«Αγ. Γραφή, Εκκλησία, Παράδοση» 2024-5: Εισαγωγή στη νέα Θεματική Ενότητα

 

Διάγραμμα – Περίληψη Θέματος Α' τοῦ Προγράμματος Μελέτης καί Ἑρμηνείας τῆς Ἁγίας Γραφῆς «Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία καί Παράδοση», περιόδου Β', ἔτους 2024-2025. 

Τό νέο Πρόγραμμα: Τό δεύτερο ἔτος λειτουργίας τοῦ Προγράμματος «Ἁγία Γραφή, Ἐκκλησία καί Παράδοση». Σκοπός του εἶναι νά γνωρίσουμε τούς πνευματικούς θησαυρούς τῆς Παραδόσεώς μας, μέσα ἀπό ἱερά κείμενα τῆς Ἐκκλησίας μας. Στά κείμενα αὐτά κορυφαία θέση ἔχει ἡ Ἁγία Γραφή. Περιέχει ὅσα ἀποκάλυψε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο γιά τή σωτηρία του, τήν ἐδῶ (στήν παροῦσα ζωή), ἀλλά, κυρίως, τήν ἐκεῖ (στήν αἰώνια ζωή). Ὁ στόχος αὐτός ἐπιτυγχάνεται μόνο δι’ ἑνός προσώπου, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ: «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανὀν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πραξ. 4,12). Στήν Ἁγία Γραφἠ ὁμιλεῖ ὁ Χριστός. Στήν Ἁγία Γραφή ὁ Χριστός ἀποκαλύπτει τόν ἑαυτό του. Ἡ Ἁγία Γραφή ὁμιλεῖ γιά τήν ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ στούς Προφῆτες, Ἀποστόλους καί Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί γιά τήν σταδιακή καί μυστική Ἀποκάλυψη τοῦ Χριστοῦ σέ ὅσους τήν μελετοῦν μέ προϋποθέσεις. Μέ ἄλλα λόγια, Βίβλος (Ἁγία Γραφή) εἶναι τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Ὁλόκληρη ἡ Βίβλος εἶναι «Εὐαγγέλιο» χαρμόσυνη ἀγγελία - εἴδηση γιά τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Βασιλείας Του καί γιά τήν παρουσία τους ἀνάμεσά μας  Ἡ Βίβλος διακρίνεται σέ Παλαιά καί Καινή Διαθήκη. Παλαιά Διαθήκη εἶναι τό ἐπαγγελλόμενο Εὐαγγέλιο, Καινή εἶναι τό ἐκπληρούμενο ἤ ἐκπληρωμένο Εὐαγγέλιο καί Ἐκκλησιαστική Παράδοση εἶναι τό ἑρμηνευόμενο Εὐαγγέλιο ἐντός τῆς Ἐκκλησίας.

«Ορθοδοξία Ελληνισμός Ρωμηοσύνη» 2024-5: Η διαμόρφωση της θείας Λατρείας

 

Διάγραμμα – Περίληψη Θέματος Β΄ τοῦ Προγράμματος Ὀρθόδοξης Κατήχησης «Ὀρθοδοξία Ἑλληνισμός Ρωμηοσύνη», περιόδου Β΄, ἔτους 2024-2025. 

Ἡ Ἐκκλησία προσευχομένη: Ἡ Θεία Εὐχαριστία καί ἡ προσευχή ἦταν ἐξ ἀρχῆς τά κέντρα τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας. Τά δύο αὐτά στοιχεῖα συνδέθηκαν μεταξύ τους: ἡ Θ. Εὐχαριστία (Θ. Λειτουργία) ἐντάχθηκε στό σύστημα προσευχῶν (Ἀκολουθιῶν) τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ προσευχή διακρίνεται σέ α) προσωπική («κατ’ οἶκον» ἤ «ἐν τῷ ταμείῳ» ἑκάστου) καί β) κοινή (στόν Ναό, μέ ὁλόκληρη τή χριστιανική Κοινότητα - Ἐνορία), ἐκ τῶν ὁποίων ἡ κοινή προσευχή εἶχε πάντοτε προτεραιότητα. Ἔτσι, οἱ πρῶτοι Χριστιανοί «ἦσαν προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καί τῇ κοινωνίᾳ καί τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καί ταῖς προσευχαῖς ... καθ’ ἡμέραν τε προσκαρτεροῦντες ὁμοθυμαδὸν ἐν τῷ ἱερῷ, κλῶντές τε κατ’ οἶκον ἄρτον» (Πραξ. 2, 42-46). Ὅταν ἀπέκτησαν δικούς τους Ναούς, στήν ἀρχή μετέβαιναν στόν Ναό ἑπτά φορές τήν ἡμέρα, σύμφωνα μέ τό ψαλμικό «ἑπτάκις τῆς ἡμέρας ᾔνεσά σε» (Ψαλ. 118-164), ἔτσι διαμορφώθηκαν οἱ ἑπτά βασικές Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας: 1) ὁ Ὄρθρος, 2) ἡ Α΄ Ὥρα, 3) ἡ Γ΄ Ὥρα, 4) ἡ ΣΤ΄ Ὥρα, 5) ἡ Θ΄ Ὥρα, 6) ὁ Ἑσπερινός καί 7) τό Μεσονυκτικό. Ὅμως, γιά πρακτικούς λόγους ἐπικράτησε ἡ μετάβαση στόν Ναό δύο φορές τήν ἡμέρα, πρωΐ καί ἀπόγευμα, χωρίς ὅμως νά καταργηθοῦν καί οἱ ἀντίστοιχες Ἀκολουθίες. Ἔτσι τό πρωΐ τελοῦνται τό Μεσονυκτικό, ὁ Ὄρθρος καί οἱ Ὧρες Α΄, Γ΄ καί ΣΤ΄, καί τό ἀπόγευμα ἡ Θ΄ Ὥρα καί ὁ Ἑσπερινός. Σήμερα οἱ Ἀκολουθίες αὐτές τελοῦνται μόνο στίς Μονές, ἐνῶ στίς Ἐνορίες τελοῦνται (ὅταν τελοῦνται) μόνο ὁ Ὄρθρος καί ὁ Ἑσπερινός. Ἡ Θ. Λειτουργία τελεῖται τίς Κυριακές καί ἑορτές καί συνδέθηκε κυρίως μέ τήν πρωϊνή Ἀκολουθία καί, εἰδικότερα μέ τόν Ὄρθρο, σπανιώτερα δέ μέ τόν Ἑσπερινό. Πρακτικά, πηγαίνοντας τό πρωΐ στόν Ναό νά ἐκκλησιαστοῦμε («ἐκκλησιάζομαι» = ἀνανεώνω συνεχῶς καί ἐπιβεβαιώνω τήν ἰδιότητα τοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας, καθώς καί τήν κοινωνία μου μέ τόν Χριστό), μετέχουμε σέ δύο Ἀκολουθίες: α) στόν Ὄρθρο, ὁ ὁποῖος ὁλοκληρώνεται συνήθως μέ τή Δοξολογία (ἤ μέ κάποιους ὕμνους μετά ἀπό αὐτήν), καί β) στή Θ. Λειτουργία, ἡ ὁποία ἀρχίζει μέ τήν Ἐκφώνηση «Εὐλογημένη ἡ Βασιλεία τοῦ Πατρός...» καί λήγει μέ τήν Ἀπόλυση τῆς Ἀκολουθίας καί τό «Δι’ εὐχῶν...».

Χριστιανική αγάπη και αγαπολογία

 

ΤΕΥΧΟΣ 128      ΤΡΙΠΟΛΗ          ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2024 

Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ
ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ 

Μιά ματιά στή σύγχρονη πραγματικότητα 

Στίς μέρες μας γίνεται πολύς λόγος περί ἀγάπης, πολύ περισσότερο ἴσως ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή. Ὅλοι σχεδόν μιλοῦν γιά ἀγάπη. Ὡστόσο, ἡ ἔντονη ἀγαπολογία τῶν ἡμερῶν μας, οὔτε μέ τήν αὐθεντική ἀγάπη ἔχει κάποια σχέση, ὅπως θά δοῦμε, οὔτε μέ τά δεδομένα τῆς πραγματικότητας συνάδει. Γιά τήν ἀκρίβεια, ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται ἀπό παντελῆ σχεδόν ἔλλειψη αὐτῆς τῆς ἀρετῆς. Τό βεβαιώνουν οἱ συνεχιζόμενοι μέ ἀμείωτη ἔνταση πόλεμοι, ἡ συστηματική ἐκμετάλλευση καί ἐξαθλίωση τῶν λαῶν, ἡ μαζοποίηση τῶν κοινωνιῶν, ἡ ἔξαρση τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων, ἡ ψυχρότητα τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων, ἡ ἀπομόνωση τῶν ἀνθρώπων, ἡ ἀδιαφορία γιά τόν πλησίον καί πολλά ἄλλα. Ποιοῖ, ὅμως, ὁμιλοῦν σήμερα περί ἀγάπης καί μέ ποιόν τρόπο;

«Ορθοδοξία Ελληνισμός Ρωμηοσύνη» 2024-5: Το μυστήριο του Χριστού και η Εκκλησία

 

Διάγραμμα – Περίληψη Θέματος Α΄ τοῦ Προγράμματος Ὀρθόδοξης Κατήχησης «Ὀρθοδοξία Ἑλληνισμός Ρωμηοσύνη», περιόδου Β΄, ἔτους 2024-2025.

 Ὀρθοδοξία - Ἑλληνισμός - Ρωμηοσύνη: Τό γενικό Πρόγραμμα Ὀρθόδοξης Κατήχησης, σέ συνεργασία μέ τήν «Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη», ἔχει τίτλο «Ὀρθοδοξία Ἑλληνισμός Ρωμηοσύνη». Τί εἶναι Ἑλληνισμός. Ἀρχαῖοι ὁρισμοί: α) «τό ὅμαιμον, τό ὁμόγλωσσον, τό ὁμόθρησκον καί τό ὁμότροπον» (Ἡρόδοτος), β) «τό τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας μετέχειν» (Ἰσοκράτης). Ἑλληνισμός εἶναι ὁ συγκεκριμένος τρόπος θεωρήσεως τῶν μεγάλων ζητημάτων περί Θεοῦ, ἀνθρώπου καί κόσμου. Τί εἶναι Ὀρθοδοξία. Εἶναι ὁ Χριστιανισμός στήν αὐθεντικότητά του, δηλ. χωρίς τίς αἱρέσεις του, τίς ἀρχαῖες (Ἀρειανισμός, Νεστοριανισμός κ.ἄ.), τίς μεταγενέστερες (Ρωμαιοκαθολικισμός, Προτεσταντισμός κ.ἄ.) καί τίς σύγχρονες («Μάρτυρες Ἰεχωβᾶ», Πεντηκοστιανοί κ.ἄ.). Ὁ Χριστιανισμός εἶναι, ἐπίσης, συγκεκριμένος (νέος) τρόπος θεωρήσεως τῶν περί Θεοῦ, ἀνθρώπου καί κόσμου ζητημάτων. Ὁ αὐθεντικός Χριστιανισμός ἐμφανίζεται πάντοτε ὡς Ἐκκλησία, ὡς ἡ μία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ: Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Τί εἶναι Ρωμηοσύνη. Εἶναι ἡ συνάντηση ἤ «σύζευξη» Χριστιανισμοῦ καί Ἑλληνισμοῦ. Αὐτή ἔγινε κυρίως στήν ἐποχή τῆς ἀκμῆς τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας (4ος μ.Χ. αἰ.), μέ ἀποτέλεσμα ἡ ὡς τότε εἰδωλολατρική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία νά γίνει Χριστιανική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία. Αὐτή διατηρήθηκε ἐλεύθερη μέχρι τόν 15ο αἰ. καί ὑποδουλώθηκε τό 1453 μ.Χ. Ἕναν αἰῶνα ἀργότερα ὀνομάστηκε ἐσφαλμένα καί ἐσκεμμένα «Βυζαντινή» ἀπό ἀνθέλληνες δυτικούς ἱστορικούς (γιά πρώτη φορά τό 1562 ἀπό τόν Ἱερώνυμο Wolf). Κατά τή συνάντησή του μέ τόν Χριστιανισμό, ὁ Ἑλληνισμός ἀναγκάστηκε νά ἀναθεωρήσει πολλά στοιχεῖα τῆς οὐσίας του καί νά ἐνσωματωθεῖ πλήρως στόν Χριστιανισμό. Ἔκτοτε δέν ὑπάρχει Ἑλληνισμός ἐκτός τοῦ Χριστιανισμοῦ καί, εἰδικότερα, ἐκτός Ἐκκλησίας: ὁ Ἑλληνισμός ἐκχριστιανίστηκε καί ἐκκλησιοποιήθηκε. Τεράστια σημασία ἔχει στό σημεῖο αὐτό τό ζήτημα τῶν προτεραιοτήτων: γιά τόν αὐθεντικό Χριστιανό, προτεραιότητα ἔχει ὁ Χριστιανισμός ἔναντι τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἡ πίστη ἔναντι τοῦ ἔθνους, ὁ Χριστός ἔναντι τοῦ «κόσμου». Ἡ ἀντιστροφή τῶν προτεραιοτήτων συνιστᾶ τό φαινόμενο τοῦ Ἐθνικισμοῦ ἤ τήν αἵρεση τοῦ Ἐθνοφυλετισμοῦ, καταδικασμένη συνοδικά ἀπό τήν Ἐκκλησία (1872). Δυστυχῶς, προβλήματα Ἐθνοφυλετισμοῦ ἀντιμετωπίζει μέχρι σήμερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Γιά τόν Χριστιανό, πάνω ἀπ’ ὅλα ὁ Χριστός!

«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 103, Ιούλ. - Σεπτ. 2024

 

ΤΕΥΧΟΣ 103       ΤΡΙΠΟΛΙΣ        ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2024

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

 

Ἀριθμ. Πρωτ.: 378                              Ἐν Τριπόλει τῇ 1ῃ Αὐγούστου 2024

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

 

Πρός

Τό χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας.

 

«Τάς χεῖράς σου τάς θείας, αἷς τόν Κτίστην ἐβάστασας, Παρθένε Παναγία, σαρκωθέντα χρηστότητι, προτείνασα δυσώπησον αὐτόν, λυτρώσασθαι ἡμᾶς ἐκ πειρασμῶν καί παθῶν καί κινδύνων...»

Εὐλαβέστατοι κληρικοί καί Χριστιανοί μου Ἀγαπητοί,

Κάθε φορά πού ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ καί προβάλλει ἕνα θεομητορικό γεγονός πού ἀναφέρεται στήν ἐπίγεια ζωή τῆς Θεοτόκου, συγκεντρώνονται οἱ εὐσεβεῖς χριστιανοί στόν Ναό, γιά νά τιμήσουν, νά ὑμνολογήσουν καί νά παρακαλέσουν τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας καί Μητέρα ὅλων τῶν πιστῶν. Ἔτσι καί σήμερα μέσα στό καῦμα τοῦ καλοκαιριοῦ ἔρχεται σάν μία πνευματική ὄαση πού δροσίζει τήν ψυχή μας ἡ πάνσεπτος κοίμηση τῆς παρθένου Μαρίας.

«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 102, Απρ. - Ιούν. 2024

 

ΤΕΥΧΟΣ 102         ΤΡΙΠΟΛΙΣ         ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2024

 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

 

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΙΝΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

 

Τρίπολη 22 Απριλίου 2024

 

Πρός

Τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας.

 

«Γεύσασθε καί ἴδετε»

 

Εὐλαβέστατοι Κληρικοί καί Χριστιανοί μου Ἀγαπητοί, Χριστός Ἀνέστη!!!

Ἡ σωτήρια γιά τόν καθένα μας μακροθυμία τοῦ Θεοῦ μᾶς ἀξιώνει καί ἐφέτος νά γιορτάζουμε μέ χαρά τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας.

Τό μοναδικό αὐτό, συνταρακτικό καί ἀνεπανάληπτο γεγονός γιορτάζεται σ' ὅλα τῆς γῆς τά μήκη καί τά πλάτη μέ ξεχωριστή λαμπρότητα καί μέ καταπληκτική συμμετοχή τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά ἀποδειχθεῖ καί μέ αὐτό τόν τρόπο ἡ ἀξία του καί ἡ ἰδιαίτερη σημασία του.

«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 101, Ιαν. - Μαρτ. 2024

 

ΤΕΥΧΟΣ 101      ΤΡΙΠΟΛΙΣ       ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ - ΜΑΡΤΙΟΣ 2024

 

Μήνυμα Ἱ. Συνόδου γιά τήν ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν

 

Ἀγαπητά μας παιδιά,

Εἶναι κοινῶς παραδεκτό ὅτι ζοῦμε σέ μιά κοινωνία, ἡ ὁποία ἀντιμετωπίζει ποικιλόμορφα προβλήματα καί δύσκολες καταστάσεις. Γι’ αὐτό ἔχουμε ἀνάγκη ἀπό πρότυπα καί φωτεινά παραδείγματα, τά ὁποῖα θά εἶναι γιά ὅλους ἐμᾶς πολύτιμος ἐπιστηριγμός.

Τέτοια ζωντανά παραδείγματα εἶναι καί οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες, φωστῆρες ὑπέρλαμπροι τοῦ σύμπαντος κόσμου. Ὁ Μέγας Βασίλειος, ἄνδρας ἐνάρετος καί εὐλαβής, τοῦ ὁποίου ἡ φωνή, ὅπως ἀκοῦμε στόν Ἐπιτάφιο Λόγο πού ἐκφωνήθηκε ἀπό τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, ἀκουγόταν σάν βροντή, διότι ὁ βίος του ἔλαμπε σάν ἀστραπή. Ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, κοσμημένος μέ σπάνιες ἀρετές καί τρισόλβιος διδάσκαλος, ὁ ὁποῖος ἐπαξίως ὀνομάστηκε Θεολόγος. Καί τέλος, ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ ὁποῖος μέ τούς ἐμπνευσμένους λόγους του καί τή ρητορική του εὐφράδεια, ὑπερέβαλε τούς ρήτορες ὅλων τῶν ἐποχῶν.

«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 100, Οκτ. - Δεκ. 2023

 

ΤΕΥΧΟΣ 100      ΤΡΙΠΟΛΙΣ     ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ - ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2023

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ

ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

 

Ἀριθμ. Πρωτ. 654                 Ἐν Τριπόλει τῇ 19ῃ Δεκεμβρίου 2023

 

Πρός

Τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας

 

Εὐλαβέστατοι κληρικοί, Ὁσιώτατοι Μοναχοί καί Μοναχές καί ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

Μέ τήν ἐπιστολή μου αὐτή, μέ μεγάλη λύπη σᾶς ἀναγγέλλω ὅτι ὁ πολύτιμος καί σεβαστός σέ ὅλους μας καί πολύ ἀγαπητός πνευματικός πατέρας σας Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ἐξεδήμησε εἰς Κύριον τῇ 19ῃ Δεκεμβρίου 2023.

Ἀφοῦ ἔζησε στήν ἐπί γῆς στρατευομένη Ἐκκλησία ἐπί 87 χρόνια, εὑρίσκεται ἀπό σήμερα στήν ἐν οὐρανῷ θριαμβεύουσα Ἐκκλησία. Κατά τήν παιδική του ἡλικία ἐδοκιμάσθη ἀπό τή φτώχεια, τήν ὀρφάνια καί ἀπό ἄλλες ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς ὅσο λίγοι ἄνθρωποι σ’ αὐτή τή γῆ. Ἦταν, ὅμως, ἄνθρωπος μεγάλης πίστεως καί ἰσχυρᾶς θελήσεως. Τά πάντα ἀνέθετε στόν Θεό. Τήν ὑγεία του, τή μόρφωσή του, τόν διορισμό του στίς διάφορες ἐκκλησιαστικές θέσεις στίς ὁποῖες ὑπηρέτησε, προπάντων τήν προαγωγή του στό ἐπισκοπικό ἀξίωμα. Τό «πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα» δέν ἦταν μιά λειτουργική ἁπλῶς πρόταση, ἀλλά μιά πεποίθηση δική του πού ἔδειχνε πόσο ἐμπιστευόταν τόν Θεό.

«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 99, Ιούλ. - Σεπτ. 2023

 

ΤΕΥΧΟΣ 99         ΤΡΙΠΟΛΙΣ       ΙΟΥΛΙΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2023 

Ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος 

Στίς 26 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τή μετάσταση στούς οὐρανούς τοῦ ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ἦταν ὁ νεότερος καί ὁ πιό ἀγαπημένος ἀπό τούς 12 Μαθητές τοῦ Κυρίου, συγγραφέας τοῦ τετάρτου Εὐαγγελίου, τοῦ βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως καί τριῶν Ἐπιστολῶν τῆς Καινῆς Διαθήκης. Ὀνομάστηκε Θεολόγος ἐξ αἰτίας τῶν ὑψηλῶν θεολογικῶν νοημάτων τοῦ Εὐαγγελίου του καί, γενικά, λόγῳ τῆς διδασκαλίας του. Ὁ Ἰωάννης ἦταν υἱός τοῦ Ζεβεδαίου καί τῆς Σαλώμης, ἐξαδέλφης τῆς Κυρίας Θεοτόκου. Ὑπῆρξε ἀπό πολύ νέος πιστός μαθητής τοῦ Τιμίου Προδρόμου στήν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη. Ἦταν αὐτόπτης στή Βάπτιση τοῦ Κυρίου, μετά τήν ὁποία ἀκολούθησε τόν Χριστό. Παρακολούθησε σέ κάθε Του βῆμα τή διδασκαλία Του καί τά θαύματά Του, εἶδε τή Δόξα Του στή Μεταμόρφωση καί ἦταν παρών στά μεγάλα καί κοσμοσωτήρια γεγονότα τῆς ζωῆς Του: στόν Μυστικό Δεῖπνο, στή Σταύρωση, μετέσχε στή χαρά τῆς Ἀναστάσεως, συνανεστράφη τόν Ἀναστάντα Κύριο καί ἦταν παρών στήν Ἀνάληψή Του. Στό ὑπερῶο τῆς Σιών δέχθηκε τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν Πεντηκοστή μαζί μέ τούς λοιπούς Ἀποστόλους. Στή Σταύρωση τοῦ Κυρίου ἦταν ὁ μόνος ἀπό τούς Μαθητές πού ἔμεινε κοντά στόν Σταυρό καί ὁ Κύριος τοῦ ἀνέθεσε τή φροντίδα τῆς Μητέρας Του. Ἔτσι μέχρι τήν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ὁ Ἰωάννης ἔμεινε στά Ἱεροσόλυμα, ὑπηρετώντας την σέ ὅλες τίς ἀνάγκες της.

«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 98, Απρ. - Ιούν. 2023

 

ΤΕΥΧΟΣ 98            ΤΡΙΠΟΛΙΣ           ΑΠΡΙΛΙΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2023

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΥΝΟΥΡΙΑΣ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΣΧΑ 2023

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον, τίς Μοναστικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ Λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας.

 

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

 

Τά συγκλονιστικά γεγονότα τῆς Σταυρώσεως καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ ἀποτελοῦν δύο κορυφαῖες πράξεις ἀγάπης πρός τό δημιούργημά Του, τόν ἄνθρωπο.

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, σύμφωνα μέ τά Ἱερά Εὐαγγέλια, σταυρώθηκε τῇ 14ῃ ἡμέρᾳ τοῦ ἑβραϊκοῦ μήνα Νισάν, πού ἀντιστοιχεῖ στό μήνα Ἀπρίλιο. Κατά τή Σταύρωση τοῦ Κυρίου συνέβησαν γεγονότα συνταρακτικά καί μοναδικά, πού καταδεικνύουν τό συγκλονισμό ἀκόμα καί τῆς ἴδιας τῆς ἄψυχης φύσεως. Τή φρικτή ἐκείνη ὥρα τοῦ μαρτυρίου «τά πάντα συνέπασχον τῷ τά πάντα κτίσαντι».