Πως ο Χριστιανός κινδυνεύει να γίνει υποκριτής

«Ἡ γνήσια χριστιανική ζωή εἶναι κατά τή φύση της ἀφανής, διακριτική, συνεσταλμένη, μυστική, καί ἐμβαθύνει διαρ­κῶς ἡ ἴδια στόν ἑαυτό της. Αὐτή ὅμως ἡ ἐσωτερική αὐτοαπόκρυψη, ἡ ἀναζήτηση τοῦ «κρυπτοῦ», ὅπου θά ἦταν δυνατόν νά προσευχηθεῖ στόν Πατέρα «ἐν τῷ κρυπτῷ» (Ματθ. 6,6), στήν πλειονότητα τῶν ἀρχαρίων τῆς πνευματικῆς ζωῆς ἐμφανίζεται ἐξωτερικά σέ ὅλη τή συμπεριφορά τους μέ τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο τρόπο. Ἡ συμπεριφορά αὐτή στήν ἀνόθευτη εὐσέβεια θά εἶναι πάντοτε εὐπρεπής, γι’ αὐτό καί σέ πολλούς διεγείρει θαυμασμό, πού αὐτοί ἐκδηλώνουν πρός τόν ἀθλητή τῆς εὐσεβείας. Ὁ τελευταῖος ἀκούοντας ἐπαίνους γιά τήν εὐλάβειά του, πρίν ἀκόμη νικήσει μέσα του τά πάθη, ὑποβάλλεται σέ μεγάλο πειρα­σμό καί ἀρχίζει τότε νά συμπεριφέρεται «εὐσεβῶς», ἀλλά πλέον μέ κενοδοξία. Σύν τῷ χρόνῳ, ὅταν ἡ χάρη τόν ἐγκαταλείψει ἐξαιτίας τῆς κενοδοξίας, θά ἐξακολουθεῖ νά συμπεριφέρεται ἐξωτερικά σάν νά ἦταν πραγματικά εὐσεβής, ἀλλά τότε ἐμφανίζεται σέ αὐτόν ἰδιαίτερη πνευματική πονηρία, γνωστή μέ τό ὄνομα ὑποκρισία. Αὐτή μέ τήν ἀνοησία της εἶναι τόσο ἀποκρουστική στούς ἀνθρώπους, ὥστε τούς ἀπωθεῖ ἀπό τήν πίστη».

(Ἀρχ. Σωφρονίου Σαχάρωφ, Τό μυστικό τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, ἔκδ. Ἱ. Μονή Τ. Προδρόμου, Ἔσσεξ Ἀγγλίας 2011, σ. 284).

Γέρων Σωφρόνιος Σαχάρωφ (1896-1993)