Οι σύγχρονες αιρέσεις και το φαινόμενο της διαπλοκής

ΤΕΥΧΟΣ 38                ΤΡΙΠΟΛΙΣ              ΜΑΪΟΣ - ΙΟΥΝΙΟΣ 2005

ΟΙ  ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ  ΑΙΡΕΣΕΙΣ

ΚΑΙ  ΤΟ  ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ  ΤΗΣ  ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ

Ἡ διαπλοκή

ὡς φαινόμενο τοῦ κοινωνικοῦ καί τοῦ πολιτικοῦ βίου

Τόν τελευταῖο καιρό ἡ σκανδαλολογία καί ἡ προβολή παρακμιακῶν συμπτωμάτων ἀπό τόν χῶρο τοῦ κλήρου γίνεται ἀντικείμενο ἐκμετάλλευσης ἀπό δημοσιογράφους καί πολιτικούς, πολλοί ἀπό τούς ὁποίους ἀρέσκονται νά διατυμπανίζουν πρός κάθε κατεύθυνση τήν ἔκπτωση τῶν ἀξιῶν καί τήν ὑποκρισία «πεπαλαιωμένων» θεσμῶν, ὅπως δῆθεν εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Δίνουν ἔτσι τροφή στό στόμα τῶν παραθρησκευτικῶν καί αἱρετικῶν λατρευτικῶν ὁμάδων, ὅπως καί τῶν ὁπαδῶν τοῦ κινήματος τῆς «Νέας Ἐποχῆς» (New Age), οἱ ὁποῖοι κυριολεκτικά ἅρπαξαν τήν ἀνέλπιστη εὐκαιρία γιά τήν προώθηση τῶν σκοτεινῶν τους σχεδίων. Ἐπειδή, ὅμως, οἱ κατηγορίες γιά διαπλοκή χαρακτηρίζουν κυρίως τόν κοινωνικό καί τόν πολιτικό βίο, ἑπομένως καί ὁποιονδήποτε θρησκευτικό χῶρο ἐκκοσμικεύεται, αὐτή τή φορά κρίναμε σκόπιμο νά δημοσιευθοῦν ὁρισμένες παρατηρήσεις γιά τή διαπλοκή παραγόντων τοῦ πολιτικοῦ καί κοινωνικοῦ παρασκηνίου ἀπό τή μία πλευρά καί διαφόρων παραθρησκευτικῶν ὁμάδων ἀπό τήν ἄλλη, προκειμένου νά μήν ὁδηγούμεθα σέ εὔκολους συνειρμούς γιά τούς ὑπευθύνους. Ἄς μήν ξεχνᾶμε ὅτι ἀπό κάποιους κύκλους, γνωστούς σέ ὅσους δέν μένουν στήν ἐπιφάνεια τῆς ἐνημέρωσης, προβάλλεται συνεχῶς τό σύνθημα περί χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Θά ἀναφερθοῦμε σέ πέντε λιγότερο γνωστά παραδείγματα, καί ὄχι στή γνωστή λ.χ. γιά τήν παρείσδυση στήν πολιτική ζωή Μασονία, γιά νά γίνει ἀντιληπτό τό γενικότερο παιχνίδι τῶν ὕπουλων συμφερόντων, καθώς καί τό τί πρόκειται νά ὑποστεῖ τό ταλαίπωρο κράτος ἄν ποτέ ἐπιβληθεῖ ὁ προτεινόμενος «δημοκρατικός» χωρισμός.

Ἀπό τή ζωή μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας

Ὁ σημερινός Μητροπολίτης Θηβῶν καί Λεβαδείας κ. Ἱερώνυμος κατέγραψε σέ βιβλίο του (Οἱ ἐγκαταστάσεις τῶν Χιλιαστῶν στή Βοιωτία ἤ Πῶς ξεπουλιέται ἡ Ἑλλάδα, Ἀθῆναι 1992) τίς ἀγωνιώδεις ἐμπειρίες τῆς ἐκκλησιαστικῆς του μέριμνας νά ξεσκεπάσει τή σκανδαλώδη περιφρόνηση ἀρχαιολογικῶν καί οἰκολογικῶν διατάξεων, τίς ὁποῖες συνεχῶς καταπατοῦσαν οἱ γνωστοί Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ καί τά ὄργανά τους. Ὅταν οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς ξεσηκώθηκαν μέ τήν κινητοποίηση τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας γιά νά μήν οἰκειοποιηθοῦν οἱ Χιλιαστές τεράστια ἔκταση γῆς σέ χαρακτηρισμένο ἀρχαιολογικό χῶρο, ἡ ἀμερικανικῶν συμφερόντων ἑταιρεία Σκοπιά τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ ἐπιστράτευσε τόν πλοιοκτήτη Πέτρο Κοντομηνᾶ, ὁ ὁποῖος, δῆθεν γιά λογαριασμό του, ἀγόρασε μεγάλες ἐκτάσεις εὔφορης βοιωτικῆς γῆς, γιά μεγάλη βιομηχανική μονάδα. Κατόπιν, μέ τό ὑπ’ ἀριθμ. 2213/10-1-1986 συμβόλαιο τῆς συμβολαιογράφου Σαλαμίνας Ἀ. Παναγοπούλου, ἐδώρησε τίς ἐκτάσεις αὐτές στήν ἑταιρεία Σκοπιά (αὐτόθι, σ. 8). Οἱ Χιλιαστές ἔκτισαν ἀνενόχλητοι, παραβιάζοντας ὅρους δόμησης, ἀρχαιολογικές διατάξεις κ.λ.π. Ἡ Μητρόπολη ζήτησε ἀκρόαση ἀπό τόν τότε Ὑπουργό ΠΕ. ΧΩ.ΔΕ. κ. Βασ. Κεδίκογλου, ἀλλά μέχρι σήμερα περιμένει τήν ... νεκρή κρατική μηχανή (σσ. 14-15) πού ἐπεμβαίνει ἀμέσως, ὅμως, ὅταν κάποιος ἁπλός ἰδιώτης ἀποπειραθεῖ νά σφετεριστεῖ δημόσια καί χαρακτηρισμένη δασική ἔκταση.

Ἡ δημοσιογραφική προπαγάνδα ὡς δεκανίκι σκοτεινῶν συμφερόντων

Γνωρίζουμε ὅτι σέ ὅλα τά παραθρησκευτικά σχήματα ἀναγνωρίζεται ὡς ὕψιστο ἐπίτευμα ἡ τυφλή ὑποταγή τῆς ἀνθρώπινης βούλησης στήν αὐθεντία τοῦ ἡγέτη τῆς ὁμάδος. Ὅταν μάλιστα ἐπιχειρήσει ὁ ἐπιφορτισμένος μέ τήν ἀποκάλυψη ἀνόμων συμφερόντων θρησκευτικός ἤ δικαστικός λειτουργός νά πληροφορήσει τήν κοινή γνώμη, τότε παρουσιάζεται ἡ λερναία διαπλοκή σέ ὅλη της τή μεγαλοπρέπεια.

Σέ βιβλίο του (Ναζισμός μέ ἄλλο πρόσωπο, Ἀθήνα 1996) ὁ μακαριστός κληρικός π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος περιγράφει (σ. 164) πῶς ἡ Σαηεντολογία (πρώην ΚΕΦΕ καί νῦν «Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας»), σέ συνεργασία μέ τήν ἑταιρεία Σκοπιά τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ καί τήν ὁμάδα (ἰσλαμική αἵρεση) τοῦ δερβίση Τάκι Ἀλεξίου (πού ὀνομάζεται «Πανελλήνια Ἱστορική καί Φιλοσοφική Ἑταιρεία» = ΠΑΝΙΦΕ) προσπάθησαν νά ἀναμοχλεύσουν πολιτικά πάθη εἰς βάρος τοῦ μακαριστοῦ Ἱερέως. Αὐτό ἔγινε μέ τή βοήθεια τῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας τῆς Σαηεντολογίας (τῆς ΟSΑ), μέσω τῆς ἐφημερίδας «Ἐλευθεροτυπία» (12-2-1995), καί μέ τήν ἐμπλοκή τήν περίοδο ἐκείνη τοῦ κ. Πέτρου Κουναλάκη. Ὅλη ἐκείνη ἡ ἐπιχείρηση λάσπης ἀποσκοποῦσε στή σπίλωση τοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζοπούλου ὡς προσώπου μέ φασιστικές, δῆθεν, καταβολές καί ἀντιδημοκρατική δράση ἀπό τήν ἐποχή τῶν σπουδῶν του στή Γερμανία, ἤ ἀκόμη καί ὡς ψυχασθενοῦς.

Προτιμοῦμε νά μήν ἀναφέρουμε ἀπό τό ἐν λόγῳ βιβλίο καί ἄλλα δείγματα τέτοιας δημοσιογραφικῆς διαπλοκῆς, π.χ. τοῦ δημοσιογραφοῦντος Βασίλη Ραφαηλίδη (ἐφημ. «Ἔθνος», 21 - 1 μέχρι 7 - 2 - 1995) σέ βάρος τοῦ ἴδιου Ἱερέως, ὁ ὁποῖος - σημειωτέον - ἦταν ὁ εἰδικός ἐντεταλμένος τῆς Ἱερᾶς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σέ ζητήματα αἱρέσεων καί παραθρησκείας.

Ἡ βαλκανική ἐμβέλεια τῆς Σαηεντολογίας (Scientology)

καί οἱ ντόπιοι της συνήγοροι

Ὁ ἀξιόλογος νεαρός δημοσιογράφος κ. Ἀντώνης Μποζνακούδης, πού διώχθηκε ἀπηνῶς ἀπό τή σημερινή «Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας», τότε Κέντρο Ἐφηρμοσμένης Φιλοσοφίας Ἑλλάδος (ΚΕΦΕ), σέ βιβλίο του - καταπέλτη (Μισθοφόροι τῆς Νέας Τάξης, ἐκδ. Πελασγός, Ἀθήνα 2001) συγκέντρωσε ἀπειράριθμες μαρτυρίες σέ βάρος τῆς ὀργάνωσης τοῦ ψευδομεσσία R. Hubbard, τῆς γνωστῆς Σαηεντολογίας, ἀπ' ὅπου προκύπτουν ἀκόμη καί σχέδια τῆς αἵρεσης γιά τά ταραγμένα βαλκάνια. Συγκεκριμένα (στίς σσ. 315-317, 327-328) διαβάζουμε πῶς ἡ Ἀλβανία τοῦ διαφημιζόμενου σάν «δημοκρατικοῦ» καθεστῶτος Μπερίσα καί ἡ στελέχωση τοῦ «ἀπελευθερωτικοῦ» στρατοῦ UCK (πού σφαγίαζε ἀνενόχλητος σερβικούς πληθυσμούς στό Κόσοβο καί προωθοῦσε νεαρές ἀλβανίδες σέ οἴκους ἀνοχῆς μεγάλων εὐρωπαϊκῶν πρωτευουσῶν) ἀναπτυσσόταν ὑπό τίς εὐλογίες τῆς Σαηεντολογίας. Αὐτό, βεβαίως, πρίν καταρρεύσει ἡ ἀλβανική οἰκονομία ἀπό τά χρηματιστηριακά τεχνάσματα (τίς ... πυραμίδες καί τά ... ἀεροπλανάκια) τοῦ «λαοπρόβλητου ἡγέτη» Σάλι Μπερίσα.

Ὅμως, τό ἐνδεικτικότερο μέρος τοῦ βιβλίου τοῦ Μποσνακούδη εἶναι τό δισέλιδο σχεδιάγραμμα (σσ. 488-489) μέ τήν ἐπιγραφή «Συνοπτική σχηματική παράσταση τῶν σαηεντολογικῶν ἐπαφῶν καί δικτύων συνεργασίας», ὅπου φαίνεται ὅτι τήν προάσπιση τῶν σαηεντολογικῶν συμφερόντων στόν ἐσωτερικό ἑλλαδικό χῶρο εἶχε ἀναλάβει ὁλόκληρο δίκτυο διαπλεκομένων προσώπων. Ἀναφέρονται τά ὀνόματα τοῦ «Ἰοῦ» τῆς ἐφημερίδας «Ἐλευθεροτυπία», τοῦ Διεθνοῦς Παρατηρητηρίου τῆς Helsinki Watch, τοῦ Καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν Σάββα Ἀγουρίδη, τῆς ΕΥΠ, τῶν δημοσιογράρφων Γιάννη Τζανετάκου, Μάκη Τριανταφυλλόπουλου καί Ριχάρδου Σωμερίτη, τῶν πολιτικῶν Πέτρου Κουναλάκη, Γιώργου Παπανδρέου καί Πέτρου Εὐθυμίου (πού ὡς Ὑπουργός Παιδείας προσῆλθε ὡς μάρτυρας ὑπεράσπισης στή δίκη κατά τοῦ ΚΕΦΕ) καί τῆς οἰκογένειας Περετζόγλου). Στήν ἑνότητα «Ἐπί τοῦ πιεστηρίου» (σσ. 498 - 499) ὁ Μποσνακούδης ἀναφέρεται σέ ρεπορτάζ τῆς ἐφημερίδας «Ἡ Χώρα», σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ἀποκαλύπτεται ἡ σχέση τοῦ πρώην Ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης Μιχάλη Σταθόπουλου, τοῦ πρώην Ὑπουργοῦ Παιδείας (καί ... Θρησκευμάτων) Πέτρου Εὐθυμίου καί τοῦ τότε κυβερνητικοῦ βουλευτῆ Ἀνδρέα Λοβέρδου μέ τόν σαηεντολογικό συνασπισμό ΚΕΦΕ - ΠΑΝΙΦΕ. Γράφει χαρακτηριστικά ὁ ἔγκριτος συγγραφέας καί ἀρθρογράφος σέ θέματα στρατιωτικῆς ἄμυνας Ἀντώνης Μποσνακούδης (σ. 489): «Δυστυχῶς, πρέπει νά ἀνησυχοῦμε μήπως κάποιες λειτουργίες τῆς Δημοκρατίας στήν Ἑλλάδα ἔχουν τεθεῖ ὑπό ἀναστολή ἤ ὑπό κηδεμόνευση».

Εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι, ὅταν ἀπασχολοῦν τή δημοσιότητα θέματα πού σχετίζονται μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπως οἱ ταυτότητες, οἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, ἡ ἐκκλησιαστική περουσία, οἱ αἱρέσεις, ἡ θρησκευτική ἐλευθερία, οἱ κρίσεις μεταξύ Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν (π.χ. Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου), οἱ ἐσωτερικές κρίσεις σέ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες (π.χ. Πατριαρχεῖο Ἰεροσολύμων), τά «ἐκκλησιαστικά» σκάνδαλα κ.λ.π., τά παραπάνω πρόσωπα ὡς ἐπί τό πλεῖστον περιφέρονται συνεχῶς ἀπό τό ἕνα τηλεοπτικό κανάλι στό ἄλλο, προκειμένου νά πείσουν τόν ἑλληνικό λαό μέ κάθε τρόπο ὅτι ἡ «σκοταδιστική» Ἐκκλησία ἔχει ἄδικο καί εἶναι ὑπεύθυνη γιά ὅλα τά προβλήματα τοῦ τόπου, ἐνῶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ἔχουν δίκαιο. Σάν λύση ὅλων τῶν προβλημάτων προτείνουν τόν διαβόητο «χωρισμό» Ἐκκλησίας καί Πολιτείας, πιστεύοντας ὅτι ἔτσι θά πληγεῖ ἡ Ἐκκλησία καί θά τεθεῖ στό περιθώριο.

Ἀπό τή δράση τῆς ὑπερεθνικῆς καί ἐλαφρῶς διακομματικῆς 

Λέσχης Μπίλντερμπεργκ

Τό 1954 πρωτοϊδρύθηκε ἡ συνωμοτική Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, προκειμένου νά συσταθεῖ ἀπό τούς ἰσχυρότερους πολιτικούς παράγοντες τῆς Ἀμερικῆς καί τῆς Εὐρώπης, δηλ. τραπεζίτες, ἐπιχειρηματίες, ἐφοπλιστές, ἐστεμμένους κ.λ.π., μιά κλειστή λέσχη πού θά ἀναλάμβανε πολιτικές καί ὑπερεθνικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες γιά τούς λαούς. Οἱ πρωτοβουλίες αὐτές λαμβάνονται σέ τριήμερες συναντήσεις, πού πραγματοποιοῦνται κάθε χρόνο σέ ὁρισμένη χώρα, κάτω ἀπό πρωτοφανή μυστικότητα (στήν Ἑλλάδα τέτοια συνάντηση ἔγινε τό 1993, ἐνῶ ἡ φετινή πραγματοποιήθηκε στή Γερμανία γιά 5η φορά). Ὅπως σημειώνεται σέ πρόσφατο ρεπορτάζ τῆς ἐφημερίδας «Ὁ Κόσμος τοῦ Ἐπενδυτῆ» (Σαβ. 14 - Κυρ. 15 Μαΐου 2005, σ. 38), «ὅταν πολιτική καί χρῆμα συνευρίσκονται ἐπί 51 χρόνια κάτω από ἀπόλυτη μυστικότητα, εἶναι φυσικό νά δίνουν τροφή στίς θεωρίες συνωμοσίας. Πολλά ὑποσχόμενοι πολιτικοί προσκαλοῦνται συχνά σ' αὐτές τίς συνεδριάσεις καί ἀργότερα ἀρκετοί ἀπό αὐτούς ἀναδεικνύονται σέ ἡγέτες τῶν χωρῶν τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ὁ Μπίλ Κλίντον (τό 1991 στή Γερμανία, μιά χρονιά πρίν ἐκλεγεῖ πρόεδρος τῶν ΗΠΑ), ὁ Λιονέλ Ζοσπέν (1996 στόν Καναδά, μιά χρονιά πρίν ἐκλεγεῖ πρωθυπουργός τῆς Γαλλίας) καί ὁ Τόνι Μπλέρ, πού παρευρέθηκε στή συνεδρίαση τῆς Ἀθήνας τό 1993, μιά χρονιά πρίν ἐκλεγεῖ ἡγέτης τῶν Ἐργατικῶν». Ὁ ἡμερήσιος τύπος ἔγραψε μάλιστα ποιοί σημαίνοντες πολιτικοί ἀπό τόν χῶρο τῆς σημερινῆς κυβέρνησης καί τῆς ἀντιπολίτευσης παρευρέθησαν καί φέτος στήν ἐτήσια συνάντηση. Προφανῶς, μία Λέσχη πού κατηγορεῖται ὡς Ὑπερεθνικό Διαβούλιο, δέν μπορεῖ παρά νά ἐντάσσεται στούς σκοπούς τῆς λεγόμενης «Νέας Ἐποχῆς» (ἀναμονή καί προετοιμασία τῆς ἔλευσης τοῦ Ἀντιχρίστου).

Διεθνεῖς ἐπέτειοι γιά τούς λαούς

Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι οἱ διάφοροι πολιτικοί χῶροι συναγωνίζονται στήν προβολή τῶν λεγομένων διεθνῶν ἐπετείων καί ἡμερῶν μνήμης διαφόρων γεγονότων ἤ συμβολισμῶν γιά τούς λαούς τῆς γῆς, ἄλλοτε μέ συγκεκαλυμμένο περιεχόμενο «θεάρεστου» ἔργου (π.χ. «γιορτή τῆς μητέρας», «γιορτή τῆς γυναίκας») καί ἄλλοτε μέ ἀπροκάλυπτη πολιτική σκοπιμότητα («γιορτή τῶν φυλικῶν μειονοτήτων», δηλ. τῶν ὁμοφυλοφίλων καί τῶν λεσβιῶν, «μέρα τῶν γενναίων τοῦ ὁλοκαυτώματος τοῦ Ἄουσβιτς», κ.ἄ.). Ἡ ὅλη προσπάθεια ὑποκρύπτει τό σατανικό σχέδιο τῆς ἀντικατάστασης τοῦ χριστιανικοῦ ἑορτολογίου ἀπό ἐπιφανειακές ἐκδηλώσεις ἀποχρωματισμοῦ τοῦ χριστιανικοῦ φρονήματος. Λ.χ. ἔχουμε ἀναρωτηθεῖ πῶς ἀντιδροῦν οἱ ἀρχαιολάτρες στήν ὑποδοχή τοῦ ἁγίου Φωτός μέ τιμές ἀρχηγοῦ κράτους καί πῶς παίρνουν ἐκδίκηση μέ τίς τελετές ἀφῆς τῆς «ἱερῆς» Ὀλυμπιακῆς φλόγας, παρασύροντας πολιτικούς καί πνευματικούς ταγούς (καλλιτέχνες, ἀκαδημαϊκούς καί λογοτέχνες) σέ τέτοιες ἐκδηλώσεις; Εἶναι δυνατόν γιά ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας νά μήν τιμοῦν τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (τῆς γυναίκας καί τῆς Μητέρας, πού δέν ζήτησε διάκριση καί ἀναγνώριση παραμένοντας κάτω ἀπό τόν Σταυρό, καί πού ἡ ἰσόβιος θυσία γιά τόν Υἱό της, χωρίς ἀνταλλάγματα καί ἐπαίνους, ἔδωσε νόημα στή μητρική στοργή γιά τήν ἀνθρωπότητα) καί τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου (γιά τήν ὀρθόδοξη οἰκογένεια πού δέν γνωρίζει τίς διαβολικές ἀπαιτήσεις περί διαζυγίων), καί ἀντ' αὐτῶν νά συρρέουν δῆθεν χριστιανοί σέ ψευδώνυμες ἐπετείους γιά τή φεμινιστική γιορτή τῆς μητέρας, ἤ σέ «ἑορτές» ὅπως τοῦ «ἁγίου» Βαλεντίνου, ὡς ἀκατήχητος ὄχλος; Καί βέβαια τά «ἐκδημοκρατισμένα» μέσα ἐνημερώσεως σπεύδουν νά προβάλλουν ὁμαδικές ἀνοησίες, συναγωνιζόμενα ποιό θά ἀποδειχθεῖ πιό πρωτοπόρο στήν ἐπίδειξη μοντέρνου πνεύματος! Ποῦ λόγος σέ τέτοιο κόσμο γιά τό ἀσκητικό καί ἀγωνιζόμενο φρόνημα, ἀφοῦ ὁ ἀκίνδυνος καί ἐπιδερμικός χριστιανισμός κάποιων συντηρεῖ παρόμοιες καταστάσεις; Ὁ γνήσιος Χριστιανός, ὅμως, ἀγνωνίζεται νά ἀποκτήσει ὀξύτατο αἰσθητήριο, γιά νά διακρίνει τό πνεῦμα τῶν καιρῶν καί τούς κοσμοκράτορας τοῦ αἰῶνος τούτου (Ἐφ. 6, 12), χωρίς νά φοβᾶται πῶς θά τόν χαρακτηρίσουν ὅσοι ἐποίησαν πορισμόν τήν εὐσέβειαν (Α' Τιμ. 6, 5).

Περί διαπλοκῆς γενικῶς

Παρά τίς προσπάθειες πολλῶν ἀνθρώπων, διαφόρων κοινωνικῶν, πολιτικῶν, πνευματικῶν καί θρησκευτικῶν πεποιθήσεων, νά χτυπηθεῖ ἡ ὁδός τοῦ κατά Θεόν πολιτεύεσθαι, εἴτε διά τῆς νοθεύσεως τῶν δογμάτων τῆς πίστεως καί τῶν προαιωνίων θεσμῶν τῆς ἐθνικῆς καί ἱστορικῆς μας ὕπαρξης, εἴτε διά τῶν παρουσιαζομένων σκανδάλων στόν ἀγωνιστικό βίο τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ πραγματική διαπλοκή ὡς σύνθημα καί ὡς φαινόμενο (ἀλληλοσυμπλεκόμενα συμφέροντα ὑπονομευτικοῦ χαρακτήρα πρός ἐξυπηρέτησιν ἀλλοτρίων σκοπιμοτήτων, διασύνδεση καί σύμπραξη ἄνομων φαυλοκρατικῶν ὁμάδων μέ ὑπόγειες διαδρομές) προέρχεται ἀπό τή ροπή τοῦ ἁμαρτάνειν. Ἡ προσπάθεια νά ἀποδοθοῦν ὅλα αὐτά τά φαινόμενα στήν ἀποτυχία εὐγενῶν ἰδεῶν ὡς δῆθεν παλαιομοδίτικων καί ξεπερασμένων ἤ στήν ὑποκριτική συμπεριφορά τῶν κληρικῶν καί τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, δέν συνιστᾶ παρά ξεσκέπασμα τοῦ σκοτεινοῦ σχεδίου: νά πληγεῖ ἡ Ἐκκλησία ὡς καταφύγιο τῶν κοπιώντων καί πεφορτισμένων, ὥστε στή θέση της νά εἰσχωρήσει ὁ ἐχθρός τῆς σωτηρίας καί τοῦ ἀνθρώπου. Ἄλλωστε, εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι οἱ παραθρησκευτικές ὀργανώσεις στήν Ἑλλάδα πολλαπλασιάζουν τίς ἐπιθέσεις τους ὅταν ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί δέν ἀγρυπνοῦμε προσευχόμενοι, ὑβριζόμενοι καί χλευαζόμενοι ἔστω καί ὡς περικαθάρματα τοῦ κόσμου τούτου. Ἀλλ' ὁ Κύριος ἐγγύς, τοῦ ἀποδοῦναι ἑκάστῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ.

Ἕνα ντοκουμέντο ἀπό τό πρόσφατο παρελθόν

Τά παρακάτω ἀποσπάσματα προέχονται ἀπό κείμενο – μήνυμα τοῦ Γραφείου Εἰδικῶν Ὑποθέσεων Ἑλλάδος τῆς Σαηεντολογίας πρός τό Διεθνές Γραφεῖο Εἰδικῶν Ὑποθέσεων τῆς αἵρεσης. Ἐστάλη ἐπί κυβερνήσεως Κ. Μητσοτάκη καί δημοσιεύεται στό μνημ. ἔργ. τοῦ Ἀντ. Μποσνακούδη (σσ. 388-390).

Ἀγαπητέ Marlis,

Ἡ Ἀγγελική συναντήθηκε σήμερα μέ τόν καθηγητή Κονιδάρη. Ἦταν ὁλοκληρωτικά κοντά στήν ἰδέα ὅτι κάτι πρέπει νά γίνει γιά νά σταματήσει ἡ παραβίαση ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Εἶναι πρόθυμος νά βοηθήσει ὅπως θέλουμε ... Ἡ μεγάλη ἰδέα εἶναι νά προωθήσουμε τή γραμμή τοῦ πλήρους διαχωρισμοῦ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέ τό Κράτος καί αὐτό περιλαμβάνει ἀλλαγή τοῦ Συντάγματος τῆς χώρας!! Ὁ καθηγητής Κονιδάρης πρότεινε ἐπίσης νά σχεδιάσουμε καί νά ἐκτελέσουμε μιά πολύ περισσότερο δυναμική καί ἀποτελεσματική δράση Δημοσίων Σχέσεων, ἀπ’ ὅ,τι ἁπλῶς νά κάνουμε μία Συνέντευξη Τύπου, πού θά κορυφωθεῖ σ’ ἕνα συμπέρασμα ἐναντίον τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ... Ἡ κυβέρνηση εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου εὐνοϊκή ἀπέναντι στούς σκοπούς μας ... Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά, ἡ ἐπίθεση πού ἔχει λάβει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπό τόν εἰσαγγελέα εἶναι πολύ μεγάλη. Ἔχει ἀναστατώσει ὁλοκληρωτικά ὄχι μόνο τήν Ἐκκλησία ἀλλά ὅλη τήν Ἑλλάδα. Δέν ἔχει συμβεῖ ποτέ σέ τέτοια κλίμακα καί εἶναι μία πλήρης σύγκρουση τῆς Κυβέρνησης ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας. Σημαίνει πολλά γιά ’μᾶς: Πρῶτον ... Τέταρτον, οἱ σχέσεις μεταξύ τοῦ Κράτους καί τῆς Ἐκκλησίας θά χειροτερέψουν, ἀνοίγοντας τό μεγάλο θέμα τοῦ ὁλικοῦ διαχωρισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας ἀπό τό Κράτος ... Πέμπτον, ὁ εἰσαγγελέας θά φέρει στήν ἐπιφάνεια πολλά ἐγκλήματα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, ἄν συνεχίσει μέ τή δίωξή του, τό ὁποῖο θά καταστρέψει ὁλοκληρωτικά τήν εἰκόνα τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Στήν πραγματικότητα, ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση κάνει τή δουλειά γιά ’μᾶς ...

Πολύ Ἀγάπη, Ἠλίας Διευθυντής Εἰδικῶν Ὑποθέσεων Ἑλλάδος.