γαπητοί φίλοι,

Σς καλωσορίζω στό προσωπικό μου ἱστολόγιο καί σς εχομαι καλή περιήγηση. Σ’ ατό θά βρετε κείμενα θεολογικο καί πνευματικο περιεχομένου, πως κείμενα ναφερόμενα στήν πίστη καί Παράδοση τς κκλησίας, ντιαιρετικά κείμενα, κείμενα πνευματικς οκοδομς, κείμενα ναφερόμενα σέ προβληματισμούς καί ναζητήσεις τς ποχς μας καί, γενικά, διάφορα στοιχεα πό τήν πίστη καί ζωή τς ρθόδοξης κκλησίας.

Εχομαι τά κείμενα ατά καί κάθε νάρτηση σ’ ατό τό ἱστολόγιο νά φανον χρήσιμα σέ σους νδιαφέρονται, νά προβληματίσουν θετικά, νά φυπνίσουν καί νά οκοδομήσουν πνευματικά.

ελογία καί Χάρις το Κυρίου νά εναι πάντοτε μαζί σας.

Μετά τιμς καί γάπης.

π. Σωτήριος θανασούλιας

φημέριος Μητροπολιτικο ερο Ναο γίου Βασιλείου Τριπόλεως.

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2021

«Ορθοδοξία καί Ζωή»: Αναζητώντας τον ορισμό της Εκκλησίας

 


Διάγραμμα – Περίληψη Θέματος Β΄ τοῦ Θεολογικοῦ Προγράμματος «Ὀρθοδοξία καί Ζωή» τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, περιόδου ΙΣΤ΄, ἔτους 2021-2022. 

Εἰσαγωγικά: Τό συζητούμενο θέμα: «Βιωματικές προσεγγίσεις στό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας». Τό ἐρώτημα· Τί εἶναι Ἐκκλησία; Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία καί τό περί αὐτῆς ἐνδιαφέρον. Οἱ δύο βα-σικές τάσεις στήν Ὀρθόδοξη Θεολογία τίς τελευταῖες δεκαετίες: ἡ «Εὐχαριστιακή» καί ἡ «Θεραπευτική» Ἐκκλησιολογία.Ἡ ἀζωπύρω-ση τοῦ ἐκκλησιολογικοῦ ἐνδιαφέροντος μετά τή Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης (2016). Διευκρίσεις περί τοῦ τίτλου. «Βιωματικές»: Ἡ περί Ἐκκλησίας ἀντίληψη δέν εἶναι θεωρητική γνώση, δέν εἶναι ἰδεολο-γία, εἶναι «βίωμα», δηλ. εἶναι στάση ζωῆς. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ζωτικός χῶρος, εἶναι πηγή ζωῆς, εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή. Εἶναι ὁ χῶρος, ἐντός τοῦ ὁποίου «ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν» (Πραξ. 17,28)! «Μυστήριο»: Ὅ,τι ἔχει μιά ἀπρόσιτη, ἀόρατη καί κεκρυμμένη ὄψη. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι κάτι ταυτοχρόνως ὁρατό καί ἀόρατο, ἐπίγειο καί οὐράνιο, θεῖο καί ἀνθρώπινο. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὄντως «μυστήριο», εἶναι «πανμυ-στήριο» (ἅγ. Ἰουστῖνος Πόποβιτς). «Προσεγγίσεις»: Ἄν ἡ Ἐκκλησία εἶναι μυστήριο, τότε ἡ περί αὐτῆς πλήρης γνώση εἶναι ἀνέφικτη καί ἀνεξάντλητη. Μποροῦμε μόνο νά προσεγγίζουμε τό μυστήριο ἀπό πολλές πλευρές, μποροῦμε νά γνωρίσουμε κάποιες ὄψεις του, ποτέ ὅ-μως δέν μποροῦμε νά τό γνωρίσουμε καί νά τό κατανοήσουμε στό σύνολό του.

Ἡ ἐξωβιβλική χρήση τοῦ ὅρου «ἐκκλησία: Τό ζήτημα τοῦ ὁρι-σμοῦ: ὁ «ὁρισμός» τῆς Ἐκκλησίας ἀποκαλύπτει ἰδιαίτερα σημαντικές πτυχές τῆς οὐσίας της. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τήν ἱστορία τοῦ ὅρου. Ἡ ἐτυμολογική προσέγγιση τοῦ ὅρου καί τό πρόβλημα τῆς ὁμωνυμίας (ἡ χρήση τοῦ ἴδιου ὅρου γιά πολλά καί διαφορετικά πράγματα): «ἀρχή παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις» (Ἀντισθένης, 444-366 π.Χ.) «Ἐκκλησία»: «ἐκ» + «καλέω -ῶ» (καλῶ, συγκαλῶ, συναθροίζω). Ἡ ἑλληνική προέλευση τοῦ ὅρου. Ἡ «ἐκκλησία» στήν ἀρχαία ἑλληνική γραμματεία, ὡς σύγκλησις, σύναξις, συνέλευσις πολιτῶν γιά διαβού-λευση καί λήψη ἀποφάσεων. Ἡ «ἐκκλησία τοῦ δήμου» στήν ἀθηναϊ-κή δημοκρατία. Ἡ ἀρχική ἔννοια τῆς «ἐκκλησίας» ὡς συνάξεως, στήν προκειμένη περίπτωση ὡς κοσμικῆς - πολιτικῆς συνάξεως.

Ἡ Ἁγία Γραφή περί «ἐκκλησίας»: Ἡ Παλαιά Διαθήκη (μετά-φραση τῶν Ο΄) δανείζεται τόν ὅρο ἀπό τήν ἑλληνική ἀρχαιότητα. Ἡ πρώτη χρήση τοῦ ὅρου στό Λευτικό (8,3) μέ ρηματική μορφή: «ἐκκλη-σίασον», «ἐξεκκλησίασε». Ἐκεῖ περιγράφεται ἡ καθιέρωση (ἀντίστοι-χο τῆς χειροτονίας) τοῦ Ἀρχιερέως (Ἀαρών) καί ἡ καθιέρωση (ἐγκαι-νιασμός) τοῦ Θυσιαστηρίου, ὅπου α) διατηρεῖται στό ἀκέραιο ἡ ἀρ-χική ἔννοια τῆς «ἐκκλησίας» ὡς συνάξεως καί β) ἡ σύναξις αὐτή δέν εἶναι πλέον κοσμική - πολιτική, ἀλλά σύναξις i) τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ, ii) κατ’ ἐντολήν τοῦ Θεοῦ, iii) ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί iv) γιά τή λα- τρεία τοῦ Θεοῦ. Γνωστές χρήσεις τοῦ ὅρου «ἐκκλησία» στήν Π. Δια- θήκη: «Διηγήσομαι τό ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου, ἐν μέσῳ ἐκκλη- σίας ὑμνήσω σε» (Ψαλμ. 21,23), «Ἐν ἐκκλησίαις εὐλογεῖτε τόν Θεόν» (Ψαλμ. 67,27) κ.ἄ. Οἱ ἐκφράσεις «ἐκκλησία Κυρίου» (Δευτ. 23,2-4), «ἐκκλησία ὁσίων» (Ψαλμ. 149,1) κ.ἄ. Ἡ «ἐκκλησία» τῆς Π. Διαθήκης, ὡς σύναξις τοῦ Λαοῦ. Ὁ Λαός τῆς Π. Διαθήκης εἶναι ὁ Λαός τοῦ Θεοῦ: Λαός στόν ὁποῖο ἔχει ἀποκαλυφθεῖ ὁ Θεός, Λαός ὁ ὁποῖος γνω- ρίζει τόν Θεό, Λαός ὁ ὁποῖος λατρεύει τόν ἀληθινό Θεό. Ἡ «ἐκκλη-σία» τῆς Π. Διαθήκης, ὡς τῦπος ἤ «φάσις» (προδρομική) τῆς Ἐκκλη-σίας τοῦ Χριστοῦ. Ἡ συναγωγή, ὡς τῦπος τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ «ἐκκλη-σία» στήν Καινή Διαθήκη. Ὁ Κύριος περί «ἐκκλησίας»: «Εἰπέ τῇ ἐκ-κλησίᾳ» (Ματθ. 18,17, ἡ συναγωγή ὡς «ἐκκλησία»). «Σύ εἶ Πέτρος, καί ἐπί ταύτῃ τῇ πέτρᾳ οἰκοδομήσω μου τήν ἐκκλησίαν, καί πύλαι ᾅ-δου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς» (Ματθ. 16,18, ἡ Ἐκκλησία μου, ἡ Ἐκ-κλησία τοῦ Χριστοῦ). Οἱ ἐκφράσεις «ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ» καί «ἐκ-κλησία τοῦ Χριστοῦ». Ἡ εὐρεία χρήση τοῦ ὅρου στίς Πράξεις τῶν Ἀ-ποστόλων. Ἡ πλούσια Ἐκκλησιολογία τοῦ ἀπ. Παύλου. Κατά τόν ἀπ. Παῦλο, κάθε τοπική Ἐκκλησία εἶναι «ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ» ἤ «ἐκ-κλησία τοῦ Χριστοῦ». Οἱ κατ’ ἐξοχήν ἐκκλησιολογικές ἐπιστολές: Πρός Ἐφεσίους καί Πρός Κολοσσαεῖς. Ὁ μοναδικός Βιβλικός «ὁρι-σμός» τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τόν ἀπ. Παῦλο: ἡ Ἐκκλησία, ὡς «Σῶμα Χριστοῦ» (Ἐφ. 1,23, Κολ. 1,24). 

Δεῖτε βιντεοσκοπημένο τό Θέμα στόν παρακάτω σύνδεσμο:

https://www.youtube.com/watch?v=zNxL_9rtJgQ

 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου