Παράδεισος και Κόλαση στην Ορθόδοξη Παράδοση

Διάγραμμα – Περίληψη

Θέματος Η' τοῦ Θεολογικοῦ Προγράμματος «Ὀρθοδοξία καί Ζωή»

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας,

περιόδου Ι', ἔτους 2015-2016.

Ἡ μαρτυρία τῶν Γραφῶν: Μέ τό ζήτημα τοῦ θανάτου συνδέεται ἄμεσα ἡ περί Παραδείσου καί Κολάσεως διδασκαλία. Οἱ σαφεῖς μαρτυρίες τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ ἀρχέγονος Παράδεισος (ἡ «κατοικία» τῶν Πρωτοπλάστων), ὡς αἰσθητός καί νοητός (τόπος καί κατάστασις). Ἡ οὐσία τοῦ Παραδείσου: ἡ θέα ἤ «θεωρία» τοῦ Θεοῦ, ἡ κοινωνία μέ τόν Θεό. Ἡ κοινωνία, ὡς μετοχή στήν ἄκτιστη Δόξα ἤ Ἐνέργεια ἤ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἡ μαρτυρία τῆς Καινῆς Διαθήκης: α) Ἡ μετάνοια τοῦ Ληστοῦ καί ὁ Παράδεισος (Λουκ. 23,43). «Παράδεισος» = ἡ «Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». β) Ἡ «ἁρπαγή» τοῦ ἀπ. Παύλου (Β' Κορ. 12, 3-4) καί τά «ἄρρητα ρήματα» (12,4), «θεάματα» καί «ἀκούσματα» (Α' Κορ. 2,9) τοῦ Παραδείσου. γ) Ἡ ἀναφορά στήν Ἀποκάλυψη (2,7). Ἡ Κόλασις κατά τήν Ἁγ. Γραφή: «Κόλασις αἰώνιος» (Ματ. 25,46), «τόπος βασάνου» (Λουκ. 16,28), «γέενα πυρός» (Ματ. 5,22), «πῦρ αἰώνιον» (Ματ. 25,41), «σκότος ἐξώτερον» (Ματ. 25,22). Ἀλλοιώσεις τῆς περί Παραδείσου καί Κολάσεως Ὀρθοδόξου διδασκαλίας, προερχόμενες ἀπό τή σχολαστική (Φραγκολατινική) Δύση:

Εγκύκλιος Πατριαρχική και Συνοδική περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου

ΕΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΔΙΚΗ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

†  Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

Ἐλέῳ Θεοῦ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ῥώμης

καί Οἰκουμενικός Πατριάρχης

Παντί τῷ πληρώματι τῆς Ἐκκλησίας

χάριν καί εἰρήνην παρά Θεοῦ

Ἡ ἁγία Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας «ὡς πορφύραν καὶ βύσσον στολισαμένη» τὰ αἵματα τῶν μαρτύρων της, τὰ δάκρυα τῶν ὁσίων της καὶ τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰς θυσίας τῶν ὁμολογητῶν τῆς πίστεώς της, ἑορτάζει σήμερον τὴν ἡμέραν τῶν ὀνομαστηρίων της. Ὀρθῶς καὶ δικαίως ἐκλήθη καὶ καθιερώθη ὡς «Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας» ἡ ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν μετὰ ἀπὸ περίοδον ἑνὸς αἰῶνος σκληρῶν ἀγώνων ἡ ἀλήθεια ἔλαμψε καὶ κατίσχυσε τοῦ ψεύδους διὰ τῆς προσκυνήσεως ὡς φορέων προσωπικῆς παρουσίας καὶ θείας χάριτος τῶν ἱερῶν εἰκόνων τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων Του. Δι᾿ αὐτοῦ τοῦ τρόπου ἀνεγνωρίσθη καὶ διεκηρύχθη ἅπαξ ἔτι ὅτι «ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. α΄ 14) τιμήσας οὕτω καὶ ἁγιάσας τὴν ὑλικὴν κτίσιν καὶ τὸ σῶμα μας, διὰ νὰ τὰ καταστήσῃ «κοινωνοὺς θείας φύσεως» (πρβλ. Β΄ Πέτρ. α΄ 4), μετόχους τῆς θείας χάριτος καὶ ζωῆς.

Αρχικός Κατάλογος Θεμάτων της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου (1961)

Δημοσιεύεται στὴ συνέχεια ὁ πρῶτος Κατάλογος Θεμάτων τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως καταρτίστηκε ἀπὸ τὴν Α΄ Πανορθόδοξο Διάσκεψη τῆς Ρόδου τὸ 1961 (ὅπου ἀποφασίσθηκε ἐπίσημα ἡ σύγκληση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου), μὲ τίτλο «Κατάλογος Θεμάτων τῆς Μελλούσης Πανορθοδόξου Προσυνόδου». Ἀπὸ τὰ 41 γενικὰ θέματα τοῦ Καταλόγου αὐτοῦ (τὰ εἰδικότερα ὑπερβαίνουν τὰ 100), διακεκριμένα σὲ 8 κατηγορίες, θὰ συζητηθοῦν, τελικά, στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τοῦ Ἰουνίου τοῦ 2016 μόνο τὰ ἑξῆς 6: 
α) «Ἡ ἀποστολὴ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τὸν σύγχρονον κόσμον», 
β) «Ἡ Ὀρθόδοξος Διασπορά», 
γ) «Τὸ Αὐτόνομον καὶ ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ», 
δ) «Τὸ μυστήριον τοῦ γάμου καὶ τὰ κωλύματα αὐτοῦ», 
ε) «Ἡ σπουδαιότης τῆς νηστείας καὶ ἡ τήρησις αὐτῆς σήμερον», 
στ) «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον».

Ιερεμίου Πατριάρχου, Απόκρισις Γ΄ (1581 μ.Χ.)

ΙΕΡΕΜΙΟΥ Β΄ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ Γ΄

1581 μ.Χ.

Τρίτη Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κυρίου Ἱερεμίου ἀπόκρισις, εἰς Τύβιγγαν αφπα΄ πεμφθεῖσα.

† Ἱερεμίας ἐλέῳ Θεοῦ ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ῥώμης, καὶ οἰκουμενικὸς πατριάρχης,

Ἀφίκετο ὡς ἡμᾶς, ὦ ἄνδρες σοφώτατοι Γερμανοί, καὶ τὸ ἀρτίως ἀποσταλὲν παρ’ ὑμῶν βιβλίον, ἐν ᾧ καὶ πάλιν αἰτίας εὐλόγους δῆθεν καὶ λόγους προβάλλε­σθε, μὴ ἐσχηκέναι λέγοντες ὅλως τὸ ἱκανὸν ἐκ τῆς ἡμῶν πρὸς τὰ αὐτόθεν πρῶτα ἀπολογίας, οὐδὲ ἵσταταί πως ὑμῶν ἡ διάνοια, ἅτε μὴ μόνον παρὰ τῆς θείας Γραφῆς, ἀλλὰ καὶ παρὰ τῶν θείων τῆς Ἐκκλησίας πατέρων διδασκομένη τὰ ἀληθέστερα καὶ βελτίονα.

Ιερεμίου Πατριάρχου, Απόκρισις Β΄ (1579 μ.Χ.), Μέρος Γ΄

ΙΕΡΕΜΙΟΥ Β΄ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ Β΄

1579 μ.Χ.

ΜΕΡΟΣ Γ΄ - ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ

Δεῖτε

τό Α΄ Μέρος στήν ἱστοσελίδα:

http://sathanasoulias.blogspot.gr/2016/09/1579.html

καί τό Β΄ Μέρος στήν ἱστοσελίδα:

http://sathanasoulias.blogspot.gr/2016/09/1579_27.html

5. Περὶ ἐπικλήσεως τῶν Ἁγίων. Πρὸς τὸ πέμπτον δέ, τὸ περὶ ἐπικλήσεως τῶν Ἁγίων, λέγετε μὲν μιμεῖσθαι ἐκείνων τὴν πίστιν, τὴν καρτερίαν καὶ εἴ τι σωτή­ριον, ἀποφάσκετε δὲ τὴν ἐπίκλησιν τὴν πρὸς αὐτούς, καὶ ἔντευξιν τούτων πρὸς Θεόν, καὶ τὸ προσκυνεῖν αὐτοῖς ἢ ταῖς αὐτῶν εἰκόσιν, ἢ τιμᾶν ναοῖς καὶ ἀναθήμασι, φοβούμενοι μὴ τὴν μόνην Θεῷ ὀφειλομένην τιμὴν ἐπὶ κτίσματα μεταφέρητε.

Ιερεμίου Πατριάρχου, Απόκρισις Β΄ (1579 μ.Χ.), Μέρος Β΄

ΙΕΡΕΜΙΟΥ Β΄ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ Β΄

1579 μ.Χ.

ΜΕΡΟΣ Β΄

Δεῖτε τό Α΄ Μέρος στήν ἱστοσελίδα:

http://sathanasoulias.blogspot.gr/2016/09/1579.html

2. Περὶ τοῦ αὐτεξουσίου. Περὶ τοῦ ἐφ’ ἡμῖν ἑκουσίου, εἴτε αὐτεξουσίου τοῦ ἐν τοῖς πνευματικοῖς, ὃ δεύτερον ἔχετε, τὸν χρυσοῤῥήμονα Ἰωάννην μετακαλεσόμεθα, διασαφηνιοῦντα καλῶς, ἐν οἷς θεολογεῖ, ἐξηγούμενος τὸ ῥητὸν τοῦ θείου Παύλου, τὸ λέγον «καὶ ὑμᾶς ὄντας νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι καὶ ταῖς ἁμαρτίαις, αἷς ποτε περιεπατήσατε», καὶ τὰ λοιπὰ ἄχρι τοῦ «πνεύματος νῦν ἐνεργοῦντος ἐν τοῖς υἱοῖς τῆς ἀπειθείας»[1]. Οὕτω γὰρ διασαφεῖ λέγων καὶ ἐξηγούμενος. «Ὁρᾷς ὅτι οὐ βίῳ οὐδὲ τυραννίδι, ἀλλὰ πειθοῖ προσάγεται, καὶ ὄντας ἡμᾶς νε­κρούς; Ἔστι μὲν οὖν νέκρωσις σωματική, ἔστι δὲ καὶ ψυχική, ἀλλ’ ἐκείνη φύσεως, οὐ προαιρέσεως μετέχει· ἡ δὲ ψυχικὴ προαιρέσεως, καὶ ἔγκλημα ἔχει καὶ λύσιν οὐδεμίαν»[2]. Οὐ γὰρ κατ’ ἀνάγκην, ἀλλὰ κατὰ γνώμην ἑκούσιόν ἐστι τὸν θέλοντα καὶ αἱρούμενον πράττειν, ἅττ’ ἂν πράττοι, εἴτε ἀγαθὰ εἴτε φαῦλα. Ὅθεν Παῦλος ἐν κεφ. β΄ πρὸς Ῥωμαίους φησί: «κατὰ δὲ τὴν σκληρότητά σου καὶ ἀμετανόητον καρδίαν θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργήν»[3]. 

Ιερεμίου Πατριάρχου, Απόκρισις Β΄ (1579 μ.Χ.), Μέρος Α΄

ΙΕΡΕΜΙΟΥ Β΄ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ Β΄

1579 μ.Χ.

ΜΕΡΟΣ Α΄

Δευτέρα πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως κυρίου Ἱερεμίου Ἀπόκρισις, εἰς Τύβιγγαν αφοθ΄ πεμφθεῖσα.

Τοῖς σοφωτάτοις θεολόγοις τοῖς ἐν τῇ περιφανεῖ πόλει Τυβίγγης.

† Ἱερεμίας ἐλέῳ Θεοῦ ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ῥώμης, καὶ οἰκουμενικὸς Πατριάρχης.

Ἡ μετριότης ἡμῶν, δεξαμένη τὰ τῆς ἀγχινοίας ὑμῶν, ἃ δεύτερον πεπόμφατε, γράμματα, περί τε τῆς τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐκπορεύσεως καὶ ἄλλων θεολογικῶν ζητημάτων, πάλαι μὲν ἀνταπεκρίνατ’ ἄν, εἰγε μὴ εἰς Δύσιν καὶ Πελοπόννησον ἀποδημοῦσα ἐτύγχανεν. Εὐχαριστοῦσα οὖν Θεῶ, τῷ δοτῆρι παντὸς ἀγαθοῦ, πολλῶν μὲν καὶ ἄλλων ἕνεκα εὐφραίνεται, οὐχ ἥκιστα δὲ τῷ ἐν πολλοῖς ὑμᾶς τῇ ἡμετέρᾳ συμφωνεῖν Ἐκκλησίᾳ. Γένοιτο δὲ καὶ ἐν οἷς διαφωνοῦμεν εὐσεβῶς συμφωνήσειν, νεύσει Θεοῦ, τοῦ πάντα πρὸς τὸ συμφέρον τελειοῦντος.

Ιερεμίου Πατριάρχου, Απόκρισις Α΄ (1576 μ.Χ.), Μέρος Δ΄

ΙΕΡΕΜΙΟΥ Β' ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ Α'

1576 μ.Χ.

ΜΕΡΟΣ Δ΄ (ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ)

Δεῖτε

τό Α΄ Μέρος στήν ἱστοσελίδα:

http://sathanasoulias.blogspot.gr/2016/03/1576_63.html

 τό Β΄ Μέρος στήν ἱστοσελίδα:

http://sathanasoulias.blogspot.gr/2016/03/1576_22.html

καί τό Γ΄ Μέρος στήν ἱστοσελίδα:

http://sathanasoulias.blogspot.gr/2016/03/1576_24.html

Κεφάλαιον ις΄. Περὶ πολιτικῶν πραγμάτων.

Ἔτι περὶ τοῦ δεκάτου ἕκτου κεφαλαίου, τοῦ λέγοντος οὐκ ἀπηγορευμένον εἶναι τοῖς χριστιανοῖς τῶν ἄλλων ἄρχειν, δίκας τέμνειν κατὰ νόμους καὶ ἐν ἄλλοις πολιτεύεσθαι, φαμὲν ὅτι πείθεσθαι δεῖ ἡμᾶς πάσῃ ἀρχῇ καὶ ἐξουσίᾳ, καὶ οὐ μόνον τοῖς ἀγαθοῖς ἄρχουσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖς σκολιοῖς[1], καὶ τὰ ὑπ’ αὐτῶν νομοθετούμενα φυλάττειν ἀναμαρτήτως. Ἄλλως δέ, Θεῷ μᾶλλον ἢ ἀνθρώποις πειθαρχητέον[2]. Καὶ ἀλλαχοῦ, «ὁ ἀντιτασσόμενος πάσῃ ἀρχῇ ὑπερεχούσῃ κρῖμα λήψεται, ὡς καὶ ὁ ἀντιτασσόμενος τῇ ἐξουσίᾳ, τῇ τοῦ Θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν»[3]. Ὡς καὶ οἱ ἀπειθοῦντες τοῖς παρὰ τοῦ Κυρίου ἀποστελλομένοις, τὴν ἀτιμίαν οὐ μόνον μέχρι τούτων ἱστῶσιν, ἀλλ’ ἀνάγουσιν ἐπὶ τὸν ἀποστείλαντα, καὶ κρῖμα ἑαυτοῖς χεῖρον τῶν ἐν Σοδόμοις καὶ Γομόῤῥοις ἐπισπῶνται· φησὶ γάρ, «ὁ δεχόμενος ὑμᾶς, ἐμὲ δέχεται· ὁ λαμβάνων, ἐάν τινα πέμψω, ἐμὲ λαμβάνει· ὁ ἀκούων ὑμῶν, ἐμοῦ ἀκούει· καὶ ὃς ἂν μὴ δέξηται ὑμᾶς, μηδὲ ἀκούσῃ τοὺς λόγους ὑμῶν, ἐξερχόμενοι τῆς πόλεως ἢ τῆς οἰκίας ἐκείνης, ἐκτινάξατε τὸν κονιορτὸν τῶν ποδῶν ὑμῶν»[4]. Καὶ ὁ Ἀπόστολος, «τοιγαροῦν ὁ ἀθετῶν, οὐκ ἄνθρωπον ἀθετεῖ, ἀλλὰ τὸν Θεόν, τὸν δόντα τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον εἰς ἡμᾶς»[5]. Δεῖ οὖν οὐ μόνον ἄρχουσι πείθεσθαι, ἀλλὰ καὶ ἀποστόλοις Θεοῦ καὶ διδασκάλοις καὶ ἐξηγηταῖς τῆς Γραφῆς πνευματοφόροις, καὶ μὴ ἀνθίστασθαι διὰ τὰς ἀπειλάς.

Τὸ δὲ κατακρίνειν ὑμᾶς, τοὺς τὴν ἑαυτῶν περιουσίαν πωλοῦντας καὶ κατα­λιμπάνοντας κόσμον καὶ τὰ ἐν κόσμῳ διὰ τὴν σωτηρίαν αὐτῶν, καὶ λέγειν ὅτι τὸ εὐαγγέλιον οὐ περὶ τῶν προσκαίρων, ἀλλὰ περὶ τῶν αἰωνίων λαλοῦν, τὴν ἀΐδιον τῆς καρ­δίας δικαιοσύνην ἀνακηρύττει, καὶ οὕτως ὑμᾶς τὸ εὐαγγελικὸν ῥητὸν ἐννοεῖν, τοῦτο ἡμεῖς οὐκ ἀποδεχόμεθα. Ἀλλ’ ἑπόμενοι τῇ ἐξηγήσει τῶν διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ φαμέν, τὸ εὐαγγελικὸν ῥητὸν λέγειν σαφῶς, «πάντα, ὅσα ἔχεις πώλησον, καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ ἕξεις θησαυρὸν ἐν οὐρανοῖς, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι»[6]. Τοῦτο γοῦν ἡμεῖς οὐκ ἀλληγορικῶς νοοῦμεν ἢ τυπολογικῶς, ἀλλ’ αἰσθητῶς καὶ πραγματικῶς· ὁ γὰρ ἐπερωτήσας ἐνόμιζε τὸν Ἰησοῦν ὑποθέσθαι αὐτῷ καὶ δεῖξαι τρόπον, δι’ οὗ αἰωνίως ζήσεται, καταπολαύων καὶ τῆς κατασχέσεως τῶν χρη­μάτων· ὡς δὲ ὁ Κύριος τὴν ἀπόκτησιν πρόξενον εἶναι εἶπε τῆς αἰωνίου ζωῆς, ὡς μεμψάμενος ἑαυτοῦ τῆς ἐρωτήσεως καὶ τοῦ Ἰησοῦ τῆς ἀποκρίσεως, ἄπεισι. Καὶ ὅρᾳ, ὡς ὁ ἐρωτήσας εἶπε, «ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου», ὁ Κύριος ὑπο­τίθεται αὐτῷ τὸ κεφάλαιον πάντων, ἤγουν τὴν ἀκτημοσύνην, εἰπὼν «πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον»· εἰ γάρ τι ἓν ἀπομείνῃ, ἐκείνου δοῦλος εἶ· «καὶ διάδος πτωχοῖς, καὶ δεῦρο ἀκολούθει μοι»[7]· τουτέστι καὶ ἐν πᾶσι τοῖς ἄλλοις ἴσθι μαθητὴς ἐμὸς καὶ ἀεὶ ἀκολούθει μοι· μὴ σήμερον μὲν ἔσο μαθητὴς τυχὸν ἐμὸς καὶ τὰς ἐντολὰς ἐκπληρῶν, αὔριον δὲ οὔ. Καὶ ὁ μέγας τῆς οἰκουμένης φωστὴρ Ἰωάννης, τῆς ὄντως αἰωνίου ζωῆς ἐπιθυμεῖν τοῦτον εἶπε, καὶ ἐρᾶν μὲν αὐτῆς, κατέχεσθαι δὲ πάθει μείζονι τῆς φιλαργυρίας. Ὁ οὖν βουλόμενος τέλειος εἶναι, ἐὰν πωλήσῃ τὰ ὑπάρχοντα αὑτοῦ διὰ τὴν αἰώνιον ζωήν, οὐ σφάλλεται, ἀλλ’ ἐμβιῴη αἰωνίως κατὰ τὴν ἐπαγγε­λίαν. Ἐξεῖναι δὲ ἀρχιερεῦσι κακούργους κατὰ νόμους κολάζειν ἢ κεφαλικῶς τιμωρεῖν, πολεμεῖν τε καὶ στρατηλατεῖν, οὔτε ἡμεῖς, οὔτε νόμοι καὶ κανόνες διορίζονται.

Ιερεμίου Πατριάρχου, Απόκρισις Α΄ (1576 μ.Χ.), Μέρος Γ΄

ΙΕΡΕΜΙΟΥ Β΄ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ Α΄

1576 μ.Χ.

ΜΕΡΟΣ Γ΄

Δεῖτε

τό Α΄ Μέρος στήν ἱστοσελίδα:

http://sathanasoulias.blogspot.gr/2016/03/1576_63.html

 καί τό Β΄ Μέρος στήν ἱστοσελίδα:

http://sathanasoulias.blogspot.gr/2016/03/1576_22.html

Κεφάλαιον ιγ΄. Περὶ χρήσεως τῶν ἁγίων μυστηρίων.

Τὸ δέκατον τρίτον ὑμέτερον κεφάλαιον, τὸ φάσκον ὅτι οὐ μόνον ἡ χρῆσις τῶν θείων μυστηρίων εἰς τοῦτο διετάγη, ἵνα σύμβολά τινα ἢ χαρακτῆρες ὦσι καὶ γνωρίσματα διοριστικὰ τῶν χριστιανῶν καὶ τῶν ἔξω, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον ὅπως σημεῖα καὶ μαρτύρια γένηται τῆς εὐνοίας καὶ χάριτος τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς, οὕτω σαφηνίζομεν καὶ τοιαύτην γνώμην περὶ τούτων ἔχομεν.

Ιερεμίου Πατριάρχου, Απόκρισις Α΄ (1576 μ.Χ.), Μέρος Β΄

ΙΕΡΕΜΙΟΥ Β΄ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝ/ΛΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΛΟΥΘΗΡΑΝΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ Α΄

1576 μ.Χ.

ΜΕΡΟΣ Β΄

Δεῖτε

τό Α΄ Μέρος στήν ἱστοσελίδα:

http://sathanasoulias.blogspot.gr/2016/03/1576_63.html

Κεφάλαιον η΄. Ὅτι ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καὶ φαῦλοι.

Τὸ ὄγδοον μαρτύρεται, ὅτι συλλόγου οὔσης τῆς Ἐκκλησίας τῶν πιστῶν καὶ ἁγίων, ἐὰν διὰ φαύλων καὶ ὑποκριτῶν ὑπηρετῶνται τὰ μυστήρια, κατ’ οὐδὲν βλά­πτει τὸν ἁγιαζόμενον, κατὰ τὸ εὐαγγελικὸν «ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ Φαρισαῖοι» καὶ τὰ λοιπά (Ματθ. 23,2). Φαμὲν οὖν καὶ αὐτοί, εἰ καὶ δι’ ἀναξίων ὑπηρετοῦνται τὰ μυστήρια, καὶ αὐτοὶ οὐδὲν ὠφελοῦνται, μᾶλλον δὲ βλάπτονται, ἀλλ’ οἱ λαμβάνοντες ἁγιάζονται καὶ ὠφελοῦνται· ἡ γὰρ χάρις καὶ δι’ ἀναξίων ὑπηρετῶν ἐνεργεῖ καὶ τὰ μυστήρια τελειοῖ. Τιμητέον οὖν τοὺς ὑπηρετοῦντας ταῦτα, καὶ μὴ τῇ προφάσει τῶν ὑποκριτῶν (ἦν γὰρ καὶ Ἰούδας ἐν Ἀποστόλοις) καταφρονητέον καὶ τοὺς ἀγα­θούς. Ὁ γὰρ θεῖος Χρυσόστομος, ἐξηγούμενος τὴν πρὸς Τιμόθεον, φησίν. «Ὁ τιμῶν ἱερέα, καὶ τὸν Θεὸν τιμήσει, ὁ δὲ μαθὼν ἱερέως καταφρονεῖν, ὁδῷ προβαίνων, καὶ εἰς τὸν Θεὸν ὑβρίσει ποτέ· "ὁ δεχόμενος ὑμᾶς, φησίν, ἐμὲ δέχεται καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ" (Ματθ. 10,40)· ἀλλὰ καὶ "τοὺς ἱερέας αὐτοῦ ἐντίμους ἔχε", γέγραπται (Σοφ. Σειρ. 7,31, Φιλιπ. 2,29). Ἐντεῦθεν ἔμαθον οἱ Ἰουδαῖοι τοῦ Θεοῦ καταφρονεῖν, ὅτι Μωσέως κατεφρόνησαν, ὅτι αὐ­τὸν ἐλίθαζον (Ἐξοδ. 17,4).