«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 87, Ιουλ. - Σεπτ. 2020

 

ΤΕΥΧΟΣ 87          ΤΡΙΠΟΛΙΣ       ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ  2020 

Μιά χαρακτηριστική παραποίηση τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης

 Στή Ρωσική ἐφημερίδα μέ τίτλο «Ὀρθόδοξη Ἁγία Πετρούπολη» δημοσιεύτηκε ἕνα ἐνδιαφέρον κείμενο τοῦ Βιατσεσλάβ Μάλτσεφ, ἀναφερόμενο στή σύγχρονη παραποίηση τῆς χριστιανιῆς ἀγάπης, μέ τίτλο «Ρόζ Χριστιανισμός. Ἡ ἔννοια τῆς λέξης “ἀγάπη” ἔχει γίνει ἀγνώριστη. Γιατί;», τό ὁποῖο παραθέτουμε στή συνέχεια:

Κατά τό τέλος τοῦ 19ου αἰῶνα ὁ βαθυστόχαστος φιλόσοφος - θεολόγος Κωνσταντίν Λεόντιεφ παρατήρησε τήν ἐμφάνιση τοῦ λεγόμενου «ρόζ Χριστιανισμοῦ», τόν ὁποῖο χαρακτήρισε ὡς προεπαναστατική θέση τῆς τότε διανόησης, τῆς ἰντελιγκέντσια, πού ἔθετε τό ἐρώτημα: «Φόβος Θεοῦ; Ποιός φόβος; Γιατί; Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι “ΑΓΑΠΗ καί μόνο ΑΓΑΠΗ”». Μάλιστα, ἀκόμα καί μερικοί ἀντιπρόσωποι τῆς ἱεροσύνης ἐπιπόλαια παρατήρησαν καί χαρακτήρισαν τόν «φόβο Θεοῦ» ὡς ἡμιμάθεια. Ἀλλά ὁ Κύριος ἔκρινε ἀλλιῶς. Ἔτσι, οἱ Ἱερομόναχοι Ὅσιοι τοῦ σπηλαίου τῆς Ὄπτινα, εὐλόγησαν τόν Κ. Λεόντιεφ νά συνεχίσει τή μελέτη του πάνω στό θέμα τοῦ «ρόζ Χριστιανισμοῦ», πού προβάλλει μόνο τήν ἀγάπη.

Στήν ἐποχή τοῦ Κ. Λεόντιεφ ὁ «ρόζ Χριστιανισμός» ἐμφανίζονταν κυρίως στούς παραεκκλησιαστικούς κύκλους τῆς διανόησης. Στή σημερινή ἐποχή ὅμως ἐμφανίζεται πιά καί στούς κύκλους τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ψυχική τάση πού ἐκφράζεται μέ τή φράση: «Ὁ Θεός εἶναι μόνο Ἀγάπη καί ποτέ Κριτής» σήμερα, δυστυχῶς, κατέχει νικηφόρα πορεία στόν γήινο κόσμο. Ὁ «ρόζ Χριστιανισμός» θέλει νά ἔχουμε μιά πομπώδη ἀγάπη μέσα μας, χωρίς τήν αὐτοθυσία μας ἀπέναντι στόν Θεό, χωρίς τή χαλιναγώγηση τῶν παθῶν μας, χωρίς τήν αὐταπάρνησή μας, χωρίς φόβο - σεβασμό στόν Θεό.

Τέτοια εὔκολη συναισθηματική οὐμανιστική ἀγάπη δίνεται ὄχι μέ τή συμμετοχή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά μέ τή συμμετοχή τοῦ ἀντίθετου πνεύματος. Ἡ τάση αὐτή τοῦ «ρόζ Χριστιανισμοῦ» μπορεῖ νά θεωρηθεῖ κατάσταση τῆς πτώσης μας. Ἀπό αὐτή τήν πτώση πηγάζει ἡ ἐπιθυμία μας γιά μιά θρησκεία, πού θά ἔδινε σήμερα στόν κόσμο ἀγάπη, εὐτυχία, χαρά, μόνο ἐδῶ στή γήινη ζωή μας.

Ὁ ὅσιος Παΐσιος τοῦ Σβετόγκορετς ἔδωσε τήν ἑξῆς ἑρμηνεία τοῦ «ρόζ Χριστιανισμοῦ»: «Οἱ ἄνθρωποι θέλουν νά μποροῦν συνεχῶς νά ἁμαρτάνουν, ἀλλά νά ἔχουν ἕναν “αγαθούλη” Θεό, πού διαρκῶς νά τούς συγχωρεῖ καί ἐκεῖνοι νά ἐξακολουθοῦν νά ἁμαρτάνουν. Νά κάνουν, δηλαδή, ὅ,τι θέλουν καί ὁ Θεός νά συγχωρεῖ πάντα, λόγῳ τῆς μεγάλης Του ἀγάπης, ἀλλά ἐμεῖς νά ἐξακολουθοῦμε νά ζοῦμε μέ τόν ἐγωισμό μας, μέ τίς ἀδικίες μας, ἁμαρτωλά καί χωρίς τύψεις συνείδησης, χωρίς νά προσπαθοῦμε ν’ ἀλλάξουμε, χωρίς τήν ἀληθινή μετάνοια, ὅπως μᾶς ζητᾶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, καί χωρίς νά ζητοῦμε τήν χάρη Του, μέ προσευχές καί μέ τό γνῶθι σαυτόν».

Ἔτσι σιγά - σιγά γεννιέται ἕνας Χριστιανισμός, μέσα στόν ὁποῖο οἱ βάσεις τῆς Ὀρθόδοξης πίστης καλύπτονται σιωπηλά καί τό ὅλον πνεῦμα βεβηλώνεται καί παραμορφώνεται, μέχρι τό σημεῖο νά γίνεται ἀγνώριστη ἡ ἔννοια τῆς λέξης «ἀγάπη».

Ὁ σύγχρονος «ρόζ Χριστιανισμός» ἔχει τά κάτωθι χαρακτηριστικά συμπτώματα - σημεῖα:

1) Ἀπολογία τῆς ἀγάπης, ἀλλά ἀπόλυτη σιωπή γιά τήν Κρίση τοῦ Θεοῦ, γιά τήν Δευτέρα Παρουσία.

2) Ἀφηρημένη δογματική - πλουραλισμός δογμάτων.

3) Ἀπώλεια τῆς ἀπόλυτης ἐξ Ἀποκαλύψεως ἀλήθειας, μέσα στήν θέση ὅτι κι αὐτό εἶναι ἀλήθεια καί τό ἄλλο. Ἡ ἀλήθεια νοεῖται μόνο σάν πλουραλιστική σύνθεση διαφόρων σχετικῶν καί ἀτομικῶν γραμματολογικῶν διατυπώσεων.

4) Ἔλλειψη κατανόησης ἤ ἀπουσία γνώσης τῶν κανόνων τῆς πνευματικῆς ζωῆς.

5) Ἀνταλλαγή τῆς προσωπικῆς ἀσκητικῆς ζωῆς μέ ἔντονη καθημερινή ἐξωστρεφή ζωή.

6) Ἄρνηση ὁποιασδήποτε ἀσκητικῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας καί βίωσης, πού φέρνουν σιγά - σιγά τόν ἄνθρωπο στή θεία Χάρη καί τή φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἀποτέλεσμα ὅλων αὐτῶν εἶναι, ἡ πραγματική ἁγιότητα, αὐτή πού ἀποκτᾶται μόνο μέσα στήν ἐκκλησιαστική χριστιανική λατρευτική ζωή, νά ὑποβιβάζεται, μέ ἐμπαιγμό μάλιστα, στά ὅρια τῆς «ἠθικῆς» τοῦ οὐμανισμοῦ, στά ὅρια τῶν «ὡραίων» ἀνθρωπίνων αἰσθημάτων, πού δέν χρειάζονται οὔτε τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, οὔτε τήν ταπείνωση, οὔτε τήν ὑπακοή.

Πολλοί ἀπό τούς Ὀρθόδοξους πιστούς θερμά ὑποστηρίζουν τή θέση ὅτι «Ὁ Θεός εἶναι καλός καί δέν εἶναι Κριτής, ἀλλά μόνο Ἀγάπη καί τίποτε ἄλλο». Ἀγνοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν λόγο τῶν Εὐαγγελίων, τόν λόγο τῶν ἁγίων Πατέρων.

Σήμερα, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά, ὁ λαός προκαλεῖται νά δεχθεῖ τή θέση αὐτή τοῦ «ρόζ Χριστιανισμοῦ». Αὐτή ἡ θέση ἀρέσει κατά βάθος, κι ἔτσι πηγαίνουμε στήν Ἐκκλησία, ὄχι γιά τή συγγνώμη τῶν ἁμαρτιῶν μας, οὔτε γιά μιά σεμνή εὐσεβή ζωή, χάριν τοῦ Χριστοῦ μας, τῶν διδαχῶν καί τῶν ἐντολῶν Του, ἀλλά μόνο γιά τήν ἀγάπη Του και τή μακροθυμία Του, πού ὑπάρχει βέβαια, ἀλλά πού ἐμεῖς τήν ἀπαιτοῦμε, πού ἔτσι τό θέλουμε ἤ ἔτσι τό νομίζουμε ὅτι πρέπει νά εἶναι. Γενικά, πάνω στό θέμα, ὅτι δηλαδή «Ὁ Θεός εἶναι μόνο Ἀγάπη καί κανέναν δέν τιμωρεῖ», θά ἦταν ἐνδιαφέρον, ἄν μπορούσαμε νά συζητούσαμε μέ τούς κατοίκους τῶν Σοδόμων καί Γομόρων! Ἀλλά ποῦ ’ν’ τους! Ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου ὡς τήν φοβερή Κρίση ὁ Θεός εἶναι καί θά εἶναι ὄχι μόνο Ἀγάπη ἀλλά καί Κριτής. Γι’ αὐτό καί αὐτή ἡ Κρίση δέν ὀνομάζεται ἄδικα «φοβερή». Ἄλλωστε, πρώτη πράξη τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ ἦταν ἡ εκδίωξη τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ἀπό τόν Παράδεισο.

Λογικά, ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ, δέχεται τόν ἀγαπημένο του ἔτσι ὅπως εἶναι καί δέν ἀπαιτεῖ ἀπό αὐτόν νά ἀλλάξει. Ἔτσι καί τά πάθη καί τίς ἁμαρτίες μου, λέει ὁ ἄνθρωπος, ὁ Θεός δέν θά τά κρίνει, καί δέν χρειάζεται λοιπόν νά πιεστοῦμε νά κάνουμε πράξη τή διδαχή Του ἀπό φόβο καί μόνο. Μέ μιά μόνο προσευχή μου πρός Αὐτόν, ὁ Θεός γίνεται Ἀγάπη καί μέ δέχεται στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὁ ἄνθρωπος νομίζει ὅτι μέ τήν λογική του τά βρίσκει ὅλα. Μερικοί κήρυκες θεολόγοι, ἐπίσης, ἔχουν τή γνώμη ὅτι ὅλα ἐπιτρέπονται καί μάλιστα τονίζουν ὅτι, χωρίς τήν ἀπολογία τῆς ἀγάπης (ἀλλά ἀποσιωπώντας τή φοβερή ἡμέρα τῆς Κρίσεως τοῦ Θεοῦ), δέν ἐπιτυγχάνεται ἡ ἀποστολή τους, δηλαδή ἡ μύηση στόν Χριστιανισμό.

Ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στόν Μητροπολιτικό Ναό
(14/9/2020)

Τέτοιος κοσμοπολίτικος Χριστιανισμός, ψευτοχριστιανισμός, χωρίς ξεκάθαρο δόγμα, μέ μόνο τό κήρυγμα τῆς ἀγάπης καί χωρίς τό κήρυγμα τοῦ σεβασμοῦ πρός τόν Θεό, τήν υπακοή μέ δέος στίς ἐντολές Του, μπορεῖ μόνο νά ἐπιταχύνει τόν ἀφανισμό τῆς πίστης. Τέτοιος Χριστιανισμός εἶναι ἔνοχος ἀπέναντι τοῦ Χριστοῦ. Τότε τό νά θέλει κανείς νά προσεύχεται στόν Θεό δέν ἔχει κανένα νόημα. Ὁ «ρόζ Χριστιανισμός» παραδέχεται μόνο τήν μία πλευρά τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἀγάπης, παραλείποντας τήν πλευρά τῆς ἐξομολόγησης, τῆς μετανοίας, τῆς συγγνώμης, τῆς ὑπακοῆς, τήν προσπάθεια καταπάτησης τῶν παθῶν, τῆς ἀναγνώρισης τῆς ἁμαρτωλότητας τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Κωνσταντίν Ζάϊτσεφ ἔγραφε: «Ὅταν θά ἔρθει τό τέλος τῆς κοσμικῆς μας ἱστορίας καί θά μείνει μόνο ὁ Θεός καί μ’ αὐτόν ὅσοι θά μείνουν στούς κόλπους τοῦ Θεοῦ, στό ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τότε θά μείνει μόνο ἡ ἀγάπη, διότι κάθε ἄλλο θά ἔχει καταργηθεῖ. Θά καταργηθοῦν μάλιστα καί οἱ ἀνώτερες χριστιανικές μας ἀρετές τῆς πίστης καί τῆς ἐλπίδας, γιατί θά μείνουν χωρίς σκοπό πιά σέ σχέση μέ τή “συμφωνία” μεταξύ Θεοῦ καί ἀνθρώπων γιά τήν πραγματοποίηση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀληθινή καί γνήσια χριστιανική ἀγάπη καί ὄχι ἡ “ρόζ” συναισθηματική, ἀλλά οὐμανιστική, εἶναι ἡ τέλεια κλίμακα τῆς πνευματικῆς ἀνάβασης (ἀνατολῆς) πρός τή θέωση, πρός τόν τελικό σκοπό μας».

Ὁ πατέρας Γεώργιος Μπελαντούρωφ ἀπό τήν πόλη Ντβέρ σημειώνει: «Τό ὅτι ὁ Θεός ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο, δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ἀφοῦ ἔστειλε τόν μονογενῆ Υἱό Του γιά τή σωτηρία μας. Ἀλλά πῶς νά ἑρμηνεύσουμε τότε τόν γνωστό λόγο τοῦ Θεοῦ ὅτι “Αὐτόν πού ἀγαπῶ αὐτόν καί παιδεύω” καί ὁ ὁποῖος αὐτός λόγος ἐκφράζει ἐπίσης τήν θεϊκή ἀγάπη στόν ἄνθρωπο; Ἀλλά μήπως καί ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ἕνα εἶδος Κρίσης, ἀφοῦ μᾶς προειδοποιεῖ κάθε μέρα, στέλνοντάς μας ἐπιτυχίες, ἐλπίδες καί χαρές, ἀλλά καί λύπες, ἀρρώστειες, στενοχώριες καί θανάτους; Ἀλλά καί πάλι, πλούσια τά ἐλέη Του, γιά νά Τόν εὐχαριστοῦμε καί νά Τόν δοξάζουμε. Ἐμεῖς ὅμως τίς περισσότερες φορές παραλείπουμε τίς εὐχαριστίες καί δοξολογίες πρός Αὐτόν. Ἄν δέν ζοῦμε χριστιανικά, πνευματικά, δέν θά καταλαβαίνουμε τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ».

Γι’ αὐτό δέν ἀμφιβάλλουμε ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά ὑποστοῦν καί τή μεγάλη Κρίση Του, ἀφοῦ ὁ Ἴδιος τό εἶπε. Ἀλλά, εἶναι δυνατόν ποτέ ἡ κρίση τοῦ Θεοῦ νά γίνει χωρίς τήν ἀγάπη Του; Ἀδύνατον!

Κι ὅλοι θά μποῦν στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν; Καί οἱ καλοί καί οἱ κακοί; Καί οἱ ἀγαθοεργοί καί οἱ ἐλεήμονες καί οἱ γενναιόδωροι; Καί οἱ ἄπληστοι καί οἱ τσιγγούνηδες καί οἱ λαίμαργοι; Καί οἱ ἐκμεταλλευτές κι οἱ σκληροί τῇ καρδίᾳ καί οἱ ἐγκληματίες καί ὅλοι οἱ ἀμετανόητοι; Ὄχι βέβαια, ἐκεῖ, στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέν εἶναι δυνατόν, -ἀφοῦ τό εἶπε ὁ Κύριος-, νά μήν ὑπάρξει δικαιοσύνη καί ἀγάπη.

(Πηγή: https://katanixi.gr/orthodoxia/roz-christianismos-i-ennoia-tis-lexis-agapi-echei-ginei-agnoristi-giati/)

  

Ἀπό τήν δραστηριότητα τῆς ἐνορίας μας

 Μέ λαμπρότητα τελέστηκε τό Σάββατο 18/7/2020, ὁ Ἑσπερινός τῆς μνήμης τῆς Ὁσίας Μακρίνης στό ὁμώνυμο Παρεκκλήσιο κάτωθεν τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ. Πλῆθος πιστῶν Χριστιανῶν προσέτρεξε νά λάβει τήν εὐλογία τῆς ἁγίας Μακρίνης, ἀδελφῆς του ἁγίου Βασιλείου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας, Οὐρανοφάντορος τοῦ Μεγάλου.

Λαμπρά ἑορτάστηκε ἡ μνήμη τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς στό πανέμορφο ὁμώνυμο Παρεκκλήσιο τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ, στόν κεντρικότερο δρόμο τῆς πόλεως, πλησίον τοῦ παλαιοῦ Δημαρχείου. Τό ἑσπέρας τῆς ἑορτῆς, Σάββατο 25/7/2020, τελέσθηκαν οἱ ἱερές Ἀκολουθίες τοῦ Ἁγιασμοῦ, τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς ἱερᾶς Παρακλήσεως πρός τιμήν τῆς ἁγίας Παρασκευῆς. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς, Κυριακή 26/7/2020 τελέσθηκε πανηγυρική Θ. Λειτουργία μέ Ἀρτοκλασία. Πλῆθος πιστῶν κάθε ἡλικίας συμμετεῖχε στίς ἱερές Ἀκολουθίες, ζητώντας ἀπό τήν Ἁγία τίς πρεσβεῖες της γιά ὑγεία καί κάθε ἀνάγκη.

Ὅπως εἶναι γνωστό, στόν Μητροπολιτικό μας Ναό φυλάσσεται ὡς ἱερό κειμήλιο, ἡ πάνσεπτος Εἰκόνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἡ ἐπονομαζόμενη «Παναγία τῆς Τριπολιτσᾶς», ἡ ὁποία λιτανεύεται συνήθως στήν ἔναρξη τῶν Παρακλήσεων τοῦ Δεκαπενταυγούστου. Φέτος, τήν Κυριακή 2/8/2020, τό πρωί τελέσθηκε Θ. Λειτουργία, τό δέ ἀπόγευμα ἡ Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί ἀκολούθησε ἡ πρώτη ἱερά Παράκληση. Τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν προεξεῖρχε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. Ἀλέξανδρος. Εἰδικότερα φέτος, λόγῳ τῶν κυβερνητικῶν μέτρων γιά τήν προστασία ἀπό τόν κορωνοϊό, δέν πραγματοποιήθηκε ἡ καθιερωμένη λιτάνευση τῆς ἱερᾶς Εἰκόνος πέριξ τῆς κεντρικῆς πλατείας.

Μέ τήν πρέπουσα ἱερότητα ἑορτάστηκε ἡ ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ στή Μητρόπολή μας. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλέξανδρος τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς χοροστάτησε στήν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῶν Χαιρετισμῶν στήν Ἱ. Μονή Γοργοϋπηκόου Νεστάνης. Ἀνήμερα, Δευτέρα 14/9/2020, λειτούργησε καί τέλεσε τήν Ἀκολουθία τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στόν Μητροπολιτικό μας Ναό. Τό ἀπόγευμα τῆς ἴδιας ἡμέρας στόν Μητροπολιτικό Ναό, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου, τελέσθηκε ἡ ἱερά Ἀκολουθία τῶν Χαιρετισμῶν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, παρουσίᾳ πλήθους Ἱερέων καί πιστῶν, ἑορταζόντων τή μεγάλη αὐτή ἑορτή τῆς Ὀρθοδοξίας μας. Ὁ Σεβασμιώτατος στόν λόγο του ἀναφέρθηκε στόν Σταυρό τοῦ Κυρίου, πού εἶναι τό καύχημά μας, τό νικηφόρο λάβαρο κατά τοῦ μεγαλύτερου ἐχθροῦ μας, τοῦ διαβόλου, καί τό ἀήττητο ὅπλο κατά κάθε εἴδους κακοῦ. Ὁ Τίμιος Σταυρός εἶναι τό ἱερότερο σύμβολο τοῦ Χριστιανισμοῦ, εἶναι ἡ σημαία καί τό λάβαρο τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος μας, εἶναι «ὁ φύλαξ τῆς οἰκουμένης». Κάποτε ὁ Σταυρός ἦταν ὄργανο θανατικῆς ἐκτελέσεως τῶν κακούργων, ἦταν ξύλο καταισχύνης καί κατάρας. Ἀπό τότε, ὅμως, πού ἐπάνω σ' αὐτόν πέθανε ὁ ἀναμάρτητος Σωτήρας τοῦ κόσμου, ὁ Σταυρός ἔγινε «Τίμιον Ξύλον». Γι' αὐτό καί τήν 14η Σεπτεμβρίου κάθε εὐλογημένου ἔτους γιορτάζουμε τήν εὕρεση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στά Ἱεροσόλυμα ἀπό τήν ἁγία Ἑλένη καί τήν ὕψωσή του, γι' αὐτό ἡ Ἐκκλησία περίτρανα διαμηνύει καί θυμίζει πρός ὅλους μας: «Σταυρός ὁ φύλαξ πάσης τῆς οἰκουμένης· Σταυρός ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας». Γι' αὐτό στό Ἀπολυτίκιο τῆς ἡμέρας, γίνεται λόγος γιά τό ὅτι ὁ Λαός ἀνήκει στόν Θεό: «Σῶσον Κύριε τόν Λαόν Σου καί εὐλόγησον τήν κληρονομίαν Σου». Μᾶς ἐξηγεῖ ὅτι ὁ Λαός δέν ἀνήκει στούς ἄρχοντας, ἀλλά στόν Κύριο καί Θεό μας, τόν Σωτήρα Χριστό. «Κληρονομία» εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική, πού κρατᾶ ἀμετάβλητα καί ἀδιάλειπτα τήν ἀποστολική διαδοχή, τή διδασκαλία καί τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ φράση «νίκας τοῖς βασιλεῦσιν» ἐννοιολογικά ἀναφέρεται στούς ἄρχοντας, πού ἡγοῦνται τοῦ Λαοῦ. Ἔπειτα, γίνεται λόγος γιά τό πολίτευμα τοῦ κράτους, πού προστατεύεται ἀπό τόν Σταυρό: «καί τό σόν φυλάττων διά τοῦ Σταυροῦ Σου πολίτευμα». Πρόκειται γιά ἕνα πολίτευμα, πού στηρίζεται στόν ἀποκαλυπτικό λόγο τοῦ Θεοῦ, στό «πολίτευμα τοῦ Σταυροῦ», δηλαδή στήν ἀγάπη ὡς ὑπέρβαση τῆς φιλαυτίας. Ἀκόμη, στό Τροπάριο αὐτό γίνεται λόγος γιά «βαρβάρους»: «κατά βαρβάρων δωρούμενος». Ποιοῖ εἶναι αὐτοί οἱ βάρβαροι; Τό Τροπάριο αὐτό θέτει ἕναν βαθύ πολιτειακό προβληματισμό, πού δέν συνδέεται μέ τήν ἐξωτερική μορφή τοῦ πολιτεύματος, ἀλλά μέ τόν τρόπο ζωῆς καί πολιτείας τόσο τῶν ἀρχόντων, ὅσο καί τῶν ἀρχομένων. Ὁ Σεβασμιώτατος κλείνοντας εὐχήθηκε ὁ Τίμιος Σταυρός νά εἶναι φύλαξ καί προστάτης τῶν Χριστιανῶν καί τῆς Πατρίδος μας. Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί παγκοσμίως τιμοῦμε μέ ἰδιαίτερο τρόπο τήν ἡμέρα τῆς Ὑψώσεως τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας. Ὅλες οἱ ἱερές Ἀκολουθίες ἔχουν πανηγυρικό χαρακτῆρα, ἐνῶ παραλλήλως τήν ἡμέρα αὐτή ἔχει θεσπισθῆ αὐστηρή νηστεία.

Με λαμπρότητα ἑορτάστηκε ἡ μνήμη τῆς ἁγίας Σοφίας καί τῶν τριῶν θυγατέρων της, Πίστεως, Ἐλπίδος καί Ἀγάπης στό Ἱερό Ἐξωκκλήσιο τους, στήν περιοχή «Φτέρη» Μαντινείας, κοντά στήν Τρίπολη, τό ὁποῖο ἔκτισαν καί ἐπιμελοῦνται οἱ ὑπάλληλοι καί συνταξιοῦχοι τοῦ Δήμου Τριπόλεως. Πλῆθος προσκυνητῶν συμμετεῖχαν τήν Τετάρτη 16/9/2020 στόν πανηγυρικό Ἑσπερινό, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. Ἀλεξάνδρου. Παρόντες καί συνεορταστές μεταξύ τῶν πιστῶν ὁ Δήμαρχος Τριπόλεως κ. Κων/νος Τζιούμης, Ἀντιδήμαρχοι, ἡ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου, Δημοτικοί Σύμβουλοι, ἐργαζόμενοι καί συνταξιοῦχοι τοῦ Δήμου Τριπόλεως. Ὁ Σεβασμιώτατος στόν λόγο του ἀναφέρθηκε στό μαρτύριο τῶν τεσσάρων ἁγίων Γυναικῶν καί στόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας, πού πρέπει να εἶναι το στήριγμά μας, ἡ ἐλπίδα μας, ἡ δόξα καί τό καύχημά μας, ἡ σημαία καί τό λάβαρο τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς Πατρίδος μας. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τελέστηκε ὁ Ὄρθος καί πανηγυρική Θ. Λειτουργία.

Ἱερά Ἀγρυπνία στόν Μητροπολιτικό Ναό
(22/9/2020)

Τήν Τρίτη 22/9/2020 καί ὥρα 8.30 τό βράδυ, στόν Μητροπολιτικό Ἱ. Ναό Ἁγίου Βασιλείου Τριπόλεως, τελέσθηκε ἱερά Ἀγρυπνία, ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Συλλήψεως τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Τήν Ἀγρυπνία τέλεσε ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Ἀθανασόπουλος, Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Ἀργολίδος, μέ εὐλογίᾳ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. Ἀλεξάνδρου. Στήν Ἀπόλυση ἐψάλη ἱερό Μνημόσυνο τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος ἀγωνισαμένων καί πεσόντων, ἀπελευθερωτῶν τοῦ Ἔθνους κατά τήν Ἅλωση τῆς Τριπολιτσᾶς (23/9/1821) Προκρίτων, Ἀρχιερέων καί τοῦ Ἀρχιστρατήγου Θεοδώρου Κολοκοτρώνη μετά τῶν συμπολεμιστῶν αὐτοῦ. Εὐλαβείς καί φιλεόρτοι Χριστιανοί προσῆλθαν στήν ἱερά αὐτή Ἀκολουθία, τιμῶντες τόν μέγιστον τῶν Προφητῶν, καί τούς ἥρωες τοῦ Ἔθνους μας.

Μέ λαμπρότητα, ἀλλά τηρουμένων τῶν μέτρων κατά τοῦ κορωνοϊοῦ ἑόρτασε ἡ Ἀρκαδία καί ἡ πρωτεύουσά της, ἡ Τρίπολη, τήν 199η ἐπέτειο ἀπό τήν ἀπελευθέρωσή της. Τό Σάββατο 26/92020 στό Λιμποβίσι, τό χωριό πού ἔθρεψε τήν ἀπροσκύνητη καί ἀδούλωτη γενιά τῶν Κολοκοτρωναίων, μέ ἐξέχουσα μορφή τόν θρυλικό «Γέρο τοῦ Μοριᾶ» Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τελέσθηκε Δοξολογία, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. Ἀλεξάνδρου καί ἀκολούθησε ἐπιμνημόσυνη Δέηση καί κατάθεση στεφάνων στήν προτομή τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Στή συνέχεια, ἔγινε ὁμιλία ἀπό τόν δικηγόρο - συγγραφέα Σπύρο Δημητρακόπουλο, ἀπό τήν Ἁλωνίσταινα, μέ θέμα: «Θεοδώρου Κολοκοτρώνη Μνημόσυνον: Ὁ ἀπόηχος τοῦ θανάτου του στήν Ἀρκαδία. Οἱ τελευταῖες πνευματικές καί πολιτικές ὑποθῆκες του πρός τούς Ἕλληνες πρίν τό τέλος». Οἱ ἐκδηλώσεις ἔκλεισαν μέ Κολοκοτρωνέικα τραγούδια ἀπό τόν Δημήτριο Καραχάλιο, ἀριστερό Ἱεροψάλτη τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ, καί ἑνός λεπτοῦ σιγή. Τήν Κυριακή 27/9/2020, τό πρωΐ τελέσθηκε στόν Μητροπολιτικό Ναό Ἀρχιερατική Θ. Λειτουργία καί ἐπίσημη Δοξολογία, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Μαντινείας καί Κυνουρίας κ.κ. Ἀλεξάνδρου.  Μετά τήν τέλεση τῆς Δοξολογίας ἐκφωνήθηκε ὁ πανηγυρικός τῆς ἡμέρας ἀπό τήν Φιλόλογο κ. Ἀγγελική Κωστάκη. Ἀκολούθησε ἐπιμνημόσυνη Δέηση καί κατάθεση στεφάνων στό μνημεῖο τῶν Ἀρχιερέων καί Προκρίτων, καθώς καί στόν Ἀνδριάντα τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τηρήθηκε σιγή ἑνός λεπτοῦ στή μνήμη τῶν ἐνδόξων νεκρῶν καί ἡ τελετή ἔκλεισε μέ τήν ἀνάκρουση τοῦ Ἐθνικοῦ Ὕμνου. Ἡ καθιερωμένη παρέλαση, λόγῳ τῆς καταστάσεως, δέν πραγματοποιήθηκε. Κλῆρος καί Λαός, παρουσίᾳ τοῦ ἐκπροσώπου τῆς Κυβερνήσεως, Ὑφυπουργοῦ Ἐξωτερικῶν κ. Κων/νου Βλάση, τοῦ τ. Προέδρου τῆς Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου, πολιτικῶν καί πολιτειακῶν Ἀρχόντων, ἐκπροσώπων τῆς Ἀστυνομίας, τοῦ Στρατοῦ καί φορέων τοῦ Νόμου καί τῆς Περιφερείας, τίμησαν τούς ἡρωικούς προγόνους μας, πού μέ αὐτοθυσία καί αὐταπάρνηση ἔδωσαν τή ζωή τους γιά τή λευτεριά τῆς Τριπολιτσᾶς καί, κατ’ ἐπέκταση, ὁλόκληρου τοῦ Ἔθνους.