Γάμος και Οικογένεια στο στόχαστρο

 

ΤΕΥΧΟΣ 126       ΤΡΙΠΟΛΗ          ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2024

 ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Παραδοσιακές ἀξίες καί ἀμφισβητήσεις τους 

Στήν ἐποχή μας ὁ θεσμός τῆς οἰκογένειας, δέχεται ἀλλεπάλληλα πλήγματα. Στή δέ χώρα μας, τό τελευταῖο καί ἰσχυρότερο, ἡ «χαριστική βολή» θά λέγαμε, εἶναι, προφανῶς, ἡ ὑπερψήφιση ἀπό τή Βουλή τοῦ νομοσχεδίου μέ τίτλο «Ἰσότητα στόν πολιτικό γάμο, τροποποίηση τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα καί ἄλλες διατάξεις» (15/2/2024), δηλαδή τοῦ νομοσχεδίου γιά τόν λεγόμενο «γάμο» τῶν ὁμοφυλοφίλων, πού εἶναι πλέον νόμος τοῦ κράτους! Γιατί, ὅμως, συμβαίνει αὐτό; Γιατί πλήττεται τόσο πολύ ἡ οἰκογένεια, στήν παραδοσιακή της τουλάχιστον μορφή, καί παράλληλα τό Μυστήριο τοῦ Γάμου; Ἀρκοῦν τά γνωστά ἐπιχειρήματα γιά ἰσότητα, ἐλευθερία, αὐτοδιάθεση, παροχή ἴσων εὐκαιριῶν κ.λπ. νά ἀνατρέψουν μιά παράδοση 2.000 τουλάχιστον ἐτῶν, καί μάλιστα μιά πρακτική δοκιμασμένη καί ἐπιτυχημένη; Ὅλοι μέχρι πρότινος θεωρούσαμε τήν οἰκογένεια «κύτταρο τῆς κοινωνίας», δηλ. ἀπαραίτητο στοιχεῖο γιά τή συγκρότησή της. Μπορεῖ νά ὑπάρξει ὁποιαδήποτε κοινωνία ἀνθρώπων χωρίς οἰκογένεια; Μπορεῖ νά ἐπιβιώσει ὁ θεσμός μέ τά πλήγματα, πού δέχεται, καί μέ τίς μεταλλάξεις, πού τοῦ ἐπιβάλλονται; Ἡ διάλυση τῆς οἰκογένειας δέν συνεπάγεται αὐτόματα τή διάλυση τῆς κοινωνίας; Μήπως κάποιες δυνάμεις, πού ἐργάζονται «γιά τό καλό μας», αὐτό ἀκριβῶς ἐπιδιώκουν, τή διάλυση τῆς κοινωνίας;

«Αγ. Γραφή, Εκκλησία, Παράδοση» 2023-4: Η θεραπεία του δαιμονιζομένου νέου

 

Διάγραμμα – Περίληψη Θέματος Κ' τοῦ Προγράμματος Μελέτης καί Ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς «Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία καί Παράδοση», περιόδου Α', ἔτους 2023-2024. 

Κείμενο Εὐαγγελίου: «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων· Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. 18. Καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς Μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. 19 Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· Ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; Φέρετε αὐτὸν πρός με. Καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. 20 Καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. 21 Καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· Πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; Ὁ δὲ εἶπε· Παιδιόθεν. 22 Καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ’ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ’ ἡμᾶς. 23 Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τό· Εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. 24 Καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. 25 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. 26 Καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτόν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. 27 Ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. 28 Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτόν κατ’ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. 29 Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. 30 Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· 31 ἐδίδασκε γὰρ τοὺς Μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται» (Μάρκ. 9, 17-31).

«Ορθοδοξία Ελληνισμός Ρωμηοσύνη» 2023-4: Ο Χριστός και η Εκκλησία

 

Διάγραμμα – Περίληψη Θέματος Ι' τοῦ Προγράμματος Ὀρθόδοξης Κατήχησης «Ὀρθοδοξία Ἑλληνισμός Ρωμηοσύνη», περιόδου Α', ἔτους 2023-2024. 

Ἀπό τήν Ἀνάσταση στήν Πεντηκοστή: Τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ συνίσταται στό πρόσωπο καί στό ἔργο Του. Στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ ἑνώθηκαν δύο «τέλειες» φύσεις, ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη, στό ἕνα πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου «καθ’ ὑπόστασιν». Τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ συνίσταται στή διδασκαλία, στά θαύματα καί στό Πάθος. Τό Πάθος νοηματοδοτεῖται (λαμβάνει τό πραγματικό του νόημα καί κατανοοῦνται οἱ πραγματικές διαστάσεις του) ἀπό τήν Ἀνάσταση, ὅπως ὅλα νοηματοδοτοῦνται ἀπό τήν Ἀνάσταση: «εἰ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, κενόν ἄρα τό κήρυγμα ἡμῶν, κενή δέ καί ἡ πίστις ὑμῶν»! (Α΄ Κορ. 15,14). Μέ τήν Ἀνάσταση κατελύθη τό κράτος τοῦ θανάτου καί συνετρίβη ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου. Ἔκτοτε, ὅσοι ἀκολουθοῦν τόν Χριστό, μετέχουν στήν «πρώτη ἀνάσταση», τήν πνευματική, τήν ἀνάσταση τῆς ψυχῆς, καί ἀναμένουν τή «δεύτερη ἀνάσταση», τήν ἀνάσταση τῶν σωμάτων: «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν». Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου δέν κατελύθη μόνο τό κράτος τοῦ θανάτου, ἀλλά καταργήθηκαν καί τά λεγόμενα «ἀδιάβλητα πάθη». Γι’ αὐτό τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ μετά τήν Ἀνάσταση δέν εἶχε τίς ἴδιες ἰδιότητες πού εἶχε πρίν. Ἦταν μέν Σῶμα ὑλικό, εἶχε «σάρκα καί ὀστέα», ἀλλά εἶχε ἐνδυθεῖ «ἀφθαρσίαν» καί «ἀθανασίαν» (Α΄ Κορ. 15,53, πρβλ. «Χριστός ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει», Ρωμ. 6,9). Μποροῦσε νά φάει ἄν ἤθελε, ἀλλά δέν εἶχε ἀνάγκη τροφῆς, δέν πεινοῦσε, δέ διψοῦσε, δέν κρύωνε, δέν κοπίαζε κ.λπ. Ἦταν Σῶμα θεῖον («Θεοῦ τό Σῶμα») καί «ζωηρόν» (παρεκτικό ζωῆς). Μέ αὐτές τίς ἰδιότητες ὁ Κύριος παρέμεινε 40 μέρες στή γῆ, ἐμφανιζόμενος μόνο στούς Μαθητές Του (στούς Δώδεκα καί σέ εὐρύτερο κύκλο Μαθητῶν). Ἔφυγε στούς οὐρανούς μέ τήν Ἀνάληψή Του, ἀνεβάζοντας ἐκεῖ («ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός»), τήν ἀνθρώπινη φύση, τήν ὁποία προσέλαβε, δεδομένου ὅτι ἡ ἕνωση τῶν δύο φύσεων στό πρόσωπό Του εἶναι ἀχώριστη καί ἀδιαίρετη («ἀχωρίστως» καί «ἀδιαιρέτως»). Μέ τήν Ἀνάληψη καί τήν Πεντηκοστή, κατά τήν ὁποία ἀπέστειλε τό Πανάγιο Πνεῦμα στούς Μαθητές Του καί στήν Ἐκκλησία, φαίνεται νά ὁλοκληρώνεται τό ἐπίγειο ἔργο τοῦ Κυρίου.

«Ορθοδοξία Ελληνισμός Ρωμηοσύνη» 2023-4: Το έργο του Ιησού Χριστού

 

Διάγραμμα – Περίληψη Θέματος Θ' τοῦ Προγράμματος Ὀρθόδοξης Κατήχησης «Ὀρθοδοξία Ἑλληνισμός Ρωμηοσύνη», περιόδου Α', ἔτους 2023-2024. 

Εἰσαγωγικά: Τό μυστήριο τοῦ Χριστοῦ συνίσταται στό γεγονός ὅτι, γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου, δύο «τέλειες» φύσεις, ἡ θεία καί ἡ ἀνθρώπινη, ἑνώθηκαν στό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ Λόγου «ἀτρέπτως», «ἀσυγχύτως», «ἀδιαιρέτως» καί «ἀχωρίστως» καί ἀπετέλεσαν τόν ἕνα Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Ἡ ἕνωση αὐτή ἀποκαλεῖται «ὑποστατική» ἤ, ἀκριβέστερα, «καθ’ ὑπόστασιν» ἕνωση, καί ἀποτελεῖ μοναδική καί ἀνεπανάληπτη περίπτωση ἑνώσεως. Δέν ταυτίζεται οὔτε μέ τήν «κατά φύσιν» ἤ «κατ’ οὐσίαν» ἕνωση, δηλ. μέ τόν τρόπο πού «κοινωνοῦν» (ἑνώνονται) τά τρία πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος μεταξύ τους ἤ οἱ ἄνθρωποι μεταξύ τους, οὔτε μέ τήν «κατ’ ἐνέργειαν» ἤ «κατά χάριν» ἕνωση, δηλ. μέ τόν τρόπο πού «κοινωνοῦν» (ἑνώνονται) οἱ Προφῆτες, οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι μέ τόν Θεό. 

«Αγ. Γραφή, Εκκλησία, Παράδοση» 2023-4: Ο Σταυρός του Χριστού και η σωτηρία μας

 

Διάγραμμα – Περίληψη Θέματος ΙΘ' τοῦ Προγράμματος Μελέτης καί Ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς «Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία καί Παράδοση», περιόδου Α', ἔτους 2023-2024. 

Κείμενο Εὐαγγελίου: «Εἶπεν ὁ Κύριος· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. 35 Ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. 36 Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; 37 Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; 38 Ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων. 9,1 Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει» (Μάρκ. 8,34 - 9,1).

«Αγ. Γραφή, Εκκλησία, Παράδοση» 2023-4: Η ίαση του Παραλυτικού της Καπερναούμ

 

Διάγραμμα – Περίληψη Θέματος ΙΗ' τοῦ Προγράμματος Μελέτης καί Ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς «Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία καί Παράδοση», περιόδου Α', ἔτους 2023-2024. 

Κείμενο Εὐαγγελίου: «Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθε ὁ Ἰησοῦς εἰς Καπερναούμ· καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. 2 Καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. 3 Καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτόν, παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. 4 Καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν· καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. 5 Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. 6 Ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι, καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· 7 Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ βλασφημίας; Τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας, εἰμὴ εἷς, ὁ Θεός; 8 Καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ, ὅτι οὕτω διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; 9 Τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ· Ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι· ἢ εἰπεῖν· Ἔγειρε καὶ ἆρόν σου τὸν κράβαττον καὶ περιπάτει; 10 Ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας (λέγει τῷ παραλυτικῷ)· 11 Σοὶ λέγω, ἔγειρε, καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου, καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. 12 Καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον, ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων· ὥστε ἐξίστασθαι πάντας, καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας· Ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν» (Μαρκ. 2, 1-12).