γαπητοί φίλοι,

Σς καλωσορίζω στό προσωπικό μου ἱστολόγιο καί σς εχομαι καλή περιήγηση. Σ’ ατό θά βρετε κείμενα θεολογικο καί πνευματικο περιεχομένου, πως κείμενα ναφερόμενα στήν πίστη καί Παράδοση τς κκλησίας, ντιαιρετικά κείμενα, κείμενα πνευματικς οκοδομς, κείμενα ναφερόμενα σέ προβληματισμούς καί ναζητήσεις τς ποχς μας καί, γενικά, διάφορα στοιχεα πό τήν πίστη καί ζωή τς ρθόδοξης κκλησίας.

Εχομαι τά κείμενα ατά καί κάθε νάρτηση σ’ ατό τό ἱστολόγιο νά φανον χρήσιμα σέ σους νδιαφέρονται, νά προβληματίσουν θετικά, νά φυπνίσουν καί νά οκοδομήσουν πνευματικά.

ελογία καί Χάρις το Κυρίου νά εναι πάντοτε μαζί σας.

Μετά τιμς καί γάπης.

π. Σωτήριος θανασούλιας

φημέριος Μητροπολιτικο ερο Ναο γίου Βασιλείου Τριπόλεως.

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2015

Χιλιαστικές και Εσχατολογικές πλάνες των Μαρτύρων του Ιεχωβά



ΤΕΥΧΟΣ 91            ΤΡΙΠΟΛΙΣ             ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2015

ΧΙΛΙΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΕΣ ΠΛΑΝΕΣ
ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

σχατολογία στήν πηρεσία τς τρομοκράτησης

σχατολογία, δηλαδή διδασκαλία γιά τό τέλος το παρόντος κόσμου καί τς παρούσης ζως, εναι σπουδαιότατο καί ναπόσπαστο στοιχεο τς διδασκαλίας το Χριστο καί τς πίστης τς κκλησίας μας. Στήν αθεντική λειτουργία της, ποτελε πολύτιμη πυξίδα προσανατολισμο το νθρώπου. Μς ποδεικνύει τήν αθεντική πορεία μας καί μς κατευθύνει πρός τόν τελικό προορισμό μας. στόσο, σχατολογία δέν λειτουργε πάντοτε μέ αθεντικό τρόπο. κτροπές της μφανίζονται, γιά παράδειγμα, σέ περιόδους πνευματικς, κοινωνικς καί οκονομικς κρίσης, που σενάρια γιά τά σχατα γεγονότα, ξεζητημένες ρμηνεες τν ερν κειμένων, περβολές, συσχετισμοί σχετων δεδομένων, ποτιθέμενες προφητεες ρήσεις γίων νθρώπων κ.., ετε πιχειρον νά παράσχουν μάταιες λπίδες, ετε πιδιώκουν νά ντυπωσιάσουν κόμη καί νά τρομοκρατήσουν τό κοινό.
Παρόμοια φαινόμενα κτροπν μφανίζονται μεταξύ τν χριστιανικν αρέσεων τς ποχς μας, στίς ποες κυριαρχον χιλιαστικές καί σχατολογικές τάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εναι αρεση τν Μαρτύρων το εχωβ, μέ τίς γνωστές ντιλήψεις της γιά τή χιλιετή βασιλεία το Χριστο. Στίς περιπτώσεις ατές, σχατολογία χρησιμοποιεται ς μέσο σκησης ψυχολογικς βίας καί τρομοκρατίας στά μέλη τς αρεσης, στε ατά νά παραμένουν συνδεδεμένα στενά μέ τήν μάδα καί νά ξασφαλίζεται τσι συνοχή της. ποιος βρεθε ξω πό τό «μοναδικό καταφύγιο», τήν ταιρία «Σκοπιά», καί δέν κολουθε πιστά τή γραμμή της, θά ποστε ναπόφευκτα τή μεγάλη σφαγή στόν ρμαγεδνα μαζί μέ τά τέκνα το διαβόλου, σχυρίζεται γεσία τν Μαρτύρων το εχωβ! Κάτι νάλογο διδάσκει καί σχετικά νεότερη αρεση τν Πεντηκοστιανν: ποιος δέν νήκει στήν μάδα μας, δέν θά μετέχει στήν «ρπαγή τς κκλησίας» καί θά φεθε νά ποστε τά δεινά τς ποχς το ντιχρίστου μαζί μέ τόν μαρτωλό κόσμο!  
Εναι φανερό, τι στίς περιπτώσεις ατές καί γιά νά λειτουργήσει τσι σχατολογία, δέν ρκε πένδυσή της μέ περβολές περτονισμός κάποιων σημείων της, λλά παιτεται πλήρης λλοίωσή της, μετατροπή της σέ πλάνη. Στήν περίπτωση τν Μαρτύρων το εχωβ προβάλλεται, πως εναι γνωστό, πλάνη γιά τή χιλιετή βασιλεία το Χριστο πρίν τή Δευτέρα Παρουσία Του, ποία εναι γνωστή ς «Χιλιασμός». στόσο, Χιλιασμός δέν ταυτίζεται μέ τήν αρεση τν Μαρτύρων το εχωβ, πως κάποιοι πιστεύουν. Οτε ποκλειστική διδασκαλία τς παραπάνω αρεσης εναι, οτε ποκλειστικό φαινόμενο τς ποχς μας. μφανίζεται καί σέ λλες σύχρονες αρέσεις καί ποτελε ναβίωση χιλιαστικν ντιλήψεων, ο ποες πρωτοεμφανίστηκαν στήν ρχαία κκλησία.  

πό τόν ρχαο στόν σύγχρονο Χιλιασμό

Χιλιασμός στηρίζεται ποκλειστικά σέ παρερμηνεες χωρίων το γεμάτου συμβολισμούς καί λληγορίες βιβλίου τς ποκαλύψεως το ωάννου, σέ συνδυασμό πολλές φορές μέ πλούσια φαντασία, μέ αθαίρετους πολογισμούς χρονολογικν δεδομένων καί μέ «προφητεες», πού πάντοτε διαψεύδονται. Δέν χει λλα ρείσματα στήν γία Γραφή. Στήν ποκάλυψη ναφέρεται τι πρίν τή Δευτέρα Παρουσία το Χριστο θά δεθε Σατανς καί ο δίκαιοι θά βασιλεύσουν μαζί μέ τόν Χριστό γιά χίλια τη (20, 1-7). Κάποιοι ρμήνευσαν τά χωρία ατά κατά γράμμα, νομίζοντας τι ναφέρονται σέ πίγεια καί ασθητή βασιλεία το Χριστο, ποος λλο διευκρινίζει σαφς τι βασιλεία Του «οκ στιν κ το κόσμου τούτου» (ω. 18,36), ποκλείοντας νάλογες γκόσμιες ρμηνεες τς βασιλείας πό τούς ουδαίους τς ποχς Του.
Χιλιασμός στήν ρχαία κκλησία μφανίστηκε τόν β' μ.Χ. αἰῶνα μέ πίκεντρο τή Μικρά σία, που κάποιοι κκλησιαστικοί συγγραφες πίστευαν τι πρίν τή Δευτέρα καί νδοξη Παρουσία το Χριστο θά προηγηθε μιά χιλιετής περίοδος, κατά τήν ποία νέος σραήλ, τά μέλη τς κκλησίας, θά βασιλεύσουν μαζί μέ τόν Χριστό καί θά πολαύσουν πλούσια λικά καί πνευματικά γαθά (Βλ. Φειδ, κκλησιαστική στορία Α', θναι 1994, σ. 149-151). Ο ντιλήψεις ατές, μέ βασικό κπρόσωπο τόν αρετικό Μοντανό πό τή Φρυγία (β' μ.Χ. α.), μφανίζονται χι μόνο σέ αρετικούς, λλά καί σέ ρθόδοξους συγγραφες. Χιλιασμός καταπολεμήθηκε ντονα πό λεξανδρινούς θεολόγους, πως ριγένης (185-254) καί γιος Διονύσιος λεξανδρείας (248-264), καί ργότερα πό τόν ερό Αγουστνο (354-430). Εναι χαρακτηριστικό τι, ντιμετωπίζοντας τίς χιλιαστικές δοξασίες τς ποχς του, γιος Διονύσιος λεξανδρείας μφισβήτησε τό τι ποκάλυψη εναι γνήσιο ργο το εαγγελιστο ωάννου.
ρχαος Χιλιασμός τόνησε προοδευτικά πό τά μέσα το γ' μ.Χ. α. καί κτοτε παψε νά πάρχει, μέχρι τίς ρχές το ιθ' α. Τότε ρχισαν νά μφανίζονται, ρχικά στήν μερική καί ργότερα λλο, νέοι «μεσσίες», προσδιορίζοντας χρονολογίες γιά τήν Δευτέρα λευση το Χριστο καί τή συντέλεια το κόσμου καί δρύοντας μάδες («κκλησίες»), τν ποίων τά μέλη θά σωθον, ποτίθεται, πό τήν περχόμενη καταστροφή. Τέτοιες μάδες - αρέσεις μέ χιλιαστικές ντιλήψεις εναι ο ντβεντιστές τς βδόμης μέρας (μητρική ργάνωση τν Μαρτύρων το εχωβ), ο Μελετητές τς Βίβλου, κκλησία τν Εαγγελιστν, Παγκόσμια κκλησία το Θεο κ.. (Χρ. Τσιάκκα, γκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειν καί Αρέσεων, Κύπρος 2002, σ. 336).

Ο χριστολογικές πλάνες τν Μαρτύρων το εχωβ καί ο προεκτάσεις τους

ν πίκεντρο τς ρθόδοξης σχατολογίας εναι τό πρόσωπο το ησο Χριστο (καί χι τό πρόσωπο το ντιχρίστου, πως πολλές φορές συμβαίνει), τότε γιής σχατολογία, προϋποθέτει τήν γι Χριστολογία, δηλαδή τήν ρθή διδασκαλία γιά τό πρόσωπο το Χριστο. Κάτι τέτοιο δέν συμβαίνει, βέβαια, στήν περίπτωση τν Μαρτύρων το εχωβ. αρεση ατή χει σαφς πεπλανημένη (αρετική) Χριστολογία, ποία δηγε ναγκαστικά σέ πεπλανημένη σχατολογία.
ργή το εχωβ κδηλώνεται στόν μαρτωλό κόσμο! σοι, μως, βρίσκονται στό «μοναδικό καταφύγιο», στήν ργάνωση τν Μαρτύρων το εχωβ, θά ποφύγουν, ποτίθεται, τά φρικτά δεινά.
Κατά τή διδασκαλία τν Μαρτύρων το εχωβ, Χριστός δέν εναι « πί πάντων Θεός» (Ρωμ. 9,5), « μόνος Δεσπότης καί Κύριος» (ούδ. 4), πως δέχεται χριστιανική Παράδοση, λλά να πρόσωπο, τό ποο οτε ταυτίζεται, οτε συγκρίνεται, οτε μοιάζει, οτε χει τήν δια οσία μέ τόν ληθινό Θεό, τόν εχωβ. αρεση πορρίπτει τή διδασκαλία γιά τήν γία Τριάδα, τήν ποία θεωρε πλάνη καί πινόηση το διαβόλου! τσι, Υός νήκει ναγκαστικά στά κτίσματα, στά δημιουργήματα το Θεο. Διαφέρει πό τά λλα κτίσματα στό τι δημιουργήθηκε π’ εθείας, ν κενα δημιουργήθηκαν μέσω το Υο, το βοηθο πρωτεργάτης στό ργο τς δημιουργίας. Ατό σημαίνει τι, πρξε χρόνος, κατά τόν ποο δέν πρχε Υός («ν ποτε τε οκ ν»), πως χυριζόταν κάποτε αρεσιάρχης ρειος (260-336), ποος καταδικάστηκε στήν Α' Οκουμενική Σύνοδο (325). Υός δέν χει τίς διες νέργειες, οτε τίς διες διότητες μέ τόν Θεό. Δέν χει φυσική θανασία, λλά θανασία, τήν ποία κατέκτησε καί λαβε ργότερα «κατά χάριν». Οτε παντογνώστης εναι πό τή φύση Του. ησος γνοοσε τι πρόκειτο νά πεθάνει, ν στό Βάπτισμα φωτίστηκε καί θυμήθηκε γεγονότα, πού εχε ξεχάσει! Τότε, μως, τί κριβς εναι Υός το Θεο; σως εναι νας πό τούς γγέλους. τσι, σέ πολλές περιπτώσεις τόν ταυτίζουν μέ τόν ρχάγγελο Μιχαήλ, λλο μως, ταυτίζουν τόν Μιχαήλ μέ τόν Πάπα, τόν δέ Πάπα ταυτίζουν μέ τόν ντίχριστο!
κκλησία πιστεύει τι Υός το Θεο γινε νθρωπος, χωρίς, μως, νά πάψει νά εναι καί Θεός, γι’ ατό Χριστός ποκαλεται «υός Θεο», «Θεός», «μεγάλος Θεός», « πί πάντων Θεός» κ.. Κατά τούς Μάρτυρες το εχωβ, Υός γινε νθρωπος, λλά δέν συνέχισε νά εναι ,τι ταν καί πρίν τήν νανθρώπησή Του. ησος δέν ταν κάτι παραπάνω πό τέλειος νθρωπος. ταν «τό κριβές παράλληλο το λλοτε τέλειου δάμ ... νας τέλειος νθρωπος, τίποτε περισσότερο καί τίποτε λιγώτερο» (γαθά νέα, 1976-1978, σ. 118). Δέν ταν, βέβαια, μαρτωλός, λλά ναμαρτησία Του δέν ταν φυσική κατάσταση, λλά κάτι πού κατακτήθηκε μέ προσπάθεια. Γιά τήν κρίβεια, δέν ταν, λλά γινε ναμάρτητος, ν εχε τή δυνατότητα νά μαρτήσει. Τό τι το ποδίδεται προσκύνηση καί λατρεία στήν γ. Γραφή (Ματθ. 2,11, ω. 9,38, κ..), ταν μάλιστα διος Θεός τονίζει, «Κύριον τόν Θεόν σου προσκυνήσεις καί ατ μόν λατρεύσεις» (Ματθ. 4,10) προκαλε νέα σύγχυση στούς παδούς τς αρεσης: λλοτε σχυρίζονται τι Χριστός λατρεύεται καί λλοτε τι δέν λατρεύεται.
Τά μεγάλα γεγονότα το Πάθους καί τς ναστάσεως δέν πέφυγαν τή διαστροφή τους πό τούς Μάρτυρες το εχωβ. Εναι γνωστή διδασκαλία τς αρεσης πό τό 1936 καί πειτα, τι Χριστός δέν σταυρώθηκε πάνω σέ Σταυρό, λλά σέ ρθιο πάσαλλο! λλά, οτε καί νάσταση θεωρεται πραγματικό γεγονός! ,τι στήν Καινή Διαθήκη περιγράφεται ς «νάστασις» το Χριστο, εναι μεταβολή Του σέ «πνευματική πόσταση», μετατροπή Του σέ «πνευματικό ν». ησος, ς νθρωπος, πέθανε διά παντός καί νάσταση το σώματός Του δέν συνέβη ποτέ. Τότε, μως, πς μφανίστηκε στούς ποστόλους μέ σμα; δ φαντασία τν «θεολόγων» τς αρεσης ργιάζει: ησος δημιούργησε κείνη τή στιγμή να λλο σμα, μοιο μέ κενο πού εχε πρίν τήν νάσταση, γιά νά πείσει τούς Μαθητές Του τι «ναστήθηκε». Στή συνέχεια τό σμα ατό ετε διαλύθηκε, ετε διατηρεται κάπου γιά νά τό χρησιμοποιήσει πάλι ησος στή χιλιετ βασιλεία Του!

πό τίς χριστολογικές στίς σχατολογικές πλάνες

Τά παραπάνω εναι ναγκαα γιά νά κατανοηθε ποιός κριβς εναι πρωταγωνιστής τν σχατων γεγονότων. πως δη ναφέραμε, ο παδοί τς αρεσης πιστεύουν τι Χριστός, πρίν πό τήν τελική Κρίση το κόσμου, θά βασιλεύσει στή γ γιά χίλια τη. βασιλεία Του θά εναι γκόσμια, μέ πραγματική κυβέρνηση, στήν ποία θά μετέχουν βραάμ, σαάκ, ακώβ καί λλα Βιβλικά πρόσωπα, πού θά ναστηθον. Πρίν τή χιλιετ βασιλεία, μως, θά γίνει γενική σφαγή το μαρτωλο κόσμου στόν ρμαγεδνα, τοπωνύμιο, πού παντ μία φορά μόνο στήν γία Γραφή (ποκ. 16,16).
Τρομακτικές εκόνες γιά σχατα γεγονότα: λογα καί ππες πλέουν στό αμα τν χθρν το εχωβ.
αρεση πιστεύει τι νθρωπότητα διακρίνεται σέ δύο σαφς ντιτιθέμενους κόσμους: στόν κόσμο το Θεο καί στόν κόσμο το διαβόλου. Ο κόσμοι ατοί δηγονται σέ μιά τελική σύγκρουση, σέ μιά σχατη μάχη, πού θά χει ς ποτέλεσμα τήν λοκληρωτική καταστροφή το δαιμονικο κόσμου καί τήν πιβίωση μόνο τν παδν της. Τόπος ατς τς μάχης θά εναι ρμαγεδνας. μεγάλη μάχη θά γίνει, ταν Χριστός μέ τά γγελικά στρατεύματα τεθε πικεφαλς τς ργάνωσης το εχωβ καί ταν Σατανς μέ τά δαινονικά στρατεύματα τεθε πικεφαλς το πόλοιπου κόσμου. Στή συνάφεια ατή, Χριστός περιγράφεται ς «μέγας σφαγεύς», πού θά καταστρέψει τόν μαρτωλό κόσμο: «ταν τό ργο τς μαρτυρίας τελειώσει Χριστός θά προχωρήσ ες τήν περίγραπτον σφαγή μοια τς ποίας δέν χει γίνει. Τόσα πτώματα θά πάρξουν πό τό ν κρον τς γς μέχρι τό λλον, στε οδείς θά θάπτει τούς νεκρούς» (Φς, τ. Α', 1930, σ. 371). Ατός εναι «μορφος κόσμος», πού νειρεύονται ο Μάρτυρες το εχωβ μετά τόν ρμαγεδνα! « ησος Χριστός μέγας σφαγεύς καί τώρα περιζώνεται τήν μάχαιρά του καί λαύνει νικηφόρος ες τόν πόλεμον» (Διεκδίκησις, τ. Α', 1932, σ. 279). «πό τή φρικτή σφαγή θά γλιτώσουν μόνον ο "μάρτυρες το εχωβ" σοι βρίσκονται μέσα στό καταφύγιον» (Σκοπιά, 1962, σ. 172). «λοι ο λλοι ξω πό τό καταφύγιο θά λολύζουν καί θά κυλίωνται στό χμα ... θά θανατωθον ξ ατίας τς γοερς ργς το εχωβ» (Σκοπιά, 1/4/1978, σ. 16). Ο «κλεκτοί» πού θά πιζήσουν, «θά ξέλθουν καί θά δον τά πτώματα κείνων τούς ποίους θανάτωσε εχωβ, ταφα, βορά τν σκωλήκων πού δέν θά πεθαίνουν οτε θά παύσουν νά συρρέουν πάνω στά πεχθ πτώματα σπου νά καταφάγουν τά στά των» (Νέοι Ορανοί καί Νέα Γ, 1953-1957, σ. 370-371).
μέσως μετά τόν ρμαγεδνα θά γκαθιδρυθε χιλιετής βασιλεία. αρεση διαβεβαίωνε τι ναρξή της θά γινόταν τό 1914, μως, τό 1914 οτε ρμαγεδνας γινε, οτε μφάνιση το Χριστο, οτε ναρξη τς βασιλείας. ντίθετα, ντί τς ναμενόμενης ερήνης, ρχισε Α' Παγκόσμιος Πόλεμος! Τότε ναρξη τς βασιλείας μετατέθηκε στό 1918, μέ τό διο ποτέλεσμα. ργότερα μετατέθηκε μέ βεβαιότητα στό 1925, γοράστηκε, μάλιστα, να οκημα στό Σάν Ντιέγκο τς Καλιφόρνιας, πού νομάστηκε «Μπέθ Σαρίμ» (Οκος ρχόντων), γιά νά κατοικήσει βραάμ! Μετά τή νέα διάψευση, γεσία τς αρεσης σχυριζόταν τι γενιά το 1914 θά ζοσε λα τά σχατα γεγονότα. Τελευταία πόπειρα προσδιορισμο ριζε τό 1975 ς τος ναρξης τς βασιλείας. ταν καί τότε δέν συνέβη τίποτε, τήν αρεση συνετάραξε μεγάλη κρίση, φο χιλιάδες παδν της τήν γκατέλειψαν. Σήμερα παναλαμβάνει πλς τι λίγος καιρός μένει μέχρι τόν ρμαγεδνα, ν κατά καιρούς σχυρίζεται τι βασιλεία εναι όρατη καί πνευματική τι ρχισε οράτως στούς ορανούς.
ς πρός τά γεγονότα πού θά κολουθήσουν, σχυρίζεται τι νάσταση τν νεκρν θά γίνει σταδιακά καί χι γιά λους τούς νεκρούς. τελική Κρίση θά γίνει ετε σταδιακά κατά τή διάρκεια τς χιλιετίας, ετε φ’ παξ στό τέλος της. Στό τέλος τς χιλιετίας θά λυθε γιά λίγο Σατανς, γιά νά ριφθε, τελικά, στήν καιόμενη λίμνη το πυρός. Τέλος, σχατη Κρίση το κόσμου δέν θά γίνει πό τόν ησο Χριστό, λλά πό τόν εχωβ: «Στό τέλος τς Χιλιετίας, εχωβ θά κρίνει καί χι ησος Χριστός» (Σκοπιά, 15/5/1995, σ. 13 κ..).

Κριτικές παρατηρήσεις πό ρθόδοξη ποψη

Συγκρίνοντας τή διδασκαλία τν Μαρτύρων το εχωβ γιά τά σχατα γεγονότα μέ τήν ντίστοιχη ρθοδοξη πίστη, παρατηρομε τά ξς:
βασιλεία το Χριστο λλοτε χαρακτηρίζεται πίγεια καί ρατή καί λλοτε οράνια καί όρατη, ντός το πλήρους ντιφάσεων, μεταβολν καί σαφειν σχατολογικο συστήματος τς αρεσης. βασιλεία ατή θεωρεται κατάσταση προσωρινή καί μέ μερομηνία λήξεως. γκαθίδρυσή της οράτως στούς ορανούς σημαίνει τι Χριστός δέν ταν Βασιλεύς πρό το γεγονότος ατο, ν τό τι τελική Κρίση δέν θά γίνει πό τόν Χριστό σημαίνει τι βασιλεία Του χει τέλος. Κατά τούς Πατέρες τς κκλησίας, βασιλεία το Χριστο, ταυτίζεται μέ τήν κτιστη δόξα Του καί μέ ατή τήν ννοια δέν εναι «κ το κόσμου τούτου» (ω. 18,36) καί «οκ ρχεται μετά παρατηρήσεως» (Λουκ. 17,20). Χριστός εναι Βασιλεύς αώνιος καί βασιλεία Του εναι «βασιλεία πάντων τν αώνων», ποία δέν χει ρχή, οτε τέλος. βασιλεία ατή εναι παροσα που εναι παρών Χριστός: «που Βασιλεύς κε καί βασιλεία» (γ. Χρυσόστομος). ν Χριστός εναι καί παρών (ντός τς κκλησίας) καί ναμενόμενος, τότε καί βασιλεία Του εναι καί παροσα καί ναμενόμενη, γι’ ατό στήν γ. Γραφή πάρχουν κφράσεις πως « βασιλεία το Θεο ντός μν στίν» (Λουκ. 17,21) καί «λθέτω βασιλεία σου» (Ματθ. 6,10). Τά χίλια τη τς ποκαλύψεως εναι συμβολική κφραση γιά τό διάστημα πό τήν Πρώτη μέχρι τή Δευτέρα Παρουσία το Χριστο, κατά τούς Πατέρες τς κκλησίας. ντως, στό διάστημα ατό κάποιοι μέτέχουν στή δόξα βασιλεία το Χριστο καί συμβασιλεύουν ν Χριστ.
σχατολογία τς αρεσης παραουσιάζει πολλά κόμη κενά. ναρξη τς Δευτέρας Παρουσίας το Χριστο οράτως στούς ορανούς σημαίνει τι προηγουμένως Χριστός ταν πών πό τούς ορανούς, πότε προκύπτει πορία: πο ταν Χριστός μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία Του, ν δέν ταν οτε στόν ορανό, οτε στή γ; περιγραφή τς βασιλείας, πως τουλάχιστον γίνεται στό περιοδικό «Ξύπνα» (22/9/1999, σ. 8-9), που ναφέρεται τι ατή, «θά χει ς διορισμένο πό τό θεό γέτη της τόν δοξασμένο ησο Χριστό τόν ρχοντα Ερήνης, ... θά εναι πραγματικά μία παγκόσμια κυβέρνηση, ... θά κπροσωπε λους τούς λαούς, ... θά βάλει τέλος σέ λες τίς νθρώπινες κυβερνήσεις, ο ποες ντιτίθενται στήν ξουσία της, ... ο λαοί τς γς θά κυβερννται μέ βάση να διεθνές δίκαιο, ... τά τομα πού γαπον τή βία θά φανισθον», μοιάζει περισσότερο μέ τή βασιλεία το ντιχρίστου, παρά μέ τή βασιλεία το Χριστο! κενος θά μφανισθε πρίν τό τέλος το κόσμου ντί το Χριστο, σέ κενον θά δοθε «ξουσία πί πσαν φυλήν καί λαόν καί γλσσαν καί θνος» (ποκ. 13,7), καί κενος θά κυβερνήσει προσωρινά ναν νοποιημένο κόσμο!
κκλησία γνωρίζει δύο μόνο Παρουσίες το Κυρίου, μία πραγματοποιημένη καί μία ναμενόμενη, τήν «πιφάνεια τς Χάριτος» καί τήν «πιφάνεια τς Δόξης». Στήν «πιφάνεια τς Δόξης», δηλαδή στή Δευτέρα Παρουσία το Χριστο, τά γεγονότα θά γίνουν λα μαζί, ντός λίγου χρονικο διαστήματος: κατάργηση το σχατου ντιχρίστου, νάσταση τν νεκρν, τελική Κρίση, νακαίνιση το φυσικο κόσμου, ναρξη το «μέλλοντος αἰῶνος». Ο Μάρτυρες το εχωβ, ντίθετα, κάνουν λόγο γιά μιά μακρς διαρκείας Δευτέρα Παρουσία, στήν ποία ντάσσονται γεγονότα πως ρμαγεδνας καί χιλιετής βασιλεία, , κριβέστερα, κάνουν λόγο γιά πολλές «παρουσίες»: δεύτερη παρουσία το Χριστο οράτως στούς ορανούς, τρίτη παρουσία ς «σφαγέως» στόν ρμαγεδνα καί τέταρτη ς βασιλέως στή χιλιετία. Τέλος, προσδιορισμός «καιρν καί χρόνων» γιά τά σχατα γεγονότα πό τήν γεσία τς αρεσης καί κατ’ πανάληψιν διάψευσή τους τήν ποδεικνύει ς τό χαρακτηριστικότερο, σως, παράδειγμα ψευδοπροφήτου στήν στορία το Χριστιανισμο.

2 σχόλια:

  1. Αγαπητε πατερα Σωτηριε, παρα πολύ ωραια και σωστα οσα εγραφησαν, ομως με καποιες ενστασεις.

    Στην πρωτη παραγραφο της ενοτητας από τον αρχαιο στο συγχρονο χιλιασμο, θα ηθελα να παρατηρησω τα εξης. Όπως υπαρχει ο σαρκικος χιλιασμος, ο πνευματικος χιλιασμος, και γενικα ο αιρετικος χιλιασμος, υπαρχει και ο ορθοδοξος χιλιασμος. Ο ορθοδοξος χιλιασμος δεν στηριζεται σε παρερμηνειες χωριων, αλληγοριες της αποκαλυψης κτλ.Γραφεται ότι δεν εχει αλλα ερεισματα στην αγια γραφη. Ασφαλως και εχει παρα πολλα ερεισματα και στη καινη και ιδιαιτερως στη παλαια διαθηκη.
    Το τι ακριβως είναι η χιλιετη βασιλεια από θεολογικης αποψης δεν μπορει να προεξοφληθει ακομα. Ό αειμνηστος καθηγητης πανεπιστημιου Παναγιωτης Μπρατσιωτης στο αξιολογοτερο εργο που ισως εχει γραφει για την αποκαλυψη το θεωρει θεολογουμενο. Ευνοητο είναι ότι δεν προκυπτει από καπου ότι η χιλιετης βασιλεια είναι το διαστημα από την α εως τη β παρουσια. Αντιθετα υπαρχουν παρα πολες και ισχυρες ενδειξεις ότι είναι το διαστημα από τη καταστροφη του αντιχριστου εως τη συντελεια. Η καινη διαθηκη του ΣΩΤΗΡΑ που εχει κυκλοφορησει σε περισσοτερα αντιτυπα από οποιαδηποτε άλλη καινη διαθηκη και εχει την εγκριση ολων των οικουμενικων πατριαρχειων εχει την αποψη με τη ποιο ισχυρη τεκμηριωση. Στην εισαγωγη του ιθ κεφαλαιου της αποκαλυψης διαβαζουμε τα εξης : https://lh3.googleusercontent.com/pRkvL6bc70xN6SCSyw9_mcPotCZhvFk8qPxoBII0yqU=w881-h332-no

    Αντιστοιχα την ιδια αποψη διαβαζουμε και στην εισαγωγη του κ κεφαλαιου της αποκαλυψης .Επισης και ο γεροντας Παισιος ειχε την αποψη ότι θα επικρατησει το ευαγγελιο σε ολη τη γη μετα το τελος του αντιχριστου όπως και αλλοι κορυφαιοι θεολογοι του εικοστου αιωνα.Ευνοητο βεβαια είναι ότι ο Χριστος και οι αγιοι Του θα βασιλευουν στον ουρανο και όχι στη γη.

    Συνεπως δεν πρεπει να φθασουμε στο αντιθετο ακρο από τους ιεχωβιτες και να καταδικασουμε ολο το χιλιασμο. Πρεπει να κατακριθει μονο ο αιρετικος χιλιασμος. Πρεπει λοιπον να εχουμε υποψιν μας και τον ορθοδοξο χιλιασμο ο οποιος εχει και την πιο ισχυρη αγιογραφικη τεκμηριωση διοτι διαφορετικα κινδυνευουμαι και εμεις να κανουμε λαθος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπορεί να σας ενδιαφέρει το βιβλίο Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ -WILLIAM GRIER προτεστάντη που τεκμηριώνει και υποστηρίζει βιβλικά και πατερικά τον Αχιλιασμό. Το μοναδικό βιβλίο για τον Αχιλιασμό στην ελληνική βιβλιογραφία. https://christianbook.gr/%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CF%87%CE%BF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%83-william-grier/

    ΑπάντησηΔιαγραφή