γαπητοί φίλοι,

Σς καλωσορίζω στό προσωπικό μου ἱστολόγιο καί σς εχομαι καλή περιήγηση. Σ’ ατό θά βρετε κείμενα θεολογικο καί πνευματικο περιεχομένου, πως κείμενα ναφερόμενα στήν πίστη καί Παράδοση τς κκλησίας, ντιαιρετικά κείμενα, κείμενα πνευματικς οκοδομς, κείμενα ναφερόμενα σέ προβληματισμούς καί ναζητήσεις τς ποχς μας καί, γενικά, διάφορα στοιχεα πό τήν πίστη καί ζωή τς ρθόδοξης κκλησίας.

Εχομαι τά κείμενα ατά καί κάθε νάρτηση σ’ ατό τό ἱστολόγιο νά φανον χρήσιμα σέ σους νδιαφέρονται, νά προβληματίσουν θετικά, νά φυπνίσουν καί νά οκοδομήσουν πνευματικά.

ελογία καί Χάρις το Κυρίου νά εναι πάντοτε μαζί σας.

Μετά τιμς καί γάπης.

π. Σωτήριος θανασούλιας

φημέριος Μητροπολιτικο ερο Ναο γίου Βασιλείου Τριπόλεως.

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2018

«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 79, Ιουλ. - Σεπτ. 2018



ΤΕΥΧΟΣ 79     ΤΡΙΠΟΛΙΣ    ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2018

Οἱ τρεῖς τρόποι τῆς προσευχῆς

Ἡ προσευχή εἶναι δημιουργία, δημιουργία πολύ ὑψηλή, δημιουργία καί ποίηση κατ’ ἐξοχήν. Κι αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού παίρνει ἄπειρες μορφές· παρά ταῦτα ὅμως ὑπάρχει δυνατότητα νά διακριθῇ σέ εἴδη, ἀνάλογα μέ τήν κατάσταση ἤ τήν κατεύθυνση τῶν κύριων πνευματικῶν δυνάμεων τοῦ ἀνθρώπου· αὐτό κάνουν καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀπ’ αὐτή τήν ἄποψη ἡ προσευχή συμπίπτει μέ τά στάδια φυσικῆς ἀναπτύξεως τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος. Ἡ πρώτη κίνηση τοῦ νοῦ εἶναι πρός τά ἔξω. Δεύτερη εἶναι ἡ ἐπιστροφή στόν ἑαυτό του καί, τρίτη ἡ κίνηση τοῦ ἔσω ἀνθρώπου πρός τόν Θεό.

Συμφωνώντας μ’ αὐτή τήν πορεία οἱ Ἅγιοι Πατέρες διακρίνουν τρεῖς τρόπους προσευχῆς: Ὁ πρῶτος, ἐξαιτίας τῆς ἀνικανότητας ἀκόμη τοῦ νοῦ ν’ ἀνέβῃ ἀμέσως στήν καθαρή ἔννοια τοῦ Θεοῦ, χαρακτηρίζεται ἀπό τή «φαντασία», ὁ δεύτερος ἀπό τή «νόηση» καί ὁ τρίτος ἀπό τό βυθισμό στή «θεωρία». Κυρίως ὀρθή καί καρποφόρο θεωροῦν οἱ Πατέρες τήν προσευχή τοῦ τρίτου τρόπου, λαμβάνοντας ὅμως ὑπόψη τήν ἀδυναμία τοῦ ἀνθρώπου νά προσεύχεται ἔτσι εὐθύς ἐξαρχῆς ἀπ’ ὅταν ἀρχίσῃ νά ὁδεύῃ πρός τό Θεό, θεωροῦν καί τούς δύο πρώτους τρόπους φυσικούς καί ὠφέλιμους στόν καιρό τους. Συγχρόνως ὅμως ὑποδεικνύουν πῶς, ἄν ὁ ἄνθρωπος μένῃ εὐχαριστημένος μέ τόν πρῶτο τρόπο προσευχῆς κι αὐτόν καλλιεργῇ σ’ ὅλη τή ζωή του, τότε μπορεῖ ν’ ἀποκτήσῃ, ἐκτός ἀπό τή στειρότητα, σοβαρά πνευματικά νοσήματα. Ὅσο γιά τό δεύτερο τρόπο προσευχῆς, παρότι ἔχει πολύ μεγαλύτερη ἀξία ἀπό τόν πρῶτο, ἀποδίδει κι αὐτός λίγους καρπούς. Δέν ἀπαλλάσσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν ἀδιάκοπο ἀγώνα κατά τῶν λογισμῶν καί δέν τόν ὁδηγεῖ στήν ἀπελευθέρωση ἀπό τά πάθη, οὔτε πολύ περισσότερο στήν καθαρή θεωρία. Ὁ τρίτος, ὁ τελειότερος τρόπος προσευχῆς συνδέεται μέ μιά τέτοια στάση τοῦ νοῦ μέσα στήν καρδιά, ὥστε νά παρίσταται ὁ προσευχόμενος μέ καθαρό νοῦ στό Θεό, ἀπό τα βάθη τοῦ εἶναι του, πέρα ἀπό εἰκόνες καί παραστάσεις.
Τό πρῶτο εἶδος προσευχῆς κρατᾶ τόν ἄνθρωπο σέ διαρκῆ παραπλάνηση, στόν κόσμο τῆς φαντασιοκοπίας. Τό θεῖο καί γενικά κάθε τί πνευματικό παίρνει διάφορες φανταστικές μορφές καί ὕστερα σιγά-σιγά καί ἡ πραγματική ζωή γεμίζει λίγο-πολύ μέ φανταστικά στοιχεῖα.
Στό δεύτερο τρόπο προσευχῆς οἱ ἐσωτερικές εἴσοδοι τῆς καρδιᾶς καί τοῦ νοῦ εἶναι ἀνοιχτές κι εὔκολα μποροῦν νά διεισδύσουν ξένα στοιχεῖα κάθε λογῆς. Κι αὐτό κάνει τόν ἄνθρωπο νά ζῇ συνέχεια ἔκθετος στίς πιό διαφορετικές ἐπιδράσεις ἀπό τά ἔξω. Δέν μπορεῖ ὅμως νά ἐννοήσῃ τί ἀκριβῶς συμβαίνει ἀντικειμενικά μέσα του, δηλαδή πῶς ξεφυτρώνουν μέσα του ὅλοι αὐτοί οἱ λογισμοί κι οἱ πόλεμοι, κι ἔτσι ἀποδεικνύεται ἀνίκανος ν’ ἀντισταθῇ ὅπως πρέπει στήν ὁρμή τῶν παθῶν. Σ’ αὐτό τό εἶδος τῆς προσευχῆς ὁ ἄνθρωπος λαβαίνει κάποτε χάρη καί φτάνει σέ μιά ἀγαθή κατάσταση· ἐξαιτίας ὅμως τῆς ἐσφαλμένης ἐσωτερικῆς στάσεώς του δέν μπορεῖ νά παραμείνῃ σταθερά σ’ αὐτήν. Ἀφοῦ ἀπέκτησε ὁρισμένες θεολογικές γνώσεις καί μιά σχετικά καθωσπρέπει διαγωγή, ἱκανοποιημένος μ’ αὐτήν τήν κατάσταση, παρασύρεται πρός τή διανοητική θεολογία. Κι ὅσο προοδεύει σ’ αὐτό τό εἶδος τῆς θεολογίας, τόσο γίνεται δυσκολότερος ὁ ἐσωτερικός πόλεμος κατά τῶν λεπτῶν ψυχικῶν παθῶν - τῆς κενοδοξίας καί τῆς ὑπερηφανείας -, ἐπιδεινώνεται ἡ ἀπώλεια τῆς χάρης καί ἐξασθενεῖ ἡ προσευχή. Αὐτό τό εἶδος προσευχῆς, πού ἔχει σάν ἰδιαίτερο χαρακτηριστικό τή συγκέντρωση τῆς προσοχῆς στόν ἐγκέφαλο, στήν περαιτέρω ἐξέλιξή του ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο μᾶλλον σέ φιλοσοφικές θεωρίες, οἱ ὁποῖες, ὅπως κι ὁ πρῶτος τρόπος προσευχῆς, τόν εἰσάγουν σ’ ἕνα φανταστικό κόσμο. Στήν πραγματικότητα ὅμως αὐτό τό εἶδος τῆς ἀφηρημένης, διανοητικῆς φαντασίας εἶναι λιγότερο ἀφελές καί λιγότερο ἀπομακρυσμένο ἀπό τήν ἀλήθεια παρά τό πρῶτο.
Ὁ τρίτος τρόπος προσευχῆς - ἡ ἕνωση τοῦ νοῦ μέ τήν καρδιά - εἶναι γενικῶς ἡ φυσική θρησκευτική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπινου πνεύματος, πού ποθοῦμε, ζητοῦμε καί μᾶς δίνεται ἄνωθεν. Τήν ἕνωση τοῦ νοῦ μέ τήν καρδιά τήν αἰσθάνεται καθένας, ὅταν προσεύχεται προσεκτικά «ἀπό καρδίας». Τήν γνωρίζει σ’ ἀκόμα μεγαλύτερο βαθμό, ὅταν τοῦ ἔρχεται ἡ κατάνυξη καί ἡ γλυκιά αἴσθηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Τά δάκρυα κατανύξεως κατά τήν προσευχή εἶναι σίγουρη ἔνδειξη πώς ὁ νοῦς ἑνώθηκε μέ τήν καρδιά καί πώς ἡ παροῦσα προσευχή βρῆκε τόν πρῶτο τόπο της, τό πρῶτο σκαλοπάτι τῆς ἀναβάσεως πρός τό Θεό. Νά, γιατί ὅλοι οἱ ἀσκητές τιμοῦν τόσο πολύ τήν κατάνυξη. Μιλώντας ὅμως ἐδῶ γιά τόν τρίτο τρόπο προσευχῆς ἔχομε ὑπόψη κάτι μεγαλύτερο: νοῦ πού στέκεται μέσα στήν καρδιά μέ εὐκτική προσοχή.
Χαρακτηριστικό ἀποτέλεσμα, ἰδιότητα αὐτῆς τῆς κινήσεως καί τῆς ἐγκατοικήσεως τοῦ νοῦ στά ἔσω, εἶναι ἡ διακοπή τῆς ἐνέργειας τῆς φαντασίας, καί ἡ ἀπαλλαγή τοῦ νοῦ ἀπό κάθε εἰκόνα πού βρίσκεται σ’ αὐτόν. Τότε ὁ νοῦς γίνεται ὅλος ἀκοή καί ὅραση καί βλέπει κι ἀκούει κάθε λογισμό πού πλησιάζει ἀπ’ ἔξω, προτοῦ αὐτός μπῇ μέσα στήν καρδιά. Ὅταν τελῇ αὐτή τήν προσευχή, ὁ νοῦς ὄχι μόνο δέν ἐπιτρέπει στούς λογισμούς νά μποῦν στήν καρδιά, ἀλλά καί τούς ἀπωθεῖ κι ἔτσι δέν ἀνακατεύεται ὁ ἴδιος μ’ αὐτούς. Ἔτσι κατορθώνει νά καταστέλῃ τήν ἐνέργεια κάθε πάθους στήν ἐμβρυώδη κατάστασή του, στή γένεσή του. Τό ζήτημα αὐτό εἶναι ἐξαιρετικά βαθύ καί πολύπλοκο - κι ἐδῶ δίνουμε μόνο μιά τελείως στοιχειώδη σκιαγραφία του.
 (Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Σωφρονίου Ζαχάρωφ, Ὁ ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης (1866-1938), ἔκδ. Ἱ. Μονή Τιμίου Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 1988, ἔκδ. δ΄, σ. 145-148).

Ἀπό τήν δραστηριότητα τῆς ἐνορίας μας

Τριήμερη προσκυνηματική ἐκδρομή στή Χαλκιδική διοργάνωσε ὁ Μητροπολιτικός μας Ναός γιά ἄλλη μιά χρονιά ἀπό 11 ἕως 13/7/2018, μέ κύριο σκοπό τή συμμετοχή στήν ἱερά πανήγυρη τοῦ ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου καί στή συνέχεια μέ προορισμό ἄλλα προσκυνήματα τῆς βορείου Ἑλλάδος. Τήν Τετάρτη 11/7/2018 νωρίς τό πρωΐ οἱ προσκυνητές ξεκίνησαν γιά τή Χαλκιδική, μέ ἐπικεφαλῆς τόν Ἐφημέριο τοῦ Ναοῦ μας π. Σωτήριο Ἀθανασούλια καί τόν π. Κων/νο Κουβαβᾶ ἀπό τό Λεβίδι. Τό βράδυ τῆς ἴδιας ἡμέρας μετεῖχαν (πολλοί, μάλιστα, ἐκοινώνησαν) στήν ἱερά Ἀγρυπνία τῆς πανηγύρεως τοῦ ἁγίου Παϊσίου στήν Ἱ. Μονή Σουρωτῆς, ἡ ὁποία ἄρχισε στίς 8.00 τό βράδυ καί τελείωσε στίς 4.00 τό πρωΐ περίπου καί στήν ὁποία προσῆλθε ἀμέτρητο πλῆθος προσκυνητῶν ἀπ’ ὅλα τά μέρη τοῦ κόσμου. Τήν ἑπομένη (12/7/2018) προορισμός ἦταν ἡ πόλη τῆς Θεσσαλονίκης, μέ πρῶτο σταθμό τά δύο Μοναστήρια στό Πανόραμα (Γενεσίου τῆς Θεοτόκου καί Ἁγίας Τριάδος), τά ὁποῖα ἵδρυσε ὁ μακαριστός Ἀρχιμανδρίτης π. Συμεών Κραγιόπουλος (1926-2015), ἐπιφανής Πνευματικός τῆς Θεσσαλονίκης. Ἀφοῦ ὅλοι προσκύνησαν στόν Ναό τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου καί περιηγήθηκαν στούς χώρους τοῦ πρώτου Μοναστηριοῦ, ἄκουσαν τήν Ἡγουμένη Φιλοθέη νά διηγεῖται τά σχετικά μέ τήν ἵδρυση τῆς Μονῆς καί ἐμπειρίες ἀπό τή μοναχική ζωή καί ἀπό τή δράση τοῦ Γέροντος Συμεών. Ἀκολούθησε προσκύνημα καί περιήγηση στό δεύτερο Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Τριάδος, πού βρίσκεται σέ κοντινή ἀπόσταση ἀπό τό πρῶτο καί στό ὁποῖο ὑπάρχει ὁ τάφος τοῦ Γέροντος Συμεών. Στή συνέχεια οἱ προσκυνητές ἔφθασαν στόν μεγάλο καί ἱστορικό Ναό τοῦ πολιούχου καί προστάτου τῆς πόλεως Ἁγίου Δημητρίου καί ἔλαβαν τήν εὐλογία τοῦ ἱεροῦ μύρου, πού ρέει ἀπό τή Λάρνακα τοῦ Ἁγίου. Τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας προσκύνησαν στή μεγάλη καί ἱστορική Μονή Ἁγίου Διονυσίου τοῦ ἐν Ὀλύμπῳ στό Λιτόχωρο Πιερίας. Τό βράδυ διανυκτέρευσαν στήν ὡραιότατη πόλη τῶν Τρικάλων. Τήν ἐπομένη καί τελευταία ἡμέρα τοῦ προσκυνήματος ἐπισκέφθηκαν ἕνα ἄλλο μεγάλο μοναστικό κέντρο τῆς Ὀρθοδοξίας, τό δεύτερο σέ σπουδαιότητα μετά τό Ἅγιο Ὄρος, τά ἱερά Μετέωρα. Ἀνέβηκαν στούς ἱερούς βράχους, προσκύνησαν ἱερές Εἰκόνες καί ἅγια Λείψανα, ἐθαύμασαν τίς ἐξαιρετικές βυζαντινές τοιχογραφίες τοῦ Μεγάλου Μετεώρου, ἀλλά καί τίς σύγχρονες τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, περιηγήθηκαν σέ ἐκθέσεις ἐκκλησιαστικῶν ἔργων ἀπαράμιλλης τέχνης καί ἰδιαίτερα ἐντυπωσιάστηκαν ἀπό τά κτίσματα τῶν Μονῶν πάνω στούς πανύψηλους βράχους, τά ἐωρούμενα κυριολοκτικά μεταξύ οὐρανοῦ καί γῆς. Τό βράδυ τῆς ἴδιας ἡμέρας ἐπέστρεψαν στήν Τρίπολη, μέ πλούσιες πνευματικές ἐμπειρίες.
Ἡ μνήμη τῆς Ὁσίας Μακρίνης, ἀδελφῆς τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἑορτάστηκε καί φέτος τήν 19η/7/2018 στό Παρακκλήσιο τῆς Ἁγίας, πού βρίσκεται κάτω ἀπό τόν Μητροπολικό Ναό στήν πλευρά τῆς κεντρικῆς πλατείας τῆς πόλεως. Τήν παραμονή, Τετάρτη 18/7/2018, τελέστηκε ὁ Μέγας Ἑσπερινός καί τήν ἡμέρα τῆς μνήμης της, Πέμπτη 19/7/2018, τελέστηκε ἡ Θ. Λειτουργία πρός τιμήν τῆς Ἁγίας ἀπό τούς Ἐφημερίους τοῦ Μητροπολικοῦ μας Ναοῦ. 
Τριήμερες λατρευτικές ἐκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν καί φέτος στό ἱερό Παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς τῆς ἐνορίας τοῦ Μηροπολιτικοῦ μας Ναόυ, πού βρίσκεται δίπλα ἀπό τό παλαιό Δημαρχεῖο στήν Τρίπολη, τήν 25η, 26η καί 27η/7/2018, μέ ἐπίκεντρο τήν πανήγυρη τοῦ Ἐξωκκλησίου στή μνήμη τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς (26 Ἰουλίου). Τήν προπαραμονή (24/7/2018) τό ἀπόγευμα τελέστηκε ὁ Ἑσπερινός τῆς Κοιμήσεως τῆς Ἁγίας Ἄννης καί τήν ἑπομένη τό πρωΐ τελέστηκε ἡ Θ. Λειτουργία. Τό ἀπόγευμα τῆς ἰδιας ἡμέρας πρό τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς πανηγύρεως τοῦ Παρεκκλησίου τελέστηκε Ἁγιασμός. Στή συνέχεια ἔγινε ὁ Μέγας πανηγυρικός Ἑσπερινός ἀπό τούς Ἐφημερίους τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, ὅπου προσῆλθε πλῆθος προσκυνητῶν, πού κατέλισε τούς χώρους ἐντός καί ἐκτός τοῦ πραυλίου τοῦ Ναοῦ. Ἀμέσως μετά ἀκολούθησε ἱερά Παράκληση πρός τήν Ἁγία Παρασκευή. Ἡ ροή τῶν προσκυνητῶν συνεχίστηκε μέχρι ἀργά τήν νύκτα. Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς μνήμης τῆς Ἁγίας τελέστηκε ἡ πανηγυρική Θ. Λειτουργία. Τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας τελέστηκε ὁ Ἑσπερινός τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος τοῦ Ἰαματικοῦ καί τήν ἑπομένη 27/7/2018 τελέστηκε ἡ Θ. Λειτουργία πρός τιμήν τοῦ Ἁγίου. Ὁ λαός τῆς Τριπόλεως, καί μάλιστα τό πλήρωμα τῆς ἐνορίας μας, τιμᾶ ἰδιαίτερα τήν ἁγία Παρασκευή, ἡ ὁποία ἔχει λάβει ἀπό τόν Θεό τό εἰδικό χάρισμα τῆς θεραπείας τῶν ὀφθαλμῶν. Ἐπίσης, τιμᾶ καί εὐλαβεῖται ὅλους τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας.
Γιά μία ἀκόμα φορά τήν ἁγία Εἰκόνα τῆς «Παναγίας τῆς Τριπολιτσᾶς» λιτάνευσε Κλῆρος καί Λαός μετ' εὐλαβείας τό ἑσπέρας τῆς Τετάρτης 1/8/2018 πέριξ τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί τῆς κεντρικῆς πλατείας τῆς πόλεως, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. Περί ὥραν 7ην ἀπογευματινή ἐκκίνησε ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἐνῶ ἀμέσως μετά ἀκολούθησε ἡ Λιτάνευση τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος πέριξ τῆς κεντρικῆς πλατείας τοῦ Ἁγίου Βασιλείου καί ἀκολούθησε ἡ πρώτη ἱερά Παράκλησις μέ τήν συμμετοχή τοπικῶν πολιτικῶν καί στρατιωτικῶν ἀρχῶν καί πλήθους εὐσεβῶν χριστιανῶν. Τήν ἁγία Εἰκόνα κατά τήν ἱερά Λειτανεία πλαισίωσε ἄγημα τοῦ Στρατοῦ, ἡ Φιλαρμονική τοῦ Δήμου Τριπόλεως, καθώς καί μέλη τοῦ χορευτικοῦ Συλλόγου «Λαογραφική Ἑστία Τριπόλεως» μέ ἐθνικές ἐνδυμασίες. Ἡ Εἰκόνα τῆς Παναγίας ξεκίνησε νά φτιάχνεται τό 1823, ἐκεῖνα τά δύσκολα χρόνια, πού οἱ Ἕλληνες προσπαθοῦσαν νά βροῦν καί πάλι τήν ἐλευθερία τους ἀπό τούς Τούρκους κατακτητές. Πρῶτος Ἁγιογράφος της ἦταν ὁ Μιχαήλ Κομνενίδης ἀπό τόν Πόρο, ὁ ὁποῖος ὅμως δέν πρόλαβε νά τήν ὁλοκληρώσει, ἀφοῦ πέθανε ἀπό κάποια ἀσθένεια. Κατόπιν τήν Εἰκόνα συνέχισε καί τελείωσε ὁ Ἁγιογράφος Γεώργιος Ἀθανασιάδης, ὁ Κυδωνιάτης, τό 1826. Ἡ Εἰκόνα αὐτή ἦταν παραγγελία τοῦ Ἀναστασίου Γκυζάνη, Ποριώτου. Ἔμεινε γιά ἀρκετά χρόνια στά χέρια τῆς οἰκογενείας του καί κατόπιν παραχωρήθηκε εὐγενῶς ἐκ τῶν ἀπογόνων τῆς οἰκογενείας στήν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως.
Λιτανεία τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς «Παναγίας τῆς Τριπολιτσᾶς»
(1/8/2018)
Πλῆθος εὐσεβῶν χριστιανῶν προσέτρεξε να τιμήσει τόν λαοφιλή Μεγαλομάρτυρα καί νεοφανή ἅγιο Φανούριο στό γραφικό Παρεκκλήσιο τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Τριπόλεως παραπλεύρως τοῦ Παλαιοῦ Δημαρχείου ὅπου ὑπάρχει ἡ ἱερά Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου. Τήν Κυριακή 26/8/2018 τελέσθηκε ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ, ὅπου οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοί προσέτρεξαν στήν χάρη τοῦ Ἁγίου, ἀνάβοντας ἕνα κερί καί ἐκτελώντας τό τάμα τους, προσφέροντας τήν παραδοσιακή Φανουρόπιτα πρός τιμήν του. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, Δευτέρα 28/8/2018, τελέστηκε ὁ Ὄρθρος καί πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Τά ὀνομαστήριά του ἑόρτασε καί φέτος στίς 30/8/2018, ἡμέρα κατά τήν ὁποία τιμᾶται ἡ μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀλεξάνδρου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, στήν ἰδιαιτέρα πατρίδα του, τό χωριό Πάπαρι Μαντινείας. Τήν παραμονή τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου τελέσθηκε Μέγας πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός στόν πανηγυρίζοντα Ἱ. Ναό Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Κάτω Ἀσέας. Τῆς Ἀκολουθίας προεξῆρχε ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ.κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ, συγχοροστατούντων τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, Ἀργολίδος κ.κ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ καί τοῦ ἄγοντος τά σεπτά αὐτοῦ ὀνομαστήρια Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ. Πλειάδα Κληρικῶν καί ὁ εὐσεβής λαός προσῆλθαν γιά νά τιμήσουν τόν ἅγιο Ἀλέξανδρο καί νά εὐχηθοῦν στόν Ποιμενάρχη τους. Τήν κυριώνυμο ἡμέρα, 30/8/2018, στήν πολυαρχιερατική Θ. Λειτουργία, πού τελέσθηκε στόν Ἱ. Ναό Ἁγίου Νικολάου Πάπαρι Μαντινείας, τόπο καταγωγῆς του, προεξῆρχε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ καί συλλειτούργησαν οἱ Σεβ. Μητροπολῖτες Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Μεσσηνίας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ.κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ καί ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Ὠλένης κ.κ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ. Στό ἱερό Βῆμα προσῆλθαν συμπροσευχόμενοι ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, οἱ Σεβ. Μητροπολῖτες Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ.κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ, Ἠλείας κ.κ. ΓΕΡΜΑΝΟΣ, ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Θεσπιῶν κ.κ. ΣΥΜΕΩΝ, Πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, καί ὁ Θεοφ. Ἐπίσκοπος Κερνίτσης κ.κ. ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ, ὁ ὁποῖος ἐνωρίτερα λειτούργησε στόν Ἱ. Ναό Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Κάτω Ἀσέας. Κατά τή διάρκεια τῆς Θ. Λειτουργίας ἔγινε ἡ εἰς Πρεσβύτερον Χειροτονία τοῦ ὡς τότε Διακόνου τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ π. Παναγιώτου Δημητρακοπούλου. Ὁ χειροτονούμενος στήν ὁμιλία του εὐχαρίστησε μέ θερμούς λόγους τόν Σεβ. Μητροπολίτη μας, δεχόμενος τίς νουθεσίες καί συμβουλές του, καθώς καί τά πρόσωπα πού τοῦ συμπαρίστανται στή νέα ἐκκλησιαστική διακονία του. Πρό τῆς Ἀπολύσεως ὁ Σεβασμιώτατος προχείρισε σέ Πρωτοπρεσβυτέρους τρεῖς ἄξιους Λειτουργούς τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, τούς Ἐφημερίους Μαινάλου π. Σπυρίδωνα Μάνο, Βερβαίνων π. Πέτρο Δημᾶκο καί Λιθοβουνίων π. Γεώργιο Γεωργιόπουλο. Πλῆθος Κληρικῶν καί Λαοῦ μετά τῶν Ἀρχόντων του προσῆλθαν νά τιμήσουν τόν ἅγιο Ἀλέξανδρο καί νά εὐχηθοῦν στόν ἑορτάζοντα Μητροπολίτη μας.
Λαμπρά πανηγύρισε τό Ἱερό Ἐξωκκλήσιο τῆς Ἁγίας Σοφίας καί τῶν τριῶν θυγατέρων αὐτῆς, Πίστεως, Ἐλπίδος καί Ἀγάπης, στή Φτέρη Μαντινείας, λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπό τήν Τρίπολη, τό ὁποῖο ἔχουν ὑπό τήν ἐπιμέλειά τους οἱ ὑπάλληλοι τοῦ Δήμου Τριπόλεως. Πλῆθος προσκυνητῶν ἀπό τήν Τρίπολη καί τήν εὑρύτερη περιφέρεια τῆς Μαντινείας συμμετεῖχαν τήν Κυριακή 16/9/2018 στόν Πανηγυρικό Ἑσπερινό καί στήν λιτάνευση τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος πέριξ τοῦ Ναοῦ, τῇ συνοδείᾳ τῆς Φιλαρμονικῆς τοῦ Δήμου Τριπόλεως. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τελεσθῆκε ὁ Ὄρθρος καί Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.
Ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος
στή Δοξολογία στόν Μητροπολιτικό Ναό γιά τήν 197η ἐπέτειο τῆς Ἁλώσεως τῆς Τριπολιτσᾶς
(23/9/2018)
Μέ ἰδιαίτερη λαμπρότητα ἑόρτασε τήν Κυριακή 23/9/2018 ἡ Ἀρκαδία καί ἡ πρωτεύουσά της, ἡ Τρίπολη, τήν 197η ἐπέτειο ἀπό τήν ἀπελευθέρωσή της. Κλῆρος καί Λαός, παρουσίᾳ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου, ἐκπροσώπων τῶν πολιτικῶν καί πολιτειακῶν Ἀρχῶν, ἐκπροσώπων τῆς Κυβερνήσεως, τῆς Ἀστυνομίας, τοῦ Στρατοῦ καί ὅλων τῶν φορέων τοῦ Νόμου Ἀρκαδίας καί τῆς Περιφερείας, τίμησαν τούς ἡρωικούς προγόνους μας, πού μέ αὐτοθυσία καί αὐταπάρνηση ἔδωσαν τήν ζωή τους γιά τή λευτεριά τῆς Τριπολιτσᾶς καί κατ' ἐπέκταση ὁλόκληρου τοῦ Ἔθνους. Τό πρωί τῆς Κυριακῆς στόν Μητροπολιτικό Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τελέσθηκε πανηγυρική Θ. Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ὁ ὁποῖος μετά τό πέρας τῆς Θ. Λειτουργίας χοροστάτησε στή Δοξολογία, πού τελέσθηκε ἐπ' εὐκαιρίᾳ τῆς Ἁλώσεως τῆς Τριπολιτσᾶς. Μετά τήν τέλεση τῆς Δοξολογίας ἐκφωνήθηκε ὁ πανηγυρικός της ἡμέρας ἀπό τήν κ. Ἑλένη Μαντζουράνη, Φιλόλογο τῆς Δευτεροβαθμίου Ἐκπαιδεύσεως Ἀρκαδίας. Ἀκολούθησε ἐπιμνημόσυνος δέησις καί κατάθεση στεφάνων στό Μνημεῖο τῶν Ἀρχιερέων καί Προκρίτων, καθώς καί στόν Ἀνδριάντα τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τηρήθηκε σιγή ἑνός λεπτοῦ στή μνήμη τῶν ἐνδόξων νεκρῶν καί ἡ τελετή ἔκλεισε μέ τήν ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου. Ἐν συνεχείᾳ παρήλασαν σέ κεντρικό δρόμο τῆς Τριπολιτσᾶς, τό Λάβαρο τῆς Ἁγίας Λαύρας, ἡ Φιλαρμονική τοῦ Δήμου Τριπόλεως, Φιλαρμονικές ἀπό ἄλλες πόλεις, ἀντιπροσωπίες Ἀναπήρων Πολέμου, Ὀργανώσεις, Μαθητές, ὁ Στρατός κ.ἄ.
Λαμπρά ἑόρτασε τό Παρεκκλήσιο τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ, τό ἐπονομαζόμενο τῆς Γοργοϋπηκόου στό κέντρο τῆς πόλεως, ὅπου τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς 30/9/2018 καί ἀνήμερα Δευτέρα 1/10/2018 πλῆθος κόσμου συνέρευσε πρός τιμήν τῆς Παναγίας μας. Στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ προεξῆρχε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Βενέδικτος Καρύδης. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τελέσθηκε ὁ Ὄρθρος καί πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Ἡ Παναγία Μητέρα μας τιμᾶται ὁλοχρονίς σέ κάθε γωνιά τῆς Ἑλλάδας μέ βαθιά αἰσθήματα κατανύξεως σέ κάθε περιοχή τοῦ τόπου μας, ὅπου οἱ Χριστιανοί μας ἔχουν δώσει καί ἀπό ἕνα διαφορετικό ὄνομα στή Θεοτόκο. Αὐτή ἡ ἀνάγκη τῶν πολλῶν καί διαφορετικῶν ὀνομάτων πηγάζει ἀρκετές φορές ἀπό τήν ἱστορία τῆς κάθε περιοχῆς ἤ ἄλλοτε ἀπό κάποια θαυματουργή Εἰκόνα καί, τέλος, ἴσως ἀπό τήν ἀνάγκη τῶν πιστῶν κάθε γωνιᾶς τῆς πατρίδας μας νά ἔχει τή «δική» τοῦ Παναγία φύλακα - ἄγγελο τοῦ τόπου του. Μερικά ἀπό τά ὀνόματα τῆς Παναγίας μας εἶναι τά ἑξῆς: Παναγία τῆς Τήνου, Γοργοϋπήκοος, Τριχεροῦσα, Πορταΐτισσα, Κουκουζέλισσα, Βρεφοκρατοῦσα, Εἰκοσιφοίνισσα, Ἕλωνα, Κεριώτισσα, Ἑκατονταπυλιανή, Γαλατιανή, Χρυσοσκαλίτισσα, Παναγία Σουμελᾶ, Παναγία Τσοπάνων, Παναγία Τσεμπεροῦ, Χαλκέων, Ἀπειρθίτισσα, Χοζοβιώτισσα, Βηματάρισσα, Ἐσφαγμένη, Γερόντισσα, Ἀγρελοπούσαινα, Σπηλιανή, Φιλότισσα, Ψιλή, Τσιπιανῶν - Νεστάνης, Προυσιώτισσα, Τουρλιανή, Παμμακάριστος, Κερά κ.ἄ.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου