«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 91, Ιούλ. - Σεπτ. 2021

 

ΤΕΥΧΟΣ 91        ΤΡΙΠΟΛΙΣ        ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2021

Ὁ νέος Διάκονος τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ 

Τήν Κυριακή 22/8/2021, στήν ἱστορική Ἱ. Μονή Ἁγίου Νικολάου Καλτεζῶν Μαντινείας ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ἀλέξανδρος τέλεσε τήν εἰς Διάκονον Χειροτονία τοῦ Μοναχοῦ Ἰακώβου, κατά κόσμον Ἰωάννου Κωνσταντίνου. Τό ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου ἐτελέσθη ἡ μοναχική κουρά τοῦ π. Ἰακώβου στήν ἴδια Μονή.

Ὁ Διάκονος Ἰάκωβος Κωνσταντίνου, ἐγεννήθη στήν Τρίπολη τό 1994. Εἶναι τό δεύτερο τέκνο τοῦ Κωνσταντίνου καί τῆς Μαρίας, τό γένος Τσιώλη. Ἀπό μικρᾶς ἡλικίας διακονοῦσε στό Ἱερό τοῦ Ναοῦ Παμμεγίστων Ταξιαρχῶν Λεβιδίου καί μετέπειτα τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίας Βαρβάρας Τριπόλεως. Τό 2012 ἄρχισε νά σπουδάζει στό Τμῆμα Πολιτικῶν Μηχανικῶν Τ.Ε. Πατρῶν καί ἔλαβε τό πτυχίο του τό 2019. Ὡς Μοναχός θά ἀνήκει στήν Ἱ. Μονή Καλτεζῶν καί ὡς Διάκονος τοποθετήθηκε στόν Μητροπολιτικό Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως. Τοῦ εὐχόμεθα νά εἶναι πάντα ἄξιος Λειτουργός τοῦ Κυρίου! Ὁ νέος Διάκονος στήν ὁμιλία τῆς Χειροτονίας του, εἶπε μεταξύ ἄλλων τά ἑξῆς:

«Καθώς λίγα λεπτά ὑπολείπονται ἀπό τῆς ἐκπληρώσεως τῶν παιδικῶν πόθων καί ὀνείρων μου, ἀπό τῆς στιγμῆς ἐκείνης, κατά τήν ὁποία πρόκειται διά τῶν Ἀρχιερατικῶν Σας Χειρῶν, Σεβασμιώτατε, νά ἀξιωθῶ τοῦ πρώτου βαθμοῦ τῆς Ἁγίας Ἱερωσύνης καί νά καταστῶ διάκονος τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, τῆς μόνης κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου, ἔρχονται στήν μνήμη μου τά λόγια τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου: “συνετρίβη ἡ καρδία μου, ἐν ἐμοί ἐσαλεύθη πάντα τά ὀστᾶ μου” (Ἱερ. 23,9-10).

Μή δυνάμενος νά ἑρμηνεύσω τήν ἀνεξήγητη κλήση τοῦ Θεοῦ πρός τό ταπεινό μου πρόσωπο, ἡ ὁποία ταυτόχρονα ἀποτελεῖ καί μία μαρτυρία πρός τόν σύγχρονο κόσμο, ἐμπιστεύομαι ὁλόκληρη τήν ζωή μου στόν Χριστό τόν Θεό καί τήν καλή ἔκβαση τῆς νέας μου πορείας στήν Χάρη Αὐτοῦ, τήν “πάντοτε τά ἀσθενῆ θεραπεύουσα καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα”. Εὑρισκόμενος δέ πρό τοῦ Ἱεροῦ θυσιαστηρίου, τολμῶ νά ἐπαναλάβω τόν λόγο τοῦ Προφήτου Ἡσαΐα: “ἰδού ἐγώ εἰμι· ἀπόστειλόν με” (Ἡσ. 6,8).

Ὅμως ἡ ἔκχυση τῆς ἀγαθοσύνης τοῦ Θεοῦ ἑνώνει τό φιλόθεο μέ τό θεοφιλές καί πληρώνει τήν ψυχή μου μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖο “ἐξεζήτησα ἐκ νεότητός μου”. Πιστεύοντας ὅτι ἦταν θέλημα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ νά φτάσω ὡς ἐδῶ, ὑποκλίνομαι ἐνώπιόν Του καί μέ ὑψωμένα χέρια πρός τήν ἄκρα ἀγαθότητα καί εὐσπλαχνία Του, Τοῦ ζητῶ νά μοῦ δώσει τό χέρι Του καί νά μέ ὁδηγήσει ἐκεῖ, ὅπου Ἐκεῖνος χάραξε τόν δρόμο καί τήν πορεία μου. Ἀναγνωρίζω τό θέλημα τοῦ Κυρίου καί μέ τρεμάμενα χείλη, ἐπαναλαμβάνω τά λόγια τοῦ δικαίου Ἰώβ: “Εἴη τό ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον, ἀπό τοῦ νῦν καί ἕως τοῦ αἰῶνος”.

Γίνομαι κληρικός, γνωρίζοντας πώς ἡ Ἐκκλησία καί οἱ ἱερεῖς της βάλλονται ἀπό παντοῦ καθώς καί τά Μυστήριά της περιφρονοῦνται ἀπό πολλούς. Ὅμως αὐτά δέν μέ κλονίζουν. Ἀγαπῶ τόν Κύριό μου καί Θεό μου, Αὐτόν πού μοῦ ἔδωσε τήν δυνατότητα νά ἀντικρύσω τό φῶς τοῦ ἥλιου καί δέν θά φοβηθῶ ἀπό τίς σκοτισμένες σκέψεις αὐτῶν πού δέν θέλουν νά ἀναγνωρίσουν τόν Πλάστη καί Δημιουργό τους. Γι’ αὐτό κι ἐλπίζω καί θαρρῶ καί καυχῶμαι κραυγάζοντας πρός τόν φιλάνθρωπο Θεό: “Κύριος ἐμοί βοηθός, καί οὐ φοβηθήσομαι τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος” (Ψαλμ. 117, 6).

Ἔρχομαι σήμερα στήν ἱστορική Μονή τοῦ Ἁγίου Νικολάου Καλτεζῶν, ὅπου ἔπαιξε ἰδιαίτερο ρόλο στίς δύσκολες στιγμές πού περνοῦσε ἡ Πατρίδα μας κάτω ἀπό τόν Τουρκικό ζυγό. Τόπος, ἄν μή τί ἄλλο, ἁγιασμένος καί κοσμημένος ἀπό τόσες ἁγιασμένες μορφές, ἕνας τόπος, ὅπου ἔρχομαι γιά νά λάβω ἀπό τά τίμια χέρια σαας τήν ὑψίστη γιά τούς ἀνθρώπους διακονία μέ σκοπό νά συμβάλλουμε κι ἐμεῖς οἱ νεώτεροι στήν συνέχεια καί στήν πορεία αὐτῆς τῆς Μονῆς.

Αὐτή λοιπόν, τήν ἱερή ὥρα τῆς ζωῆς μου δοξολογῶ καί εὐχαριστῶ τόν Ἅγιο Θεό, τόν Ἄναρχο Πατέρα, τόν Συνάναρχο Λόγο καί τό Πανάγιο Πνεῦμα, τό Ὁποῖο “ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας”, δι’ ὅλες τίς πρός τήν ἐλαχιστότητά μου εὐεργεσίες, ἀποκορύφωμα τῶν ὁποίων ἀποτελεῖ καί ἡ σημερινή εἴσοδός μου εἰς τά Ἅγια των Ἁγίων.

Ἀπό τή Χειροτονία τοῦ νέου Διακόνου π. Ἰακώβου Κωνσταντίνου
(22/8/2021)

Ὁ Θεός, ὅμως, πού κατεργάζεται τήν σωτηρία μας, ἀποκαλύπτει τό σχέδιο τῆς πορείας τοῦ καθενός ἀπό ἐμᾶς μέσῳ τῶν προσώπων, τῶν γνησίων εἰκόνων Του. Ἐπιτρέψτε μου μέ εὐγνωμοσύνη καρδιακή νά ἀναφερθῶ στούς κατ’ ἐμέ Θεοῦ συνεργούς, προκειμένου νά χαίρω “χαράν μεγάλην σήμερον”.

Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, τό πρῶτο εὐχαριστῶ ἀνήκει σέ ἐσᾶς, πού εἶσθε ὁ πραγματικός πατέρας πού ἀγκαλιάζει, στηρίζει καί προστατεύει τά παιδιά του. Εἶσθε ἐκεῖνος πού δίνει στοργή καί προοπτική στούς διακόνους καί στούς ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας νά ἀποδείξουν στόν Θεό καί στόν Λαό Του τήν ἱεραποστολή, τήν αὐτοθυσία γιά τόν Κύριό μας καί τήν θυσιαστική διακονία στό πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας Του. Πάντα θά ἐμπνέομαι ἀπό τό Ἀποστολικό σας ἔργο, τήν ἀγάπη σας καί τίς θυσίες σας.

Εὐχαριστίες ἐγκάρδιες ἐκφράζω πρός τούς σεβαστούς μου γονεῖς Κωνσταντῖνο καί Μαρία, γιά τήν θυσιαστική ἀγάπη καί τούς κόπους πού κατέβαλλαν γιά τήν ἀνατροφή καί τίς σπουδές μου. Εὐχαριστῶ τόν κατά σάρκα ἀδερφό μου Βασίλειο καί ἀδερφή μου Βασιλική, γιά τήν ἀμέριστη ἀγάπη τους καί τήν στήριξή τους. Τά λόγια εἶναι λίγα καί φτωχά γιά νά καλύψουν τήν ἀγάπη τους, τούς μόχθους τους καί πάνω ἀπ’ ὅλα τίς ἀρχές πού μου δίδαξαν. Ἡ εὐχή καί ἡ ἀγάπη τους, ἄς μέ συνοδεύουν πάντοτε.

Μνησθείη Κύριος ὁ Θεός καί τῶν κατά σάρκα συγγενῶν μου. Ἰδιαίτερα τῆς μακαριστῆς γιαγιᾶς μου Ὀλυμπίας, πού εὔχομαι νά ἀγάλλεται γιά τήν σημερινή μου πορεία ἀπό τόν οὐρανό.

Θερμές εὐχαριστίες ἐκφράζω στόν πρῶτο μετά τόν ἕνα τῆς νοητῆς αὐτῆς ὀλκάδος, τόν Πρωτοσύγκελλο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Τεγέας κ. Θεόκλητο. Εὐχαριστῶ ὅλες τίς μοναστικές ἀδελφότητες, ἀνδρῶες καί γυναικεῖες».

Στή συνέχεια ὁ π. Ἰάκωβος εὐχαρίστησε πρόσωπα μέ τά ὁποῖα συνεργάστηκε, Κληρικούς καί λαϊκούς, ὅπως τόν Ἀρχιμανδρίτη Γερμανό Μίχο, τόν Πρωτοπρεσβύτερο Νικόλαο Παπασπηλίου, τόν Πρεσβύτερο Κωνσταντῖνο Παπαθεοδώρου, τόν Πρωτοψάλτη Χαρίλαο Τσαρούχη, τόν φίλο του Ἄγγελο Δοῦρο καί τούς συνεργάτες τῆς ἐνορίας Ἁγίας Βαρβάρας Τριπόλεως. Κλείνοντας, ἀναφέρθηκε μέ θερμούς λόγους στόν πνευματικό του πατέρα:

«Θά ἤθελα νά κρατήσω τό τέλος γιά τόν πνευματικό μου πατέρα, τόν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἰουστῖνο Τσαγκούρη, ἐνώπιον τοῦ ὁποίου ὁμολόγησα γιά πρώτη φορά τήν ἐπιθυμία μου νά γίνω ἱερεύς. Οἱ λατρευτικές ἐμπειρίες πλησίον του καθώς καί ἡ σοφία, μέ τήν ὁποία ἀντιμετώπιζε τά ἑκάστοτε προκύπτοντα ζητήματα, καλλιεργοῦσαν τήν ἐπιθυμία μου νά θέλω νά γίνω μιμητής του. Κάθε συναναστροφή μέ τό πρόσωπό του ἀποτελοῦσε “μαρτυρία Χριστοῦ”. Τοῦ χρωστάω τό γεγονός τῆς ἀληθινῆς πνευματικῆς μου ὕπαρξης ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ, ἀφοῦ ποτέ δέν σταμάτησε νά μοῦ ὑπενθυμίζει τά λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου: “Μήν στέκεσαι μακριά ἀπό τήν Ἐκκλησία, τίποτα δέν εἶναι πιό δυνατό ἀπό αὐτήν. Ἡ ἐλπίδα σου, ἡ σωτηρία σου καί τό καταφύγιό σου εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Αὐτή εἶναι πιό ψηλά ἀπό τόν Οὐρανό καί πιό πλατιά ἀπό τήν γῆ. Εἶναι ἡ ἴδια μας ἡ ζωή. Εἶναι τό νερό πού δέν στερεύει. Εἴμαστε ἐμεῖς. Ὁ Χριστός. Εἴμαστε ὅλοι” (Ἁγ. Ἰωάννη Χρυσοστόμου, Β΄ Λόγος εἰς Εὐτρόπιον). Τόν εὐχαριστῶ ἀπό καρδίας γιά τήν ὑλική καί πνευματική του μέριμνα πρός τό πρόσωπό μου.

Ἕνα μεγάλο εὐχαριστῶ ὅμως ἀνήκει καί σέ ὅλους ἐσᾶς, τούς ἱερεῖς καί τούς λαϊκούς πού βρίσκεστε σήμερα στήν χαρά μου καί προσεύχεστε γιά τήν ἀναξιότητά μου.

Πέρα ὅμως ὅλων αὐτῶν τῶν ὀφειλομένων εὐχαριστιῶν, ἐνθυμούμενος τόν Ἅγιο Ἰσαάκ τόν Σύρο, ὁ ὁποῖος ἀναφέρει πώς “οἱ μεγαλύτεροι εὐεργέτες εἶναι οἱ πειρασμοί καί οἱ δοκιμασίες” (Ἁγίου Ἰσαάκ Σύρου, “Περί Πειρασμῶν”), αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά εὐχαριστήσω καί ὅλους ἐκείνους πού μέ ὁποιοδήποτε τρόπο μέ ἐλύπησαν. Τούς συγχωρῶ καί προσεύχομαι γιά αὐτούς. Ὀφείλω ὅμως νά ζητήσω συγνώμη καί ἀπό ὅσους ἠθελημένα ἤ ἄθελα ἐγώ ὁ ἴδιος στεναχώρησα στήν μέχρι τώρα πορεία μου.

Ἰδού λοιπόν, Σεβασμιώτατε Πάτερ καί Δέσποτα, ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ στήν πιό εὐτυχισμένη μέρα τῆς ζωῆς του, ἕτοιμος νά ἔρθει στά Ἅγια των Ἁγίων καί νά λάβει τήν πολυπόθητη ἀλλά καί ἁγιωτάτη εὐχή τῆς χειροτονίας, τήν ὁποία καί θά τιμῶ πάντα μέ ἀγάπη καί ἀφοσίωση σέ κάθε βῆμα τῆς ἱερατικῆς ζωῆς μου.

Δεηθεῖτε, Σεβασμιώτατε, νά βρίσκομαι πάντα κοντά στά λόγια τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου “ἑτοίμους εἶναι πρός Εὐαγγέλιον” καί νά εὐλογεῖ ὁ Ἅγιος Θεός τά βήματά μου, ὥστε νά ἐφαρμόζω αὐτά τά ὁποῖα τό Εὐαγγέλιο καί ὁ Χριστός διδάσκουν ὡς ἔργα πίστεως, ἔργα ἀγαθά, ἔργα σοφίας καί παρακαλέστε στίς προσευχές σας νά εἶναι πάντα ἡ ψυχή μου “διάπυρος πρός τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ”.

Εὔχεσθε παρακαλῶ γιά τήν ἐλαχιστότητά μου. Νά κατευθύνει ὁ Παράκλητος τίς πράξεις καί τά διανοήματά μου. Τήν ψυχή καί τήν καρδιά μου. Ἐναποθέτω τήν ὕπαρξή μου στόν Θεό καί ἀφήνομαι στά δικά σας τίμια χέρια, Σεβασμιώτατε Πάτερ, νά μέ ὁδηγήσουν στά κράσπεδα τοῦ Ἱεροῦ Θυσιαστηρίου, ὥστε νά καθίσταμαι “ἡμέραν καθ’ ἡμέραν”, ἀγαθός καί πιστός διάκονος στόν ἀμπελῶνα τοῦ Κυρίου μας».

 

Ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἐπικαιρότητα 

Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τήν Παρασκευή 9/6/2021 ὁ Πρωτοπρεσβύτερος Ἀλέξανδρος Παπαδόπουλος, Ἐφημέριος Προφήτου Ἠλιού Τριπόλεως, ἔπειτα ἀπό νοσηλεία δύο μηνῶν στό Γενικό Πανεπιστημιακό Νοσοκομεῖο Πατρῶν, προσβεβλημένος ἀπό τόν κορωνοϊό. Ὁ π. Ἀλέξανδρος Παπαδόπουλος, τοῦ Βασιλείου καί τῆς Ἑλένης, γεννήθηκε στήν Τρίπολη τήν 30/9//1954. Ἦταν ἀπόφοιτος τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς καί πτυχιοῦχος τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Πρό τῆς χειροτονίας του ἐργάσθηκε ὡς ἐπιμελητής τοῦ Χριστιανικοῦ Κέντρου Νεότητος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας. Τήν 15/5/1975 νυμφεύθηκε τήν Ἰωάννα Κωνσταντίνου, μετά τῆς ὁποίας ἀπέκτησε τέσσαρα τέκνα. Χειροτονήθηκε ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας Θεοκλήτου Β΄ Διάκονος τήν 6/11/1977 στόν Ἱ. Ναό Ἁγίας Βαρβάρας Τριπόλεως καί Πρεσβύτερος τήν 4/12/1980 στόν ἴδιο Ναό. Ἀπό 4/3/1984 τοῦ ἀνετέθη τό ἔργο τῆς πνευματικῆς πατρότητος. Ἔλαβε τό ὀφφίκιο τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου τήν 13/9/1992 ὑπό τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας Θεοκλήτου Β΄. Διακόνησε ὡς τακτικός Ἐφημέριος τῆς ἐνορίας Καμαρίου Μαντινείας ἕως τοῦ ἔτους 1988 καί ἀπό 1/2/1988 ὡς τακτικός Ἐφημέριος τῆς ἐνορίας τοῦ Προφήτου Ἠλιού Τριπόλεως, ἐνῶ παραλλήλως ἐξυπηρετοῦσε τίς λειτουργικές ἀνάγκες τοῦ Ἱ. Ναοῦ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Βαλτετσίου. Ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία του ἐτελέσθη τό Σάββατο 10/7/2021 στόν Ἱ. Ναό Προφήτου Ἠλιού Τριπόλεως, ὑπό τῶν Σεβ. Μητροπολιτῶν Πατρῶν κ. Χρυσοστόμου καί Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καί Ἀρδαμερίου κ. Θεοκλήτου καί τοῦ Θεοφ. Ἐπισκόπου Τεγέας κ. Θεοκλήτου.

Τό Ἅγιο Ὄρος καί τή Μακεδονία ἐπεσκέφθη γιά λίγες μέρες ὁ Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ἀλέξανδρος. Στίς 27/8/2021 προσῆλθε στήν Ἱ. Μονή Ξενοφῶντος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου τέλεσε τήν πανήγυρη τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου στή Μονή (κατά τό παλαιό ἡμερολόγιο), προσκεκλημμένος τοῦ Ἡγουμένου της Ἀρχιμανδρίτου Ἀλεξίου καί μέ κανονική ἄδεια τοῦ σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου. Τήν ἑπομένη ἐπεσκέφθη τίς Ἱ. Μονές Παντοκράτορος καί Βατοπαιδίου Ἁγίου Ὄρους. Στή συνέχεια ἐπεσκεύθη τό Ἱ. Γυναικεῖο Ἡσυχαστήριο Τιμίου Προδρόμου στό Ἀκριτοχώρι Σιδηροκάστρου, πού ἀποτελεῖ Μετόχι τῆς Ἱ. Μονῆς Ξενοφῶντος, ὅπου προέστη τῆς πανηγύρεως τοῦ Ἡσυχαστηρίου ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Ἀποτομῆς τῆς Κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου, συμπαραστατούμενος ὑπό τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου κ. Μακαρίου, τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Ξενοφῶντος, Ἀρχιμανδρίτου Ἀλεξίου, Κτήτορος καί Γέροντος τοῦ Ἡσυχαστηρίου, καί τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ἱ. Μονῆς Παντοκράτορος Ἁγίου Ὄρους Ἀρχιμανδρίτου Γαβριήλ. Ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιά τό πρόσωπο τοῦ μείζονος τῶν Προφητῶν, τοῦ κήρυκος τῆς Χάριτος, τοῦ Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ τοῦ Κυρίου. Παρέμεινε δέ καί τήν ἑπόμενη ἡμέρα στό Ἡσυχαστήριο καί ἱερούργησε στή μνήμη τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Ἀλεξάνδρου, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, ἡμέρα κατά τήν ὁποία ἄγει τά σεπτά του ὀνομαστήρια. Ὁ Σεβασμιώτατος ἐπέλεξε τόν τρόπο αὐτό ἑορτασμοῦ τῆς ἑορτῆς του, «ταπεινά καί ἐν ἡσυχίᾳ», λόγω τῶν δεδομένων τῆς πανδημίας καί τῶν καταστροφῶν ἀπό τήν πύρινη λαίλαπα. Τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τόν Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου γιά τήν ἀδελφική παραχώρηση, τόν Ἡγούμενο Ἀρχιμανδρίτη Ἀλέξιο γιά τήν ἀγάπη του καί τήν Ἡγουμένη τοῦ Ἡσυχαστηρίου Ἰακώβη Μοναχή καί τήν περί αὐτήν Ἀδελφότητα γιά τήν φιλοξενία.

Ἡ Ἱ. Μητρόπολη Μαντινείας καί Κυνουρίας, στό πλαίσιο τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν Ἑλληνική Ἐπανάσταση, πραγματοποίησε τήν Τετάρτη 22/9/2021 μεγαλειώδη ἐκδήλωση στήν πλατεῖα Ἄρεως τῆς Τριπόλεως, μέ τίτλο «Ἀπό τήν Ἅλωση τῆς Πόλης στήν Ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς». Τήν ἐκδήλωση παρουσίασαν ἡ κ. Γεωργία Δροσοπούλου καί ὁ π. Παναγιώτης Δημητρακόπουλος. Ὕμνους ἀπέδωσε ὁ Βυζαντινός Χορός τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας «Ἅγιος Νεοϊερομάρτυς Λάζαρος ὁ Τριπολίτης», ὑπό τήν διεύθυνση τοῦ Πρωτοψάλτου κ. Βασιλείου Γεωργαρᾶ. Παραδοσιακά τραγούδια τραγούδησε ὁ Δημήτριος Καραχάλιος καί τό τμῆμα Παραδοσιακῆς Μουσικῆς τῆς Μητροπόλεως. Ἀπήγγειλε ἡ Μαριάννα Φιλοπούλου καί ἀνέγνωσαν ὁ Νεκτάριος Καπόγιαννης καί ὁ Χρῆστος Μπίτας. Ἐντύπωση καί συγκίνηση προκάλεσαν τά μικρά μας παιδιά, Δημοτικοῦ καί Νηπιαγωγείου, πού τραγούδησαν, ἀπήγγειλαν καί παρουσίασαν διάφορα δρώμενα, ὑπό τήν καθοδήγηση τῆς κ. Ἀγγελικῆς Νικολοπούλου. Τέλος, χορευτικά συγκροτήματα τῆς πόλεως χόρεψαν λεβέντικους χορούς. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ἀλέξανδρος, στόν ἐπίλογο τῆς ἐκδηλώσεως, ἀναφέρθηκε στίς ἑορταστικές ἐκδηλώσεις τιμῆς καί μνήμης, πού πραγματοποιοῦνται σέ ὁλόκληρη τή χώρα γιά τά 200 χρόνια της Ἐλευθερίας καί τήν συμβολή τῆς Μητροπόλεώς μας σέ αὐτές. Ἔπειτα ἀναφέρθηκε στόν ρόλο τοῦ Κλήρου στόν Ἀγῶνα καί τόνισε χαρακτηριστικά πώς, «οἱ Ἕλληνες πολεμοῦσαν ἀλλιώτικα ἀπό τούς Εὐρωπαίους, διότι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦσαν γιά τήν πίστη καί τήν πατρίδα». Ἀκόμη, ἀνέφερε πώς ἡ Ἐκκλησία, τότε καί σήμερα καί πάντα, θά ἔχει τόν πρῶτο ρόλο στή ζωή τῆς Ἑλλάδος καί πώς πρέπει νά πάρουμε μαθήματα ἀπό τό πνεῦμα θυσίας τῶν προγόνων μας καί νά μήν ἀπεμπολοῦμε τά ἱερά καί τά ὅσια της φυλῆς μας. Κλείνοντας, εὐχαρίστησε τούς συντελεστές τῆς ἐκδήλωσης καί, ἰδιαίτερα, τόν Ὑποστράτηγο Ε.Α. κ. Ἰωάννη Γκουτζουρέλα, ὁ ὁποῖος ἔγραψε τό ἔργο πού παρουσιάστηκε, καί εὐχήθηκε στούς παρισταμένους ἔτη πολλά, εὐλογημένα καί εἰρηνικά. Παρόντες στήν ἐκδήλωση ἦταν ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Τεγέας κ. Θεόκλητος, Κληρικοί, ὁ Δήμαρχος Τριπόλεως Κωνσταντῖνος Τζιούμης, ὁ Δήμαρχος Γορτυνίας Εὐστάθιος Κούλης, ὁ Διοικητής τῆς ΔΙ.ΚΕ Πελοποννήσου Ὑποστράτηγος Λεωνίδας Γιοβάνης καί λοιποί ἐκπρόσωποι τοπικῶν ἀρχῶν καί φορέων.

 

Ἀπό τήν δραστηριότητα τῆς ἐνορίας μας 

Στίς 8 Σεπτεμβρίου τιμᾶται ἡ ἑορτή τοῦ Γεννεσίου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Στήν θέση «Ἀμπέλια» τῆς Φτέρης Μαντινείας βρίσκεται τό πανέμορφο ὁμώνυμο Ἐξωκκλήσιο τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ, τό ὁποῖο ἔχει ὑπό τήν προστασία του, τό Σῶμα τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας Ἀρκαδίας. Τήν Τρίτη 7/9/2021 τό ἑσπέρας τελέσθηκε Ἁγιασμός καί Μέγας Ἑσπερινός ἐκ τῶν Ἐφημερίων τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ καί Κληρικῶν τῆς Ἀρχιερατικῆς Περιφερείας Μαντινείας. Στίς Ἀκολουθίες συμμετεῖχαν μέ τά ἀπαραίτητα μέτρα προστασίας κατά τοῦ κορωνοϊοῦ, πλῆθος κόσμου, Ἀστυνομικῶν, Τριπολιτῶν καί κατοίκων τῆς Μαντινείας. Τήν Τετάρτη 8/9/2021 τελέστηκε ἡ Θεία Λειτουργία τῆς πανηγύρεως τοῦ Ἐξωκκλησίου.

Μέ λαμπρότητα ἑορτάστηκε ἡ μνήμη τῆς ἁγίας Σοφίας καί τῶν τριῶν θυγατέρων της, Πίστεως, Ἐλπίδος καί Ἀγάπης στό Ἱ. Ἐξωκκλήσιό τους στή Φτέρη Μαντινείας, λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπό τήν Τρίπολη, τό ὁποῖο ἔχουν ὑπό τήν ἐπιμέλειά τους οἱ ὑπάλληλοι καί οἱ συνταξιοῦχοι τοῦ Δήμου Τριπόλεως. Πλῆθος προσκυνητῶν ἀπό τήν Τρίπολη καί τήν εὐρύτερη περιφέρεια τῆς Μαντινείας συμμετεῖχαν τήν Πέμπτη 16/9/2021 στόν πανηγυρικό Ἑσπερινό, χοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Τεγέας κ. Θεοκλήτου, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Μητροπόλεως. Ὁ Θεοφιλέστατος στόν λόγο του, ἀναφέρθηκε στό μαρτύριο τῶν τεσσάρων ἁγίων Γυναικῶν καί μετέφερε τίς ευχές τοῦ Ποιμενάρχου μας Σεβ. Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Ἀλεξάνδρου. Τήν Παρασκευή 17/9/2021 τελέστηκε ἡ πανηγυρική Θ. Λειτουργία ἀπό τούς Ἐφημερίους τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ.

Ἐπίσημη Δοξολογία στόν Μητροπολιτικό Ναό γιά τήν Ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς
(26/9/2021)

Μέ ἐπισημότητα, ἀλλά καί τηρουμένων τῶν μέτρων κατά τοῦ κορωνοϊοῦ, ἑόρτασε ἡ Ἀρκαδία καί ἡ πρωτεύουσά της, ἡ Τρίπολη, τήν 200η ἐπέτειο ἀπό τήν ἀπελευθέρωσή της. Τήν Κυριακή 26/9/2021 στόν Μητροπολιτικό μας Ναό τελέσθηκε ἐπίσημη Δοξολογία χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Ἀλεξάνδρου, παρουσίᾳ τῆς Προέδρου τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Αἰκατερίνης Σακελλαροπούλου, ἡ ὁποία προσκύνησε τό ἱερό Εὐαγγέλιο, προσφερόμενο ἀπό τόν Μητροπολίτη μας, κατά τήν προσέλευσή της στόν Ναό. Μετά τήν τέλεση τῆς Δοξολογίας ἐκφωνήθηκε ὁ πανηγυρικός τῆς ἡμέρας ἀπό τόν Φιλόλογο κ. Γεώργιο Βλάση. Ἀκολούθησε Ἐπιμνημόσυνη Δέηση καί κατάθεση στεφάνου στό μνημεῖο τῶν Ἀρχιερέων καί Προκρίτων καί στόν Ἀνδριάντα τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τηρήθηκε σιγή ἑνός λεπτοῦ στή μνήμη τῶν ἐνδόξων νεκρῶν καί ἔγινε ἡ ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου. Ἀκολούθησε ἡ καθιερωμένη παρέλαση ἐνώπιον τῆς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καί τῶν ἐπισήμων.