ΕΥΧΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΒΕΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΚΑΓΙΩΝ
Ἐπειδή στά ἐν χρήσει Εὐχολογία τῆς Ἐκκλησίας μας δέν ὑπάρχει Εὐχή γιά τήν ἀποτροπή τῆς πύρινης λαίλαπας (προφανῶς ἐπειδή τέτοιες καταστροφικές ἀπειλές ἦταν ἄγνωστες σέ παλαιότερες ἐποχές), συνέταξα τήν παρακάτω ἁπλή «Εὐχή εἰς ἀπειλήν πυρός», μέ στοιχεῖα ἀπό γνωστές καί ἐν χρήσει Εὐχές τῆς Ἐκκλησίας καί ἀκολουθώντας τή δομή τῶν Εὐχῶν αὐτῶν. Προορίζεται δέ γιά ἰδιωτική, ἴσως δέ καί γιά λειτουργική χρήση.
ΕΥΧΗ ΕΙΣ ΑΠΕΙΛΗΝ ΠΥΡΟΣ
Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
«Δέσποτα, πολυέλεε Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν, ἡ ἐλπὶς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καὶ τῶν ἐν θαλάσσῃ μακράν, ὁ τοὺς ἁγίους σου Τρεῖς Παῖδας ρύσας ἐκ τῆς καμίνου τοῦ πυρός, ἐπάκουσον ἡμῶν, καὶ ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν ἐπὶ ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καὶ ἐλέησον ἡμᾶς. Λύτρωσαι δὲ ἡμᾶς, Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐκ τῆς τοῦ πυρὸς ἀπειλῆς, ἐν τῇ ἀφάτῳ εὐσπλαχνίᾳ σου, κατάστειλον τὴν δύναμιν τῆς φλογός, τῆς ἀφανιζούσης ἄρδην τὸν ὑπὸ σοῦ δημιουργηθέντα κόσμον, τοὺς πρὸς κατάσβεσιν αὐτῆς ἀγωνιζομένους ἐνίσχυσον καὶ διαφύλαξον, ὄμβρους εἰρηνικοὺς τῇ γῇ δώρησαι, τοὺς πυροπλήκτους ἀδελφοὺς ἡμῶν ταχέως ἀποκατάστησον, τοὺς ἐν πυρί τελειωθέντας μετὰ τῶν Ἁγίων καί τῶν Δικαίων ἀνάπαυσον, πάντας δὲ ἡμᾶς ἀπάλλαξον καὶ τοῦ πυρός τῆς αἰωνίου Κολάσεως, πρεσβείαις τῆς παναχράντου Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας, τῶν ἁγίων ἐνδόξων Τριῶν Παίδων τῶν ἐν καμίνῳ, τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Ἠλιού τοῦ Θεσβίτου καί πάντων σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν».
Ὑπάρχει καί σχετική Εὐχή τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ἡ ὁποία εἶναι στήν καθομιλουμένη γλώσσα καί δέν μου ἀρέσει, ὡστόσο τήν παραθέτω στή συνέχεια:
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΦΩΤΙΕΣ ΚΑΙ ΠΥΡΚΑΓΙΕΣ
«Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός καί Σωτήρ μας. Τούτη τήν ὥρα τῆς μεγάλης δοκιμασίας πού διέρχεται ὁ τόπος μᾶς ἐξ αἰτίας τῶν πυρκαϊῶν πού κατακαίουν τόν φυσικό μας πλοῦτο, καταστρέφουν περιουσίες καί ἀφαιροῦν ἀνθρώπινες ζωές, αἰσθανόμεθα τήν ἀνάγκη νά καταφύγουμε στή βοήθειά Σου, ζητώντας τό ἔλεός Σου γιά τή σωτηρία μας. Σύ Κύριε διεφύλαξες ἀπό τή φωτιά τούς Ἁγίους Τρεῖς Παίδας, καί πολλούς Ἁγίους Μάρτυρές Σου ἐδόξασες, ὅταν διέταξες νά μή τούς ἐγγίσουν οἱ φλόγες τῆς καμίνου καί τά πεπυρακτωμένα σίδερα τῶν βασανιστῶν τους. Κατάπαυσε, Κύριε, τούς ἰσχυρούς ἀνέμους πού πολλαπλασιάζουν τήν καταστρεπτική δύναμη τῆς φωτιᾶς καί ἐνίσχυσε τούς ἀνθρώπους πού ἔχουν ὡς καθῆκον τους τήν ἀντιμετώπισή της. Δῶσε δύναμη καρτερίας σ’ ἐκείνους πού ἐπλήγησαν καί ἔχασαν τίς περιουσίες τους, καί παρηγόρησε ἐκείνους πού εἶχαν στήν οἰκογένειά τους θύματα. Ἡ Ἐκκλησία μας προσεύχεται γι’ αὐτούς πού ἔχασαν τή ζωή τους καί γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τους. Ὑπῆρξαν ἀθῴα θύματα μιᾶς δραματικῆς τραγῳδίας πού ἔχει βυθίσει στό πένθος ὅλους μας. Δέν γνωρίζουμε, Κύριε, τίς αἰτίες αὐτῶν τῶν πυρκαϊῶν. Ἀλλ’ εἴτε αὐτές ὀφείλονται στόν καύσωνα ἤ σέ ἀμελῆ ἐνέργεια ἀνθρώπου, συγχώρησε τούς ἀμελεῖς καί διάσωσε τόν λαόν Σου καί τήν κληρονομίαν Σου ἀπό τήν ἀπειλή, ἀπό τυχόν συνέχιση τῆς καταστροφῆς καί ἀπό ἀναζωπύρηση τῶν ἑστιῶν. Ἐάν, ὅμως, οἱ φωτιές ὀφείλονται σέ δόλια ἐνέργεια ἐμπρηστῶν, τότε, Κύριε, στεῖλε τή δίκαιη ὀργή Σου ἐπάνω τους καί τιμώρησέ τους παραδειγματικά γιά τό ἔγκλημα πού θεληματικά διέπραξαν σέ βάρος ὅλου του λαοῦ μας καί τῆς Δημιουργίας Σου. Κύριε, εἴμεθα ἁμαρτωλοί καί ὁμολογοῦμε τά πάθη μας. Ὅμως Κύριε “Σοί μόνω ἁμαρτάνομεν ἀλλά καί σοί μόνω λατρεύομεν”. Ἀναγνωρίζουμε τά λάθη μας καί μετανοοῦμε γι’ αὐτά μέ δάκρυα. Συγχώρησέ μας τούς ἁμαρτωλούς καί δίδαξέ μας τά δικαιώματά Σου. Σ’ αὐτή τή δύσκολη ὥρα μέ τό εὐλογημένο χέρι Σου σκέπασέ μας καί προστάτευσε τόν τόπο μας, ρύσαι μας ἀπό πάσης περιστάσεως καί ξαναδῶσε μας τή χαρά τῆς εὐτυχίας καί τῆς ἀσφάλειας. Πρεσβευτές μας ἐπικαλούμεθα τήν Πάναγνη Μητέρα Σου καί ὅλους τούς Ἁγίους Σου. Ἀμήν».
Ἐπίσης, κατά τήν εὐχολογική χρήση τοῦ Ψαλτηρίου ἀπό τόν ἅγιο Ἀρσένιο τόν Καππαδόκη (1840-1924), ὁ παρακάτω 21ος Ψαλμός ἀναγινώσκεται «Γιά νά ἐμποδίσει ὁ Θεός τήν πυρκαϊά, γιά νά μήν γίνει κακό»:
ΨΑΛΜΟΣ ΚΑ΄ (21)
«Ὁ Θεός, ὁ Θεός μου, πρόσχες μοι· ἵνα τί ἐγκατέλιπές με; Μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου. Ὁ Θεός μου, κεκράξομαι ἡμέρας, καὶ οὐκ εἰσακούσῃ, καὶ νυκτός, καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί. Σὺ δὲ ἐν ἁγίῳ κατοικεῖς, ὁ ἔπαινος τοῦ Ἰσραήλ. Ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν, ἤλπισαν, καὶ ἐῤῥύσω αὐτούς· πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν, ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν. Ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ. Πάντες οἱ θεωροῦντές με ἐξεμυκτήρισάν με, ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν, ἐκίνησαν κεφαλήν· ἤλπισεν ἐπὶ Κύριον, ῥυσάσθω αὐτόν· σωσάτω αὐτόν, ὅτι θέλει αὐτόν. Ὅτι σὺ εἶ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ γαστρός, ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ μαστῶν τῆς μητρός μου· ἐπὶ σὲ ἐπεῤῥίφην ἐκ μήτρας, ἐκ κοιλίας μητρός μου Θεός μου εἶ σύ· μὴ ἀποστῇς ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι θλῖψις ἐγγύς, ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν. Περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί, ταῦροι πίονες περιέσχον με· ἤνοιξαν ἐπ’ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος. Ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην, καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου, ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου· ἐξηράνθη ὡσεὶ ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου, καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου, καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με. Ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί, συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με, ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας. Ἐξηρίθμησαν πάντα τὰ ὀστᾶ μου, αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με. Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον. Σσὺ δέ, Κύριε, μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν μου ἀπ’ ἐμοῦ, εἰς τὴν ἀντίληψίν μου πρόσχες. Ρῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου· σῶσόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν μου. Διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε. Οἱ φοβούμενοι τὸν Κύριον, αἰνέσατε αὐτόν, ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰακώβ, δοξάσατε αὐτόν, φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ σπέρμα Ἰσραήλ, ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισε τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ, οὐδὲ ἀπέστρεψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ’ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτὸν εἰσήκουσέ μου. Παρὰ σοῦ ὁ ἔπαινός μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ, τὰς εὐχάς μου ἀποδώσω ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν. Φάγονται πένητες καὶ ἐμπλησθήσονται, καὶ αἰνέσουσι Κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν· ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος. Μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς Κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιον αὐτοῦ πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν, ὅτι τοῦ Κυρίου ἡ βασιλεία, καὶ αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν. Ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονες τῆς γῆς, ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς γῆν. καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ, καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αὐτῷ· ἀναγγελήσεται τῷ Κυρίῳ γενεὰ ἡ ἐρχομένη, καὶ ἀναγγελοῦσι τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ, ὃν ἐποίησεν ὁ Κύριος».
Ἱερεύς Σωτήριος
Ἀθανασούλιας
9/8/2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου