Το Μυστήριο της Σαρκώσεως του Λόγου

Διάγραμμα – Περίληψη

Θέματος Θ' τοῦ Θεολογικοῦ Προγράμματος «Ὀρθοδοξία καί Ζωή»

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,

περιόδου ΙΒ', ἔτους 2017-2018.

Ἡ ἀνθρώπινη πτώση καί τό «κεκρυμμένον Μυστήριον»: Μέ τήν πτώση, μιά ἀνθρώπινη πράξη φαίνεται νά ἀκυρώνει παντελῶς τόν σκοπό τῆς (ὁρατῆς τουλάχιστον) δημιουργίας ἤ ἀκόμη νά καταστρέφει τή δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Ὄντως, ὁ ἄνθρωπος μέ τίς δικές του δυνάμεις ἦταν ἀδύνατο νά ὑπερβεῖ τήν κατάσταση τῆς πτώσεως. Ὡστόσο, ἡ κατάσταση αὐτή ἀπό κάθε ἄποψη δέν ἔπρεπε νά διαιωνισθεῖ. Ἔτσι, κατά πρόγνωσιν Θεοῦ, ὑπῆρχε ἕνα «κεκρυμμένον Μυστήριον», δηλ. ἕνα προαιώνιο σχέδιο γιά τήν ὑπέρβαση τῆς πτώσεως, ἕνα σχέδιο «σωτηρίας» καί «λυτρώσεως» τοῦ ἀνθρώπινου γένους, συμβατό τόσο μέ τή φιλανθρωπία, ὅσο καί μέ τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο ἀνέλαβε νά ἐφαρμόσει «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου» (Γαλ. 4,4), δηλ. «ἐν χρόνῳ», τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται γιά τό Μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπήσεως ἤ τῆς Σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου. Ὁ Υἱός εἶναι ὁ «αὐτουργός» αὐτοῦ τοῦ σχεδίου, τό ὁποῖο ἀποκαλεῖται «Θεία Οἰκονομία» καί ἀποτελεῖ ἐκπλήρωση τῆς «εὐδοκίας» τοῦ Πατρός μέ τή «συνεργία» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (δηλ. στή «Θεία Οἰκονομία» ὁ Πατήρ «εὐδοκεῖ», ὁ Υἱός «αὐτουργεῖ» καί τό Ἅγιο Πνεῦμα «συνεργεῖ»). Ἡ «Θεία Οἰκονομία» (ἡ Σάρκωση τοῦ Λόγου) εἶναι τό κέντρο τῆς Χριστιανικῆς πίστεως. Εἶναι «τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον» ἤ τό «μέγα τῆς εὐσεβείας Μυστήριον» (Α' Τιμ. 3,16), διά τοῦ ὁποίου δίδεται καί πάλι ἡ δυνατότητα στόν ἄνθρωπο νά ἐπιτύχει τόν προορισμό του.

Η αλήθεια για τό «Κρυφό Σχολειό»

ΥΠΗΡΞΕ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ;

ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΤΑΙ Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΘΕΝ ΜΥΘΟΥ!

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης

Στις 30/11/2012 κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γιώργου Κεκαυμένου «Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό μιας Ιστορίας» από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις. Πρόκειται για ευθεία απάντηση στον Άλκη Αγγέλου («Κρυφό Σχολειό. Το Χρονικό ενός μύθου», 1997), αλλά κυρίως στην αρμάδα πανεπιστημιακών και δημοσιογράφων, οι οποίοι με το φαινόμενο της ακαδημαϊκής ανακύκλωσης αναφορών ο ένας στον άλλον και όλοι μαζί στον Αγγέλου επιχειρούν την «αποδόμηση του εθνικού μύθου».

Ο Κεκαυμένος ήταν καταπέλτης. Γκρεμοτσάκισε όλη την εππιχειρηματολογία των αποδομητών παρουσιάζοντας πλειάδα πρωτογενών πηγών και αμφισβητώντας την επιστημοσύνη τους.

Η κατηγορηματική άρνηση των ιστορικών αναθεωρητών ότι δήθεν η επιστημονική προσέγγιση απέκλεισε τελεσίδικα την υπόθεση απαγόρευσης της εκπαίδευσης των Χριστιανών και ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως περιγραφή ή ιστορική πηγή, ούτε καν ο παραμικρός υπαινιγμός για το αντίθετο, είναι μάλλον αντι-επιστημονική εξ ορισμού. Απέραντο θράσος να πιστεύουν ότι έχουν διατρέξει όλες τις ιστορικές πηγές και δύνανται να αποφαίνονται οριστικά.

Το γελοίον είναι ότι δεν διάβασαν καλά ούτε τον Αγγέλου(!), διότι εκείνος δεν υποστηρίζει ότι ο «μύθος» πλάθηκε όψιμα από κύκλους της Εκκλησίας το 1850-70 (όπως υποστηρίζουν αμετροεπώς οι ίδιοι, βάσει του πίνακα του Γύζη ή του ποίηματος «φεγγαράκι μου λαμπρό»), αλλά από ρομαντικούς κύκλους διαφωτιστών, αμέσως λίγο μετά την επανάσταση. Εξ ου και παραδέχεται την πρώτη πηγή του Στέφανου Κανέλλου το 1822. Ο σκελετός της επιχειρηματολογίας τους είναι απλός: ποτέ δεν διώχθηκε η παιδεία, άρα δεν υπήρξε η ανάγκη του κρυφού σχολειού. Διώχθηκε η παιδεία;

Ανακοινωθέν Προκαθημένων Ορθοδόξων Εκκλησιών (28/1/2016)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ

ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΣΑΜΠΕΖΥ 21 - 28/1/2016

Προσκλήσει τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ἐπραγματοποιήθη ἡ Σύναξις τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν εἰς τό Ὀρθόδοξον Κέντρον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου εἰς Σαμπεζύ – Γενεύης ἀπό 21ης – 28ης Ἰανουαρίου 2016.

Παρέστησαν οἱ Προκαθήμενοι: Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαῖος, Ἀλεξανδρείας Θεόδωρος, Ἱεροσολύμων Θεόφιλος, Μόσχας Κύριλλος, Σερβίας Εἰρηναῖος, Ρουμανίας Δανιήλ, Βουλγαρίας Νεόφυτος, Γεωργίας Ἠλίας, Κύπρου Χρυσόστομος, Ἀλβανίας Ἀναστάσιος καί Τσεχίας καί Σλοβακίας Ραστισλάβος, ἐνῷ ἐκωλύθησαν νά παραστοῦν οἱ Μακαριώτατοι, Πατριάρχης Ἀντιοχείας Ἰωάννης καί Μητροπολίτης Βαρσοβίας καί πάσης Πολωνίας Σάββας, ἐκ λόγων ὑγιείας, καί ὁ Ἀρχιεπισκόπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμος, διά προσωπικούς λόγους, ἐκπροσωπηθέντες ὅμως δι’ ἐπισήμων ἀντιπροσωπειῶν τῶν Ἐκκλησιῶν αὐτῶν.

Εκδρομή στη Χαλκιδική 4-6 / 6 / 2018

Ο προορισμός του ανθρώπου

Διάγραμμα – Περίληψη

Θέματος Η' τοῦ Θεολογικοῦ Προγράμματος «Ὀρθοδοξία καί Ζωή»

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,

περιόδου ΙΒ', ἔτους 2017-2018.

Ἡ ἀναζήτηση τοῦ προορισμοῦ: Τό σημαντικότερο, ἴσως, «ὑπαρξιακό» ἐρώτημα τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι τό, Γιατί ὑπάρχουμε; Ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας; Γιατί μᾶς δημιούργησε ὁ Θεός; Ἡ βιολογική ζωή (ἡ χωρίς προορισμό ζωή), δέν ἀποτελεῖ ἱκανοποιητική ἀπάντηση στό ἐρώτημα. Ἡ ἀναζήτηση τοῦ προορισμοῦ ἐπιχειρεῖται συνήθως μέ τήν ὑπέρβαση τῆς βιολογικῆς ζωῆς, μέσω μιᾶς ὑποτιθέμενης «πνευματικῆς» ζωῆς. Στήν ἀναζήτηση αὐτή ὁ ἄνθρωπος δημιουργεῖ ὑποκατάστατα τοῦ προορισμοῦ του, προσδίδοντας ὑπέρτερη ἀξία σέ πράγματα (συγκεκριμένα ἤ ἀφηρημένα) πού τόν περιβάλλουν. Ἔτσι, δημιουργεῖ τίς λεγόμενες «ἀξίες» (ὅπως, ἡ οἰκογένεια, ἡ φιλία, ἡ θρησκεία, ἡ παιδεία, ἡ πατρίδα, ἡ δικαιοσύνη, ἡ εἰρήνη, ὁ ἐθελοντισμός, ὁ ἀκτιβισμός κ.ἄ.) καί κατασκευάζει ἀξιολογικά συστήματα (ἱεραρχήσεις ἀξιῶν), τά ὁποῖα στή συνέχεια ἀπολυτοποιεῖ. Ἰδιαίτερα στίς σύγχρονες ἐκκοσμικευμένες κοινωνίες οἱ «ἀξίες» λειτουργοῦν ὡς ὑποκατάστατα αὐτοῦ τούτου τοῦ Θεοῦ. Ἡ σχέση (διάκριση) «ἀξιῶν» καί «ἀρετῶν». Ἄλλη μορφή ὑποτιθέμενης «πνευματικῆς» ζωῆς εἶναι τά προϊόντα τοῦ ἀνθρώπινου πολιτισμοῦ: ἡ γνώση, ἡ ἐπιστήμη, ἡ διανόηση, ἡ τέχνη κ.λπ. Ὁ ἄνθρωπος, συνήθως, ταυτίζει τό «πολιτιστικό» (τίς ἐκδηλώσεις τοῦ «ψυχικοῦ ἀνθρώπου») μέ τό «πνευματικό» (τό προϊόν τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος). Ὡστόσο, ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα εἶναι ἀνθρώπινα ἐπιτεύγματα καί ἀποτελοῦν ἁπλῶς καί μόνο ὑποκατάστατα τοῦ αὐθεντικοῦ ἀνθρώπινου προορισμοῦ.

Μήνυμα Προκαθημένων Ορθοδόξων Εκκλησιών (9/3/2014)

ΜΗΝΥΜΑ

ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΦΑΝΑΡΙΟΝ 9-3-2014

Εἰς τό Ὄνομα

τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, οἱ Προκαθήμενοι τῶν Ἁγιωτάτων Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, πρός τούς ἁπανταχοῦ τῆς γῆς Ὀρθοδόξους πιστούς, τούς ἀνά τόν κόσμον ἀδελφούς χριστιανούς καί πρός πάντα ἄνθρωπον καλῆς θελήσεως, εὐλογίαν ἀπό Θεοῦ καί ἀσπασμόν ἀγάπης καί εἰρήνης.

«Εὐχαριστοῦμεν τῷ Θεῷ πάντοτε περί πάντων ὑμῶν μνείαν ὑμῶν ποιούμενοι ἐπί τῶν προσευχῶν ἡμῶν, ἀδιαλείπτως μνημονεύοντες ὑμῶν τοῦ ἔργου τῆς πίστεως καί τοῦ κόπου τῆς ἀγάπης καί τῆς ὑπομονῆς τῆς ἐλπίδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔμπροσθεν τοῦ Θεοῦ καί πατρός ἡμῶν» (Α΄ Θεσ. α΄ 2-4).

Μήνυμα Προκαθημένων Ορθοδόξων Εκκλησιών (12/10/2008)

ΜΗΝΥΜΑ

ΤΩΝ ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

ΠΡΟΣ

ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ

ΦΑΝΑΡΙΟΝ 12-10-2008

Εἰς τό ὄνομα

τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

1. Διά τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ οἱ Προκαθήμενοι καί οἱ Ἀντιπρόσωποι τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν συνήλθομεν ἀπό 10ης ἕως 12ης Ὀκτωβρίου 2008 εἰς Φανάριον τῇ προσκλήσει καί ὑπό τήν προεδρίαν τοῦ ἐν ἡμῖν Πρώτου, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἐπί τῇ ἀνακηρύξει τοῦ ἔτους τούτου ὡς ἔτους τοῦ ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου. Μετ’ ἀδελφικῆς ἀγάπης διεβουλεύθημεν ἐπί τῶν ἀπασχολούντων τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν θεμάτων, συμμετασχόντες δέ εἰς τὰς ἐπί τῷ γεγονότι τούτῳ ἑορταστικάς ἐκδηλώσεις, ἐτελέσαμεν ἀπό κοινοῦ τήν Θείαν Εὐχαριστίαν ἐν τῷ Πανσέπτῳ Πατριαρχικῷ Ναῷ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, σήμερον, τήν 12ην Ὀκτωβρίου 2008, Κυριακήν τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ Ζ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Κατ᾿ αὐτάς τὰς ἡμέρας ἐνισχύθημεν διά τῆς ἀληθείας τῶν δωρεῶν τῆς θείας προνοίας πρός τόν Ἀπόστολον τῶν Ἐθνῶν, διά τῶν ὁποίων οὗτος ἀνεδείχθη εἰς ὑπέροχον «σκεῦος ἐκλογῆς» (Πράξ. 9,15) τοῦ Θεοῦ καί λαμπρόν πρότυπον ἀποστολικῆς διακονίας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος. Τόν Ἀπόστολον τοῦτον τιμῶσα κατά τό τρέχον σωτήριον ἔτος σύμπασα ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, προβάλλει ὡς πρότυπον πρός τό πλήρωμα αὐτῆς διά τήν σύγχρονον μαρτυρίαν τῆς πίστεως ἡμῶν πρός «τούς ἐγγύς καί τούς μακράν» (Ἐφ. 2,17).