«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 103, Ιούλ. - Σεπτ. 2024

 

ΤΕΥΧΟΣ 103       ΤΡΙΠΟΛΙΣ        ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2024

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

 

Ἀριθμ. Πρωτ.: 378                              Ἐν Τριπόλει τῇ 1ῃ Αὐγούστου 2024

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

 

Πρός

Τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας.

 

«Τάς χεῖράς σου τάς θείας, αἷς τόν Κτίστην ἐβάστασας, Παρθένε Παναγία, σαρκωθέντα χρηστότητι, προτείνασα δυσώπησον αὐτόν, λυτρώσασθαι ἡμᾶς ἐκ πειρασμῶν καί παθῶν καί κινδύνων...»

Εὐλαβέστατοι κληρικοί καί Χριστιανοί μου Ἀγαπητοί,

Κάθε φορά πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ καί προβάλλει ἕνα θεομητορικό γεγονός πού ἀναφέρεται στήν ἐπίγεια ζωή τῆς Θεοτόκου, συγκεντρώνονται οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοί στόν Ναό, γιά νά τιμήσουν, νά ὑμνολογήσουν καί νά παρακαλέσουν τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί Μητέρα ὅλων τῶν πιστῶν. Ἔτσι καί σήμερα μέσα στό καῦμα τοῦ καλοκαιριοῦ ἔρχεται σάν μία πνευματική ὄαση πού δροσίζει τήν ψυχή μας ἡ πάνσεπτος κοίμηση τῆς παρθένου Μαρίας.

Ἄν ὁ Νῶε ἐδοξάσθη, γιατί ὡς πιστός στόν Θεό καί ὑπάκουος στίς ἐντολές του ἔγινε αἰτία νά σωθεῖ ἀπό τόν κατακλυσμό μιά ὀλιγάριθμη ὁμάδα ἀνθρώπων, ἄν ὁ Μωυσῆς εἶναι τιμημένος καί ἕνας ὁλόκληρος λαός τόν εὐγνωμονεῖ, γιατί τόν ἔβγαλε ἀπό τή δουλεία τῆς Αἰγύπτου καί τόν ἐλευθέρωσε ἀπό ἕναν τύραννο ἄρχοντα, ἄν ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ ἐπαινεῖται, γιατί μέ τή σοφή καθοδήγησή του ὁ Ἰσραηλιτικός λαός κατέκτησε τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας, ποιός μπορεῖ νά ἐπαινέσει ἐπάξια καί νά τιμήσει δίκαια τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἡ ὁποία «τεκοῦσα τόν κυβερνήτην Κύριον» ἔγινε πηγή τῆς σωτηρίας ὄχι μιᾶς μικρῆς ὁμάδας ἀνθρώπων, ἀλλά ὁλόκληρου τοῦ ἀνθρώπινου γένους;

Ἐκείνη μυριάδες ψυχές ἐλευθέρωσε καί ἐλευθερώνει ὄχι μόνο ἀπό τήν αἰχμαλωσία τῶν τυράννων, ἀλλά κυρίως ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ κακοῦ· γι’ αὐτό καί Ἐλευθερώτρια τήν ὀνομάζουμε. Ἐκείνη μᾶς καθοδηγεῖ, ὅταν παραπατᾶμε ζαλισμένοι ἀπό αὐτά πού βλέπουμε καί ἀκοῦμε, καί δείχνοντάς μας τόν μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή μας, τόν Κύριο καί Θεό μας, μᾶς συμβουλεύει: «ὅ,τι ἄν λέγη ὑμῖν ποιήσατε»· γι’ αὐτό καί Ὁδηγήτρια τήν ἀποκαλοῦμε. Ἐκείνη μᾶς χαρίζει, μέ τόν ἱκετευτικό καί μεσολαβητικό της ρόλο, τόν παράδεισο· γι’ αὐτό καί οἱ ἐμπνευσμένοι ὑμνογράφοι τῆς Ἐκκλησίας μας τήν ὀνομάζουν κλειδί τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. «Χαῖρε ἡ κλείς τῆς Χριστοῦ Βασιλείας». Ἐκείνη, ὅταν πονᾶμε καί ὑποφέρουμε, μᾶς θεραπεύει σωματικά, ἀρκεῖ μέσα μας νά ὑπάρχει πίστη χωρίς ἀμφιβολίες καί κραδασμούς, πού εἶναι πάντοτε συντελεστική τοῦ θαύματος· γι’ αὐτό καί Γιάτρισσα τή φωνάζουμε.

Καί τώρα πού ἔρχονται στή μνήμη μας αὐτές oἱ ὀνομασίες της, τώρα γεννᾶται καί τό ἑπόμενο ἐρώτημα πού πρέπει ὅλους μας νά προβληματίζει. Τρέχουμε κοντά της ὅλοι μας στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς μας. Ὅταν ἡ ἀρρώστια τοῦ σώματός μας ἔχει γίνει ἐφιάλτης καί ἀπειλεῖ τήν ὕπαρξή μας, ὅταν ἀντιμετωπίζουμε ἀποτυχίες στή ζωή μας καί χάνονται τά ὑλικά ἀγαθά μέσα ἀπό τά χέρια μας, τότε ὅπως καί σέ ἄλλες μύριες περιπτώσεις Ἐκείνη εἶναι ἡ καταφυγή μας, παραστάτης καί βοηθός μας καί σημεῖο τῆς ἀναφορᾶς μας. Ὅμως τρέχουμε κοντά της καί μέ τόν ἴδιο ζῆλο καί μέ τήν ἴδια ἐλπίδα καί ὅταν πονᾶ καί ὑποφέρει ἡ ψυχή μας; Ὅταν κινδυνεύει ὄχι ἡ πρόσκαιρη ζωή μας ἀλλά τό αἰώνιο μέλλον μας, ἐξαιτίας τῆς πολυώνυμης ἁμαρτίας καί τῶν πολλῶν ἐκτροπῶν μας;

Τρίπολη. Λιτανεία «Παναγίας τῆς Τριπολιτσᾶς» (1/8/2024)

Θά ἦταν εὐχῆς ἔργο ἀπό σήμερα νά δημιουργήσουμε μέσα μας τήν ἐπιθυμία νά τήν ἐπικαλούμαστε καί ὅταν πάσχει ἡ ψυχή μας. Θά ἦταν ἡ πιό ὠφέλιμη ἐνέργειά μας, ὅταν προσβάλλουμε τόν Θεό - Πατέρα μας, νά τρέχουμε κοντά της καί νά τῆς λέμε: «Ὑπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν». Ὅταν ποδοπατοῦμε τόν Νόμο Του καί ζοῦμε μιά ζωή χωρίς ἠθικούς φραγμούς, μακάρι τότε νά τήν πλησιάζουμε διακριτικά καί ἱκετευτικά καί νά τῆς λέμε: «πρός Σέ καταφεύγω σωτηρίαν ἐπιζητῶν». Ὅταν ἀδικοῦμε τόν ἀδελφό μας, μέ τόν λόγο μας ἤ μέ τή συμπεριφορά μας καί ὅταν τόν ζημιώνουμε ἠθικά καί πνευματικά, δέν ὑπάρχει πιό κατάλληλο γιατρικό ἀπό τήν προσευχή μας σέ Ἐκείνη, ὥστε νά μᾶς δώσει, τή δύναμη νά ζητήσουμε τή συγγνώμη καί νά μεταβάλει τό φαρμάκι πού εἶναι ἡ ἁμαρτία, σέ φάρμακο ἀθανασίας πού εἶναι ἡ μετάνοια. Ὅταν εἴμαστε ψυχικά ἀναστατωμένοι ὄχι μόνο ἀπό τά σφάλματα τά δικά μας, ἀλλά καί τῆς κοινωνίας μας, τότε καί πάλι ἡ καταφυγή μας σέ Ἐκείνη εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη ἀναζήτηση, γιατί ἔχει καί τή θέληση καί τή δύναμη νά κατευνάσει «τῶν παθῶν μας τόν τάραχον», ἀφοῦ Ἐκείνη γέννησε τόν Κυβερνήτη τῆς ζωῆς μας.

Εὔχομαι ὁλόψυχα τά χρόνια τῆς ζωῆς σας νά εἶναι πολλά καί εὐλογημένα ἀπό τόν Θεό μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Παναγίας μας.

 

Θερμός εὐχέτης σας πρός τήν Θεοτόκον.

Ο ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ

+ Ὁ Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

 

 

Ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς

 

Θεωροῦμε τήν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου ὡς «τελευταῖον οὖσαν ἐπ’ αὐτῇ μυστήριον». Ὅλα τά γεγονότα πού λαμβάνουν χώρα στή μοναδική ζωή τῆς Παναγίας, ὑπῆρξαν μυστήρια ἀνερμήνευτα καί ὑπέρλογα. Γεννᾶται μέ τρόπο θαυμαστό, προσφέρεται νήπιο στόν Ναό, τρέφεται ἀπό τό χέρι τοῦ ἀρχαγγέλου. Ὑπηρετεῖ τό ὕψιστο μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας μέ τή συναίνεσή της νά σαρκωθεῖ μέσα της ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Ἀκολουθεῖ τόν Υἱό της ἀπό τήν ἀρχή ὡς τό τέλος τοῦ σωτηρίου ἔργου του, μέχρι τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση. Καί μέ τρόπο ἀληθινά μεγαλειώδη διέρχεται τή φάση τοῦ θανάτου.

Καί ὅλα αὐτά δέν εἶναι μόνο ἀπ’ τή μεριά τοῦ Θεοῦ μυστήρια, ἐπειδή ἀποτελοῦν δηλαδή θαυμαστές καί ὑπερφυεῖς ἐνέργειές του. Ἀποτελοῦν καί ἀπό τήν πλευρά τῆς Παρθένου μυστήρια. Εἶναι μυστήρια τῆς τελειότερης προσφορᾶς, ἀγάπης, ὑπακοῆς, ἐλευθερίας, ταπεινοφροσύνης, ἀφοσίωσης καί ἐμπιστοσύνης πρός τόν Θεό. Καί ὅπως σέ ὅλα τά ἄλλα, ἔτσι καί στόν καιρό τῆς ἐκδημίας της ἡ Παναγία ἔδειξε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στόν Θεό. Καί παρέδωσε τήν ἁγία ψυχή της στόν Υἱό της, τό δέ σῶμα στούς ἀποστόλους γιά νά ταφεῖ.

Ἄν καί ἀναδείχθηκε Μητέρα τῆς Ζωῆς, ὅμως, ἀπόγονος οὖσα τοῦ Ἀδάμ, ὑποκύπτει καί αὐτή στόν θάνατο. Δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού θά γεννηθεῖ καί θά ζήσει χωρίς νά περάσει καί ἀπό τόν θάνατο. Καί ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Υἱός της, χωρίς καθόλου νά εἶναι ἀναγκασμένος, «ταφήν ὑπέστη ἑκουσίως ὡς θνητός, πῶς τήν  ταφήν ἀρνήσεται ἡ ἀπειρογάμως κυήσασα;» (ὠδή δ΄). Ἡ Μητέρα του τόν μιμεῖται καί τόν ἀκολουθεῖ καί σ’ αὐτό. «Τόν ἴσον ἡμῖν ἐκπεπλήρωκε νόμον τῆς φύσεως, εἰ καί μή καθ’ ἡμᾶς ἴσως, ἀλλ’ ὑπέρ ἡμᾶς». Ἐκπληρώνει τόν κοινό νόμο τῆς φύσεως, ἀλλά καί πάλι ὄχι μέ τόν κοινό δικό μας τρόπο, ἀλλά μέ τρόπο πάνω ἀπό μᾶς (ἅγ. Ἀνδρέας Κρήτης).

Ἔτσι τό πανάγιο σῶμα, πού δέχθηκε μέσα του τόν ἴδιο τόν Θεό καί δώρισε σάρκα στόν Υἱό του, δέν ἦταν δυνατόν νά παραδοθεῖ στή φθορά καί νά γίνει βορά τῶν σκωλήκων. Ὅπως τό σῶμα τοῦ Υἱοῦ της παρέμεινε ἄφθορο στόν τάφο, ἔτσι καί τό πανάγιο σῶμα τῆς Μητέρας δέν γνώρισε φθορά θανάτου. Τήν τρίτη μέρα ἔγινε μετάσταση, δηλαδή ἀνάσταση τῆς Παναγίας καί ἀνάληψή της στούς οὐρανούς. Δέν ἦταν δυνατόν νά κρατηθεῖ ἀπό τή φθορά τό γεμάτο θεία δόξα καί ζωή σῶμα της.

Διασώζεται ἡ μαρτυρία, ὅτι ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης ἐπισκέφθηκε τήν Παναγία στά Ἱεροσόλυμα, στό σπίτι τοῦ εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη. «Δέν πίστευα, λέει, ὅτι ἐκτός ἀπό τόν ὕψιστο Θεό ἦταν δυνατό νά ὑπάρχει ὁποιοδήποτε πρόσωπο, πού νά εἶναι γεμάτο θεία δύναμη καί θεία χάρη. Ὅμως, κανένας ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά φανταστεῖ αὐτό πού εἶδα, ὄχι μόνο μέ τά ψυχικά μου μάτια, ἀλλά καί μέ τά σωματικά. Εἶδα, λοιπόν, τή θεόμορφη καί ἁγιώτερη ἀπ’ ὅλα τά οὐράνια πνεύματα Μητέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁμολογῶ ξανά καί ξανά μπροστά στόν παντοδύναμο Θεό, πώς, ὅταν μέ ὁδήγησε σ’ ἐκείνην τή θεόμορφη καί παναγία Παρθένο ὁ Ἰωάννης, μέ τύλιξε μιά θεία λάμψη, λάμψη ζωηρή καί ἀμείωτη, φωτίζοντάς με ὄχι μόνο ἐξωτερικά ἀλλά καί ἐσωτερικά, καθώς καί μιά ὑπερκόσμια, μιά ὑπέροχη εὐωδία μέ συνεχεῖς ἐναλλαγές» (Ἁγ. Ἰγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Ἀσκητικές ὁμιλίες Α΄, ἔκδ. Μονῆς Παρακλήτου).

Πῶς ἦταν δυνατόν νά κρατηθεῖ ἀπό τόν θάνατο ἡ ὁλοζώντανη Παναγία μας;

(Τοῦ π. Δημητρίου Μπόκου, «Λυχνία Νικοπόλεως», ἀρ. 469, Αὔγ. 2022)

 

 

Ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ

 

Σᾶς συμβουλεύω, ἀδελφοί μου, νά κάμετε ἀπό ἕνα κομβολόγι μικροί καί μεγάλοι καί νά τό κρατῆτε μέ τό ἀριστερό χέρι, καί μέ τό δεξιό νά κάμνετε τόν σταυρόν σας καί νά λέγετε· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, διά τῆς Θεοτόκου καί πάντων τῶν Ἁγίων ἐλέησόν με τόν ἁμαρτωλόν καί ἀνάξιον δοῦλόν σου». Ὁ πανάγαθος Θεός μᾶς ἐχάρισε τόν τίμιον Σταυρόν μέ τόν ὁποῖον νά εὐλογῶμεν, καί τά Ἄχραντα Μυστήρια. Μέ τόν σταυρόν νά ἀνοίγωμεν τόν παράδεισον, μέ τόν σταυρόν νά διώκωμεν τούς δαίμονας· ἀλλά πρέπει νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν ἀπό ἁμαρτίας, καί τότε κατακαίεται ὁ διάβολος καί φεύγει. Ὅθεν, ἀδελφοί μου, ἤ τρώγετε ἤ πίνετε ἤ δουλεύετε, νά μή σᾶς λείπη αὐτός ὁ λόγος καί ὁ σταυρός· καί καλόν καί ἅγιον εἶναι νά προσεύχεσθε πάντοτε τήν αὐγήν, τό βράδυ καί τά μεσάνυκτα.

Ἀκούσατε, ἀδελφοί μου, πῶς πρέπει νά γίνεται ὁ σταυρός καί τί σημαίνει. Πρῶτον· ὅπως ἡ Ἁγία Τριάς δοξάζεται εἰς τόν οὐρανόν ἀπό τούς Ἀγγέλους, οὕτω καί σύ νά σμίγης τά τρία σου δάκτυλα τῆς δεξιᾶς χειρός· καί μή δυνάμενος νά ἀναβῆς εἰς τόν οὐρανόν νά προσκυνήσῃς, βάνεις τήν χείραν σου εἰς τήν κεφαλήν σου (διότι ἡ κεφαλή σημαίνει τόν οὐρανόν) καί λέγεις: Καθώς οἱ Ἄγγελοι δοξάζουσι τήν Ἁγία Τριάδα εἰς τόν οὐρανόν, ἔτσι καί ἐγώ ὡς δοῦλος δοξάζω καί προσκυνῶ τήν Ἁγίαν Τριάδα· καί καθώς τά δάκτυλα εἶναι τρία, εἶναι ξεχωριστά, εἶναι καί μαζί, ἔτσι καί ἡ Ἁγία Τριάς εἶναι τρία πρόσωπα, ἀλλ᾿ εἷς Θεός. Κατεβάζων τό χέρι σου εἰς τήν κοιλίαν σου νά λέγης: Σέ προσκυνῶ καί σέ λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καί ἐσαρκώθης εἰς τήν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διά τάς ἁμαρτίας μας. Τό βάζεις λοιπόν εἰς τόν δεξιόν σου ὦμον καί λέγεις: Σέ παρακαλῶ, Θεέ μου, νά μέ συγχωρήσῃς καί νά μέ βάλης εἰς τά δεξιά σου μέ τούς δικαίους. Βάνοντάς το πάλιν εἰς τόν ἀριστερόν ὦμον λέγεις: Σέ παρακαλῶ, Κύριέ μου, μή μέ βάλης εἰς τά ἀριστερά μέ τούς ἁμαρτωλούς. Ἔπειτα κύπτοντας κάτω εἰς τήν γῆν: Σέ δοξάζω, Θεέ μου, σέ προσκυνῶ καί σέ λατρεύω, ὅτι καθώς ἐβάλθηκες εἰς τόν τάφον, ἔτσι θά βαλθῶ καί ἐγώ. Καί ὅταν σηκώνεσαι ὀρθός, φανερώνει τήν ἀνάστασιν καί λέγεις: Σέ δοξάζω καί σέ προσκυνῶ, Κύριέ μου, ὅτι ἀνέστης ἐκ νεκρῶν διά νά μᾶς χαρίσῃς ζωήν αἰώνιον. Αὐτό σημαίνει ὁ Σταυρός!

Νά εἴπωμεν καί ἕνα παράδειγμα, νά ἰδῆτε τήν δύναμιν τοῦ Σταυροῦ. Εἰς τήν Αἴγυπτον ἦτον ἕνας βασιλεύς ἀσεβής· εἶχε καί ἕνα Ἑβραῖο βεζύρην, ὅστις ἔπειτα ἔγινε Τοῦρκος. Εἰς τήν Ἀλεξάνδρειαν ἦτον ἕνας Πατριάρχης, τό ὄνομα Ἰωακείμ, ἅγιος ἄνθρωπος καί σοφός. Ἀκούων ὁ βασιλεύς ὅτι ἦτο ἅγιος ἄνθρωπος ὁ Πατριάρχης, τόν ἠγάπα πολύ. Λέγει ὁ Ἑβραῖος τοῦ βασιλέως: Κάτι πολλήν ἀγάπην ἔχεις εἰς τόν Πατριάρχην. Τοῦ λέγει ὁ βασιλεύς: Ὁ Πατριάρχης εἶναι καλός ἄνθρωπος. Τοῦ λέγει ὁ Ἑβραῖος: Κράξε, βασιλεῦ, τόν Πατριάρχην νά ἔλθη νά διαλεχθῶμεν μαζί, καί νά ἰδῆς ὅπου θά μείνη ἀναπολόγητος. Ἔκραξεν ὁ βασιλεύς τοῦ Πατριάρχη νά ἔλθη. Λέγει του ὁ Ἑβραῖος: Ἐγώ θέλω, Πατριάρχη, νά διαλεχθῶμεν μερικά περί πίστεως. -Μέ τόν ὁρισμόν σου. Ἕτοιμος εἶμαι διά τήν πίστιν μου νά χύσω καί τό αἷμα μου. Καί κάμνων ἀρχήν ὁ Πατριάρχης νά φιλονικῆ μέ τόν Ἑβραῖον, μέ ἕναν τρόπον ἐπειδέξιον πάντοτε τόν ἐνίκα τόν Ἑβραῖον. Λέγει του ὁ Ἑβραῖος τοῦ Πατριάρχη:

Θεία Λειτουργία γιά τήν Ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς στόν Μητροπολιτικό Ναό (29/9/2024)

Διατί νά φιλονεικῶμεν; Ἀκούω ὁπού λέγει ὁ Χριστός εἰς τό Εὐαγγέλιον ὅτι ... ὅποιος ἔχει πίστιν, ἄν πίη θανάσιμον φαρμάκι, δέν ἀποθνήσει. Λοιπόν, εἰπέ τοῦ Πατριάρχη νά τοῦ κάμω ἕνα φαρμάκι νά τό πίη, καί ἄν δέν ἀποθάνη, νά πιστεύσωμεν καί ἡμεῖς. Νά ἠξεύρης καί τοῦτο, βασιλεῦ, ὅτι οἱ χριστιανοί ἔχουν τόν σταυρόν· κάμνοντές τον τά διαλύουν ὅλα· καί τό πικρό τό κάμνουν γλυκό. Κάμνει λοιπόν ὁ Ἑβραῖος τό φαρμάκι ἵνα ἅμα τό ἐγγίξη εἰς τό στόμα του ὁ Πατριάρχης ἀποθάνη. Τό πηγαίνει εἰς τόν βασιλέα καί τοῦ λέγει: Πρόσταξε τόν Πατριάρχην νά τό πίη καί νά μή κάμη τόν σταυρόν του. Κράζει ὁ βασιλεύς τόν Πατριάρχην καί τόν προστάζει νά πίη τό φαρμάκι ὡς ἤθελεν ὁ Ἑβραῖος. Καλά, λέγει ὁ Πατριάρχης· μοῦ ἔδωσες, βασιλεῦ, τοῦτο τό ποτήρι, μά δέν μοῦ εἶπες πόθεν νά τό πίω, καί κάμνων τό δεξιόν του χέρι ὡς νά εὐλογῆ εἰς τύπον, ἐρωτᾶ πόθεν νά τό πίη, ἐδῶθεν ἤ ἐκεῖθεν, καί τό σταυρώνει. Ἀμή ἐκεῖνος δέν τό ἐκατάλαβε. Λέγει του ὁ Ἑβραῖος: Πίε το ὅθεν θέλεις. Καί πίνοντάς το ὁ Πατριάρχης ἔμεινεν ὑγιής. Λέγει τότε τοῦ βασιλέως: Ἐγώ ἔπια ὅλο τό φαρμάκι, ὁ δέ Ἑβραῖος νά ξεπλύνη τό ποτήρι μέ ὀλίγο νερό καί νά τό πίη. Καί ἄν δέν πάθη τίποτε, νά πιστεύσωμεν καί ἡμεῖς εἰς τήν πίστιν του. Δέν ἤθελεν ὁ Ἑβραῖος νά τό πίη, τόν ἐβίασεν ὅμως ὁ βασιλεύς καί τό ἔπιε, καί ὤ τοῦ θαθύματος! ἔσκασεν εὐθύς καί ἀπέθανεν. Ἐκαταλάβατε, ἀδελφοί μου; Ὅστις ἔχει πίστιν εἰς τόν Χριστόν μας καί εἶναι καθαρός δέν παθαίνει κανέν κακόν.

Θέλετε ν᾿ ἀκούσετε καί ἄλλο διά τόν σταυρόν, πῶς δέν ἐνεργεῖ, ὅταν εἶναι μολυσμένο τά χέρι ἀπό ἁμαρτίας; Ἦτον ἕνας ἄνθρωπος ὀνομαζόμενος Ἰουλιανός ἀναγνώστης, ὅστις ἐσπούδασε γράμματα μέ τόν Μέγαν Βασίλειον, ὁ ὁποῖος ἠθέλησε νά γίνῃ βασιλεύς. Πηγαίνει λοιπόν καί εὑρίσκει ἕνα μάγον Ἑβραῖον καί τοῦ λέγει: Εἶσαι καλός νά μέ κάμῃς βασιλέα καί νά σέ κάμω βεζύρη; Τοῦ λέγει ὁ μάγος: Ἀρνήσου τόν Χριστόν, καί ἐγώ σέ κάμω. Λέγει του ὁ Ἰουλιανός: Τόν ἀρνοῦμαι. Τότε κάμνει ἕνα γράμμα ὁ μάγος καί τοῦ λέγει: Πάρε τοῦτο τό χαρτί καί πήγαινε εἰς ἕνα μνῆμα ἑλληνικό καί ρίψε το ὑψηλά καί θά ἔλθουν δαίμονες· καί ὅ,τι σοῦ κάμνουν μή φοβηθῆς καί νά μή κάμῃς τόν σταυρόν σου, διότι θά φύγουν. Ἐπῆγεν ὁ Ἰουλιανός εἰς τό μνῆμα καί ρίχνοντας τό χαρτί ἦλθαν οἱ δαίμονες. Αὐτός φοβηθείς καί κάμνοντας τόν σταυρόν του ἔφυγον οἱ δαίμονες. Πηγαίνει εὐθύς εἰς τόν μάγον καί τοῦ λέγει τά γενόμενα. Τότε τοῦ λέγει ὁ μάγος: Πήγαινε νά σφάξῃς ἕνα παιδί καί νά μοῦ φέρῃς τήν καρδιά του. Ἐπῆγε καί ἔσφαξε τό παιδί καί τοῦ ἔφερε τήν καρδία. Τότε κράζει πάλιν τούς δαίμονας ὁ μάγος. Αὐτός πάλιν ἀπό τόν φόβον του ἔκαμε τόν σταυρόν· ἀλλ᾿ οἱ δαίμονες δέν ἐφοβήθησαν, διότι ἦτο μολυσμένος ἀπό τόν φόνον. Ἔτσι ἔκαμε τό θέλημά του καί ἐβασίλευσε δυό χρόνους καί ἐπῆγεν εἰς τήν κόλασιν νά καίεται πάντοτε. Πρέπει καί ἡμεῖς νά εἴμεθα καθαροί ἀπό ἁμαρτίας, καί τότε φεύγει ὁ διάβολος.

(Ἀπό τήν Β΄ Διδαχή τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ)

 

 

Ἀπό τήν δραστηριότητα τῆς ἐνορίας μας

 

Μέ τή συμμετοχή πλήθους πιστῶν ἑορτάστηκε καί φέτος ἡ μνήμη τῆς ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς στό Παρεκκλήσιο τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ πρός τιμήν τῆς Ἁγίας, πού βρίσκεται στό κέντρο τῆς πόλεως, πλησίον τοῦ παλαιοῦ Δημαρχείου. Τήν παραμονή, Πέμπτη 25/7/2024, τελέστηκαν οἱ ἱερές Ἀκολουθίες τοῦ Ἁγιασμοῦ, τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς ἱερᾶς Παρακλήσεως. Τήν ἑπομένη, 26η/7/2024, τελέσθηκε ὁ Ὄρθρος καί ἡ πανηγυρική Θ. Λειτουργία τῆς μνήμης τῆς Ἁγίας.

Ὅπως εἶναι γνωστό, στόν Μητροπολιτικό μας Ναό ἔχει ἀποθησαυρισθεῖ ἡ ἱερά Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ὀνομαζομένη «Παναγία τῆς Τριπολιτσᾶς». Τήν ἱερά αὐτή Εἰκόνα λιτανεύσαμε καί φέτος στήν ἔναρξη τῶν Παρακλήσεων τοῦ Δεκαπενταυγούστου πέριξ τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ, τό ἀπόγευμα τῆς Πέμπτης 1ης/8/2024 μετά τήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ. Στή λατρευτική αὐτή ἐκδήλωση μετεῖχε ὁ Κλῆρος καί ὁ Λαός τῆς πόλεώς μας, ἀποδίδοντας τήν πρέπουσα δόξα καί τιμή στήν Παναγία μας καί ζητώντας τή θερμή προστασία της. Ἀκολούθησε ἡ πρώτη Παράκληση πρός τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου μας.

Μέ ἱερότητα τελέστηκε καί φέτος ἡ Ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ στή Μητρόπολή μας καί στήν πόλη μας. Στόν Μητροπολιτικό Ναό, ὅπως παντοῦ, οἱ πιστοί πλημμύρισαν τόν χῶρο γιά νά μετάσχουν στή Θεία Λειτουργία καί νά λάβουν τήν εὐλογία τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, τό πρωΐ τοῦ Σαββάτου 14/9/2024. Τό ἀπόγευμα στόν Μητροπολιτικό Ναό τελέστηκαν οἱ Χαιρετισμοί τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Φέτος στίς Ἀκολουθίες πρός τιμήν τοῦ Σταυροῦ στόν Μητροπολιτικό μας Ναό, ἐκτός τῶν Ἐφημερίων τῆς Ἐνορίας, μετεῖχε καί ὁ καταγόμενος ἀπό τήν Τρίπολη Ἀρχιμανδρίτης Μιχαήλ Γιαβρής, ὁ ὁποῖος εἶναι Κληρικός τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς καί ὑπηρετεῖ στή Νέα Ὑόρκη τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν.

Μέ λαμπρότητα ἑόρτασε ἡ Ἀρκαδία καί ἡ πρωτεύουσά της, ἡ Τρίπολη, τήν 203η ἐπέτειο ἀπό τήν ἀπελευθέρωσή της. Τήν Κυριακή 29/9/2024 στόν Μητροπολιτικό μας Ναό τελέσθηκε ὁ Ὄρθρος, στόν ὁποῖο χοροστάτησε ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κωνσταντίας καί Ἀμμοχώστου κ. Βασίλειος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου. Ἀκολούθησε ἡ Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ προαναφερθέντος Μητροπολίτου καθώς καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐσταθίου, Τοποτηρητοῦ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας, ὡς καί τοῦ Ἐπισκόπου Τεγέας κ. Θεοκλήτου, Πρωτοσυγκέλλου τῆς Μητροπόλεως. Κατόπιν τελέσθηκε ἡ Ἐπίσημη Δοξολογία, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐσταθίου μέ τή συμμετοχή καί τῶν ἄλλων δύο Ἀρχιερέων.  Τόν πανηγυρικό τῆς ἡμέρας ἐκφώνησε ὁ Διδάκτορας Φιλοσοφίας κ. Σκαλτσογιάννης. Ἀκολούθησε Ἐπιμνημόσυνη Δέηση καί κατάθεση στεφάνου στό Μνημεῖο Ἀρχιερέων καί Προκρίτων, καί στόν Ἀνδριάντα τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τηρήθηκε σιγή ἑνός λεπτοῦ στή μνήμη τῶν ἐνδόξων νεκρῶν, ἔγινε ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου καί ἀκολούθησε ἡ παρέλαση καί χορευτικά δρώμενα ἀπό τή νεολαία μας.