† Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Σ. Ρωμανίδης (1927-2001)

ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:

«Οἱ γονεῖς μου ἦσαν ἀπό τήν Ρωμαϊκήν Καστρόπολιν τῆς Ἀραβησοῦ Καππαδοκίας ... Γεννήθηκα εἰς τόν Πειραιᾶ, τάς 2-3-1927 ... Ἔφυγα ἀπό τήν Ἑλλάδα μετηνάστευσα εἰς τήν Ἀμερικήν, εἰς τάς 15 Μαΐου 1927 (εἰς ἡλικίαν 72 ἡμερῶν) μέ τούς γονεῖς μου καί ἐμεγάλωσα εἰς τήν πόλιν τῆς Νέας Ὑόρκης εἰς τό Manhattan, εἰς τήν 46ην Ὁδόν, μεταξύ τῆς 2ας καί τῆς 3ης Λεωφόρου. Εἶμαι ἀπόφοιτος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κολεγίου Brookline Μασαχουσέτης, τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Yale, Διδάκτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνων, τῆς Φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Harvard (School of Arts and Sciences). Ὁμότιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καί Ἐπισκέπτης Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ τοῦ Πανεπιστημίου Balamand τοῦ Λιβάνου ἀπό τό 1970».

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ:

Ὁ μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Ρωμανίδης τοῦ Σάββα καί τῆς Εὐλαμπίας, ἕνας ἀπό τούς μεγαλυτέρους ’Ορθοδόξους Θεολόγους τοῦ 20οῦ αἰώνα, εἶχε ἐπίσης σπουδάσει στήν Ὀρθόδοξη Θεολογική Σχολή τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στήν Βοστώνη, στό Ρωσικό Σεμινάριο τοῦ Ἁγίου Βλαδίμηρου τῆς Νέας Ὑόρκης, στό ἐπίσης Ρωσικό Ἰνστιτοῦτο Ἁγίου Σεργίου στό Παρίσι καί στο Μόναχο τῆς Γερμανίας. Στίς Γυμνασιακές του σπουδές γνώρισε καλά τόν Θωμᾶ Ἀκινάτη καί τή Σχολαστική Θεολογία ἀπό ἕναν Ρωμαιοκαθολικό Καθηγητή, πού στή συνέχεια ἔγινε Ὀρθόδοξος. Ὑπῆρξε μαθητής τοῦ κορυφαίου Ὀρθοδόξου Θεολόγου π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ καί ὁλοκλήρωσε τή γέφυρα, πού ἄνοιξε ὁ π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ μέ τήν Πατερική Παράδοση. Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος τό 1951 καί ἔκτοτε διακόνησε ὡς ἐφημέριος σέ διάφορες ἐνορίες των ΗΠΑ. Τό 1957 ἀνεκηρύχθη Διδάκτωρ στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, κοντά στόν Καθηγητή Ἰωάννη Καρμίρη, ὑποβάλλοντας τή διατριβή του μέ τίτλο «Τό προπατορικόν ἁμάρτημα». Μεταξύ τῶν ἐτῶν 1958 καί 1965 διετέλεσε Καθηγητής στή Θεολογική Σχολή Τιμίου Σταυροῦ Βοστώνης, ἀπ’ ὅπου παραιτήθηκε τό 1965, διαμαρτυρόμενος γιά τήν ἀπομάκρυνση τοῦ π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ ἀπο τή Σχολή. Στις 12 Ἰουνίου 1968 ἐξελέγη Τακτικός Καθηγητής γιά τήν Ἕδρα τῆς Δογματικῆς στήν Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀλλά δέν διωρίζετο, διότι κατηγορεῖτο ὡς «κομμουνιστής», μέχρι τό 1970 πού ἔγινε ὁ διορισμός του. Τό 1984 παραιτήθηκε ἀπό τήν θέση τοῦ Καθηγητοῦ μέ πλήρη σύνταξη. Ἔργα του, ἐκτός ἀπό τήν πληθώρα τῶν ἄρθρων καί εἰσηγήσεών του, εἶναι: «Δογματική καί συμβολική Θεολογία», «Ρωμηοσύνη Ρωμανία Ρούμελη» κ.ἄ. Θεωρεῖται ὁ μεγαλύτερος Ὀρθόδοξος μελετητής τοῦ Αὐγουστίνου. Ἀπεβίωσε στήν Ἀθήνα τήν 1η Νοεμβρίου 2001, ἀφήνοντας πλούσιο θεολογικό καί ἱστορικό ἔργο. Ἡ σημασία τοῦ θεολογικοῦ του ἔργου κάνει πολλούς μελετητές νά μιλοῦν γιά «ἐποχή πρό καί μετά Ρωμανίδη».