Σύγχρονες «προφητείες» για το τέλος του κόσμου στο φως της Ορθοδοξίας

ΤΕΥΧΟΣ 81     ΤΡΙΠΟΛΙΣ      ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2012

ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ «ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ» ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ἐσχατολογία, ψευδοπροφητεία καί τρομοκρατία

Μιά ἀπό τίς αἰώνιες ἀλήθειες, πού κατέχει καί διδάσκει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, εἶναι αὐτή γιά τά Ἔσχατα, δηλ. γιά τό τέλος τοῦ κόσμου (Ἐσχατολογία). Κέντρο της εἶναι ἡ «Ἡμέρα Κυρίου ἡ μεγάλη καί ἐπιφανής» (Ἰωήλ 2,11 κ.ἄ.), δηλ. ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος πρόκειται νά ἔλθει μέ ὅλη του τή Δόξα γιά νά κρίνει τόν κόσμο, νά τόν ἀνακαινίσει καί νά ἐγκαθιδρύσει μιά νέα καί αἰώνια ζωή. Ἡ διδασκαλία αὐτή προέρχεται ἀπό τό στόμα τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου. Ἐπίσης, ἔχει ἀποκαλυφθεῖ σέ γνήσιους Προφῆτες Του, τόσο στήν Παλαιά, ὅσο καί στήν Καινή Διαθήκη, ὅπως στόν Δανιήλ, στόν Ἡσαΐα, στόν Ἰεζεκιήλ, στόν εὐαγγελιστή Ἰωάννη, στόν ἀπόστολο Παῦλο καί σέ πολλούς ἄλλους. Σκοπός της εἶναι ὄχι νά φοβίσει ἤ νά τρομοκρατήσει, ἀλλά νά δώσει χαρά καί ἐλπίδα στούς πιστούς, πού ζοῦν σ’ ἕναν κόσμο κυριαρχούμενο ἀπό τήν ἀδικία, τήν ἁμαρτία, τό κακό. Ἄν μελετήσουμε προσεκτικά τήν Ἀποκάλυψη, πού περιγράφει ὅσα φοβερά θά προηγηθοῦν τῆς μεγάλης αὐτῆς Ἡμέρας, ἤ ἄλλα Ὀρθόδοξα κείμενα, πού ἀναφέρονται στά Ἔσχατα, θά δοῦμε ὅτι τά στοιχεῖα πού κυριαρχοῦν ἐκεῖ εἶναι ἡ ἔντονη προσμονή τοῦ Κυρίου, τόν Ὁποῖο ἀγαπᾶ καί ποθεῖ ὁ πιστός, ἡ φανέρωση τῆς Δόξας Του, ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, ἡ ἀνακαίνιση (καί ὄχι ἡ καταστροφή) τοῦ κόσμου, ἡ αἰώνια ζωή. Γνωστές εἶναι, ἄλλωστε, οἱ ἐκφράσεις: «καί πάλιν ἐρχόμενον μετά δόξης», «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Σύμβολο Πίστεως), «ἰδού ἔρχομαι ταχύ» (Ἀποκ. 22,12) «ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα» (Ἀποκ. 21,5), «ναί ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ» (Ἀποκ. 22,20) κ.ἄ.

Ὅμως, παρόμοιο κλῖμα δέν ἐπικρατεῖ καί στίς αἱρέσεις ἤ σέ ἄλλες ὁμάδες μέ ἀνάλογη διδασκαλία. Ἐκεῖ ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου κατά κανόνα διαστρέφεται καί σύγχρονοι «προφῆτες» (= ψευδοπροφῆτες, πλανημένοι ἤ ἀπατεῶνες) συμπληρώνουν τά «κενά» τῆς Ἁγίας Γραφῆς μέ προϊόντα τῆς φαντασίας τους. Ὁμάδες τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ χώρου καί τῆς Νέας Ἐποχῆς διατυμπανίζουν σέ κάθε κατεύθυνση ὅτι τό τέλος τοῦ κόσμου θά συμβεῖ ὁπωσδήποτε στό τρέχον ἔτος 2012!, ἐνῶ στίς χριστιανικές αἱρέσεις κέντρο τῆς διδασκαλίας γιά τά Ἔσχατα δέν εἶναι, πλέον, ὁ Χριστός, ἀλλά ὁ Ἀντίχριστος, καί ὑπερτονίζονται τά δεινά πού θά προηγηθοῦν ἤ συνδέονται μέ τήν παρουσία του. Ὅπως εἶναι φυσικό, τέτοιες ἀντιλήψεις οὔτε χαρά μεταδίδουν, οὔτε ἐλπίδα, ἀλλά μόνο φόβο καί ἀγωνία. Ὄντως, μέ ὄργανο τήν Ἐσχατολογία, πολλές αἱρέσεις ἀσκοῦν ψυχολογική βία καί τρομοκρατία στά μέλη τους, μέ σκοπό τήν ὁλοκληρωτική ἐξάρτηση ἀπό τήν ὁμάδα: ὅσοι παραμένουν στήν ὁμάδα θά ἐπιβιώσουν ἀπό μιά ἐπικείμενη γενική καταστροφή, πχ. δέν θά ὑποστοῦν τή σφαγή στόν Ἀρμαγεδῶνα (Μάρτυρες Ἰεχωβᾶ) ἤ δέν θά ἀφεθοῦν στή γῆ μετά τήν «ἁρπαγή τῆς Ἐκκλησίας» (Πεντηκοστιανοί).

Στήν καλύτερη περίπτωση οἱ ἀντιλήψεις αὐτές προκαλοῦν σύγχυση, φόβο καί ἀγωνία, προϊόντα τῆς ἐπενέργειας τοῦ δαιμονικοῦ πνεύματος πού κατοικεῖ στίς αἱρέσεις, καί στή χειρότερη παρεμποδίζουν τή σωτηρία, ἀλλά καί ὁδηγοῦν στήν πλήρη ἀπαξίωση τῶν ἀνθρώπινων σχέσεων, στήν ἐγκατάλειψη τῆς οἰκογενειακῆς στέγης καί τῆς ἐργασίας, ἀκόμη καί σέ ἐγκληματικές πράξεις. Βέβαια, παρόμοια φαινόμενα ὑπῆρξαν καί στήν ἀποστολική ἐποχή, ὅταν οἱ Χριστιανοί τῆς Θεσσαλονίκης, παρερμηνεύοντας τή διδασκαλία τοῦ ἀπ. Παύλου, ἐγκατέλειπαν κάθε δραστηριότητα, πιστεύοντας ὅτι ἡ Δευτέρα Παρουσία ἐπίκειται πολύ σύντομα. Στήν ἐποχή μας, ὅμως, συναντᾶμε πολύ πιό ἀκραῖα φαινόμενα, ὅπως οἱ μαζικές αὐτοκτονίες 48 μελῶν τοῦ «Τάγματος τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἡλίου» στήν Ἐλβετία τό 1994, ἀλλά καί ἡ περίπτωση τῶν μελῶν τῆς ρωσικῆς αἵρεσης «Ἀληθινή Ρωσική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία», πού ἀπό τό 2007 εἶχαν ἐγκλειστεῖ σέ σπήλαιο στήν Πένζα τῆς κεντρικῆς Ρωσίας, πιστεύοντας ὅτι φτά­νει ἡ συντέλεια τοῦ κόσμου. Ἤδη δύο γυναῖκες, πού ἔμειναν ἐπί πέντε μῆνες στό σπήλαιο, πέθα­ναν καί ἐνταφιάστηκαν ἐκεῖ, καί, ἐνῶ περίπου 24 μέλη τῆς αἵρεσης ἐγκατέλειψαν οἰκειοθελῶς τό σπήλαιο, 11 ἄλλα μέλη παρέμεναν μέσα μέχρι πρόσφατα, παρά τίς σχετικές προσπάθειες τῶν ἀρ­χῶν (περ. Διάλογος, τ. 56, 2009, σ. 3).

Ὅπως εἶναι γνωστό, ὁ Κύριος εἶχε σαφῶς προειδοποιήσει γιά τή δράση ψευδοπροφητῶν πρίν τό τέλος τοῦ κόσμου, πού θά ἐπιχειρήσουν νά πλανήσουν ἀκόμη καί τούς ἐκλεκτούς (Ματθ. 24,24 κ.ἄ.). Τό φαινόμενο τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ψευδοπροφητῶν ἐμφανίζεται ἔντονο σέ χριστιανικές αἱρέσεις τῆς ἐποχῆς μας, ὅπως φαίνεται ἀπό τά ἑπόμενα παραδείγματα.

Ἡ ψευδοπροφητεία στίς χριστιανικές αἱρέσεις

Κεντρική διδασκαλία τῆς γνωστῆς αἵρεσης τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ εἶναι αὐτή γιά τή σφαγή στόν Ἀρμαγεδῶνα, ὅπου ὁ Χριστός θά ἐμφανισθεῖ, δῆθεν, ὡς «μέγας σφαγεύς» (Διεκδίκησις, τ. Α΄, 1932, σ. 60) γιά νά «προχωρήσῃ εἰς ἀπερίγραπτον σφαγήν, ὅμοια τῆς ὁποίας δέν ἔχει γίνει» (Φῶς, τ. Α', 1930, σ. 371), πρίν ἐγκαθιδρύσει μιά χιλιετή βασιλεία στόν κόσμο. Φυσικά, ἀπό τή σφαγή θά ἐξαιρεθοῦν τά μέλη τῆς αἵρεσης! Πότε θά γίνουν, ὅμως, αὐτά; Οἱ «προφῆτες» τῆς αἵρεσης ἔλεγαν ὅτι ἡ πλήρης ἐγκαθίδρυση τῆς βασιλείας θά γίνει τό 1914 (Γραφικαί Μελέται, τ. Β', 1889, σ. 111-112). Ὅταν τό ἔτος ἐκεῖνο δέν ἔγινε τίποτε, ἡ ἔλευση τῆς βασιλείας μετατοπίστηκε στό 1918 (ὅ.π., τ. Ζ', ἀγγλ. ἔκδ. 1917, σ. 485). Μετά τή νέα ἀπογοήτευση, ἡ αἵρεση ἰσχυρίστηκε ὅτι ἡ ἐγκαθίδρυση τῆς βασιλείας ἔγινε τό 1914 ἀοράτως στούς οὐρανούς (Σκοπιά 15/3/ 1925)! Παράλληλα, ὁρίστηκε «μέ πλήρη βεβαιότητα» ὡς σημεῖο λήξης τῆς «τωρινῆς θλίψης» καί ἔναρξης τῆς βασιλείας «τό ἔτος 1925, γύρω στό φθινόπωρο» (Χρυσοῦς αἰών, γερμ. ἔκδ. 15/3/1924 καί Ἑκατομμύρια ζώντων οὐδέποτε θά ἀποθάνουσι, σ. 77). Ἀλλά, πάλι δέν συνέβη τίποτε! Ὅμως, οἱ «προφῆτες» τῆς αἵρεσης δέν συνετίστηκαν. Ὅρισαν ὡς νέα χρονολογία τό ἔτος 1975 καί γέμισαν πάλι μέ ἐλπίδες καί προσδοκίες τούς ὁπαδούς της. Ὅταν καί τότε δέν συνέβη τίποτε, ἡ αἵρεση δοκίμασε μεγάλη κρίση. Πάνω ἀπό ἕνα ἑκατομμύριο μέλη τήν ἐγκατέλειψαν, μεταξύ τῶν ὁποίων καί ἀνώτατα στελέχη (Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου, Ἐγχειρίδιο αἱρέσεων καί παραχριστιανικῶν ὁμάδων, Ἀθήνα 19973, σ. 466).

Κάτι ἀνάλογο ἰσχύει καί μέ τή διδασκαλία τῶν Πεντηκοστιανῶν γιά τήν «ἁρπαγή τῆς Ἐκκλησίας», κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός θά ἔλθει νά «ἁρπάξει» τούς ὁπαδούς του (τά μέλη τῆς αἵρεσης) στό «μεσουράνημα», γιά νά μήν ὑποστοῦν τά δεινά τοῦ Ἀντιχρίστου. Κι ἐδῶ συναντᾶμε τήν ἴδια πρακτική τοῦ προσδιορισμοῦ χρονολογιῶν γιά τήν πραγματοποίηση τῆς «ἁρπαγῆς», μέ βάση δῆθεν προφητικές ἀποκαλύψεις. Στήν ἐφημερίδα «Χριστιανισμός» τῆς «Ἐλευθέρας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πεντηκοστῆς» ὁρίζονται ὡς τέτοιες χρονολογίες τό 1986 (φ. 3, Μάρτ. 1986, σ. 1), ἡ δεκατία τοῦ 1990 (φ. 73, Ἰαν. 1991, σ. 1,4), τό 1992 (φ. 79, Ἰούλ. 1991, σ. 6) κ.ἄ. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ μαρτυρία ἑνός πρώην μέλους τῆς αἵρεσης, πού ἀντλήσαμε ἀπό τό διαδίκτυο: «Εἶδα τρομερά λάθη ... ψεύτικες προφητεῖες. Ἔλεγαν γιά πράγματα πού θά συμβοῦν καί δέν συνέβαιναν ποτέ. Ἔχουν πολλούς προφῆτες, κάτι σάν μέντιουμ. Εἶπαν προφητεῖες γιά τό πρόσωπό μου, γιά τή ζωή μου, πού δέν βγῆκαν ἀληθινές. Εἶπαν προφητεῖες γιά τίς ἔσχατες ἡμέρες, γιά πράγματα πού θά γίνουν πάνω στόν πλανήτη μας καί δέν συνέβησαν ποτέ. Ἕνα παράδειγμα: Ἔχουν μιά διδασκαλία γιά τήν ἁρπαγή τῆς Ἐκκλησίας. Ἀπό τό 1987 πού τούς ἀκολούθησα, ἄκουα καθημερινά, "Ἔρχεται ὁ Κύριος, ἀδελφέ! Ἔρχεται ὁ Κύριος! Νά ἑτοιμασθοῦμε νά φύγουμε γιά τόν οὐρανό". Μάλιστα, προσδιώριζαν καί τήν ἡμερομηνία περίπου ... ἀφαιρώντας, προσθέτοντας, πολλαπλασιάζοντας, κατέληξαν ὅτι τό 1993 θά ἔλθει ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί θά πάρει στό μεσουράνημα μόνο ἐμᾶς τούς Πεντηκοστιανούς. Μόνο ἐμᾶς, πού εἴμαστε ἀναγεννημένοι, βαπτισμένοι μέ Ἅγ. Πνεῦμα, πού λέμε τά ἀκαταλαβίστικα, πού λέμε ὁ ἕνας στόν ἄλλο προφητεῖες. Περιμέναμε, λοιπόν, τήν ἁρπαγή τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία, φυσικά, δέν συνέβη. Πέρασε τό 1993 καί ἁρπαγή δέν ἦλθε ... Νά μή σας τό πολυλογῶ, στό ὅτι ἀπομακρύνθηκα ἀπό αὐτούς, μιά σημαντική αἰτία ἦταν οἱ ψευδοπροφητεῖες» (http://egolpio.wordpress.com/2009/09/29/martyria_prwhn/).

Πάντως, τά κριτήρια γιά τήν ἀναγνώριση τῶν γνήσιων Προφητῶν ὑπάρχουν ἤδη στήν Παλαιά Διαθήκη, ὅπου ἀναφέρεται: «Ὁ προφήτης, ὁ ὁποῖος τολμᾶ νά μεταδώσει λόγο ἐν ὀνόματί μου, τόν ὁποῖο ἐγώ δέν διέταξα νά μεταδώσει, ἤ ὅποιος ὁμιλεῖ ἐν ὀνόματι ξένων θεῶν, ὁ προφήτης αὐτός πρέπει νά θανατωθεῖ. Κι ἄν διερωτηθεῖς "πῶς θά καταλάβουμε ὅτι ὁ λόγος δέν προέρχεται ἀπό τόν Κύριο;", ἄν ὁ λόγος, πού θά μετα­δώσει ὁ προφήτης ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου, δέν πραγματοποιηθεῖ καί δέν ἐπαληθευθεῖ, τότε αὐτός ὁ λόγος, δέν προέρχεται ἀπό τόν Κύριο καί ὁ προφήτης μίλησε μέ ἀσέβεια» (Δευτ. 18, 20-21).

Φαινόμενα ψευδοπροφητείας στόν Ὀρθόδοξο χῶρο

Δυστυχῶς, παρόμοια φαινόμενα ἐμφανίζονται ἀκόμη καί στόν Ὀρθόδοξο χῶρο, μέ πρωταγωνιστές λαϊκούς, μοναχούς ἤ κληρικούς, πού πλανήθηκαν ὅπως οἱ παραπάνω αἱρετικοί. Τό Πάσχα τοῦ 2006 κυκλοφόρησε τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Μάξιμου Βαρβαρῆ μέ τίτλο «Ὁ Ἀντίχριστος ἦλθεν». Ὅπως ἰσχυρίζεται ὁ συγγαφέας στήν ἰστοσελίδα του, τό συνέγραψε μέ τή «βοήθεια τοῦ Θεοῦ». Τό βι­βλίο αὐτό δέν εἶναι ἕνα συνηθισμένο βιβλί­ο! Ἐκεῖ «ἀποδεικνύεται πέραν πάσης ἀμφιβολίας» ὅτι «ὁ Ἀντίχριστος γεννήθηκε τό 1983 καί θά ἐμφανιστεῖ τό 2013 γιά νά κυβερνήσει τό κόσμο γιά 7 πε­ρίπου χρόνια». Εὐτυχῶς, παρενέβη ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί καταδίκασε τίς παραπάνω κακοδοξίες. Σέ Ἀπόφασή της (12/12/2007) ἀναφέρεται χαρακτηριστικά: «Ἡ Διαρκής Ἱ. Σύνοδος κατόπιν σχετικῶν Γνωμοδοτήσεων τῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Ζητημάτων καί ἐπί τῶν Αἱρέσεων, σχετικά μέ τό ἐκδοθέν βιβλίο τοῦ φερομένου ὡς μοναχοῦ κ. Μαξίμου Βαρβαρῆ, μέ τόν τίτλο: «Ὁ Ἀντίχριστος ἦλθεν 1983-2013», ἐνημερώνει ὅτι τό ἐν λόγῳ βιβλίο γέμει κακοδοξιῶν, δέν ἐκφράζει τήν Ὀρθόδοξη Θεολογία καί Πίστη καί συνιστᾶ στούς πιστούς νά εἶναι προσεκτικοί σέ κείμενα καί λόγους πού δέν στηρίζονται στήν Ἁγία Γραφή καί τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐπί τῶν κανονικῶν προβλημάτων σχετικά μέ τήν ἀποπομπή τοῦ ἀνωτέρω ἀπό τήν Ἱ. Μητρόπολη Κορίνθου, ἡ Διαρκής Ἱ. Σύνοδος ἀπεφάνθη ὅτι ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος ὀρθῶς ἔπραξε». Ὅπως προκύπτει καί ἀπό τήν Ἀπόφαση, ὁ Μητροπολίτης Κορίνθου εἶχε ἤδη ἀποπέμψει τόν μοναχό Μάξιμο ἀπό τή Μητρόπολή του. Τελικά, ὁ ἐν λόγω μοναχός, μέ «Ἀνοιτή ἐπιστολή» τό 2011, ἀνακοίνωσε τήν «ἀποτείχισή» του, δηλ. τήν ἔξοδό του ἀπό τό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδή, ὅπως ἀναφέρει, «ὅλοι αὐτοί οἱ ἀνωτέρω» (δηλ. Σύνοδοι, ἐπίσκοποι, κληρικοί κ.λπ.) δέν «μπόρεσαν νά δοῦν καί νά ἀντιληφθοῦν ὅλα ἐκεῖνα "ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ τῶν ΚΑΙΡΩΝ"», σύμφωνα μέ «ὅσα στοιχεῖα καί ἀποδείξεις παραθέσαμε μέσα εἰς τό ταπεινόν μας βιβλίον "Ὁ Ἀντίχριστος Ἦλθεν 1983, 2013"» (http://egolpio.wordpress.com/2011/06/14/maximos_apoteixisi/). Δηλαδή, ὁ π. Μάξιμος ἐγκατέλειψε τήν Ἐκκλησία, ἐπειδή ἐκείνη δέν ἀκολούθησε τίς πλανημένες θεωρίες του γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἀντιχρίστου!

Τό βιβλίο τοῦ μοναχοῦ Μάξιμου Βαρβαρῆ γιά τόν Ἀντίχριστο,
πού «γέμει κακοδοξιῶν»
κατά τήν Ἱ. Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.

Ἄλλη χαρακτηριστική περίπτωση πλάνης στόν Ὀρθόδοξο χῶρο εἶναι αὐτή τοῦ Δημοσθένη Λιακόπουλου. Ὁ κ. Λιακόπουλος, κάνοντας εὐρύτατη χρήση τοῦ μέσου τῆς τηλεόρασης, παραπλανᾶ, προβάλλοντας ἕνα συνοθύλευμα Ἀποκρυφισμοῦ, Οὐφολογίας, Δαιμονολογίας, ψευδοπεπιστημονικῶν ἀντιλήψεων καί θεωριῶν γιά διεθνεῖς συνομωσίες, μαζί μέ διδασκαλίες τῆς Ἁγ. Γραφῆς, ἁγίων Πατέρων καί σύγχρονων Γερόντων τῆς Ὀρθοδοξίας. Κατά τόν κ. Λιακόπουλο «ἡ γῆ εἶναι κούφια, γεμάτη μιαρά ἔθνη, διαβολαραίους καί καλλικατζαραίους Νεφελίμ, ὁ ἥλιος εἶναι σιδερένια μηχανή, οἱ ὑποχθόνιοι ζοῦν ἀνάμεσά μας καί τρῶνε ἀνθρώπους, ὁ Διόνυσος καί ὁ Μεγαλέξανδρος ἔπειτα ἀπό ἐντολή τοῦ Θεοῦ βούλωσαν τρύπες μέ τεράστιες τάπες - πυραμίδες, ἡ σελήνη εἶναι γεμάτη ἑλληνικές πόλεις καί μέλαθρα, ὁ Λουκιανός ἔγραψε ἀληθῆ ἱστορία, ὁ πλανήτης εἶναι ἑλληνικός, ὅλοι οἱ πολιτισμοί εἶναι ἑλληνικοί, ὅλες οἱ γλῶσσες προέρχονται ἀπό τήν ἑλληνική, ὁ Ἀριστοτέλης ἀνακάλυψε τή σχετικότητα καί τό νόμο τῆς ἀπροσδιοριστίας, ὅλες οἱ γνώσεις τοῦ κόσμου εἶναι γραμμένες στά ἀρχαῖα ἑλληνικά χειρόγραφα, οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ἦταν μονοθεϊστές, μᾶλλον πρώιμοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί δέν πίστευαν στό δωδεκάθεο» (περ. Διάλογος, τ. 52, 2008, σ. 9). Οἱ παράλογες καί αὐθαίρετες αὐτές ἀντιλήψεις προβάλλονται ὡς προϊόντα αὐθεντικῆς ἐπιστήμης! Γιά νά στηρίξει τήν περίφημη θεωρία του γιά τά Ἐλοχίμ καί τά Νεφελίμ, δέ διστάζει νά διαστρέψει καί κείμενα τῆς Ἁγ. Γραφῆς, ὅπως τό χωρίο Ψαλμ. 103,4: «ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καί τούς λειτουργούς αὐτοῦ πυρός φλόγα», πού γίνεται: «ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους αὐτοῦ πνεύματα καί τούς ἐλοχίμ αὐτοῦ πυρός φλόγα». Σύμφωνα μέ τήν παραπάνω θεωρία, «ἐν ἀρχῇ ὁ Θεός ἔκανε τούς Ἐλοχίμ, τόν οὐρανό καί τήν γῆ· αὐτοί κάναν Νεφελίμ, ἀφοῦ διασταυρώθηκαν μέ τούς ἀνθρώπους· τά κακά Νεφελίμ ἔμειναν κακά καί τά καλά γίναν Ἕλ. Ἀπό τά καλά Νεφελίμ, τά Ἕλ, βγῆκαν οἱ Ἕλληνες. Τά κακά ζοῦνε κάτω ἀπό τή γῆ (τήν κοίλη γῆ) καί ἐξουσιάζουν τόν κόσμο, μέχρι νά γίνει πόλεμος ξανά» (ὅ.π., σ. 10). Ἀλλοῦ ὁ κ. Λιακόπουλος προβάλλει τίς «προφητεῖες» τοῦ Τραχωνίου τῆς Κύπρου, πού ἔχουν καταδικαστεῖ ἀπό τήν Κυπριακή Ἐκκλησία ὡς «προϊόντα ἀπάτης» (ὅ.π., σ. 10).

Οἱ «προφητεῖες» γιά τό τέλος τοῦ κόσμου τό 2012

Χαρακτηριστικό φαινόμενο τῶν ἡμερῶν μας εἶναι τά ἔντονα σενάρια καί οἱ «προφητεῖες» γιά τό τέλος τοῦ κόσμου στίς 21/12/2012 ἤ σέ ἄλλες παραπλήσιες ἡμερομηνίες (συνήθως μεταξύ 21 καί 24/12/2012). Τά νέα αὐτά σενάρια δέν προέρχονται ἀπό αἱρετικές ὁμάδες, ἀλλά ἀπό τόν εὐρύτερο χῶρο τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ. Στηρίζονται κυρίως στό ὅτι τό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιας, ἑνός ἀρχαίου λαοῦ τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς λήγει στίς 21/12/2012. Τότε, σύμφωνα μέ τούς διακινητές αὐτῶν τῶν ἀντιλήψεων, τελειώνει καί ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου. Βέβαια, δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού τό κίνημα τῆς Νέας Ἐποχῆς ἐπικαλεῖται τό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιας. Τό ἔχει χρησιμοποιήσει καί στίς 16/8/1987, γιά τόν παγκόσμιο ἑορτασμό τῆς λεγόμενης «μεγάλης ἁρμονικῆς σύγκλισης». Ἡ χρήση τοῦ ἡμερολογίου συνδυάζεται συνήθως καί μέ γνήσια ἤ μή γνήσια ἐπιστημονικά στοιχεῖα καί ἄλλα ἀνορθολογικά δεδομένα, ὅπως οἱ θεωρίες γιά τή μετατόπιση τῶν πόλων τῆς γῆς, γιά τήν ἀντίστροφη περιστροφή τῆς γῆς, γιά σύγκρουση τῆς γῆς μέ κάποιον πλανήτη, γιά τό φαινόμενο τοῦ θερμοκηπίου, γιά τήν ὑπερθέρμανση τοῦ πλανήτη κ.ἄ.

Κινηματογραφικές ὑπερπαραγωγές
μέ θέμα τήν καταστροφή τοῦ κόσμου τό 2012 
ἐνσπείρουν τρόμο καί ἀγωνία στίς σύγχρονες κοινωνίες.

Πολλές φορές ὅ,τι κακό δέν ἔχει ὁλοκληρώσει ἡ κακῶς νοούμενη πίστη, τό ὁλοκληρώνει ἡ (ἐπίσης κακῶς νοούμενη) τέχνη. Τά σενάρια γιά τό τέλος τοῦ κόσμου τό 2012, ἀφοῦ εἶχαν τεράστια διάδοση ἀπό τά μέσα ἐνημερώσεως καί τό διαδίκτυο, τροφοδότησαν τήν ἐμφάνιση κινηματογραφικῶν προϊόντων, ὅπως ἡ ἀμερικανικῆς προέλευσης ταινία, κόστους πολλῶν ἑκατομμυρίων δολλαρίων, μέ θέμα τό 2012 καί μέ περιεχόμενο, πού συνδυάζει θέσεις τῶν Μάγιας, ἀρχαίων Αἰγυπτίων, Ἰνδιάνων Τσερόκι κ.ἄ. Στό παρελθόν ἀνάλογα σενάρια, μέ ἀντικείμενο τόν φόβο ἀπό μιά κοσμική καταστροφή περιεῖχαν οἱ ταινίες Independance Day (1996) καί Τhe Day after Tomorrow (2004). Παράλληλα, ἕνα πλῆθος βιβλίων κυκλοφορεῖ μέ θέμα τό ἡμερολόγιο τῶν Μάγιας, τά ἀρχαῖα μυστήρια καί τό 2012. Πολλά ἐμφανίζονται μέ ψευδοεπιστημονικό προσωπεῖο, ἐνῶ ἀντλοῦν στοιχεῖα ἀπό τόν χῶρο τῆς ἐπιστημονικῆς φαντασίας καί τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ. Μεγάλο μέρος τους προέρχεται: α) ἀπό νεοεποχίτες - ἐσωτεριστές συγγραφεῖς, ὅπως οἱ T. Zelikovics, A. Klitzke, J. Holley, καί β) ἀπό Medium, πού αὐτοπροσδιορίζονται ὡς πνευματικοί δάσκαλοι, ἀλλά καί ἐκπροσώπους τοῦ σύγχρονου Channeling, ὅπως οἱ Patrizia Alexandra Prister, Peter Ruppel, Dianna Cooper, Gress Brades, Ute Kretzschmar, Phyllis M.H. Atwater. (π. Β. Γεωργοπούλου, «2012. Τό τέλος τοῦ κόσμου;», Ὀρθόδοξος Τύπος, 13/4/2012).

Ὀρθόδοξη Ἐσχατολογία καί ἐλπίδα

Ὅλες οἱ παραπάνω πλανημένες ἀντιλήψεις ἤ σενάρια γιά τό τέλος τοῦ κόσμου καλλιεργοῦν, ὅπως ἤδη ἀναφέραμε, τόν τρόμο, τήν ἀνασφάλεια καί τήν ἀγωνία. Ὅμως, ὁ ἀδιάψευστος λόγος τοῦ Κυρίου προειδοποιεῖ: «Βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ ... ἐγερθήσονται γάρ ψευδόχριστοι καί ψευδοπροφῆται, καί δώσουσιν σημεῖα μεγάλα καί τέρατα ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς» (Ματθ. 24,4-24). Ὁ χρόνος τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἄγνωστος, ἀκόμη καί στούς Ἀγγέλους τοῦ οὐρανοῦ (Ματθ. 24,36) καί τό τέλος κόσμου δέν θά ἔλθει ἀπότομα, ὅπως δέχονται τά σύγχρονα καταστροφολογικά σενάρια, ἀλλά θά προηγηθοῦν κάποια προγνωστικά σημεῖα («σημεῖα τῶν καιρῶν»), ἀπό τά ὁποῖα θά ἀντιληφθοῦμε ὅτι τό τέλος τοῦ κόσμου (στήν παροῦσα, τουλάχιστον, μορφή του) πλησιάζει. Αὐτά συνοπτικά εἶναι: α) Ἡ κήρυξη τοῦ Εὐαγγελίου στά ἔθνη, β) Ἡ «ἀποστασία», δηλ. ἡ κορύφωση τῆς ἀπιστίας καί τῆς ἁμαρτίας, γ) Ἡ «συνοχή τῶν ἐθνῶν», δηλ. πόλεμοι καί συγκρούσεις στόν κόσμο, δ) Ὁ πολλαπλασιασμός τῶν ψευδοπροφητῶν, ε) Ἡ ἔξαρση τοῦ φυσικοῦ κακοῦ (σεισμοί, φυσικές καταστροφές κ.λπ.) καί στ) ἡ ἐμφάνιση τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἡ Ἡμέρα Κυρίου ἔρχεται «ὡς κλέπτης ἐν νυκτί» (Α' Θεσ. 5,2) σέ ὅσους δέν εἶναι σέ πνευματική ἐπαγρύπνιση καί δέν ἀναγνωρίζουν τά «σημεῖα τῶν καιρῶν».

Ὡστόσο, ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία γιά τά Ἔσχατα, οὔτε φόβο προκαλεῖ, οὔτε ἀγωνία. Περιεχόμενό της εἶναι ἡ ἐλπίδα τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Καλεῖ, βέβαια, σέ πνευματική ἀφύπνιση καί ἐπαγρύπνιση, καταστάσεις πού πρέπει νά διακρίνουν μόνιμα κάθε πιστό. Κάθε Χριστιανός, πού ἔχει τόν Χριστό κατοικοῦντα ἐντός του, οὔτε τόν Ἀντίχριστο φοβᾶται, οὔτε, πολύ περισσότερο, τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου. Ἀντίθετα, τήν περιμένει μέ χαρά καί ἐλπίδα, γιά νά εἶναι διαρκῶς μαζί Του καί νά μετέχει στή Δόξα Του. Γι’ αὐτό, καί προσεύχεται σ’ Αὐτόν μέ τούς λόγους: «ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου» (Ματθ. 6,10), «προσδοκῶ ... ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Σύμβολο Πίστεως), «ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ» (Ἀποκ. 22,20).