορθοδοξία και στις σύγχρονες αιρέσεις

ΤΕΥΧΟΣ 101                ΤΡΙΠΟΛΙΣ            ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017

Η ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ

Τό «γνῶθι σαὐτόν» ὡς πανανθρώπινο αἴτημα

Κάθε ἄνθρωπος, ἀπό τή στιγμή πού ὑπερβαίνει τήν παιδική του ἡλικία καί ἀρχίζει νά σκέπτεται σοβαρά, θέτει τό ἐρώτημα καί γιά τόν ἴδιο τόν ἑαυτό του: Ποιός εἶμαι; Ἀπό ποῦ προέρχομαι; Ποῦ θά καταλήξω; Ποιός εἶναι ὁ προορισμός μου; Ποιός ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μου; Αὐτό συμβαίνει σέ κάθε ἐποχή, σέ κάθε περίσταση καί σέ κάθε πολιτισμό. Ἡ προτροπή «γνῶθι σαὐτόν» («γνώρισε τόν ἑαυτό σου»), πού ἀποδίδεται στόν Χίλωνα (600-520 π.Χ.) ἤ στόν Πλάτωνα (427-347 π.Χ.), πού τήν χρησιμοποιοῦσε συχνά ὁ Σωκράτης (469-399 π.Χ.) καί πού ἦταν χαραγμένη στό μαντεῖο τῶν Δελφῶν, δέν εἶναι στοιχεῖο μόνο τοῦ ἑλληνικοῦ, ἀλλά καί κάθε ἄλλου πολιτισμοῦ.

Ανακοινωθέν Επιτροπής Διαλόγου Ορθοδόξων - Αγγλικανών (21/10/2017)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ

ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΑΓΓΛΙΚΑΝΩΝ

14 - 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017

Εἰς τό ὄνομα της Ἁγίας Τριάδος, καί μέ τίς εὐλογίες καί ὁδηγίες τῶν Ἐκκλησιῶν μας, ἡ Διεθνής Ἐπιτροπή τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ Ὀρθοδόξων καί Ἀγγλικανῶν συνῆλθε εἰς τήν Sliema, τῆς Δημοκρατίας τῆς Μάλτας, ἀπό 14 ἕως 21 Ὀκτωβρίου 2017, ὑπό τήν συμπροεδρία τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Armagh της Ἰρλανδίας κ. Richard Clarke (Ἐκκλησία Ἰρλανδίας) καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βελγίου κ. Ἀθηναγόρου (Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο).

Προπτωτική κατάσταση και πτώση

Διάγραμμα – Περίληψη

Θέματος Ζ' τοῦ Θεολογικοῦ Προγράμματος «Ὀρθοδοξία καί Ζωή»

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,

περιόδου ΙΒ', ἔτους 2017-2018.

Μιά θεμελιώδης θεολογική διάκριση: Ἡ ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο καί τό βαθύτερο νόημά της: Ὁ Χριστός ἦλθε, μεταξύ ἄλλων, γιά νά ἀναιρέσει τίς ὀλέθριες συνέπειες τῆς ἀνθρώπινης πτώσεως. Κατά τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ὑπάρχει ριζική διαφορά μεταξύ προπτωτικοῦ καί μεταπτωτικοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος, ὅπως συνήθως τόν γνωρίζουμε, δέν εἶναι αὐτός πού δημιούργησε ὁ Θεός, ἀλλά ὁ παραμορφωμένος ἀπό τήν τραγωδία τῆς πτώσεως ἄνθρωπος. Γνωρίζουμε μόνο μιά ἀλλοιωμένη καί παραποιημένη εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου. Γιά νά ἀνακαλύψουμε τήν αὐθεντική, πρέπει νά ἀνατρέξουμε: α) στόν προπτωτικό ἄνθρωπο, πού διασώζει ἀκέραιο τό «κατ’ εἰκόνα», καί β) στό ἀρχέτυπο αὐτῆς τῆς εἰκόνας, πού εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ διάκριση μεταξύ προπτωτικῆς καί μεταπτωτικῆς κατάστασης ἀποτελεῖ «κλειδί» γιά τήν ὀρθή κατανόηση τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ ἐπιστήμη, ἡ φιλοσοφία καί κάθε ἄλλη ἀνθρώπινη αὐτοκατανόηση τήν ἀγνοοῦν, προϋποθέτωντας τήν τρέχουσα παραποιημένη εἰκόνα τοῦ ἀνθρώπου, τήν ὁποία ἐκλαμβάνουν ὡς φυσιολογική, αὐθεντική καί ὑγειή. Κατά συνέπειαν, ἄν καί ἀνακαλύπτουν πολλές καί πολύτιμες ἀλήθειες περί ἀνθρώπου, α) δέν κατανοοῦν τόν ἄνθρωπο σέ βάθος, β) δέν μποροῦν νά τόν βοηθήσουν οὐσιαστικά, γ) δέν μποροῦν νά τόν θεραπεύσουν πραγματικά, δ) δέν σώζουν (μέ τήν Ὀρθόδοξη θεολογική ἔννοια).

Θέσεις περί Πρωτείου Πατριαρχείου Μόσχας (26/12/2013)

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ

ΜΟΣΧΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΡΩΣΙΩΝ

«ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΜΟΣΧΑΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

25-26 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2013

Πολλάκις ἀνέκυπτε τό θέμα πρωτείου σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο ἐντός τῆς Ἐκκλησίας κατά τή διάρκεια τῶν ἐργασιῶν τῆς Διεθνοῦς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς ἐπί τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξύ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας μέ ἀπόφαση τῆς 27ης Μαρτίου 2007 ἀνέθεσε τήν ἐξέταση τοῦ θέματος στή Συνοδική Θεολογική Ἐπιτροπή προκειμένου νά ἐκπονηθεῖ ἡ ἐπίσημη θέση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας (Πρακτικά Νο 26). Ἐν τῷ μεταξύ στή συνεδρία τῆς 13ης Ὀκτωβρίου 2007 τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς στή Ραβέννα, ἀπουσίᾳ τῆς ἀντιπροσωπείας τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καί ἄνευ γνώμης αὐτῆς, υἱοθετήθη κείμενο ὑπό τόν τίτλο «Ἐκκλησιολογικαί καί κανονικαί συνέπειαι τῆς μυστηριακῆς φύσεως τῆς Ἐκκλησίας». Ἀφοῦ ἐξέτασε τό κείμενο τῆς Ραβέννας, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας δέν ἀπεδέχθη τό μέρος ἐκεῖνο, ὅπου γίνεται λόγος περί συνοδικότητας καί πρωτείου ἐπί τοῦ παγκοσμίου ἐπιπέδου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας. Ἐφόσον τό κείμενο τῆς Ραβέννας διακρίνει μεταξύ τριῶν ἐπιπέδων ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως, δηλονότι τοῦ τοπικοῦ, τοῦ ἐπαρχιακοῦ καί τοῦ παγκοσμίου, ἡ ὡς κάτω θέση τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας περί πρωτείου ἐπί τοῦ παγκοσμίου ἐπιπέδου ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ἐξετάζει τό θέμα αὐτό ἐπίσης σέ τρία ἐπίπεδα.