«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 88, Οκτ. - Δεκ. 2020

 

ΤΕΥΧΟΣ 88      ΤΡΙΠΟΛΙΣ      ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ  2020 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Χάριτι Θεοῦ Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ Λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Γιά σήμερα ἔχουν θεσπίσει οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, νά ἑορτάζουν «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθησαν», τό ὑπερφυές γεγονός τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἐν Ἐκκλησίαις πανευφροσύνως νά προσκυνοῦν καί νά δοξάζουν τό μέγα καί παράδοξον Μυστήριον τῆς Σαρκώσεώς Του. Νά ἑορτάζουν τά Χριστούγεννα.

Ὁ ἐφετινός ὅμως ἑορτασμός τῶν Χριστουγέννων εἶναι διαφορετικός ἀπό τούς ἑορτασμούς τῶν περασμένων χρόνων. Ἡ ἀτμόσφαιρα εἶναι θολή καί ἡ κατάστασις παγερή. Στίς ἡμέρες μας, πού κυριαρχεῖ ἡ σύγχυσις τῶν πολιτικῶν πνευμάτων καί ἡ ἀγωνία τῶν κοινωνικῶν πραγμάτων, ἦλθεν καί ἐπεκάθισεν ἡ ἀπειλή τῶν λοιμικῶν νοσημάτων, μέ ἀποτέλεσμα ἡ ἀνθρωπίνη ὕπαρξις νά βασανίζεται καί, μέσα σέ πνεῦμα ἀγωνίας καί τρομοκρατίας, νά διερωτᾶται «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα».

Τά ἐφετινά Χριστούγεννα δέν εἶναι χαρούμενα καί ἑορταστικά, ἀλλά εἶναι πονεμένα καί παγερά, γιατί λείπει ὁ Χριστός ἀπ’ αὐτά· οἱ Ἐκκλησίες κλειστές καί οἱ πιστοί περιορισμένοι, οἱ συντροφιές σιωπηλές καί οἱ φίλοι ἀπομονωμένοι.

Ἡ χαρά τῆς ζωῆς καί ἡ ἐκδήλωσις τῆς ἑορτῆς ἀπαγορευμένη.

Στή δημιουργία αὐτῆς τῆς καταστάσεως συνετέλεσε μεταξύ ἄλλων ἡ ἀπιστία μας καί ἡ ἁμαρτία μας, γιατί ἀρνηθήκαμε τήν Πίστι μας εἰς τόν Χριστόν καί ἀσπασθήκαμε ἐπαγγελίες ἀπίστων πολιτικῶν, καταφρονήσαμε τόν Θεόν καί στηριχθήκαμε στόν ἀδύναμο ὀρθολογισμό, ἀπορρίψαμε τό Ἅγιον Ποτήριον τῆς ζωῆς μέ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας καί καταντήσαμε τίς ἅγιες ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας μας νά τίς ἑορτάζωμε φολκλορικά καί ὄχι οὐσιαστικά. Δηλαδή χωρίς Χριστό! Μέ ἕνα λόγο, ἀποδιώξαμε ἀπό τή ζωή μας τόν Χριστό καί τώρα, πού συναντήσαμε τό σαρκασμό τοῦ λοιμώδους κορωνοϊοῦ, μετά δυσκολίας τόν ἀντιμετωπίζομε.

Διά τοῦτο, τέκνα μου ἀγαπητά, ᾖλθε ἡ ὥρα νά ἀναζητήσωμε τόν Σωτῆρα Χριστόν, γιατί Αὐτός εἶναι πού δίνει τή χαρά καί τήν εἰρήνη. Τό σύνθημα μᾶς τό δίδει σήμερα ὁ ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας· «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀκολουθήσωμεν λοιπόν ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ, μετά τῶν Μάγων Ἀνατολῆς τῶν Βασιλέων. Ἄγγελοι ὑμνοῦσιν, ἀκαταπαύστως ἐκεῖ· Ποιμένες ἀγραυλοῦσιν ὠδήν ἐπάξιον· Δόξα ἐν ὑψίστοις λέγοντες τῷ σήμερον ἐν Σπηλαίῳ τεχθέντι ἐκ τῆς Παρθένου, καί Θεοτόκου, ἐν Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας».

Εὐλογημένα Χριστούγεννα!

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ 

† Ὁ Μαντινείας καί Κυνουρίας ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Τρίπολις Χριστούγεννα 2020

 

Ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ὁ Ἀδελφόθεος καί ἡ ἀρχαία Λειτουργία τῶν Ἱεροσολύμων 

Στίς 23 Ὀκτωβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τή μνήμη μιᾶς μεγάλης μορφῆς τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων. Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου τελεῖται καί δεύτερη φορά τήν Κυριακή «μετά τήν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν», κατά τήν ὁποία, ὅπως διαβάζουμε στό Συναξάριο τῆς ἡμέρας, «μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῶν ἁγίων καί δικαίων Ἰωσήφ τοῦ Μνήστορος, Δαβίδ τοῦ Βασιλέως καί Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου». Σύμφωνα μέ τήν Παράδοση, ἐπειδή τά Βιβλικά κείμενα καί οἱ ἀρχαῖες πηγές δέν διασώζουν σχετικές πληροφορίες, ὁ ἅγιος Ἰάκωβος ἦταν γιός τοῦ Μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Ἰωσήφ ἀπό προηγούμενο γάμο του. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς ὀνομάζεται «Ἀδελφόθεος». Ὁ ἅγιος Ἰωσήφ ἦταν χῆρος ὅταν μνηστεύθηκε τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί εἶχε ἀποκτήσει προηγουμένως ἑπτά παιδιά (Ἰάκωβο, Ἰωσῆ, Σίμωνα, Ἰούδα, Ἐσθήρ, Θάμαρ ἤ Μάρθα καί Σαλώμη). Ὁ Ἰάκωβος ἀπό τήν παιδική του ἡλικία ζοῦσε ἀσκητική ζωή: ἔτρωγε ἐλάχιστα, δέν ἔπινε οἰνοπνευματώδη ποτά καί ἦταν πιστός μιμητής τοῦ βίου τοῦ Τιμίου Προδρόμου. Μεγαλώνοντας, ἀπέκτησε τόσο μεγάλη φήμη μεταξύ τῶν Ἰουδαίων καί τοῦ ἀπέδιδαν τέτοιο σεβασμό, ὥστε ὅλοι τόν ἀποκαλοῦσαν «ὁ Δίκαιος».

Μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι τόν ἐξέλεξαν πρῶτο Ἐπίσκοπο Ἱεροσολύμων, περιβάλλοντάς τον μέ μεγάλη τιμή καί ἀγάπη. Τόν βλέπουμε νά προεδρεύει στή λεγόμενη Ἀποστολική Σύνοδο τῶν Ἱεροσολύμων τό 48 μ.Χ. Ἡ πρότασή του, μάλιστα, γιά τίς ὑποχρεώσεις τῶν προσηλύτων (πρώην εἰδωλωλατρῶν Χριστιανῶν) ἔγινε ὁμόφωνα δεκτή ἀπό τούς ἁγίους Ἀποστόλους καί ἀπετέλεσε τή Ἀπόφαση τῆς Συνόδου, ὅπως ἐξιστορεῖ τό βιβλίο τῶν Πράξεων (15, 6-29). Ὡς Ἐπίσκοπος, ποίμανε τήν Ἐκκλησία μέ σύνεση καί μέ δικαιοσύνη, διδάσκων καί προσευχόμενος ἀδιαλείπτως. Λέγεται ὅτι τά γόνατά του εἶχαν σκληρύνει, ὅπως τῆς καμήλας, ἐπειδή προσευχόταν γιά πολλές ὧρες γονατιστός.

Περί τό 62 μ.Χ. ἐπικρατοῦσε ἀναταραχή στά Ἱεροσόλυμα. Οἱ Ἰουδαῖοι ἀπέτυχαν στήν προσπάθειά τους νά θανατώσουν τόν ἀπόστολο Παῦλο καί στράφηκαν ἐναντίον τοῦ ἁγίου Ἰακώβου. Ἡ αὔξηση τῶν Χριστιανῶν καί ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας τούς ἐνοχλοῦσε ἀφάνταστα. Κάποτε συγκεντρώθηκε πολύς λαός καί ἀπαιτοῦσε ἀπό τόν «Δίκαιο» νά μάθει τήν ἀλήθεια γιά τόν Χριστό. Οἱ περισσότεροι σέβονταν τή γνώμη του καί πολλοί εἶχαν πιστέψει στόν Χριστό ἀπό τό κήρυγμά του. Μάλιστα, γιά νά ἀκούγεται καλύτερα, τόν ἀνέβασαν στό «πτερύγιο» τοῦ Ναοῦ καί τοῦ ζητοῦσαν ἀπό ἐκεῖ νά μιλήσει, οἱ δέ Γραμματεῖς καί οἱ Φαρισαῖοι φώναζαν ἀπό τό πλῆθος: «Πές μας, Δίκαιε, σέ τί νά πιστεύσουμε, γιατί ὁ λαός πλανᾶται καί ἀκολουθεῖ τόν Ἰησοῦ, τόν σταυρωμένο. Φανέρωσέ μας, λοιπόν, ποιός εἶναι αὐτός ὁ Ἰησοῦς». Ὁ δέ Ἰάκωβος, μέ δυνατή φωνή ἀπάντησε: «Γιατί μέ ρωτᾶτε γιά τόν Υἱό τοῦ Ἀνθρώπου; Ἐκεῖνος κάθεται τώρα στόν οὐρανό, στά δεξιά τοῦ Πατρός Του, καί θά ἔλθει πάλι πάνω στά νέφη, γιά νά κρίνει μέ τή δικαιοσύνῃ Του ὅλη τήν οἰκουμένη». Τότε κάποιοι φανατικοί Ἰουδαῖοι ἐξαγριώθηκαν ἀκόμη περισσότερο. Ἄρχισαν νά φωνάζουν ὅτι ὁ «Δίκαιος» πλανήθηκε, ἀνέβηκαν στό πτερύγιο τοῦ Ναοῦ καί ἀπό ἐκεῖ τόν πέταξαν στή γῆ, γιά νά ἐκπληρωθεῖ ἡ προφητεία τοῦ Ἡσαΐα πού ἔλεγε, «δήσωμεν τόν δίκαιον, ὅτι δύσχρηστος ἡμῖν ἐστι» (3,10)! Ἐπειδή, ὅμως, ὁ Ἅγιος ἐπέζησε, ἄρχισαν νά τόν λιθοβολοῦν, ἐνῶ ἐκεῖνος ἄρχισε νά προσεύχεται. Τότε κάποιος ἀπό τόν φανατισμένο ὄχλο τόν κτύπησε δυνατά στό κεφάλι μέ ἕναν ξύλινο δοκό καί ἔτσι ὁ Ἅγιος ὁλοκλήρωσε μαρτυρικά τόν ἐπίγειο βίο του καί προσετέθη στή χορεία τῶν Μαρτύρων, τῶν Ἱεραρχῶν, τῶν Ἁγίων καί Φίλων τοῦ Χριστοῦ στήν οὐράνια Βασιλεία Του. Τό μαρτύριο τοῦ Ἁγίου ἐπηρέασε τόσο πολύ τούς Ἰουδαίους, ὥστε ὅταν λίγο ἀργότερα ἔγινε ἡ ὁλοκληρωτική καταστροφή τῶν Ἱεροσολύμων ἀπό τόν Τίτο (70 μ.Χ.), οἱ περισσότεροι ἀπέδιδαν τήν καταστροφή αὐτή στήν ἄδικη θυσία τοῦ Ἰακώβου.

Ὁ Ἅγιος, ἐκτός ἀπό τή θεόπνευστη προφορική διδασκαλία του, ἔγραψε μία Καθολική ἐπιστολή, ἡ ὁποία ὑπάρχει στήν Καινή Διαθήκη. Ὅπως εἶναι γνωστό, Καθολικές ὀνομάζονται οἱ ἐπιστολές, πού δέν ἀπευθύνονται σέ κάποια τοπική Ἐκκλησία, ἀλλά σέ ὅλες τίς Ἐκκλησίες καί, κατ’ ἐπέκταση, σέ ὅλους τούς Χριστιανούς ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ἡ ἐπιστολή τοῦ Ἰακώβου ἀπευθύνεται ἀρχικά «ταῖς δώδεκα φυλαῖς ταῖς ἐν τῇ διασπορᾷ» (1,1). Γράφτηκε πιθανώτατα λίγο πρίν τήν Ἀποστολική Σύνοδο (48 μ.Χ.) καί διακρίνεται γιά τό θεολογικό της βάθος καί γιά τήν ἐκφραστική της δύναμη. Ἀναφέρεται σέ θέματα, ὅπως τό νόημα τῶν πειρασμῶν καί ἡ ἀντιμετώπισή τους, ἡ διαγωγή τῶν πλουσίων ἔναντι τῶν πτωχότερων, ἡ σχέση πίστεως καί ἔργων, ὁ ἔλεγχος τῆς γλώσσας, ἡ αὐθεντική ἄνωθεν σοφία, ὁ κίνδυνος ἀπό τήν προσκόλληση στά ἀγαθά τοῦ κόσμου, ἡ ὑπομονή, ἡ προσευχή, ἡ ἐξομολόγηση κ.ἄ.

Μέ τό ὄνομα τοῦ ἁγίου Ἰακώβου φέρεται ἡ ἀρχαία Θεία Λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων, κάτι πολύ φυσικό, ἀφοῦ ὁ Ἅγιος ἦταν ὁ πρῶτος Ἐπίσκοπος αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας, τῆς «Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν». Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι ἡ Λειτουργία αὐτή εἶναι ἔργο ἐξ ὁλοκλήρου τοῦ Ἁγίου στή μορφή τουλάχιστον πού τή γνωρίζουμε σήμερα. Σημαίνει, ὅμως, ὅτι ὁ οὐσιώδης πυρήνας της, ἡ δομή, καί πολλά μέρη της ἀνάγονται στό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου ἤ φέρουν τή σφραγίδα του. Σ’ αὐτά προστέθηκαν καί ἄλλα στήν πορεία τοῦ χρόνου, ὥστε νά λάβει ἡ Λειτουργία τήν τελική της μορφή.

Θεία Λειτουργία ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου στόν Μητροπολιτικό Ναό
(27/12/2020)

Γιά νά κατανοηθεῖ ἡ διαδικασία αὐτή, πρέπει νά γνωρίζουμε ὅτι στούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους δέν ὑπῆρχε μόνο μία Λειτουργία ἤ ἐλάχιστες, ὅπως συμβαίνει σήμερα. Κάθε εὐρύτερη περιοχή, κάθε μεγάλη πόλη, εἶχε τή δική της Λειτουργία, πού συνδεόταν, μέ ἕνα σημαῖνον πρόσωπο τῆς Ἀποστολικῆς ἤ τῆς Πατερικῆς ἐποχῆς. Ἔτσι, στά Ἱεροσόλυμα καί στήν Παλαιστίνη τελοῦσαν τή Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰακώβου, στήν Ἀλεξάνδρεια καί στήν Αἴγυπτο τή Λειτουργία τοῦ ἀποστόλου Μάρκου, στήν Ἀντιόχεια καί στή Συρία τή Λειτουργία τοῦ ἁγίου Κλήμεντος Πάπα Ρώμης (γνωστή καί ὡς Λειτουργία τῶν Ἀποστολικῶν Διαταγῶν), στή Ρώμη καί στήν Ἰταλία ἄλλες Λειτουργίες τοῦ λεγομένου Δυτικοῦ τύπου, στήν Καππαδοκία τίς Λειτουργίες τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί στήν Κωνσταντινούπολη ἀργότερα τή γνωστή Λειτουργία τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου.

Καθεμία ἀπό αὐτές διασώζει τόν οὐσιώδη πυρήνα τῆς πρώτης Λειτουργίας, πού τέλεσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στόν Μυστικό Δεῖπνο. Ἐκεῖ ὁ Κύριός μας ἔλαβε ἄρτο καί οἶνο, ἀνέφερε τούς λεγομένους «λόγους συστάσεως» τοῦ Μυστηρίου («Λάβετε, φάγετε...», «Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες...»), εὐλόγησε τά Δῶρα, μεταβάλλοντάς τα σέ Σῶμα καί Αἷμα Του, τά μετέδωσε στούς ἁγίους Ἀποστόλους γιά νά κοινωνήσουν καί «ὕμνησε» μαζί μέ τούς Μαθητές Του. Κάθε Λειτουργία περιέχει αὐτά τά οὐσιώδη στοιχεῖα: τήν προσκομιδή (προσφορά στό Θυσιαστήριο) τῶν Δώρων τῆς Εὐχαριστίας (τοῦ ἄρτου καί τοῦ οἴνου), τούς «λόγους συστάσεως» τοῦ Κυρίου, τήν ἐπίκληση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, μέ τήν ὁποία τά Δῶρα μεταβάλλονται σέ Σῶμα καί Αἷμα Κυρίου, τή μετάληψη τῶν τιμίων Δώρων ἀπό τούς Λειτουργούς καί τή μετάδοσή τους στόν Λαό. Τά στοιχεῖα αὐτά ἐμπλουτίστηκαν μέ εὐχές καί ὕμνους προπαρασκευαστικούς πρό τῆς μεταλήψεως, καθώς καί μέ ἀναγνώσματα ἀπό τήν Ἁγία Γραφή (Ἀπόστολο, Εὐαγγέλιο), καί μέ εὐχές καί ὕμνους εὐχαριστιακούς μετά τή μετάληψη.

Στή Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰακώβου οἱ εὐχές καί οἱ δεήσεις εἶναι ἐκτενεῖς. Τά ἐμμελῆ στοιχεῖα (τά ψαλτά μέρη) εἶναι λιγότερα καί λιτά. Ἡ συνολική ἔκταση εἶναι μεγαλύτερη ἀπό αὐτήν τῆς Λειτουργίας τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου, πού τελοῦμε συνήθως. Προφανῶς αὐτός εἶναι ἕνας ἀπό τούς λόγος, πού ἐπεκράτησε ἡ τελευταία. Ἕνα κείμενο, ἀποδιδόμενο στόν ἅγιο Πρόκλο Ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, ἀναφέρει ὅτι ὁ Μέγας Βασίλειος, βλέποντας τή ραθυμία καί τήν ὀκνηρία τῶν πιστῶν τῆς ἐποχῆς του, περιέκοψε καί συντόμευσε τή Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰακώβου, γιά τούς ἴδιους δέ λόγους λίγο ἀργότερα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συντόμευσε τή Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Τό γεγονός δέ ὅτι ἡ πρωτεύουσα τῆς αὐτοκρατορίας τελοῦσε τή Λειτουργία τοῦ Χρυσοστόμου, ἐνῶ οἱ περιοχές τῆς Παλαιστίνης, τῆς Συρίας, τῆς Αἰγύπτου κ.ἄ. κατελήφθησαν ἀπό Ἄραβες μουσουλμάνους, συνετέλεσε καθοριστικά στόν ἐκτοπισμό τῶν ἀρχαίων Λειτουργιῶν καί στήν ἐπικράτηση τῆς Λειτουργίας τοῦ Χρυσοστόμου. Σήμερα ἡ Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου τελεῖται μόνο δέκα φορές κατ’ ἔτος, ἡ δέ Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰκακώβου τελεῖται σέ σπάνιες περιπτώσεις, συνήθως στή μνήμη του (23 Ὀκτωβρίου) ἤ τήν Κυριακή «μετά τήν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν», κατά τήν κρίση τοῦ οἰκείου Ἐπισκόπου.

Μεταξύ τῆς Λειτουργίας τοῦ ἁγίου Ἰακώβου καί τῶν λεγομένων «Βυζαντινῶν» Λειτουργιῶν τοῦ ἁγίου Χρυσοστόμου καί τοῦ Μεγάλου Βασιλείου ὑπάρχουν κάποιες αἰσθητές διαφορές, ἐκτός ἀπό τήν πλήρη διαφοροποίηση στίς εὐχές καί στή δομή τῆς Λειτουργίας. Σ’ αὐτήν ὁ Λειτουργός εἶναι στραμμένος πάντοτε πρός τόν Λαό, γι’ αὐτό στέκεται στό πίσω μέρος τῆς Ἁγίας Τραπέζης. Ἄν μετέχουν περισσότεροι Ἱερεῖς καταλαμβάνουν τίς θέσεις τους στό ἱερό Σύνθρονο πίσω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα, ἐνῶ ὁ οἰκεῖος Ἐπίσκοπος ἀνέρχεται στήν κεντρική θέση του (στήν Ἄνω Καθέδρα). Οἱ Λειτουργοί ἐνδύονται ἄμφια λευκά, χωρίς τά διακριτικά τῶν ὀφικκίων τους, καί μόνο ὁ Προεξάρχων φέρει μονόχρωμο πορφυρό Φελώνιο. Ὁ Ἐπίσκοπος φέρει Φελώνιο πολυσταύριο ἀντί Σάκκου, χωρίς Μίτρα, Ἀρχιερατική Ράβδο καί Ἐγκόλπιο. Φέρει, ἐπίσης, Ὠμοφόριο εἰδικῆς κατασκευῆς μάλλινο, στενότερο καί λευκό μέ σταυρούς. Στόν Σολέα τοῦ Ναοῦ τίθεται κινητός Ἄμβωνας γιά τά Ἀναγνώσματα καί κινητό Σύνθρονο γιά τούς Λειτουργούς. Γενικά, ἡ Λειτουργία τοῦ ἁγίου Ἰακώβου μᾶς εἰσάγει στό κλῖμα τῆς ἀρχαίας ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας καί μαρτυρεῖ γιά τόν πλοῦτο τῆς λατρείας τῆς Ἐκκλησίας μας καί γιά τήν ποικιλία τῶν τρόπων κοινωνίας μας μέ τόν Θεό.

 

Ἀπό τήν δραστηριότητα τῆς ἐνορίας μας 

Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Ἀρτεμίου, προστάτου τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας, ἑορτάστηκε μέ λαμπρότητα στήν Μητρόπολή μας, τηρουμένων τῶν μέτρων κατά τοῦ κορωνοϊοῦ. Τήν παραμονή, 19/10/2020, τελέσθηκε πανηγυρικός Ἑσπερινός στό πανέμορφο Ἐξωκκλήσιο Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου περιοχῆς Φτέρης Μαντινείας, τοῦ ὁποίου τήν φροντίδα ἔχουν οἱ ἐργαζόμενοι καί οἱ συνταξιοῦχοι τοῦ Σώματος τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας. Ἀνήμερα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου, 20/10/2020, στόν Μητροπολιτικό μας Ναό τελέσθηκε Θεία Λειτουργία καί Ἀρτοκλασία ὑπέρ ὑγείας τῶν Ἀστυνομικῶν. Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας τελέσθηκε ἐπίσημη Δοξολογία, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, καί ἀναγνώστηκε ἡ Ἡμερήσια Διαταγή τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Ἀστυνομίας.

Τήν Τρίτη 27/10/2020, ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τελέσθηκε μέ κατάνυξη ἱερά Ἀγρυπνία στό Παρεκκλήσιο τῆς Παναγίας τῆς Γοργοϋπηκόου (Γρηγορούσης) στό κέντρο τῆς Τριπόλεως. Ἀκολούθως ἐψάλλη Τρισάγιο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ἡρωικῶς ἀγωνισαμένων καί πεσόντων στά Βορειοηπειρωτικά ὄρη καί κατά τήν Ἰταλική καί Γερμανική κατοχή, καθώς καί τοῦ νέου Ἐθνομάρτυρος Κωνσταντίνου Κατσίφα, ὁ ὁποῖος πρίν δύο χρόνια ἀκριβῶς τήν ἴδια μέρα καί κάτω ἀπό ἀδιευκρίνιστες ἀκόμη συνθῆκες ἔπεσε νεκρός στό χωριό του Βουλιαράτες τῆς Βορείου Ἠπείρου. Πιστοί προσῆλθαν στήν ἱερά αὐτή Ἀκολουθία καί τίμησαν τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, πού σκέπει ἐσαεί τό εὐλογημένο Ἔθνος μας.

Λειτουργία Χριστουγέννων 2020

Τήν ἑπομένη, Τετάρτη 28/10/2020, στόν Μητροπολιτικό μας Ναό τελέστηκε Ἀρχιερατική Θεία Λειτουργία ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ἐπί τῇ ἑορτῇ τῆς Ἁγίας Σκέπης καί ἐπί τῇ ἐπετείῳ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940. Ἀκολούθησε ἐπίσημη Δοξολογία, τηρουμένων τῶν μέτρων προστασίας κατά τῆς ἐπιδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, κατά τήν ὁποία παρέστησαν ἐκπρόσωποι τοῦ πολιτικοῦ χώρου, οἱ ἀρχές τῆς Περιφέρειας καί τοῦ Δήμου, καθώς καί τῶν ἐνόπλων Δυνάμεων, τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας καί τῆς ἐκπαιδεύσεως. Ὁ πανηγυρικός τῆς ἡμέρας ἐκφωνήθηκε ἀπό τόν Διευθυντή Πρωτοβάθμιας Ἐκπαιδεύσεως κ. Φώτιο Γκέσουρα. Ἐν συνεχείᾳ ἐψάλη Τρισάγιο στό Μνημεῖο τῶν Ἀρχιερέων καί Προκρίτων, κατατέθησαν στέφανοι, κρατήθηκε σιγή ἑνός λεπτοῦ στή μνήμη τῶν ἐνδόξων νεκρῶν καί ἀκολούθησε ἡ ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου ἀπό τήν Φιλαρμονική τοῦ Δήμου Τριπόλεως.

Ἱερά Παράκλησις στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἐψάλλη τό ἑσπέρας τῆς Κυριακῆς 22/11/2020, με ἐντολή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ σέ ὅλους τούς ἐνοριακούς Ναούς καί τίς ἱερές Μονές τῆς Μητροπόλεως γιά τήν ἀπαλλαγή ἀπό τήν ἐπιδημία τοῦ κορωνοϊοῦ. Ὁ ἴδιος χοροστάτησε στόν Μητροπολιτικό Ἱ. Ναό τοῦ Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως, ὅπου ἀνέγνωσε καί τήν εἰδική εὐχή τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιά τήν ἀποτροπή τῆς λοιμικῆς νόσου, εὐχόμενος ταχεία ἀνάρρωση καί ὑγεία στούς ἀσθενεῖς καί ἀπαλλαγή ἀπό αὐτή τή σκληρή δοκιμασία.

Μέ κατάνυξη τελέσθηκε τήν Πέμπτη 24/12/2020, ὁ Μέγας Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων στόν Μητροπολιτικό μας Ναό. Στήν Ἀκολουθία χοροστάτησε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, πλαισιούμενος ὑπό τοῦ Βοηθοῦ του, Ἐπισκόπου Τεγέας κ. ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ καί κληρικῶν τῆς Τριπόλεως, χωρίς τήν παρουσία τῶν χριστιανῶν μας, λόγῳ τῶν μέτρων κατά τῆς ἐπιδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ. Τήν κυριώνυμο ἡμέρα τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, Παρασκευή 25/12/2020, ἐπίσης σύμφωνα μέ τά ἰσχύοντα μέτρα κατά τοῦ κορωνοϊοῦ, στόν Ὄρθρο καί στήν πανηγυρική Θεία Λειτουργία προεξῆρχε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. Ὁ Σεβασμιώτατος κατά τή Ἀπόλυση εὐχήθηκε στούς πιστούς ὑγεία, τό πολυτιμότατο αὐτό ἀγαθό, πού ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος αὐτές τίς δύσκολες στιγμές, μέ τήν εὐλογία τοῦ Γεννηθέντος Χριστοῦ, τόν Ὁποῖο πρέπει νά ἐπανενθρονίσουμε ὅλοι στίς καρδιές μας. Ἀκολούθως τελέσθηκε δεύτερη Θεία Λειτουργία, τήν ὁποία τέλεσε ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδίτης π. Βενέδικτος Καρύδης μέ τόν Διάκονο π. Γεώργιο Γκανᾶ, καί τρίτη ὑπό τοῦ Αἰδεσιμ. Πρωτοπρεσβυτέρου π. Ἰωάννου Σουρλίγγα καί τοῦ Διακόνου π. Ἀλεξάνδρου Προκόπου.

Τήν Κυριακή 27/12/2020, στόν Μητροπολιτικό μας Ναό ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ πλαισιούμενος ἀπό Κληρικούς τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τέλεσε τήν ἀρχαιοπρεπῆ Θεία Λειτουργία τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἀποστόλου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου, πρώτου Ἐπισκόπου Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία τελεῖται συνήθως τήν Κυριακή μετά τή μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Ἡ φετεινή τέλεση τῆς Λειτουργίας τοῦ ἁγίου Ἰακώβου ἔγινε χωρίς τήν παρουσία πιστῶν, λόγω τῶν γνωστῶν μέτρων κατά τοῦ κορωνοϊοῦ.