γαπητοί φίλοι,

Σς καλωσορίζω στό προσωπικό μου ἱστολόγιο καί σς εχομαι καλή περιήγηση. Σ’ ατό θά βρετε κείμενα θεολογικο καί πνευματικο περιεχομένου, πως κείμενα ναφερόμενα στήν πίστη καί Παράδοση τς κκλησίας, ντιαιρετικά κείμενα, κείμενα πνευματικς οκοδομς, κείμενα ναφερόμενα σέ προβληματισμούς καί ναζητήσεις τς ποχς μας καί, γενικά, διάφορα στοιχεα πό τήν πίστη καί ζωή τς ρθόδοξης κκλησίας.

Εχομαι τά κείμενα ατά καί κάθε νάρτηση σ’ ατό τό ἱστολόγιο νά φανον χρήσιμα σέ σους νδιαφέρονται, νά προβληματίσουν θετικά, νά φυπνίσουν καί νά οκοδομήσουν πνευματικά.

ελογία καί Χάρις το Κυρίου νά εναι πάντοτε μαζί σας.

Μετά τιμς καί γάπης.

π. Σωτήριος θανασούλιας

φημέριος Μητροπολιτικο ερο Ναο γίου Βασιλείου Τριπόλεως.

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Ομοιοπαθητική και Χριστιανική πίστη Β


ΤΕΥΧΟΣ 77      ΤΡΙΠΟΛΙΣ      ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011

Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ «ΙΑΤΡΙΚΗ»
ΩΣ ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ Β'

«μύηση» το μοιοπαθητικο γιατρο

Στ προηγούμενο τεχος το ντύπου μας δημοσιεύσαμε τ πρτο μέρος τς ναφορς μας στν μοιοπαθητικ «ατρική», μι π τς λεγόμενες «ναλλακτικς θεραπεες», θέμα πο πασχολε (κα παραπλαν) πάρα πολλος στν ποχή μας. Εδαμε τ κριβς εναι μοιοπαθητική, ποι εναι τ «πνευματικ» - ποκρυφιστικό της πόβαθρο, τ πιστεύει γι τ μοιοπαθητικ φάρμακο κ.λπ. γινε, πιστεύουμε, σαφές, τι δν πρόκειται γι πιστημονικ ατρικ μέθοδο, λλ γι «θεραπευτικ» πρακτικ συμβίβαστη μ τν ρθόδοξη πίστη κα πικίνδυνη γι τν γεία το νθρώπου. Στ τεχος ατ θ συνεχίσουμε κα θ λοκληρώσουμε τν ναφορά μας στ θέμα, στε ν δοθε μι πλήρης κα σφαιρικ κατ τν δυνατ εκόνα του, ρχίζοντας π τ πς κπαιδεύεται μοιοπαθητικς γιατρός.

μοιοπαθητικς γιατρς δν χει νάγκη τόσο π σπουδές, σο π μύηση. Εδαμε στ πρτο μέρος τι μοιοπαθητικ ταυτίζει τν θεραπευτικ μ τν πνευματικ νόμο, παράβαση το ποίου προκαλε τ νόσο. Γι’ ατ κα μεγάλος μοιοπαθητικς Pierre Schmidt, σ συνέδριο τς Διεθνος νωσης μοιοπαθητικς, λέει γι τν μοιοπαθητικ γιατρ τι κτς π τ φάρμακο πρέπει ν δώσει στν σθεν κριβες δηγίες «ς πρς τν γιεινή, θικς κα ψυχικς φύσεως, στε να μν ξαναπέσει στ δια σφάλματα πο εχε κάνει πρίν, παραβιάζοντας τν νόμο κα τσι προκαλώντας τν νόσο του, σ’ ατ πο εχαν διαπραχθε π τος προγόνους του …ραματιζόμαστε ναν ξαγνισμ το νθρώπινου γένους… μοιοπαθητικς γιατρς πο ξίζει τ νομα ατό, πρέπει ν εναι νας συνθετικς σοφς κα συγχρόνως νας πνευματικ μυημένος. Λοιπόν, τί μς χουν διδάξει σοφία τν αώνων κα θρησκεία λων τν νθρώπων; τι περιορισμς τν πιθυμιν, ποκατάσταση μετουσίωση τν παθν, διαλογισμός …, εναι ο πι σίγουροι τρόποι γι ν λάβει κανες τ χαρ τς νάπτυξης κα τς τελείας γείας… Χρειάζεται κπαίδευση το σθενος, στε ν ντιληφθε τν ναγκαιότητα τς εθυγράμμισής του μ τς ερς ντολς το νόμου… Μπορετε ν πετε τι γιατρς δν χρειάζεται ν δίνει μαθήματα βιολογικς Μεταφυσικς στν σθεν πο ζητάει βοήθεια, λλ δ γκειται μεγάλη διαφορ νάμεσα στν λλοπαθητικ πο θεραπεύει τ λικ σμα, ατ πο πορρίπτεται μ τ θάνατο κα στν μοιοπαθητικ πο τρέφει ατ πο ζε κα ποφέρει, ατ τ κάτι πο καμμι πιστήμη δν χει κόμη προσδιορίσει, τν διο τν ζντα νθρωπο. νανεστε τος αυτούς σας, ναζωογονστε τος σθενες σας, ποδεσμεστε τν νθρωπο π τ χρόνιο μίασμα, πελευθερστε τον μ τν μοιοπαθητική, μ τν καθαρ μοιοπαθητική, π ατν τν καταστροφ πο ποκαλομε ψώρα, κάντε τον κατάλληλο γι τν "Κλίμακα το Θεο"» (περ. μοιοπαθητικ ατρική, τεχ. 2, 1992, σ. 6-7).
κόμη κα μι οσιαστικ γι τν πίτευξη τς σωστς θεραπευτικς γωγς διαδικασία, πως εναι λήψη το στορικο π τν θεράποντα ατρό, γι τν μοιοπαθητικ σοδυναμε μ ξομολόγηση, φο μοιοπαθητικ θεραπεία προχωρε π «τν ψυχ πρς τ νο κα τ σμα» (Σπ. Διαμαντίδη, μοιοπαθητικ ατρική, θήνα 1989, σ. 113). Γ. Βυθούλκας ναφέρεται στ λήψη το μοιοπαθητικο στορικο μ τν ρο «ξομολόγηση» ( πιστήμη τς μοιοπαθητικς, θήνα 1990, σ. 202), ν δν διστάζει ν πε τι τν μοιοπαθητικ κυρίως τν νδιαφέρουν σα «στ χριστιανικ ντίληψη θεωρονται σν βαθιά, σκοτειν μαρτήματα» (.π., σ. 193).

Τ νδουϊστικ «κάρμα» στν μοιοπαθητικ θεραπεία

ξιοσημείωτη εναι κα ναφορ το μοιοπαθητικο Γιώργου Βυθούλκα στν νδουϊστικ νόμο το «κάρμα», σ σχέση μ τν μοιοπαθητικ θεραπεία (.π., σ. 201-202). τσι, κτς πό τν λιστικ θεώρηση το κόσμου, τ πνευματιστικά, λχημιστικ κα μαγικ στοιχεα, πο περιέχει μοιοπαθητική, κρύβονται πίσω π τ μοιοπαθητικ «φάρμακο», πο ντιπροσωπεύει τ «θεο στοιχεο», γι ν ποκαταστήσει τ ο τς θείας οσίας το νθρώπου. μοιοπαθητικς γιατρς ναλαμβάνει τν ρόλο το μεσάζοντος, πο δηγε τν νθρωπο στν πολύτρωση π τ προπατορικ μάρτημα, καθς κα π τ φυσικ κα πνευματικ κακό. ν ατ δν εναι σφετερισμς ποστολικς κλήσεως κα θρησκευτικς λειτουργίας, τότε τί εναι; μες, ς Χριστιανοί, γνωρίζουμε τι κκλησία εναι κείνη πο μπορε ν λυτρώσει τν νθρωπο π τ προπατορικ μάρτημα κα μόνη πο μπορε ν ποκαταστήσει τ σχέση Θεο κα νθρώπου, μέσα, μως, π τν μέθεξη τν κτίστων νεργειν το Θεο κα χι μέσα π μι ψευδ ταύτιση τς οσίας τους (φο, πως διευκρινίζει ριστα γ. Γρηγόριος Παλαμς, εναι παντελς δύνατη κοινωνία τς οσίας το Θεο π τν νθρωπο).
Οἱ λεγόμενες «ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες» τῆς Νέας Ἐποχῆς (Ὁμοιοπαθητικὴ κ.ἄ.) βασίζονται στὶς μαγικὲς ἱκανότητες τοῦ «θεραπευτῆ» καὶ στὶς μαγικὲς ἰδιότητες τοῦ «φαρμάκου» καὶ ὄχι στὴ χημικὴ σύσταση τοῦ φαρμάκου καὶ στὴν ἐπιστημονικὴ κατάρτηση τοῦ ἰατροῦ!
Πρν κλείσουμε τ μεγάλο ατ θέμα, θ ναφερθομε σύντομα σ τρες κόμη πλευρές του: α) στ ατια τς διαδόσεως τν «ναλλακτικν» «θεραπευτικν» μεθόδων, πως μοιοπαθητική, β) στ πς ρμηνεύεται δράση το μοιοπαθητικο «φαρμάκου» στς περιπτώσεις πο παρατηρεται κάποιο θεραπευτικ ποτέλεσμα, κα γ) στ ἐὰν εναι πράγματι κίνδυνο τ μοιοπαθητικ φάρμακο, πως σχυρίζονται ο ποστηρικτές του.

Τ ατια τς διαδόσεως τν λεγόμενων «ναλλακτικν θεραπειν»

Δν εναι μοιροι τς εθύνης γι τν ξάπλωση τν «ναλλακτικν θεραπειν» κάποιοι κακο κπρόσωποι τς κλασσικς ατρικς. Μ τν πολυφαρμακία κα τν πρόσωπη ντιμετώπιση το σθενος π τν γιατρ πο τν παρακολουθε, σ πολλς περιπτώσεις προξενεται πογοήτευση, πο δηγε σ φοριστικς γενικεύσεις γι τ σύνολο τς ατρικς κοινότητας κα τ φιλοχρηματία τους. Ατές, μως, ο καταστάσεις, πο πωσδήποτε σοβον κα πρέπει ν παταχθον, φείλονται κυρίως στ μ σωστ σκηση τς ατρικς τέχνης κα στ μωροφιλοδοξία τν νθρώπων κείνων πο ζον δίχως Θεό! ξάλλου, πολλο κλασσικο γιατρο δν χουν τν πομον ν πάρουν να κτενς στορικό, τ ποο ποτελε τ βασικότερη προϋπόθεση γι τν ρθ διάγνωση, ν κουβεντιάσουν λίγο μ τν πάσχοντα συνάθρωπό τους κα ν συμμεριστον τν γωνία του. σωστ ψυχικ πικοινωνία γιατρο-ρρώστου σκε φ’ αυτς θεραπευτικ ποτέλεσμα, διαίτερα στς περιπτώσεις τν χρονίων ψυχοσωματικν σθενειν. Πάντως ξάπλωση τν λεγομένων ναλλακτικν θεραπειν (μοιοπαθητικ κ..) δν εναι σχετη κα πρς τν ν γένει διάδοση τν αρέσεων τς Νέας ποχς κα πρς τ πνεμα τς πλάνης κα τς συγχύσεως, πο καλλιεργεται στν ποχή μας. ταν σ δημοσιογράφο μεγάλης θηναϊκς φημερίδας τέθη τ ρώτημα γιατί προβάλλονται καθημερινς τόσες νορθόδοξες «θεραπευτικς μέθοδοι», κενος πάντησε φοπλιστικ γι τ «πόσο πουλάει νθρώπινη βλακεία»… Μ τν εκαιρία ατ θέλουμε ν σημειώσουμε τι ο «ναλλακτικς θεραπεες» δν πρέπει ν συγχέονται μ τ φυσικ γιειν κα θεραπευτικ (βοτανοθεραπεία κ.λπ.), πο βασίζονται στ συνταγ το πποκράτη «ο τροφς ν γίνονται φάρμακα».

ρμηνεία τς δράσεως το μοιοπαθητικο φαρμάκου

Σ μερικς περιπτώσεις πο τ μοιοπαθητικ φάρμακο χει ποτελέσματα, ατ θ πρέπει ν ποδοθον κυρίως στ δράση το εκονικο φαρμάκου (placebo), τ ποο σύμφωνα μ ατρικς ρευνες χει ποτελεσματικότητα ως κα 30% στς περιπτώσεις πο χορηγεται. στόσο, δν εναι σωστς σχυρισμς μερικν τι μς νδιαφέρει ποκλειστικ τ θεραπευτικ ποτέλεσμα. Μν ξεχνομε τι κα στν χρο τς μαγείας χουμε «θεραπεες», πως κα στν χρο τν λεγομένων «χαρισματικν» Προτεσταντν κ.. Εναι ξιοσημείωτο τι μακαριστς Γέρων Πορφύριος κανε λόγο γι μοιοπαθητικ χάπια «διαβασμένα» π μάγους (θ. βραμίδη, μοιοπαθητικ π τ πρσμα τς ατρικς πιστήμης, σ. 39). «Θεραπεες» χουμε κα μ τν ξωφρενικ Οροθεραπεία (χορήγηση ορων ετε π τ στόμα, ετε μ λλους τρόπους (βλ. ποκρυφιστικ περ. Τρίτο Μάτι, τεχ. αν. 1998, σ. 26-34). Ο «θεραπεες», μως, ατς εναι συνήθως προσωρινές. ρρώστεια μετ χτυπ κάπου λλο. ξάλλου, π τν γία Γραφ κα π τν ρθόδοξη Παράδοσή μας γνωρίζουμε τι Πονηρς μπορε σ κάποιες περιπτώσεις ν «θεραπεύσει» τ σμα, γι ν κερδίσει τν ψυχ το νθρώπου. Δν θ πρέπει, λοιπόν, ν ποκλείσουμε κα τ δαιμονικ στοιχεο στς «θεραπεες», διαίτερα ταν ατς σκονται σ συσχετισμ μ πρακτικς νατολικς προελεύσεως. Πάντως, ο «ναλλακτικς θεραπεες» «πιάνουν» κυρίως σ περιπτώσεις σθενειν ψυχοσωματικς ατιολογίας, ν στ ξέα περιστατικ «σηκώνουν τ χέρια ψηλ» κα δν διαθέτουν οσιαστικ πρόταση γι τν ντιμετώπισή τους. Δν εναι τυχαο τι μακαριστς π. ντώνιος λεβιζόπουλος -μέχρι τς κοιμήσεώς του διετέλεσε Γραμματες τς Συνοδικς πιτροπς π τν Αρέσεων κα συντονιστς τς ντιαιρετικς προσπαθείας σ διορθόδοξο πιπεδο, πραγματικ αθεντία στ ζητήματα ατ- πραγματεύεται τ θέμα τς μοιοπαθητικς ντάσσοντάς το στ ερύτερο κεφάλαιο πο πιγράφεται «λχημεία» (π. ντ. λεβιζόπουλου, ποκρυφισμς στ φς τς ρθοδοξίας, τεχ. Γ΄: λχημεία, θήνα 1995, σ. 77-80). Πράγματι, ο λεγόμενες «ναλλακτικς θεραπεες» δν εναι λλο φαινόμενο π τν πάνοδο το ρχαίου μάγου-γιατρο στ ζω τν συγχρόνων κοινωνιν (D. Sneed & Sh. Sneed, Κριτικ στν ατρικ τς Νέας ποχς, κδ. Στερέωμα, σ. 13).

Εναι κίνδυνα τ μοιοπαθητικ φάρμακα;

Τ μοιοπαθητικ φάρμακο στς συνήθεις ραιώσεις πο δίνεται, δν περιέχει πρακτικς σχεδν οτε μόριο τς ρχικς οσίας (θ. βραμίδη, .π., σ. 8-11), πότε δεν χει παρενέργειες, οτε θεραπευτικς διότητες βεβαίως, φο εναι κατ τ κοινς λεγόμενον «νεράκι κοπανιστό». χουμε, μως, κα τν περίπτωση τν λεγομένων «νοσωδν μοιοπαθητικν φαρμάκων» (nosodes), πο παρασκευάζονται π καρκινωματώδεις στούς, γρ φυματιωδν σπηλαίων, συφιλιδικ κκρίμματα, κκρίμματα γονοκοκκικς ορηθρίτιδος κ.λπ. (Γ. Βυθούλκα, .π., σ. 145, 172). Τ «φάρμακα» ατ εναι δυνητικς πικίνδυνα γι τν γεία ατν πο τ χρησιμοποιον κα ντιβαίνουν στν ατρικ θικ κα δεοντολογία. κε, μως, που τ περ κινδυνότητος το μοιοπαθητικο φαρμάκου δν σχύουν καθόλου, εναι περίπτωση κατ τν ποία σθενες πο πάσχουν π σοβαρς ρρώστειες γκαταλείπουν τν θεραπεία πο καναν στ πλαίσιο τς κλασσικς ατρικς, προκειμένου ν κολουθήσουν κάποια «ναλλακτικ θεραπευτικ μέθοδο» (μοιοπαθητικ κ..). Σ πολλς περιπτώσεις πορεία τς σθενείας τν νθρώπων ατν, ταν πλέον διαπιστώσουν τ λάθος τους κα πιστρέψουν στν κλασσικ θεραπεία πο φήρμοζαν, χει γίνει πλέον μ ναστρέψιμη κα εθύνη γι’ ατ βαρύνει τς «ναλλακτικς θεραπεες» (βλ. σχετικς τν ναλυτικ ναφορ κα τεκμηριωμένη κριτικ πο σκε ατρικς Σύλλογος θηνν (I.Σ.A.) στς λεγόμενες «ναλλακτικς θεραπεες», πι σωστ «νορθόδοξες Θεραπευτικς Μεθόδους», σύμφωνα μ τν ρολογία το I.Σ.A., κα ποία δημοσιεύεται στ βιβλίο το θ. βραμίδη μ τίτλο νορθόδοξες Θεραπευτικς Μέθοδοι τς «Νέας ποχς», κδ. «Φωτοδότες», θήνα 1998, σ. 165, ξ.).

Πρς τ πλανσαι ε δυνατν κα τος κλεκτούς…

π σα ναπτύξαμε ς τώρα, καθίσταται φανερ τι μοιοπαθητική, ν δεν χει καμμία πιστημονικ βάση, χει μως σαφέστατη θεμελίωση στν χρο το ποκρυφισμο κα τν νατολικν θρησκειν. Σ εσήγησή του παιδοψυχίατρος ρχιμανδρίτης ντώνιος Στυλιανάκης ποφάνθηκε πιγραμματικά: « μοιοπαθητικ εναι κομπογιαννιτισμς μ λίγα στοιχεα ατρικς ψυχιατρικς ποβολς», ν νέφερε παραδείγματα τς συμπεριφορς ρρώστων, πο ζητον στ φάρμακο τ «μαγικ» λύση κα πενθύμισε τ «αματικ νερ το Καματερο». πανερχόμενος στν δθεν «λιστικ» ντιμετώπιση το νθρώπου, θεσε τ ξς ρώτημα: «Πέστε μου τώρα σες ν, κα θελά του κόμη, νθρωπος δν μπαίνει σιγ-σιγ σ να ποκρυφιστικ κανάλι, στω κα ν γιατρός του εναι χριστιανς ρθόδοξος». Κα κατέληγε: «Ν γιατ ξάσκηση τς νέας ατρικς (ντι-ιατρικς θ τν λεγα) δν εναι κίνδυνη, πως χαίρονται ν διαδίδουν …. Δν ρκε ν λς τι βλέπεις συνολικ τν νθρωπο, πρέπει ν ξέρεις κιόλας ν τ κάνεις, κα ναλλακτικ θεραπευτικ δν μπορε ν τ κάνει, πλ διότι δν ξέρει!.... ν διαβάσει κανες τ μοιοπαθητικ κείμενα, θ βρε περισσότερη θεωρία κα δόγματα, παρ πιστήμη».
Τὸ «ἐνεργειακὸ βραχιόλι», ποὺ κυκλοφορεῖ εὐρύτατα παντοῦ καὶ χαρίζει δῆθεν δύναμη, ἐνέργεια καὶ εὐεξία σὲ ὅσους τὸ φοροῦν. ιότητες τοῦ «φαρμάκου» καὶ ὄχι στὴ χημικὴ σύσταση τοῦ φαρμάκου καὶ στὴν ἐπιστημονικὴ κατάρτηση τοῦ ἰατροῦ!
Τ πουλο εναι τι μερικο -δαες στν καλύτερη περίπτωση- παραπλανον, λέγοντας τι τν μοιοπαθητικ κα τς λοιπς «ναλλακτικς θεραπεες» σκον πιστο χριστιανοί, πο ζον κκλησιαστικ ζωή, νηστεύουν κ.λπ., λς κα κκλησιαστικ ζω εναι διαφήμιση γι προσφορ παγγελματικν πηρεσιν. Στ περ. μοιοπαθητικ ατρική, τεχ. 38, Δεκ. 2006, ναφέρεται μ μφαση τι μεταξ τν ποστηρικτν τς ναλλακτικς ατς ατρικς πρξαν κα γιοι τς κκλησίας, πως γ. ωάννης τς Κροστάνδης, πο γκαινίασε μία κλινική, πο τν χρησιμοποιοσαν γι σθενες τους μοιοπαθητικο ατροί, κα γ. γνάτιος Μπριατσιανίνωφ, πο εχε πνευματικ παιδι πο φάρμοζαν ατ τν μέθοδο. Ο γιοι μπορε ν δίνουν ελογίες γι γενικότερη φέλεια, π.χ. γι τν αση σθενειν, κα ν χουν πιτυχία στν τομέα ατ ο διάφορες κλινικές, λλ ατ δν σημαίνει τι ποδέχονται κάθε εδος θεραπείας, τι στ Ρωσία χρησιμοποιονταν τότε φάρμακα διαβασμένα μ τς παγανιστικς προσευχς το Χάνεμαν (δρυτ τς μοιοπαθητικς). ν δεν ποσυνδεθε μοιοπαθητικ π τς παγανιστικς ντιλήψεις, γι ν διαμορφωθε σ μία ποκλειστικ πιστημονικ κα ρευνητικ βάση μ ξιόπιστα ρευνητικ πρωτόκολλα κα διαφαν φαρμακολογικ προσέγγιση, τότε κα γγελος ξ ορανο ν μς συμβουλεύει πρ ατς, δν εμαστε ποχρεωμένοι ν τν κούσουμε. λλωστε, εναι γνωστ τι γέρων Παΐσιος χαρακτήριζε τ μοιοπαθητικ φάρμακα σν δαιμονικ ποκατάστατο το γιασμο κα δν δεχόταν ατο το εδους θεραπεες, λλ κα γέρων Πορφύριος παραδεχόταν μόνο τν κλασσικ ατρικ κα χι τς λεγόμενες «ναλλακτικς» μεθόδους. Τ πιχείρημα τι κα τ γιο ρος δέχεται τν μοιοπαθητικ εναι τουλάχιστον στεο. πατρ ρτέμιος Γρηγοριάτης μς πληροφορε τι κάποιο πνευματικοπαίδι του εχε συμβουλευτε τν γέροντα Πορφύριο, γι τ ν θ πρεπε ν κολουθήσει γυνακα του, πάσχουσα π νευρογεν νορεξία, τν μέθοδο τς μοιοπαθητικς κα πάντηση το Γέροντος ταν: «χι! Ν μν πτε σ’ ατούς. Διότι θ τς δώσουν κάποια ποπτα χάπια. Τ μν μικρ χάπια εναι κίνδυνα. μως τ μεγάλο χάπι, πο θ τς δώσουν, εναι παραγγελία π ργοστάσιο τς λλανδίας κα χει διαβαστε π μάγους». Λογικό, καθς «οδες δύναται δυσ κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. 6, 24).

πίλογος

  Μ τ δύο τελευταα τεύχη το ντύπου μας δν θελήσαμε ν πιμείνουμε μόνο στ θρησκευτικ ποψη το φαινομένου «μοιοπαθητική», λλ κα στν πιστημονικοφαν κδοχή του, καθς στν λληνική πικράτεια νθον ο πιχειρήσεις ναλλακτικς «ατρικς» κα νταλλαγ θεραπευτικν βοτάνων κα μαγικν «μαντζουνιν», πο πόσχονται θαυματουργικ ποτελέσματα. ποιμαντικ τς κκλησίας μας δν διαφορε οτε γι τ θύματα οτε γι τος θύτες, τος ποίους προσκαλε καλοπροαίρετα σ μετάνοια. π τν λλη, δν μπορε ν μν προειδοποιήσει τ ποψήφια θύματα γι τος χι κα τόσο «πιστημονικος» στόχους τν ναλλακτικν μεθόδων θεραπείας. σο γι τ συνήθη ατίαση, πο προβάλλουν ο μοιοπαθητικο σ σους τολμον ν μφισβητον τν πιστημονικ βάση τς «πιστήμης» τους, τι δηλαδ «μόνο ο γιατρο πιτρέπεται ν μιλον γι τ πράγματα πο ξέρουν», θ μποροσε κανες ν νταπαντήσει μ τ «Κοίτα ποιός μιλάει!».
Κλείνουμε μ τν εγλωττο τίτλο ρθρου τς γκυρότατης ατρικς πιθεώρησης The Lancet (τόμ. 350, 20 Σεπτ. 1997, Commentary, σ. 824) «Homeopathy trials: going nowhere» («Ο μοιοπαθητικς δοκιμς δν δηγον πουθενά»), πο στηρίχθηκε στν πιστημονικ μετα-ανάλυση 89 προηγηθέντων δημοσιευμάτων π τν παγκόσμια βιβλιογραφία. Στ συγκεκριμένο ρθρο κφράστηκε γι μία κόμη φορ τεκμηριωμένη μφισβήτηση τς παγκόσμιας ατρικς κοινότητας γι τς διατυμπανιζόμενες πιτυχίες τς μοιοπαθητικς. Τ λόγια περιττεύουν…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου