Πότε και πώς κοινωνούμε

ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΙΝΩΝΟΥΜΕ

(ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ)

Τί εἶναι ἡ Θεία Εὐχαριστία

Ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι τό κορυφαῖο Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας. Σ’ αὐτό ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί μεταβάλλει τά προσφερόμενα ἀπό μᾶς δῶρα, τό ψωμί καί τό κρασί, σέ Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτό γίνεται σέ κάθε Λειτουργία, πού τελεῖ ἡ Ἐκκλησία μας. Στή συνέχεια, αὐτά τά ἁγιασμένα Δῶρα προσφέρονται σέ μᾶς γιά νά κοινωνήσουμε. Κάθε φορά πού κοινωνοῦμε, παίρνουμε μέσα μας τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Ἑνωνόμαστε μέ τόν Χριστό καί σωζόμεθα. Οἱ ἅγιοι Πατέρες τονίζουν πῶς ὅ,τι ἑνώνεται μέ τόν Θεό, ἐκεῖνο μόνο σώζεται· ὅ,τι δέν ἑνώνεται μέ τόν Θεό (τήν ἀληθινή Ζωή) πεθαίνει. Γι’ αὐτό, ἡ Θ. Εὐχαριστία εἶναι ἡ μεγαλύτερη δωρεά τοῦ Θεοῦ σέ μᾶς, εἶναι ὅ,τι σημαντικότερο ὑπάρχει στόν κόσμο.

Ὁ Κύριος τέλεσε γιά πρώτη φορά τή Θεία Εὐχαριστία στόν Μυστικό Δεῖπνο. Ἐκεῖ πῆρε ψωμί καί κρασί, τά εὐλόγησε, τά μετέβαλλε Σῶμα καί Αἷμα Του καί τά πρόσφερε στούς Μαθητές Του νά κοινωνήσουν. Στή συνέχεια, ἔδωσε ἐντολή νά ἐπαναλαμβάνεται αὐτή ἡ Πράξη γιά πάντα, ὡς τή Δευτέρα Παρουσία Του. Αὐτό ἀκριβῶς συμβαίνει κάθε φορά πού τελεῖται ἡ Θεία Λειτουργία καὶ κάθε φορά πού προσερχόμεθα νά κοινωνήσουμε.

Πότε πρέπει νά κοινωνοῦμε

Ὁ Κύριος εἶχε πεῖ ὅτι, ὅποιος τρώει τό Σῶμα Του καί πίνει τό Αἷμα Του, ζεῖ τήν αἰώνια καί ἀληθινή ζωή, καί ἀντίθετα, ὅποιος δέν τρώει τό Σῶμα καί δέν πίνει τό Αἷμα Του δέν ἔχει μέσα του ζωή καί δέν εἶναι ἑνωμένος μαζί Του. Αὐτό σημαίνει ὅτι, γιά νά ζοῦμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, πρέπει νά κοινωνοῦμε τακτικά. Καί οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας ὁμόφωνα τονίζουν ὅτι πρέπει νά κοινωνοῦμε συνεχῶς, δηλαδή ὅσο συχνότερα μποροῦμε.

Σέ πολλούς ἔχει ἐπικρατήσει ἡ κακή συνήθεια νά κοινωνοῦν μόνο τρεῖς φορές τόν χρόνο (Πάσχα, Χριστούγεννα καί Δεκαπενταύγουστο). Ὅμως, αὐτό δέν ἀρκεῖ γιά νά εἴμαστε συνεχῶς ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό καί ἔρχεται σέ ἀντίθεση μέ ὅ,τι μᾶς προτρέπει ἡ Ἐκκλησία.

Ὡστόσο, δέν ἀρκεῖ νά κοινωνεῖ κάποιος τακτικά, ἀλλά πρέπει νά κοινωνεῖ καί κατάλληλα προετοιμασμένος. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐπισημαίνει ὅτι πολλοί κοινωνοῦν ἀναξίως, δηλαδή χωρίς συναίσθηση ὅτι δέχονται τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου. Αὐτούς ἡ Θεία Κοινωνία τούς βλάπτει, ἀντί νά τούς ὠφελεῖ. Ἀντί νά τούς παρέχει τή ζωή, τούς προκαλεῖ τήν καταδίκη.

Κατάλληλα προετοιμασμένος κοινωνεῖ μόνο ὅποιος ἐξομολογεῖται. Ἡ Ἐξομολόγηση εἶναι τό ἱερό Μυστήριο, πού καθαρίζει τήν ψυχή μας ἀπό τά ἁμαρτήματα, τά πάθη καί τά ἐλατώματα, γιά νά κατοικήσει μέσα της ὁ Χριστός. Ὅπως εἶναι γνωστό, ὁ Χριστός κατοικεῖ μόνο σέ καθαρές ψυχές. Καί ἐπειδή ὅλοι ἔχουμε ἁμαρτίες, σέ ὅλους εἶναι ἀναγκαία ἡ Ἐξομολόγηση.

Πῶς πρέπει νά κοινωνοῦμε

Ἰδιαίτερη προσοχή ἀπαιτεῖται καί στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο προσερχόμεθα νά κοινωνήσουμε, ὥστε νά ἀποπνέει εὐλάβεια καί τιμή πρός τόν Βασιλέα τῆς Δόξης Ἰησοῦ Χριστό. Εἰδικότερα, πρέπει νά προσέξουμε τά ἑξῆς:

– Δέν κοινωνοῦμε ἄν δέν ἐξομολογούμεθα. Ὁ Ἐξομολόγος θά καθορίσει τό πῶς ἀκριβῶς καί κάθε πότε θά κοινωνοῦμε.

- Πρίν κοινωνήσουμε νηστεύουμε, ὅσο μποροῦμε.

- Ἐπίσης, προετοιμαζόμεθα μέ προσευχή (ἀνάγνωση τῆς Ἀκολουθίας τῆς Θ. Μεταλήψεως κ.ἄ.).

- Ἔχουμε συμφιλιωθεῖ μέ τούς συνανθρώπους μας.

- Προσερχόμεθα στή Θεία Λειτουργία ἐνωρίς.

- Εἰδικά οἱ γυναῖκες, δέν βάφονται ὅταν πρόκειται νά κοινωνήσουν, γιατί αὐτό εἶναι μεγάλη ἀσέβεια.

- Πλησιάζουμε τό ἅγιο Ποτήριο μέ προσοχή καί ἡρεμία (δέν βιαζόμεθα, δέν σπρώχνουμε, δέν ἀνησυχοῦμε).

- Ὅταν κοινωνοῦμε: α) παίνουμε τό κόκκινο πανί (μάκτρο), πού βαστᾶ ὁ Ἱερεύς μαζί μέ τό ἅγιο Ποτήριο, β) τό βάζουμε κάτω ἀκριβῶς ἀπό τό στόμα, γ) ἀνοίγουμε τό στόμα μας καλά καί δ) ἀφοῦ κοινωνήσουμε, σκουπιζόμαστε σφιχτά μέ τό μάκτρο.

«Ἐὰν μὴ φάγητε

τὴν Σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ Αἷμα,

οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς.

Ὁ  τρώγων μου τὴν Σάρκα καὶ πίνων μου τὸ Αἷμα 

ἔχει ζωὴν αἰώνιον».

(Ἰω. 6, 53-54)