Για τη συμπεριφορά των συζύγων (πνευματικές υποδείξεις)

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

Μιά πολύτιμη συμβουλή!

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος (350-407 μ.Χ.), ἕνας ἀπό τούς μεγαλύτερους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί ἕνας ἀπό τούς κορυφαίους Ὀρθοδόξους ἀσκητές, συμβουλεύει τόν ἄνδρα πῶς νά συμπεριφέρεται στή σύζυγό του, γιά νά μήν ἐπέρχεται ἡ ψυχρότητα μεταξύ τῶν συζύγων μέσα στόν Γάμο καί γιά νά μήν καταλήγουν οἱ ἄνθρωποι στόν χωρισμό. Ἡ φωνή του ἀπό 4ο αἰῶνα μ.Χ. εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρη σήμερα, πού ὁ ἱερός θεσμός (τό Μυστήριο) τοῦ Γάμου πλήττεται καί κινδυνεύει ἀπό πολλές πλευρές. Συμβουλεύει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος τόν ἄνδρα:

«Λόγια ἀγάπης νά τῆς λές: ...  Ἐγώ [νά τῆς λές] ἀπό ὅλα τή δική σου ἀγάπη προτιμῶ καί τίποτε δέν μοῦ εἶναι τόσο βασανιστικό ἤ δυσάρεστο ἀπό τό νά βρεθῶ κάποτε σέ διάσταση μαζί σου. Κι ἄν ὅλα χρειασθῆ νά τά χάσω, κι ἄν γίνω φτωχότερος ἀπό τόν Ἴρο, κι ἄν στούς ἔσχατους βρεθῶ κινδύ­νους, ὁ,τιδήποτε κι ἄν πάθω, ὅλα μου εἶναι ἀνεκτά κι ὑποφερτά, ὅσο ἐσύ μοῦ εἶσαι καλά. Καί τά παιδιά τότε μοῦ εἶναι περιπόθητα, ἐφ' ὅσον ἐσύ μᾶς συμπαθεῖς...

»Ἴσως κάποτε σοῦ πῆ: "Ποτέ ὡς τώρα δέν ξόδεψα ἀπό τά δικά σου. Ἔχω ἀκόμη τά δικά μου, πού μοῦ ’δωσαν οἱ γονεῖς μου". Τότε πές της: "Τί λές καλή μου; Ἔχεις ἀκόμη τά δικά σου; Ποιά λέξη μπορεῖ νά ’ναι χειρότερη ἀπό αὐτή; Σῶμα δέν ἔχεις πιά δικό σου, κι ἔχεις χρήματα; Δέν εἴμαστε δύο σώματα μετά τόν Γάμο, ἀλλά γίναμε ἕνα· δέν ἔχουμε δύο πε­ριουσίες, ἀλλά μία... Ὅλα δικά σου εἶναι, κι ἐγώ δικός σου εἶμαι, κορίτσι μου. Αὐτό μέ συμβουλεύει ὁ Παῦλος λέγοντας, ὅτι ὁ ἄνδρας δέν ἐξουσιά­ζει τό σῶμα του, ἀλλά ἡ γυναῖκα. Κι ἄν δέν ἔχω ἐγώ ἐξουσία στό σῶμα μου, ἀλλά ἐσύ, πόσο μᾶλλον δικά σου εἶναι τά χρήματα;" ...

»Ποτέ νά μήν τῆς μι­λᾶς μέ πεζό τρόπο, ἀλλά μέ φιλοφροσύνη, μέ τιμή, μέ ἀγάπη πολλή. Νά τήν τιμᾶς, καί δέν θά βρεθῆ στήν ἀνάγκη νά ζήτηση τήν τιμή ἀπό ἄλλους. Δέν θά χρειασθῆ νά ζήτηση ἐπαίνους ἀλλοῦ, ἄν ἔχη τούς δικούς σου. Νά τήν προτιμᾶς ἀπό ὅλους γιά ὅλα, γιά τήν ὀμορφιά, γιά τή σωφροσύνη της, καί νά τήν ἐγκωμιάζης. Νά κάνης φανερό ὅτι σ' ἀρέσει ἡ συντροφιά της κι ὅτι προτιμᾶς νά μένης στό σπίτι γιά νά ’σαι μαζί της, ἀπό τό νά βγαίνης στήν ἀγορά. Ἀπό ὅλους τούς φίλους νά τήν προτι­μᾶς. Καί ἀπό τά παιδιά πού σοῦ χάρισε, κι αὐτά ἐξ αἰτίας της νά τά ἀγα­πᾶς».

(Ἰω. Χρυσοστόμου, Εἰς τήν πρός Ἐφεσίους, 20,5, ΡG 62, 146-148, μετάφρ. Π. Νέλλα, Ζῶον θεούμενον, ἔκδ. Ἁρμός, ἔκδ. δ΄, Ἀθήνα 2000, σ. 84-85).

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἐζησε σέ ἐποχή ἔντονα ἀνδροκρατούμενη, ὅπου ὁ ἄνδρας εἶχε τήν ἀπόλυτη πρωτοβουλία μέσα στήν οἰκογένεια καί στήν κοινωνία. Εἶναι αὐτονόητο, ὅτι στήν ἐποχή μας τά ἴδια ἀκριβῶς ἰσχύουν καί γιά τή συμπεριφορά τῆς γυναίκας πρός τόν ἄνδρα μέσα στόν Γάμο.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά τόν Γάμο

«Νά ὑποτάσσεστε ὁ ἕνας στόν ἄλλο μέ φόβο Χριστοῦ. Οἱ γυναῖκες νά ὑποτάσσονται στούς ἄντρες τους, ὅπως στόν Κύριο. Γιατί ὁ ἄντρας εἶναι ὁ ἀρχηγός τῆς γυναίκας, ὅπως κι ὁ Χρι­στός εἶναι ὁ ἀρχηγός τῆς Ἐκκλησίας ... Ὅπως, ὅμως, ἡ Ἐκκλησία ὑποτάσσεται στόν Χριστό, ἔτσι καί οἱ γυναῖκες πρέπει σέ ὅλα νά ὑποτάσσονται στούς ἄντρες τους. Οἱ ἄντρες νά ἀγαπᾶτε τίς γυναῖκες σας, ὅπως ὁ Χριστός ἀ­γάπησε τήν Ἐκκλησία καί πρόσφερε τή ζωή του γι' αὐτήν ... Οἱ ἄντρες ὀφείλουν νά ἀγαποῦν τίς γυναῖκες τους, ὅπως ἀγαποῦν τό δικό τους τό σῶμα. Ὅποιος ἀγαπᾶ τή γυναῖκα του, ἀγαπᾶ τόν ἑαυτό του. Κανείς ποτέ δέ μίσησε τό ἴδιο του τό σῶμα, ἀλλά, ἀντίθετα, τό τρέφει καί τό φροντίζει· ἔτσι κάνει κι ὁ Κύριος γιά τήν Ἐκκλησία, γιατί ὅλοι εἴμαστε μέλη τοῦ σώματός Του, ἀ­πό τή σάρκα Του καί τά ὀστά Του. Γι’ αὐτό -λέει ἡ Γραφή- θά ἐγκαταλείψει ὁ ἄντρας τόν πατέρα καί τή μητέρα του, γιά νά ζήσει μαζί μέ τή γυναῖκα του καί θά γίνουν οἱ δυό τους ἕνας ἄν­θρωπος. Σ' αὐτά τά λόγια κρύβεται ἕνα μεγάλο μυστήριο, πού ἐγώ σᾶς λέω ὅτι ἀναφέρεται στή σχέση Χριστοῦ καί Ἐκκλησίας. Ἀλλά κι ἐσεῖς, ὁ καθένας ν' ἀγαπάει τή γυναῖκα του, ὅπως ἀ­γαπάει τόν ἑαυτό του, καί ἡ γυναῖκα νά σέβεται τόν ἄντρα της» (Ἐφεσ. 4, 21-33).

«Στή γυναῖκα του πρέπει ν' ἀποδίδει ὁ ἄντρας τό συζυγικό του χρέος· τό ἴδιο καί ἡ γυναῖκα στόν ἄντρα της. Ἡ γυναῖκα δέν ἐ­ξουσιάζει τό σῶμα της ἡ ἴδια, ἀλλά ὁ ἄντρας της· παρόμοια καί ὁ ἄντρας δέν ἐξουσιάζει τό σῶμα του ὁ ἴδιος, ἀλλά ἡ γυναῖκα του. Μή στερεῖτε ὁ ἕνας τόν ἄλλο, παρά μόνο πρόσκαιρα καί ἔπειτα ἀπό κοινή συμφωνία, γιά νά ἀφοσιωθεῖτε στή νηστεία καί στήν προσευχή. Μετά, ὅμως, πρέπει πάλι νά σμίγετε, γιά νά μήν πέφτετε στούς πειρασμούς τοῦ σατανᾶ ἐξαιτίας τῆς ἀδυναμίας σας» (Α' Κορ. 7, 1-5).