«Βασίλειος ο Μέγας», τεύχ. 53, Ιαν. 2012

ΤΕΥΧΟΣ 53              ΤΡΙΠΟΛΙΣ          ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ  2012

Ἀλέξανδρος, Χάριτι Θεοῦ Μητροπολιτης Μαντινείας καί Κυνουρίας

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Πρός Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί τόν εὐσεβῆ Λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μαντινείας καί Κυνουρίας.

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

 Ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό μοναδικόν καί ἀνεπανάληπτον Μυστήριον πού ὑπερβαίνει κάθε λογικήν ἔννοιαν καί ἐκπλήσσει ἀκόμα καί τόν νοῦν τῶν ὑπερκοσμίων δυνάμεων. «Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ υἱός ἀνθρώπου γίνεται» καί ἡ Ἐκκλησία μας ὁμολογεῖ· «Μυστήριον ξένον ὁρῶ καί παράδοξον», οἱ δέ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἑρμηνεύουν καί λέγουν ὅτι τό Μυστήριον τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ εἶναι Μυστήριον ταπεινώσεως καί πτωχεύσεως τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἄλλωστε ἐπισφραγίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος· «Γινώσκετε γάρ τήν χάριν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι δι’ ὑμᾶς ἐπτώχευσεν πλούσιος ὤν, ἵνα ὑμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτίσητε».

Ὁ Θεός πού ἦταν πλούσιος σέ δόξα καί μεγαλωσύνη ἔγινε ἑκουσίως πτωχός γιά κάθε ἄνθρωπο καί γεννήθηκε μέσα σέ συνθῆκες τῆς μεγαλύτερης πτωχείας καί ταπεινώσεως. Ἄρχισε τή ζωή Του διωκόμενος, ὑστερούμενος καί θλιβόμενος. Ἐξῆλθε στόν κόσμο συκοφαντούμενος, ἀμφισβητούμενος καί ἐπαπειλούμενος. Διῆλθεν, βέβαια, τή ζωή Του εὐεργετῶν καί ἰώμενος, ἀλλά εἰσέπραττε ἀπό τούς εὐεργετουμένους Του τήν ἀχαριστία καί τήν ἄρνησι καί ἔζησε ὡς ταπεινός καί ἔσχατος καί ἔφθασε στό ἀποκορύφωμα τῆς ἔσχατης ταπεινώσεως, τόν Σταυρόν καί τόν θάνατον, καί ὅλα αὐτά τά ὑπέμεινε διά νά σώσῃ τόν ἄνθρωπον καί ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, «Ἑκουσίως ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, ἵνα τόν ἄνθρωπον Θεόν ἀπεργάσηται».

Ὅμως ὅλοι ἐμεῖς ἀπό τήν πλουτιστικήν αὐτήν πτωχείαν τοῦ Θεοῦ δέν ἐδιδάχθημεν τίποτε καί εἰδικά ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἐκτροχιαστήκαμε ἀπό τό δρόμο τῆς μιμήσεως τοῦ Χριστοῦ καί μέ τά ὑπερφίαλα οἰκονομικά μας προγράμματα καί μέ τόν ἀσυλόγιστο δανεισμό καί τήν ἄσωτη σπατάλη μας καί τήν ἀλαζονεία τῆς εὐμάρειας ἐπαχύνθημεν εἰς τόν νοῦν καί τήν γαστέρα καί ἀπελακτήσαμε τόν Θεόν. Εἴπαμε ὅτι μόνοι μας θά δημιουργήσωμε ἕναν καινούργιο Παράδεισο καί πέσαμε μέσα σέ μιά φοβερή κόλασι. Πιστέψαμε ἐκείνους πού μας ὑποσχέθηκαν ὅτι θά μᾶς φέρουν καλύτερες ἡμέρες καί μᾶς  φόρτωσαν μέ φόρους ἐπαχθεῖς καί δυσβάστακτους. Νομίσαμε ὅτι θά ζήσουμε μιά ζωή εὐτυχισμένη καί χαρούμενη καί ζοῦμε ἀπελπισμένοι μιά ζωή ἀπελπισίας καί χωρίς ἐλπίδα σωτηρίας.

Ποιός θά μᾶς σώση ἀπό τήν τραγική αὐτή κατάστασι; Τά δάνεια τῶν εὐρωπαίων; Τά ὁμόλογα τῶν τραπεζιτῶν ἤ οἱ ὑποσχέσεις τῶν πολιτικῶν;

Τίποτα ἀπ’ ὅλα αὐτά γιατί ὅλοι μᾶς γέλασαν φοβερά καί μᾶς σπᾶσαν τῆς ψυχῆς τά φτερά.

Μιά ἐλπίδα σωτηρίας ὑπάρχει. Ἕνας εἶναι ὁ Σωτήρας καί ὁ Λυτρωτής μας. Μᾶς τόν ἀνήγγειλε ὁ Ἄγγελος στή  Βηθλεέμ. «Μή φοβεῖσθε, ἰδού εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην,  ἥτις ἐστί παντί τῷ Λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ, ὅς ἐστί Χριστός Κύριος». Σωτήρας μας, λοιπόν, εἶναι ὁ Χριστός.  Γι’ αὐτό, «Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός».

Διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν.

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Μαντινείας καί Κυνουρίας  Α Λ Ε Ξ Α Ν Δ Ρ Ο Σ

Τρίπολις, Χριστούγεννα 2011

Ὁ ἀνθρώπινος καί ὁ πνευματικός νόμος

Δέν πάει πολύς καιρός ἀπό τή στιγμή πού ὑποδεχθήκαμε τό Νέο Ἔτος σέ μιά ἰδιαίτερα κρίσιμη γιά ὅλους μας συγκυρία. Ἀκόμη ἀντηχοῦν οἱ εὐχές γιά ἕνα καλύτερο αὔριο, μέ τήν ἐλπίδα ὅτι τό ἔτος πού ἤδη διανύουμε θά εἶναι καλύτερο ἀπό τό προηγούμενο. Ὅμως, ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι τά πράγματα δέν εἶναι καθόλου καλά. Ἡ οἰκονομική κρίση συνεχίζει νά βαθαίνει καί τά προβλήματα στόν τόπο μας διογκώνονται, μέ τό ἐνδεχόμενο πτώχευσης πολύ ὁρατό καί μέ τεράστιες συνέπειες, ἄν αὐτό συμβεῖ, γιά ὅλο σχεδόν τόν κόσμο. Ἀκόμη καί μέ τίς πιό αἰσιόδοξες προοπτικές, τό 2012 θά εἶναι χειρότερο ἀπό τό προηγούμενο καί ἀπό πάρα πολλά προηγούμενα ἔτη, κι ἄν ὑπάρξει κάποια ἀνάκαμψη, αὐτή θά εἶναι μετά τό 2013, ὅπως λένε ὅλοι σχεδόν οἱ ἀναλυτές. Βέβαια, ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί δέν παύουμε νά ἐλπίζουμε ὅτι οἱ προσευχές καί οἱ δεήσεις ὅσων ἐξακολουθοῦν ἀκόμη νά πιστεύουν μποροῦν νά προκαλέσουν τή δυναμική παρέμβαση τοῦ Κυρίου, ὥστε νά ἀλλάξει ἡ πορεία τῶν πραγμάτων πρός τό καλύτερο!

Ὅμως, γιατί συμβαίνουν ὅλα αὐτά; Γιατί φτάσαμε σ’ αὐτό τό σημεῖο; Οἱ νόμοι, λένε οἱ ἀναλυτές, οἱ νόμοι τῆς ἀγορᾶς, αὐτοί εὐθύνονται γιά ὅλα τά προβλήματα. Αὐτοί οἱ νόμοι εἴτε δέν λειτούργησαν σωστά, εἴτε ξέφυγαν ἀπό τόν ἔλεγχο, εἴτε κατευθύνονται ἀπό συγκεκριμένα κέντρα, πάντως αὐτοί εὐθύνονται γιά τό κακό πού συμβαίνει.

Ὅσοι τά πιστεύουν αὐτά (πού ἐν μέρει, τουλάχιστον, εἶναι ἀληθινά) δέν γνωρίζουν ὅτι οἱ νόμοι αὐτοί εἶναι ἀνθρώπινοι, τούς ἔχουν θεσπίσει καί ἐπιβάλλει ἄνθρωποι. Ὅμως, πάνω ἀπό τούς ἀνθρώπινους ὑπάρχουν οἱ φυσικοί νόμοι, πού τούς ἔχει θεσπίσει ὁ Θεός, ὁ Δημιουργός τοῦ κόσμου, καί πάνω ἀπό τούς φυσικούς νόμους ὑπάρχει ὁ πνευματικός νόμος, πού ἐπίσης τόν ἔχει θεσπίσει ὁ Θεός. Λίγες σκέψεις γι’ αὐτόν τόν πνευματικό νόμο θά διατυπώσουμε, μέ ἀφορμή τό Νέο Ἔτος καί τήν κρίση τῆς ἐποχῆς μας.

Τί ἀκριβῶς εἶναι ὁ πνευματικός νόμος; Γιά τόν νόμο αὐτό κάνουν λόγο οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας στά συγγράμματά τους σποραδικά. Μάλιστα ὑπάρχει καί ἕνα εἰδικό ἔργο τοῦ ἁγίου Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ μέ τόν χαρακτηριστικό τίτλο «Περί νόμου πνευματικοῦ», πού ἀναφέρεται σέ περιπτώσεις πρακτικῆς λειτουργίας αὐτοῦ τοῦ νόμου. Παραδείγματα καί διατυπώσεις τοῦ πνευματικοῦ νόμου συναντᾶμε ἤδη στήν Ἁγία Γραφή, ὅπως «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος», «ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται», «μάχαιραν ἔδωκας, μάχαιραν θά λάβεις» κ.ἄ.

Ὁ ἅγιος Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης μᾶς βοηθᾶ νά κατανοήσουμε τί εἶναι ὁ πνευματικός νόμος καί πῶς λειτουργεῖ. Εἶχε πεῖ χαρακτηριστικά: «Ὅπως στή φύση ὑπάρχουν οἱ φυσικοί νόμοι, ἔτσι καί στήν πνευματική ζωή ὑπάρχουν οἱ πνευματικοί νόμοι. Ἄς ποῦμε, ὅταν πετάει κανείς ἕνα βαρύ αντικείμενο ψηλά, μέ ὅσο περισσότερη ὁρμή καί ὅσο πιό ψηλά τό πετάξει, μέ τόσο μεγαλύτερη δύναμη θά πέσει κάτω καί θά συντριβεῖ. Αὐτός εἶναι φυσικός νόμος. Στήν πνευματική ζωή, ὅσο περισσότερο ὑψώνεται κανείς μέ τήν ὑπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θά εἶναι καί ἡ πνευματική του πτώση καί, ἀνάλογα μέ τό ὕψος τῆς ὑπερηφανείας του, θά συντριβεῖ. Γιατί ὁ ὑπερήφανος ἀνεβαίνει, φθάνει σέ ἕνα σημεῖο, καί μετά πέφτει καί σπάζει τά μοῦτρα του («ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται»). Αὐτός εἶναι πνευματικός νόμος».

Ὑπάρχουν, λοιπόν, καί πνευματικές αἰτίες γιά ὅσα συμβαίνουν, καί ὄχι μόνο φυσικές. Ἔχει ἐπανειλημμένα εἰπωθεῖ, ὅτι ἡ βαθύτερη αἰτία τῆς κρίσης πού ζοῦμε εἶναι πνευματική. Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, ὅταν τόν ρωτοῦσαν γιατί συμβαίνουν κάποια πράγματα, ἀπαντοῦσε: «διά τάς ἁμαρτίας ὑμῶν», δηλ. ἐπεσήμαινε τήν πνευματική αἰτία τοῦ πράγματος. Ὄντως, ἡ κρίση τῆς ἐποχῆς μας εἶναι ἀποτέλεσμα «ἀποστασίας» (ἀπομάκρυνσης ἀπό τόν Θεό) καί ἁμαρτίας. Ὁ ἄνθρωπος τῶν ἡμερῶν μας παραδόθηκε ἐξ ὁλοκλήρου στήν ἁμαρτία καί τήν ἔκανε κανόνα τῆς ζωῆς του. Παράλληλα, λησμόνησε τόν Θεό καί πίστεψε ὅτι μόνος του καί χωρίς τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νά ἀνέβει πολύ ψηλά! Καί ὄντως ἀνέβηκε «ψηλά». Ὅμως, τώρα ἡ «ἀλαζονεία τοῦ βίου» ἔληξε καί ἔρχεται ἡ συντριβή, ὅπως ἀκριβῶς ὁρίζει ὁ πνευματικός νόμος!  

Ἄς παρακολουθήσουμε, ὅμως, τή σκέψη τοῦ Γέροντος Παϊσίου, πού δίνει μιά ἐλπίδα καί μιά διέξοδο σέ ὅσα συμβαίνουν. Ὑπάρχει, λέει ὁ π. Παΐσιος, «μιά σημαντική διαφορά ἀνάμεσα στούς φυσικούς καί στούς πνευματικούς νόμους: Ἐνῷ οἱ φυσικοί νόμοι δέν ἔχουν σπλάχνα καί ὁ ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά τούς ἀλλάξει, οἱ πνευματικοί νόμοι ἔχουν σπλάχνα καί ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά τούς ἀλλάξει, γιατί ἔχει νά κάνει μέ τόν Δημιουργό καί Πλάστη του, τόν πολυεύσπλαχνο Θεό. Ἄν δηλαδή καταλάβει ἀμέσως τό ἀνέβασμα τῆς ὑπερηφανείας του καί πεῖ: "Θεέ μου, ἐγώ δέν ἔχω τίποτε δικό μου καί ὑπερηφανεύομαι· συγχώρεσέ με!", ἀμέσως τά σπλαχνικά χέρια τοῦ Θεοῦ τόν ἁρπάζουν καί τόν κατεβάζουν ἁπαλά κάτω, χωρίς νά γίνει ἀντιληπτή ἡ πτώση του. Ἔτσι δέν συντρίβεται, ἀφοῦ προηγήθηκε ἡ καρδιακή συντριβή μέ τήν μετάνοια πού ἔδειξε. Τό ἴδιο ἰσχύει καί γιά τό "μάχαιραν ἔδωκας, μάχαιραν θά λάβεις", πού λέει τό Εὐαγγέλιο. Ἄν, δηλαδή, "ἔδωσα μάχαιραν", κανονικά πρέπει νά ξοφλήσω μέ μάχαιρα. Ὅταν, ὅμως, συναισθάνομαι τό σφάλμα μου, μέ μαχαιρώνει ἡ συνείδησή μου καί ζητάω συγχώρηση ἀπό τόν Θεό. Τότε πλέον παύουν νά λειτουργοῦν οἱ πνευματικοί νόμοι καί δέχομαι ἀπό τόν Θεό τήν ἀγάπη Του σάν βάλσαμο».

Καί συνεχίζει ὁ π. Παΐσιος: «Μέσα δηλαδή στά κρίματα τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἄβυσσος, βλέπουμε νά ἀλλάζει ὁ Θεός, ὅταν ἀλλάζουν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν τό ἄτακτο παιδί συνέρχεται, μετανοεῖ καί δέρνεται ἀπό τήν συνείδησή του, τότε ὁ Πατέρας του τό χαϊδεύει μέ ἀγάπη καί τό παρηγορεῖ. Δέν εἶναι μικρό πρᾶγμα νά μπορῇ ὁ ἄνθρωπος νά ἀλλάξει τήν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ! Κάνεις κακό; Ὁ Θεός σοῦ δίνει σκαμπιλάκι. Λές "ἥμαρτον"; Σοῦ δίνει εὐλογίες».

Ἡ μετάνοια, λοιπόν, καί ἡ ἐπιστροφή εἶναι ἡ δύναμη ἐκείνη, πού μπορεῖ νά ἀλλάξει τή λειτουργία τοῦ πνευματικοῦ νόμου, ὥστε νά ξεπεράσουμε τήν κρίση τῆς ἐποχῆς, ἀλλά καί κάθε πρόβλημα τῆς ζωῆς μας, γιά τό Νέο Ἔτος καί γιά ὅσα ἔτη ἀκόμη μᾶς ἀπομένουν.

Ἡ οὐσία τοῦ «σκανδάλου» τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου

Τόν τελευταῖο καιρό, μέ ἀφορμή τήν προφυλάκιση τοῦ Καθηγουμένου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου Γέροντος Ἐφραίμ, ἀκούσαμε ἀπό τά μέσα ἐνημερώσεως καί ἀπό δῆθεν «ἔγκριτους» νομικούς καί δημοσιογράφους ἕνα πλῆθος ἀπό ἀπόψεις, θέσεις καί ἀναλύσεις γιά ἕνα δῆθεν «τεράστιο σκάνδαλο», πού ἐζημίωσε πολλαπλῶς τό Ἑλληνικό Δημόσιο καί τόν φορολογούμενο πολίτη. Γιά τό «σκάνδαλο» αὐτό, ὅλοι μποροῦν νά λένε, νά κρίνουν καί νά ἐπικρίνουν τήν ἐκκλησιαστική πλευρά καί νά ἐκφράζουν ἐλεύθερα τή γνώμη τους. Ὅσοι, ὅμως, ἔχουν διαφορετική ἄποψη δέν τούς ἐπιτρέπεται νά μιλᾶνε, ἀφοῦ δέν γνωρίζουν τό περιεχόμενο τῆς δικογραφίας! Ποιά εἶναι, ὅμως, ἡ ἀλήθεια γιά τό θέμα;

Ἡ ἀλήθεια, πιστεύουμε, εἶναι πολύ ἁπλή, καί ὅλα τ’ ἄλλα εἶναι μόνο τεχνάσματα, γιά ἐξυπηρετηθοῦν ἤ νά συγκαλυφθοῦν πολιτικές σκοπιμότητες, σκοτεινές μεθοδεύσεις καί ἰδιοτελῆ συμφέροντα. Ἀκοῦμε συνήθως ὅτι ἡ διαπραγμάτευση ἤ ἡ συναλλαγή μέ τή Μονή Βατοπαιδίου ἐζημίωσε τό Δημόσιο, ἐπιβαρύνοντας τόν φορολογούμενο Ἕλληνα πολίτη. Ἰσχύει, ὅμως, κάτι τέτοιο; Γιά νά τό διαπιστώσουμε, ἄς λάβουμε ὑπ’ ὄψιν τά ἑξῆς ἁπλά στοιχεῖα:

α) Κάθε διαπραγμάτευση προϋποθέτει συνήθως δύο μέρη, στήν προκειμένη περίπτωση τή Μονή, πού ἐκπροσωπεῖται ἀπό τόν Ἡγούμενο Ἐφραίμ, καί τό Ἑλληνικό Δημόσιο, πού ἐκπροσωπεῖται ἀπό τούς ἁρμόδιους κρατικούς λειτουργούς (Ὑπουργούς, Γενικούς Γραμματεῖς καί ὅποιους ἄλλους). Στή διαπραγμάτευση κάθε πλευρά προσπαθεῖ νά ἐπιτύχει ὅ,τι καλύτερο γιά τόν φορέα πού ἐκπροσωπεῖ. Αὐτός εἶναι ὁ θεσμικός ρόλος καθέ διαπραγματευτῆ καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο γίνεται ἡ διαδικασία. Ἄν, λοιπόν, ζημιώθηκε τό Δημόσιο, γιατί εὐθύνεται ὁ Ἡγούμενος Ἐφραίμ καί ὅχι ἡ ἀνικανότητα ἤ ὁ δόλος τῶν διαπραγματευτῶν τῆς πλευρᾶς τοῦ Δημοσίου; Ὁ Ἡγούμενος θά εὐθυνόταν, προφανῶς, ἄν εἶχε ζημιωθεῖ τό Νομικό Πρόσωπο πού ἐκπροσωπεῖ, δηλ. ἡ Μονή, τά συμφέροντα τῆς ὁποίας εἶναι ὑποχρεωμένος (νομικῶς, ἠθικῶς καί ἐκκλησιαστικῶς) νά ὑπηρετεῖ καί νά διασφαλίζει. Ἀλλά, κι ἄν ἀκόμη ὁ Ἡγούμενος κάπου παρανόμησε, γιατί ἡ ἄλλη πλευρά δέν διαπίστωσε καί δέν ἔλεγξε τήν παρανομία; Ἀπό ἀνικανότητα ἤ ἀπό δόλο; Καί ἐπί πλέον, ποιός συμβολαιογράφος ὑπογράφει συμβόλαια ἄν ὑπάρχουν παρανομίες, νομικά κένα ἤ ἀμφισβητούμενες ἰδιοκτησίες; Ἀκόμη, λοιπόν, κι ἄν ἰσχύουν αὐτά, συμβαίνει τό ἑξῆς παράδοξο: οἱ φυσικοί αὐτουργοί τοῦ «ἐγκλήματος» κυκλοφοροῦν ἐλεύθεροι καί «ἑόρτασαν» τά Χριστούγεννα σέ πολυτελεῖς προορισμούς τοῦ ἐσωτερικοῦ καί τοῦ ἐξωτερικοῦ, μέσα στή χλιδή, καί, προφανῶς, μακρυά ἀπό τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, ἐνῶ ὁ Ἡγούμενος Ἐφραίμ (ὁ «ἠθικός αὐτουργός», ὅπως λένε) βρίσκεται στή φυλακή! Μάλιστα, εἶναι προφυλακισμένος μέ τό ἑξῆς παράδοξο σκεπτικό: μήπως ξαναδιαπράξει τά ἴδια «ἐγκλήματα» (δηλ. μήπως μέχρι τή διεξαγωγή τῆς δίκης διαπραγματευθεῖ πάλι μέ τό Δημόσιο τίς παραλήμνιες περιοχές τῆς λίμνης Βιστωνίδας!) καί μήπως διαφύγει στό ἐξωτερικό (τή στιγμή πού μόλις πρίν τήν προφυλάκισή του ἐπέστρεψε ἀπό πολυήμερη περιοδεία στή Ρωσία!). Αὐτά, ὅμως, μόνο στήν Ἑλλάδα συμβαίνουν καί μόνο ἡ «ἀνεξάρτητη» Ἑλληνική Δικαιοσύνη λειτουργεῖ μέ τέτοια σκεπτικά. Γιατί συμβαίνουν αὐτά; Ἄς τό κρίνει ὁ ἀναγνώστης, ἀνεπηρέαστος ὅμως ἀπό τήν περιρέουσα ἀτμόσφαιρα, δηλ. ἀπό τόν βομβαρδισμό ἀνοησιῶν πού δέχεται καθημερινά ἀπό τή συντριπτική πλειοψηφία τῶν μέσων ἐνημερώσεως.

β) Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ Μονές οἱ Ἐνορίες, οἱ ἐκκλησιαστικοί ὀργανισμοί εἶναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου ὡς πρός τίς νομικές τους σχέσεις, πού σημαίνει ὅτι εἶναι μέρος τοῦ Δημοσίου, ἀνήκουν στό Ἑλληνικό Δημόσιο. Ἡ περιουσία τους δέν εἶναι ἰδιωτική, ἀλλά δημόσια, κοινή, περιουσία τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Ὅπως ἔχουν ὑποστηρίξει ἔγκριτοι νομικοί (τῶν ὁποίων ἡ ἄποψη σπανίως ἀναφέρεται στά μέσα ἐνημερώσεως), ἡ περίπτωση τῶν ἀνταλλαγῶν μέ τή Μονή Βατοπαιδίου εἶναι σάν νά βγάζεις κάτι ἀπό τή μία τσέπη καί νά τό βάζεις στήν ἄλλη, δηλ. εἶναι ἀνταλλαγή τοῦ Δημοσίου μέ τό Δημόσιο, ἀνταλλαγή τοῦ Δημοσίου μέ τόν ἑαυτό του! Ἀπό τήν ἄποψη αὐτή δέν ὑπάρχει σέ καμμία περίπτωση σκάνδαλο! Πράγματι, ὅπως ἀπέδειξαν περίτανα οἱ ἔρευνες, ὁ Ἡγούμενος Ἐφραίμ ἀπεδείχθη ὄντως ἀκτήμων, ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ μοναστική παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας. Δέν βρέθηκε προσωπική του περιουσία, οὔτε προσωπικές καταθέσεις. Ὅλα ὅσα βρέθηκαν ἦσαν ἐπ’ ὀνόματι τῆς Μονῆς καί ἡ περίφημη ροή «μαύρου χρήματος», πού ἐπιμόνως ζητοῦσε ἡ ἐξεταστική Ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς καί ἡ Ἑλληνική Δικαιοσύνη, δέν διαπιστώθηκε ποτέ!

γ) Τά δύο παραπάνω σημεῖα, πού ἀποκαλύπτουν τήν ἀλήθεια γιά τό «σκάνδαλο» τῆς Μονῆς Βατοπαιδίου, εἶναι περισσότερο νομικοῦ χαρακτῆρα. Ἀξίζει νά προστεθεῖ ἕνα ἀκόμη σημεῖο πιό οὐσιαστικό: σύμφωνα μέ τήν κοινή ἐμπειρία, ποιά εἶναι συνήθως ἡ τύχη τῆς δημόσιας περιουσίας; Ἤ παραμένει ἐγκαταλελειμένη καί ἀνεκμετάλλευτη, ἤ λυμαίνεται ἀπό «ἡμετέρους», κρατικοδίαιτους καί κοματικοδίαιτους, παράγοντες τῆς ἐξουσίας καί κυκλώματα πού ἐπιβιώνουν παρασιτικά πέριξ αὐτῆς. Καί ποιά εἶναι ἡ τύχη τῆς περιουσίας τῆς Μ. Βατοπαιδίου (καί, γενικά, τῆς ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας, ὅσης δέν εἶναι δεσμευμένη μέ τεχνάσματα τῆς Πολιτείας); Εἶναι ἀξιοποιημένη σέ ἔργα εὐποιΐας, φιλανθρωπικά ἱδρύματα, ἐκπαιδευτήρια κ.λπ. πρός ὄφελος τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. Ἀρκεῖ νά ρίξει κάποιος μιά ματιά στό ἐνημερωτικό ἔντυπο τῆς Μ. Βατοπαιδίου, πού ἐκδόθηκε ὅταν τό λεγόμενο «σκάνδαλο» πρωτοβγῆκε στή δημοσιότητα, γιά νά διαπιστώσει τό τεράστιο ἔργο πού ἐπιτελεῖ ἡ Μονή σήμερα. Ζημιώθηκε, λοιπόν, ἤ ὀφελήθηκε ὁ Ἑλληνικός Λαός καί ὁ φορολογούμενος πολίτης μέ τίς ἀνταλλαγές; Ἰσως κάποιοι θά ἔπρεπε νά ἀντλήσουν παράδειγμα καί «τεχνογνωσία» ἀπό τή Μονή, γιά τήν ἀξιοποίηση τῆς δημόσιας περιουσίας πρός ὄφελος τοῦ Λαοῦ καί ὄχι πρός ἐξυπηρέτησιν ἰδιοτελῶν συμφερόντων.

Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια γιά τό ὑποτιθέμενο «σκάνδαλο» μέ πολύ ἁπλά λόγια. Ἡ περιρέουσα ἀτμόσφαιρα καί οἱ δυνάμεις πού καθοδηγοῦν τήν κοινή γνώμη συσκοτίζουν τά πράγματα καί δέν μᾶς ἀφήνουν νά τήν δοῦμε. Εὐχόμεθα ἡ ἀλήθεια αὐτή σύντομα νά λάμψει καί κάθε ἀδικία σύντομα νά ἀποκατασταθεῖ!

Ἀπό τήν δραστηριότητα τῆς ἐνορίας μας

Μέ λαμπρότητα τελέστηκε καί φέτος ἡ πανήγυρις τοῦ Ναοῦ μας ἐπί τῇ μνήμῃ τοῦ ἐν Ἁγίοις πατρός ἡμῶν Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας τοῦ Μεγάλου, προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ στόν Ἑσπερινό, στή δέηση καί κοπή πίτας κατά τήν εἴσοδο τοῦ Νέου Ἔτους τήν 12η νυκτερινή, στή Θ. Λειτουργία καί στή Δοξολογία γιά τό Νέο Ἔτος. Ἡ συμμετοχή τοῦ Λαοῦ ἦταν συγκινητική. Μετά τή Δοξολογία, οἱ Ἱερεῖς, τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο καί τό προσωπικό τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ ὑπέβαλαν στό Μητροπολιτικό οἴκημα τίς εὐχές τους γιά τόν Νέο Ἔτος στόν Σεβ. Μητροπολίτη μας.  

Μέ πρωτοβουλία τοῦ νέου Προϊσταμένου τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ καί μέ τή συμβολή εὐλαβῶν ἐνοριτῶν μας ἔγινε ἡ ἀλλαγή τῶν καθισμάτων τοῦ Ναοῦ μέ νέα ξυλόγλυπτα καθίσματα. Τό ἔργο αὐτό καί ἄλλα ἔργα πού προγραμματίζονται, ἀλλάζουν τήν εἰκόνα τοῦ Μητροπολιτικοῦ μας Ναοῦ πρός τό καλύτερο καί συμβάλλουν στήν ἀνάδειξή του. Ἀπό τήν θέση αὐτή αἰσθανόμαστε ἱερά ὑποχρέωση νά εὐχαριστήσουμε τούς δωρητές ἐνορίτες μας, πού σέ μιά ἐποχή μεγάλης οἰκονομικῆς κρίσεως συνέβαλλαν ἀπό τό ὑστέρημά τους στήν πραγματοποίηση αὐτοῦ τοῦ ἀναγκαίου ἔργου. Ὁ Θεός νά τούς εὐλογεῖ, νά τούς χαρίζει πλούσια τά ἀγαθά Του, τά ὑλικά καί τά πνευματικά, καί νά τούς καταξιώνει νά ἐπιτελοῦν πάντοτε παρόμοια ἔργα.