Νεοσατανισμός

ΤΕΥΧΟΣ  19            ΤΡΙΠΟΛΙΣ        ΜΑΡΤΙΟΣ - ΑΠΡΙΛΙΟΣ  2002

ΝΕΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ

Εἰσαγωγικά

Ὁ σάλος πού ἔχει δημιουργηθεῖ αὐτές τίς μέρες μέ ἀφορμή τή δίκη τῶν σατανιστῶν στή Γερμανία καί τίς συνεχεῖς ἀναφορές τῶν ἑλληνικῶν μέσων ἐνημερώσεως στήν ἐξάπλωση τοῦ σατανισμοῦ στή χώρα μας μέ τή συμμετοχή  ἀνθρώπων τῆς ἐξουσίας, καλλιτεχνῶν, δημοσιογράφων κ.τ.λ., μᾶς ὑποχρεώνει νά ἀφιερώσουμε καί αὐτό τό τεῦχος στό φαινόμενο τοῦ σατανισμοῦ. Τό θέμα εἶχε ἀπασχολήσει καί ἄλλη φορά τό ἔντυπό μας (τεῦχ. 9). Ἐδῶ θά συμπληρώσουμε ὅσα γράψαμε ἐκεῖ, τονίζοντας τήν πλευρά τῆς ἀντιμετώπισης τοῦ φαινομένου.

Ὅλοι σχεδόν φαίνεται νά ἔχουν συνειδητοποιήσει σήμερα ὅτι ὁ σατανισμός ἔχει προσλάβει τεράστιες διαστάσεις στήν Ἀθήνα, στήν Ἀττική, στίς μεγάλες πόλεις, στήν ἐπαρχία, παντοῦ. Ἀποτελεῖ ἤδη σοβαρή ἀπειλή γιά τούς ἐμπλεκόμενους, τούς ἀνύποπτους πολίτες, τήν κοινωνία γενικότερα. Ἡ γνώση τοῦ φαινομένου εἶναι ὁπωσδήποτε προϋπόθεση γιά τήν ἀντιμετώπισή του. Ὁ τρόπος ὅμως μέ τόν ὁποῖο προβάλλεται συνήθως ἀπό τά μέσα ἐνημερώσεως, (καλλιέργεια κλίματος τρόμου) δέν συμβάλλει πρός αὐτή τήν κατεύθυνση. Ἤδη στή Γερμανία οἱ σατανιστές τῆς δίκης ἔχουν γίνει πρότυπο σέ πλῆθος μικρῶν παιδιῶν, λόγῳ τοῦ τρόπου μέ τόν ὁποῖο προβάλλουν τό θέμα τά μέσα πληροφόρησης. Ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ σατανισμοῦ εἶναι σοβαρό καί ὑπεύθυνο ἔργο, πού μπορεῖ νά γίνει μόνο μέ τήν βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἦλθε στόν κόσμο γιά νά λύσει τά ἔργα τοῦ διαβόλου.

Ἐμφάνιση καί ἐξάπλωση τοῦ φαινομένου

Σύμφωνα μέ τήν Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ρίζες τοῦ σατανισμοῦ βρίσκονται στήν ἀρχή τῆς ἱστορίας τοῦ ἀνθρώπινου γένους, ὅταν οἱ πρῶτοι ἄνθρωποι, ἐξαπατημένοι ἀπό τήν κακία τοῦ διαβόλου, ἀθέτησαν τήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί ἐξέπεσαν ἀπό τήν κατάσταση τοῦ Παραδείσου. Ἀπό τότε ὁ ἄνθρωπος ἔγινε ὑποχείριο τοῦ διαβόλου καί ὁ διάβολος ἔγινε ὁ «κοσμοκράτορ τοῦ αἰῶνος τούτου», μέχρι τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, μέ τήν ὁποία καταργήθηκε οὐσιαστικά ἡ δύναμή του. Ὁ διάβολος, μέσῳ διαφόρων θρησκειῶν, ἐπιχείρησε νά οἰκειοποιηθεῖ τή λατρεία πού οἱ ἄνθρωποι πρόσφεραν στούς (ὑποτιθέμενους) θεούς τους. Ἔτσι λατρεῖες πρωτόγονων κυρίως θρησκειῶν ἔχουν καθαρά σατανιστικό περιεχόμενο, μέ κύρια στοιχεῖα τίς τελετουργικές θυσίες ζώων (ἀκόμη καί ἀνθρώπων), τήν πόση αἵματος, τά σεξουαλικά ὄργια, τίς ἐπικλήσεις «πνευμάτων» μέ ρυθμικούς χτύπους τυμπάνων, τούς τελετουργικούς χορούς καί τά τραγούδια, τή χρήση μαγικῶν ἀντικειμένων καί συμβόλων, κ.ἄ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων λατρειῶν εἶναι οἱ λατρεῖες Βουντοῦ (ἀφρικανική θρησκεία, πού μεταφυτεύτηκε στήν Ἀϊτή) καί Μακούμπα (θρησκεία τῶν σκλάβων τῆς Λατινικῆς Ἀμερικῆς). Στήν Κούβα σήμερα, ἐπίσημη θρησκεία ἀποτελεῖ ἕνα μίγμα καθολικισμοῦ καί μακούμπα.

Κατά τήν περίοδο τοῦ Μεσαίωνα στή Δύση ὁ σατανισμός (μέ τήν δράση μαγισσῶν καί μάγων) ἀποτελεῖ ἐκτεταμένο φαινόμενο, μέ ἀποκορύφωση τόν ΙΣΤ' αἰῶνα. Οἱ διαστάσεις του ἐξαναγκάζουν τά ἐκκλησιαστικά (παπικά), ἀλλά καί τά πολιτικά, δικαστήρια νά υἱοθετήσουν ἀκραῖες μορφές ἀντιμετωπίσεως (τόν διά πυρᾶς θάνατο). Παρά ταῦτα οἱ πρῶτες βέβαιες ἱστορικές πληροφορίες ἀναφέρονται στήν ἀνάπτυξη τοῦ σατανισμοῦ στήν αὐλή τοῦ Γάλλου μονάρχη Λουδοβίκου τοῦ ΙΔ' (1643 - 1715), ὅπου στή λατρεία τοῦ σατανᾶ ἐμπλέκονται οἱ ἀνώτερες κοινωνικές τάξεις: ὁ σατανισμός ἐδῶ καλλιεργεῖται μέ τή μορφή «μαύρων λειτουργιῶν», ὅπου θυσιάζονται νεογέννητα παιδιά.

Πατέρας τοῦ σύγχρονου σατανισμοῦ θεωρεῖται ὁ Ἄγγλος μάγος Aleister Crowley (1857 - 1947), ὁ μεγαλύτερος σατανιστής τοῦ 20ου αἰώνα. Ἵδρυσε σατανιστικές ὀργανώσεις, ἄφησε πλῆθος μαθητῶν καί ἔγραψε τό «Βιβλίο τοῦ Νόμου» καί τή «Γνωστική Λειτουργία» («Λειτουργία τοῦ σατανᾶ»), στό «σύμβολο πίστεως» τῆς ὁποίας περιέχεται ὁ βασικός νόμος τοῦ Crowley καί ὅλων τῶν μετέπειτα σατανιστῶν: «κάνε ὅ,τι θέλεις, αὐτός εἶναι ὁ νόμος». Πνευματικός του κληρονόμος θεωρεῖται ὁ Anton La Vey, στό πρόσωπο τοῦ ὁποίου ὁ σατανισμός γνώρισε τή μεγαλύτερη ἐξάπλωση. Ὁ «Ἀρχιερέας τοῦ Σατανᾶ», ὅπως ἐμφανιζόταν, καί ἱδρυτής τῆς μεγαλύτερης σατανιστικῆς ὀργάνωσης στόν κόσμο (τῆς «Ἐκκλησίας τοῦ Σατανᾶ»), γεννήθηκε στίς Η.Π.Α. τό 1930 καί πέθανε πρόσφατα. Θηριοδαμαστής ἀρχικά, σχετίστηκε μέ ἀποκρυφιστές μέ τή βοήθεια τῶν ὁποίων κατόρθωσε νά διεισδύσει στό χῶρο τοῦ Hollywood καί νά μυήσει στόν σατανισμό πολλούς παράγοντες. Ὁ ἴδιος ἔπαιξε τόν ρόλο τοῦ σατανᾶ σέ δύο γνωστές ταινίες. Ἔγραψε «Σατανιστική Βίβλο» καί «Τυπικό τοῦ Σατανᾶ» μέ σατανιστικές τελετουργίες. Ἵδρυσε τήν «Ἐκκλησία τοῦ Σατανᾶ» (στήν Καλιφόρνια τό 1966) καί ἄλλες ὀργανώσεις. Τό 1973 ὑπολογίζεται ὅτι ὑπῆρχαν ὁμάδες «Grotten» («Κοινότητες τῆς Κόλασης») τοῦ La Vey σέ 13 ἀμερικανικές πόλεις, 2 στόν Καναδά καί 3 στήν Εὐρώπη. Τό 1975 ἱδρύθηκε ἡ «Ἐωσφορική Διεθνής», μέ ὁπαδούς ἀπό τή Γαλλία, τό Βέλγιο, τήν Ἰταλία καί τή Γερμανία. Σήμερα, λοιπόν, γίνεται λόγος γιά τόν «νεοσατανισμό».

Ἐκτός ἀπό τίς ὁμάδες αὐτές ὑπάρχουν πολλές ἄλλες. Ὑπάρχουν ἐπίσης ἐρασιτέχνες σατανιστές, πού συγκροτοῦν μικρές ὁμάδες καί κάνουν τελετές.  Αὐτοί μιμοῦνται τίς μεγάλες ὁμάδες, δανείζονται τό τυπικό κυρίως ἀπό σατανιστικά βιβλία καί κατά κανόνα εἶναι πιό ἐπικίνδυνοι ἀπό τόν ὀργανωμένο σατανισμό. Στή χώρα μας ὑπάρχουν καί οἱ δύο μορφές νεοσατανισμοῦ. Ἡ διδασκαλία τῶν σατανιστῶν δέν εἶναι κοινή καί ἑνιαία. Ἄλλοι δέχονται τή βιβλική ἀντίληψη περί σατανᾶ καί συνάπτουν ἕνα εἶδος συμβολαίου μαζί του, ἀρνούμενοι τή χριστιανική πίστη. Ἄλλοι, ἐνῶ δέχονται τήν πραγματική ὕπαρξη τοῦ διαβόλου, πιστεύουν ὅτι ὁ σατανάς εἶναι ὁ «ἀδικημένος θεός», ὅτι εἶναι καλός στήν οὐσία, ἤ ὅτι ὁ διάβολος καί τό κακό εἶναι ἡ ἄλλη ὄψη τοῦ καλοῦ (γενικά οἱ σατανιστές δέν δέχονται τή διάκριση μεταξύ καλοῦ καί κακοῦ). Ἄλλοι, τέλος, δέν δέχονται ὅτι ὁ διάβολος ὑπάρχει ὡς πραγματικό ὄν καί πιστεύουν ὅτι κέντρο τοῦ κόσμου εἶναι ὁ ἴδιος ὁ σατανιστής. Ὁ σατανιστής, πιστεύουν, εἶναι ὁ τελικός θεός, πού μπορεῖ νά ἐλέγχει καί νά διαχειρίζεται ἀνώτερες δυνάμεις.

Ὁ σατανισμός μεταξύ τῶν νέων

Ἔρευνες ἔχουν δείξει ὅτι ὁ σατανισμός ἐξαπλώνεται κυρίως μεταξύ τῶν νέων ἀνθρώπων. Σύμφωνα μέ αὐτές, ἡ συμμετοχή τῶν νέων στόν σατανισμό ἀρχίζει πολύ νωρίς, ἀρχίζει ἤδη ἀπό τό δημοτικό σχολεῖο. Οἱ ἡλικίες τῶν 16 καί 17 ἐτῶν γιά τά κορίτσια καί τῶν 15, 18 καί 19 ἐτῶν γιά τά ἀγόρια ἐμφανίζουν τά μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχῆς.

Ἡ συμμετοχή γίνεται βέβαια σταδιακά, ἀπό τίς πιό ἁπλές ἕως τίς πιό σύνθετες μορφές τοῦ ἀποκρυφισμοῦ. Ἀρχίζει συνήθως σάν ἀθῶα ἀπασχόληση μέ τά πνεύματα, σάν ἐνδιαφέρον «παιχνίδι». Ἤδη ὅμως ἔχει γίνει τό πρῶτο βῆμα σέ ἕνα δρόμο χωρίς ἐπιστροφή, ὁ ὁποῖος ὁδηγεῖ μέ βεβαιότητα στίς φρικτές τελετές τοῦ σατανισμοῦ καί τῆς μαύρης μαγείας. Ὁ ἐμπλεκόμενος τελικά ἤ θά καταλήξει νά ζεῖ σέ διαρκῆ ἀνασφάλεια καί ἀγωνία, ἤ θά ὁδηγηθεῖ στήν αὐτοκτονία, ἤ θά θυσιαστεῖ στόν σατανᾶ σέ κάποια ἀπό αὐτές τίς τελετές.

Μέ τό πνευματιστικό τραπεζάκι καί τήν «ἀθώα» ἐπίκληση τῶν πνευμάτων πολύ νωρίς, αὐτός πού πρῶτα δέν πίστευε, ἀρχίζει σιγά σιγά νά πιστεύει στήν ὕπαρξη καί στή δύναμη τῶν πνευμάτων. Παράλληλα ἀρχίζει νά ἀμφιβάλλει γιά τή χριστιανική του πίστη καί νά ἐγκαταλείπει τήν Ἐκκλησία. Δέν ἐπικαλεῖται πλέον μόνο τά «ἀγαθά» πνεύματα, ἀλλά καί τά «κακά», μέ τή βοήθεια τῶν ὁποίων πιστεύει ὅτι μπορεῖ νά βλάψει τούς μισητούς δασκάλους ἤ νά σκαρώσει κάτι στούς γονείς, ἀπό τούς ὁποίους αἰσθάνεται ἤδη ἀποξενωμένος. Αὐτό τοῦ δίνει κάποια αὐτοπεποίθηση, παράλληλα ὅμως ἕνας ἀνεξήγητος φόβος τοῦ ἐμφανίζεται, πού τελικά θά ἐξελιχθεῖ σέ τρόμο καί θά τόν ἐμποδίζει νά ἐμπιστευθεῖ καί νά μιλήσει ἀκόμη καί στά πιό στενά του πρόσωπα. Γιά νά ἐπωφεληθεῖ ὅμως ἀπό τή δύναμη τῶν πνευμάτων, πρέπει νά γίνει μιά «συμφωνία». Ἔτσι ἑτοιμάζεται ἕνα συμβόλαιο μέ τόν σατανά, τό ὁποῖο ὑπογράφεται σέ σατανιστική τελετή, συνήθως μέ τό ἴδιο τό αἷμα τοῦ ἐνδιαφερομένου. Μέ αὐτό ἀρνεῖται τήν προηγούμενη πίστη του καί ὁρκίζεται ὁλοκληρωτική πίστη καί ἀφοσίωση στόν σατανά. Ἡ εἴσοδος στόν χῶρο τοῦ σατανισμοῦ ἔχει πλέον ὁλοκληρωθεῖ.

Μέ ποιό τρόπο ὅμως γίνεται ὁ προσηλυτισμός τῶν νέων; Κατ' ἀρχήν ἡ ἐξοικείωση μέ τόν σατανισμό καλλιεργεῖται μέ πολλούς τρόπους. Ἡ Rock μουσική εἶναι ἴσως ὁ καλύτερος ἀπό αὐτούς. Τό συγκεκριμένο μουσικό εἶδος ἐκφράζει σέ ὅλες τίς διαστάσεις τήν κοσμοθεωρία, τίς πρακτικές καί τίς συνέπειες τοῦ σατανισμοῦ, ὡς ἀνταρσίας στήν τάξη τοῦ Θεοῦ. Οἱ συναυλίες Rock, ὅπου ἐμφανίζονται ὁμάδες Heavy Metal καί Black Metal, ἀποτελοῦν ἰδανικούς χώρους προσηλυτισμοῦ τῶν νέων στό νεοσατανισμό. Ἡ μύηση ὅμως στόν νεοσατανισμό γίνεται καί μέ ἄλλους τρόπους: μέ κινηματογραφικές ταινίες πού ἔχουν σατανιστικό περιεχόμενο ἤ προβάλλουν τήν πίστη στίς «ἀπόκρυφες» δυνάμεις (π.χ. Batman, Superman), μέ παιδικά παιχνίδια (εἶναι χαρακτηριστικό ὅτι ἡ συντριπτική πλειοψηφία τῶν παιδικῶν παιχνιδιῶν ἔχει ἀποκρυφιστικό χαρακτήρα), μέ τήν κυκλοφορία ἀποκρυφιστικῶν συμβόλων παντοῦ, μέ τήν προβολή βασικῶν θέσεων τοῦ ἀποκρυφισμοῦ ἀπό τά μέσα πληροφόρησης, περιοδικά, ἐφημερίδες, κ.λ.π.

Ὁ κατ' ἐξοχήν προσηλυτισμός στόν σατανισμό γίνεται βέβαια ἀπό τίς ὁμάδες καί τά ἄτομα πού ἀνήκουν στόν χῶρο. Τά ὑποψήφια θύματα ἀναζητοῦνται σέ καφετέριες, χώρους διασκέδασης, ἀθλητικούς καί ψυχαγωγικούς χώρους κ.τ.λ. ἀπό ἐμφανισιακά ἄτομα καί τῶν δύο φύλλων, μέ πρόσχημα πολλές φορές τήν ἐρωτική σχέση. Δύο συνήθεις χώροι ὅπου δρᾶ ὁ νεοσατανισμός εἶναι ὁ στρατός καί τό σχολεῖο. Σέ παρέες νέων, σέ εἰδικά πάρτυ κ.τ.λ., μετά τή συνήθη διασκέδαση, ὁ ἤδη μυημένος ἀρχίζει νά ἐπιδεικνύει τίς ἱκανότητές του. Ἐπικαλεῖται τά πνεύματα καί προσκαλεῖ τούς ὑπόλοιπους νά συμμετέχουν σέ ἄλλου εἴδους ἐμπειρίες. Ἡ περιέργεια καί ἡ δίψα γιά τέτοιες ἐμπειρίες ὁδηγοῦν τελικά πολλούς στόν σατανισμό.

Ἡ ἀνάγκη ἔγκαιρης ἐπισήμανσης

Ἀναφέραμε προηγουμένως ὅτι ὁ δρόμος τοῦ ἀποκρυφισμοῦ εἶναι δρόμος χωρίς ἐπιστροφή καί λίγοι μπόρεσαν τελικά νά λυτρωθοῦν. Βέβαια, γιά τόν Χριστιανό ἰσχύει ὅτι «τά ἀδύνατα παρά ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστιν» (Λουκ. 18,27) καί ὅτι ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ μεταβάλλει τά δύσκολα καί ἀκατόρθωτα σέ εὔκολα καί κατορθωτά. Ὅμως ὅσο πιό γρήγορα ἐγκαταλείπει κάποιος τόν χῶρο αὐτό, τόσο εὐκολότερα σώζεται. Ἡ ἔγκαιρη ἐπισήμανση τοῦ φαινομένου καί τῶν συνεπειῶν του ἀπό ὅλους, εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιά τήν ἀντιμετώπισή του.

Γιά τούς ἐμπλεκομένους αὐτό σημαίνει ὅτι, ἀφοῦ θελήσουν νά ἀπεμπλακοῦν, πρέπει νά ἀποβάλουν ἀμέσως κάθε φόβο καί νά μιλήσουν σέ κάποιον πού ἐμπιστεύονται, π.χ. στούς γονεῖς, σέ κάποιον στενό φίλο, ἤ σέ κάποιον εἰδικευμένο σέ τέτοια θέματα κληρικό τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ φόβος μπορεῖ νά προέρχεται ἤ ἀπό τό περιβάλλον στό ὁποῖο ὁ ἐμπλεκόμενος ἔχει ἐνταχθεῖ, ἤ ἀπό τίς ἐνέργειες τοῦ ἴδιου τοῦ σατανᾶ, ἤ ἀπό ποινικές συνέπειες, ἐάν πιθανόν ὁ ἐμπλεκόμενος συμμετεῖχε σέ ἀξιόποινες πράξεις π.χ. σέ τελετουργικούς φόνους. Ἡ συζήτηση μέ κάποιον ἐξομολόγο κληρικό, πού δεσμεύεται ἀπό τήν ἰδιότητά του καί δέν μπορεῖ νά μιλήσει σέ ἄλλους, εἶναι ἴσως ἡ καλύτερη λύση.

Ἡ ἀντιμετώπιση ἀπό τούς γονεῖς πρέπει νά γίνεται μέ προσοχή, μέ διάκριση καί χωρίς πανικό. Ἡ καθοδήγηση ἔμπειρου κληρικοῦ εἶναι καί ἐδῶ ἀπαραίτητη. Σέ πολλές περιπτώσεις οἱ γονεῖς δέν μπόρεσαν νά ἀποφύγουν τίς καταστροφικές συνέπειες γιά τά παιδιά τους, ἐπειδή δέν ἀντιλήφθηκαν ἔγκαιρα τήν συμμετοχή τους στόν σατανισμό ἤ δέν ἔδωσαν σημασία σέ κάποια χαρακτηριστικά σημεῖα καί τά θεώρησαν ἁπλά καί ἀκίνδυνα «χόμπυ». Τέτοια «σημεῖα», πού ἀποτελοῦν ἰσχυρές ἐνδείξεις συμμετοχῆς ἑνός νέου στή νοεστανιστική κίνηση, εἶναι τά ἑξῆς:

α) Συγκεντρώνει ἀντικείμενα σατανιστικοῦ ἐξοπλισμοῦ, ὅπως βιβλία, ὅπλα, κεριά, ἀφίσσες ἤ ἀπεικονίσεις νεκροκεφαλῶν, τεράτων, δαιμόνων, βίαιων σκηνῶν κ.τ.λ. Τά δωμάτια πολλῶν ἐφήβων μεταβάλλονται πολλές φορές σέ μικρά σατανιστικά ἱερά.

β) Χρησιμοποιεῖ ἀποκρυφιστικά σύμβολα, γνωστά (πεντάλφα, ἀντεστραμμένος σταυρός, 666 κ.ἄ.) ἤ λιγότερο γνωστά (FFF, DM, ἀντεστραμμένες λέξεις, π.χ. natas ἀντί satan, κ.ἄ.), σέ κοσμήματα, ροῦχα, ἤ σχεδιασμένα σέ χαρτιά, βιβλία καί τοίχους.

γ) Χαράσσει αὐτά τά σύμβολα στό σῶμα του μέ τή μέθοδο τοῦ τατουάζ, βάφει μαῦρο ἕνα νύχι του, κάνει χειρονομίες καί σύμβολα μέ τά χέρια καί χρησιμοποιεῖ παράξενα ὑποκοριστικά.

δ) Ἀκούει μετά μανίας ρόκ μουσική (Heavy Metal καί Black ἤ Beath Metal)

ε) Ἔχει ἀπότομες ἐναλλαγές διαθέσεως καί συμπεριφορᾶς. Ἡ συμπεριφορά του γίνεται πολλές φορές ὑπερβολικά ἐπιθετική καί βίαιη.

στ) Ἀπουσιάζει ἀδικαιολόγητα, ἰδίως τή νύχτα.

ζ) Ἐμφανίζει ἀκανόνιστη βαθμολογία στό σχολεῖο ἤ ἀπότομη πτώση τῆς βαθμολογίας.

η) Ἔχει ρατσιστικές ἤ ἀντισημιτικές ἀντιλήψεις καί ἐκφράζεται μέ ἀπέχθεια πρός τόν χριστιανισμό.

θ) Διακατέχεται ἀπό ἔντονες καί ἀνεξήγητες φοβίες καί ἀποφεύγει συστηματικά τό σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τόν Ἐκκλησιασμό.

Ὀρθόδοξη ἀντιμετώπιση

Ἡ πραγματική ἀντιμετώπιση τοῦ σατανισμοῦ γίνεται μόνο μέσα στά ὀρθόδοξα πλαίσια, δηλ. μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία, καί προϋποθέτει τήν ἀποδοχή ὁλόκληρης τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ, ἕνα μέρος τῆς ὁποίας εἶναι καί ἡ περί διαβόλου ἀντίληψη. Εἶναι ἀδύνατη ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ φαινομένου, ὅταν προϋπάρχει μιά ἐσφαλμένη ἀντίληψη περί διαβόλου, ἤ ὅταν ἡ πραγματική ὕπαρξη τοῦ διαβόλου ἀπορρίπτεται. Στήν περίπτωση αὐτή τό φαινόμενο ἑρμηνεύεται σάν ψυχική νόσος καί οἱ σατανιστές ἀντιμετωπίζονται ὡς ψυχασθενεῖς, ὅπως ἀκριβῶς συνέβη στή δίκη τῆς Γερμανίας καί ἀλλοῦ σέ ἀνάλογες περιπτώσεις. Ἡ ἀντιμετώπιση αὐτή καταστέλλει βέβαια κάποιες ἐκδηλώσεις, δέν ἀντιμετωπίζει ὅμως τό ἴδιο τό πρόβλημα, καί μοιάζει μέ τό κλάδεμα ἑνός δένδρου, γιά νά δώσει στή συνέχεια νέους καί δυνατότερους κλάδους. Οἱ ἐμπλεκόμενοι στόν νεοσατανισμό δέν εἶναι σέ καμία περίπτωση ψυχασθενεῖς. Εἶναι θύματα μιᾶς καταστροφικῆς λατρείας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ σ' αὐτή τήν κατάσταση.

Σύμφωνα λοιπόν μέ τήν ὀρθόδοξη πίστη, ὁ διάβολος καί οἱ δαίμονες εἶναι συγκεκριμένες ὑπάρξεις καί δέν ἀποτελοῦν εἰκόνες ἤ σύμβολα τοῦ κακοῦ. Εἶναι δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ μέ ἐλεύθερη βούληση, ἀλλά δέν δημιουργήθηκαν ἐξ ἀρχῆς ὅπως εἶναι τώρα. Κάποτε ἦσαν φωτεινοί ἄγγελοι καί συμμετεῖχαν στή δόξα τοῦ Θεοῦ. Κάνοντας ὅμως κακή χρήση τῆς ἐλευθερίας τους ἐξέπεσαν ἀπό αὐτή τήν κατάσταση, ἔγιναν ἄγγελοι τοῦ σκότους καί ἡ θέλησή τους στράφηκε μόνιμα πρός τό κακό. Κάπως ἔτσι καταλήγει καί ἕνας Χριστιανός στόν σατανισμό, κάνοντας κακή χρήση τοῦ «αὐτεξουσίου» του.

Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἐξέπεσε ἀπό τήν κατάσταση τοῦ Παραδείσου, «φθόνῳ διαβόλου ἀπατηθείς», ὁ διάβολος κυριάρχησε στόν κόσμο, μέσῳ τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου. Ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου εἶναι πραγματική καί μεγάλη. Ὅμως εἶναι καί παραμένει δύναμη ἑνός κτίσματος, πού δέν μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τήν δύναμη τοῦ Κτίστου τοῦ σύμπαντος κόσμου, δηλ. τοῦ Θεοῦ. Μέ τή Σταύρωση καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ὁ διάβολος δέχθηκε καίριο πλῆγμα. Εἶναι σοβαρά τραυματισμένος, ἀλλά δέν ἀπέθανε τελείως. Εἶναι ἀκόμη ζωντανός καί διατηρεῖ κάποια ἐξουσία πάνω σ' ὅσους τόν ἀκολουθοῦν. Σύμφωνα μέ μιά ἄλλη εἰκόνα τῶν ἱερῶν μας κειμένων, ὁ διάβολος εἶναι δεμένος, ἀλλά πρίν τό τέλος τοῦ κόσμου θά λυθεῖ γιά λίγο καί θά ἐπιχειρήσει νά κάνει τό κακό μέ ὅλες του τίς δυνάμεις, γνωρίζοντας ὅτι πλησιάζει ἡ ὥρα τῆς συντριβῆς του. Ἡ τελική του συντριβή θά γίνει μέ τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος θά καταργήσει τόν διάβολο «τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ» (Α' Θεσσ., 2, 8), δηλ. μέ ἕνα ἁπλό φύσημα. Τόση εἶναι ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου!

Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει τόν διάβολο κάνοντας χρήση τῆς δυνάμεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ δύναμη αὐτή ὑπάρχει στήν Ἐκκλησία καί πηγάζει ἀπό τά ἱερά της Μυστήρια: τή Μετάνοια (Ἐξομολόγηση), τή Θ. Κοινωνία, κ.τ.λ. Μπροστά στή δύναμη τοῦ Χριστοῦ οὔτε συμβόλαια μέ τόν σατανά ἰσχύουν οὔτε κάτι ἀπό τά ἔργα τοῦ διαβόλου. Ὁ Χριστός εἶναι ἐκεῖνος πού μπορεῖ νά ἀποσπάσει ὁποιονδήποτε θελήσει ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου καί νά τόν ἐντάξει στόν χῶρο τῆς Βασιλείας Του. Ὁ διάβολος βέβαια θά συνεχίσει νά ἐνοχλεῖ γιά μεγάλο διάστημα τόν πρώην πιστό του, ἀλλά ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ σ' αὐτόν θά εἶναι μόνιμη καί παντοτεινή.