Η παραθρησκευτική οργάνωση της Σαηεντολογίας

ΤΕΥΧΟΣ  12                   ΤΡΙΠΟΛΙΣ              ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ  2001

Η ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΓΙΑΣ 

(πρώην Κ.Ε.Φ.Ε.)

Γενικός χαρακτηρισμός - Πηγές

Ἡ Σαηεντολογία (Scientology) ἤ «Γνωσιολογία» ἤ «Ἐπιστημολογία», ὅπως κατά περιπτώσεις ὀνομάζεται ἀπό τούς ὁπαδούς της, ἤ πρώην Κ.Ε.Φ.Ε. (= Κέντρο Ἐφηρμοσμένης Φιλοσοφίας Ἑλλάδας), ἀποτελεῖ ἐπικίνδυνη παραθρησκευτική ὀργάνωση μέ προσωπεῖο φιλοσοφικῆς μεθόδου καί ἐπιστήμης πού ἀσχολεῖται μέ τή διανοητική ὑγεία τοῦ ἀτόμου. Ἀνήκει στήν κατηγορία τῶν «νέων αἱρέσεων» τοῦ κινήματος τῆς Νέας Ἐποχῆς καί θεωρεῖται ἀπό τούς εἰδικούς θρησκειολόγους καί μελετητές τοῦ φαινομένου τῶν αἱρέσεων ὡς ἡ πλέον ἐπικίνδυνη γιά τίς σημερινές κοινωνίες τῶν πολιτῶν. 

Ὁ γενικός χαρακτηρισμός καί ὅσα τεκμηριωμένα στοιχεῖα ἀναφέρονται στή συνέχεια προκύπτουν ἀπό μία σειρά ἀδιάσειστων μαρτυριῶν καί ντοκουμέντων, καθώς καί βιβλιογραφίας: ἀπό τεύχη τοῦ περιοδικοῦ «Διάλογος» τῆς Π.Ε.Γ. (= Πανελλήνιας Ἕνωσης Γονέων) καί τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν, βιβλία τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀντωνίου Ἀλεβιζόπουλου καί ἰδίως τό «Ναζισμός μέ ἄλλο πρόσωπο», τό ἀφιέρωμα τοῦ περιοδικοῦ «Θεός καί θρησκεία» (τεῦχος 12, 2000), τά διάφορα κείμενα τοῦ πρ. μέλους τοῦ Κ.Ε.Φ.Ε. καί ἐγκρίτου δημοσιογράφου Ἀντώνη Μποσνακούδη, τήν ἀναφορά τοῦ Ἀντεισαγγελέα Πρωτοδικῶν Ἰωάννη Ἐμμ. Ἀγγελῆ (17-6-1996), ἄρθρα τοῦ γαλλικοῦ καί γερμανικοῦ ἡμερήσιου καί περιοδικοῦ τύπου, ἀπό ἀφιέρωμα τῆς ἐφημερίδος Espresso (ἀρ. φ. 26, 20-12-2000, σελ. 8-9) καί ἀπό σειρά ἱστοσελίδων στό Διαδίκτυο: α) http: //www. geocities. com/Capitol Hill/Senate/4599, β) http: //www. geocities. com /Athens/Academy/1441/buttons. htm, γ) http: //www. bostonherald. com/scientology, δ) http: //www. religioustolerance. org/scientol. htm, ε) http: //users. hellasnet. gr/panelppv/nomika/nomika 1998. htm, στ) http: //www. cs. cmu. edu/~dst/NOTs/ index. html, ζ) http: //users. hellasnet. gr/panelppv/ dialogos. Σημειώνουμε ὅλα αὐτά ὥστε ὁ καλόπιστος ἐρευνητής νά ἔχει πρόσβαση σέ ὅλες τίς πηγές τῶν πληροφοριῶν πού συμβουλευτήκαμε, γιά νά σχηματίσει τή δική του ὑπεύθυνη κρίση ὡς πρός τό κατά πόσον μία τόσο καλά ὀργανωμένη ἀκόμη καί στό internet ὀργάνωση, μέ ἕνα ἐκπληκτικό δίκτυο παρακολούθησης προσωπικοτήτων ἀνά τήν ὑφήλιο, μπορεῖ νά παρουσιάζεται στήν Ἑλλάδα ὡς «διωκόμενη θρησκευτική μειονότητα». Σήμερα ἡ Σαηεντολογία ἀναδιπλώνεται προβάλλοντας θρησκευτικό στάτους καί ἐπικαλούμενη κατά τό δοκοῦν καί τά συμφέροντά της τίς ἀρχές τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.

Ὁ ἱδρυτής καί ἡ προϊστορία της

Ἡ ἐν λόγῳ αἵρεση ἐμφανίστηκε γιά πρώτη φορά τό ἔτος 1950, ὅταν ὁ ἱδρυτής της Λαφαγιέτ Ρόν Χάμπαρντ (L.R.Hubbard), προκειμένου νά ἀντιμετωπίσει τάσεις δυσθυμίας καί αὐτοκτονίας εἶχε ζητήσει ψυχιατρική βοήθεια καί συνέγραψε βιβλίο μέ τίτλο «Διανοητική», ὅπου ἄρχισε νά διαδίδει παράξενες θεωρίες γιά τά dianetics καί τή διανοητική ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Hubbard (1911-1986), βετεράνος τοῦ ἀμερικανικοῦ στρατοῦ, ἦταν ἕνας ἀποτυχημένος συγγραφέας ἔργων ἐπιστημονικῆς φαντασίας, συνεργάτης τῆς σατανιστικῆς «Στοᾶς Agape τοῦ ΟΤΟ» στήν Καλιφόρνια τῶν Η.Π.Α. καί μαθητευόμενος στή διδασκαλία τοῦ «πατέρα τοῦ σύγχρονου σατανισμοῦ» Α. Crowley. Ὁ Hubbard διατύπωσε σέ συνέντευξή του τό 1949 τή γνώμη ὅτι ὁ καλύτερος τρόπος γιά νά πλουτίσει κάποιος εἶναι νά ἱδρύσει μιά καινούρια θρησκεία· εἶχε προδώσει τόν κερδοσκοπικό χαρακτήρα τῶν δικῶν του προθέσεων κατασκευῆς μιᾶς νέας ὀργάνωσης στήν ἤπειρο τοῦ ἀμερικανικοῦ ὀνείρου. Τό 1952 ἐκδόθηκε στήν Ἀριζόνα τό πρῶτο περιοδικό «Journal of Scientology», τό 1954 ἱδρύθηκε στό Λός Ἄντζελες ἡ πρώτη «Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας» ἀπό ὁπαδούς τοῦ Hubbard καί στίς 8-10-1993 δέκα χιλιάδες μέλη τῆς «Ἐκκλησίας» συγκεντρώθηκαν σέ γήπεδο τοῦ Los Angeles καί γιόρταζαν τή μεγαλύτερη νίκη στήν ἱστορία τῆς ὀργάνωσης: ὕστερα ἀπό 25 ἔτη ἡ οἰκονομική ἐφορία ἔκανε δεκτή τήν αἴτηση τῆς ὀργάνωσης γιά φοροαπαλλαγή.

Τό 1971 τό Ὁμοσπονδιακό Δικαστήριο τῶν ΗΠΑ ἀποφάνθηκε ὅτι οἱ ἰσχυρισμοί τοῦ Hubbard γιά τά ἡλεκτροψυχόμετρα, τά auditing καί τίς «ἰατρικές» ἔρευνες πού διενεργοῦσε ἦταν ψευδεῖς. Τό 1977 τό FBI διεξήγαγε ἔρευνες, ὅταν ὑψηλόβαθμα στελέχη τῆς Σαηεντολογίας ἔκλεψαν ἐπίσημα κρατικά ἔγγραφα προερχόμενα ἀπό κρατικές ὑπηρεσίες καί ξένες πρεσβεῖες, σχετικά μέ τόν ὕπουλο χαρακτήρα τῆς ὀργάνωσης. Τό 1965 ἡ κυβέρνηση τῆς Αὐστραλίας καταδίκασε τήν Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας ὡς «σατανιστική», «ἀπειλή γιά τήν κοινωνία» καί στήν Ἀγγλία ἀπό τό 1968 ἕως τό 1980 ἀπαγορεύτηκε ἡ εἴσοδος σέ ὅσους ἐπιθυμοῦσαν νά προπαγανδίσουν τίς ἀρχές τῆς Σαηεντολογίας. Τή δεκαετία τοῦ 1980 ἡ Σαηεντολογία χαρακτηρίζεται μέ δικαστική ἀπόφαση - σταθμό ἀπό τή Γερμανική Κυβέρνηση ὡς ἀπειλή γιά τή Δημοκρατία τῆς χώρας, ἀκολουθεῖ δεύτερη παρόμοια καταδίκη στή Γαλλία καί τρίτη ἀπόφαση - κόλαφος ἀπό τήν Ἑλληνική Δικαιοσύνη (Ἀπόφαση 7380/20-12-1996 τοῦ Μονομελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν) γιά τή διάλυση τοῦ ΚΕΦΕ λόγῳ σειρᾶς παρανόμων δραστηριοτήτων (παρακολούθηση - φακέλλωμα ὑπόπτων, ἀλλοιωτικές ἐπεμβάσεις στήν ὑγεία, κ.ἄ.) τῆς ὀργάνωσης τῆς Σαηεντολογίας. Στίς ἀρχές τοῦ 1997 ἡ Σαηεντολογία υἱοθέτησε ἄλλη νομική μορφή: ἱδρύθηκε ἡ ἀστική, μή κερδοσκοπική ἑταιρεία «Ἑλληνικό Κέντρο Διανοητικῆς καί Σαηεντολογίας» (Ε.Κ.Δ.Σ.), ὅπου ὡς «Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας» πιά ὁριοθετοῦνται τά πιστεύω καί οἱ ἀρχές τῆς παραθρησκευτικῆς ὀργάνωσης. Σέ ἄκρως ἀπόρρητη ἔκθεση τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Ὑπηρεσίας Πληροφοριῶν (Ε.Υ.Π.), πού συντάχθηκε τόν Ἰανουάριο τοῦ 1993 ἀπό τή Γ' Δ/νση, μέ τίτλο «Σύγχρονες αἱρέσεις καί παραθρησκευτικές ὀργανώσεις στήν Ἑλλάδα», ἀναφέρεται ὅτι ἡ Σαηεντολογία ἔχει κατηγορηθεῖ ὡς «παγκόσμια μηχανορραφία, ὁμάδα ἐκμεταλλευτῶν πού πλουτίζει ἀπό τόν ἀνθρώπινο πόνο, ἐπικερδής ἀπάτη πού ντύνεται τόν μανδύα τῆς θρησκείας. ... Εἶναι αὐταπόδεικτο ὅτι ἡ ὀργάνωση αὐτή ἀποτελεῖ μεγάλο κίνδυνο τόσο κοινωνικό ὅσο καί θρησκευτικό». Ὅλα αὐτά, παρά τήν προσπάθεια τῆς Σαηεντολογίας νά προβάλει σέ ἀνενημέρωτους δημοσιογράφους τό σύνθημα ὅτι «ἡ Σαηεντολογία δέν ἔχει καταδικασθεῖ ποτέ». Τήν 1η-12-1998 ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος σέ ἕνα αἰχμηρότατο δελτίο τύπου καταγγέλει ἀπερίφραστα τίς ὁλοκληρωτικές δομές καί τάσεις τῆς ὀργάνωσης, καθώς καί τόν σφετερισμό τοῦ τίτλου τῆς «Ἐκκλησίας» ἀπό τούς Σαηεντολόγους, ἐνῶ μέχρι τό 1996 διευθυντικά στελέχη τοῦ ΚΕΦΕ ἐκόπτοντο ὅτι εἶναι «καθ' ὅλα νόμιμοι Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί»! Μικρή ὁμἀδα ἀτόμων τῆς ὀργάνωσης διένειμε τόν Αὔγουστο τοῦ 1999 ἔντυπο προπαγανδιστικό ὑλικό στήν Τρίπολη, ὁπότε ὁ Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας Ἀλέξανδρος μέ ἐγκύκλιό του (τόν Σεπτέμβριο) ἐνημέρωσε τό χριστεπώνυμο πλήρωμα γιά τίς κακοδοξίες τῆς αἵρεσης αὐτῆς.

Τά περαιτέρω ἄς τά εἰκάσει ὁ καλόπιστος Ἕλληνας πολίτης, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ νά δραστηριοποιεῖται ἐλεύθερα σέ ἕνα συνταγματικά κατοχυρωμένο περιβάλλον δημοκρατικῆς σκέψης καί ἔκφρασης καί ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν.

Ἡ διδασκαλία καί οἱ μέθοδοι τῆς ὀργάνωσης

Σύμφωνα μέ τίς ἀντιλήψεις τοῦ συγγραφέα τοῦ βιβλίου «Διανοητική», αἰτία ὅλων τῶν προβλημάτων τοῦ ἀθρώπου εἶναι ἡ περιοχή τοῦ μυαλοῦ πού ὀνομάζεται «Ἀντιδραστική Διάνοια», ὅπου ἀποθηκεύονται οἱ ἀναμνήσεις μέ λανθασμένο τρόπο. Σκοπός τῆς «Διανοητικῆς» εἶναι νά κενώσει τίς συσσωρευμένες ἀναμνήσεις μεταφέροντάς τες στήν «Ἀναλυτική ἤ Καλή Διάνοια», καθώς στίς ἀναμνήσεις συμπεριλαμβάνονται καί «εἰκόνες» ἀπό τίς προηγούμενες ζωές τοῦ ἀνθρώπου. Ἀντιλήψεις βουδιστικές, ἰνδουϊστικές καί ἡ ἀνατολικῆς προέλευσης θεωρία τῆς «μετεμψύχωσης» λειτουργοῦν ὡς βάση τῶν θεωριῶν τοῦ Hubbard. Χάρη στίς (ὑπερθρησκευτικές) παραϊατρικές τεχνικές τοῦ Hubbard, ὁ ἄνθρωπος ἀποκαθαίρεται, ὁλοκληρώνεται μακράν κάθε ἀρνητικοῦ στοιχείου, ἐνδυναμώνεται ἀπό τήν ἄποψη τῆς σωματικῆς ὑγείας, θεραπεύεται ἀπό κακοήθεις νόσους, βελτιώνει τό δείκτη νοημοσύνης του καί χαρακτηρίζεται ἀπό μακροβιότητα: δηλαδή, ἐπιλύεται τό ζήτημα τῆς ψυχοσωματικῆς εὐτυχίας καί εὐγονικῆς τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους. Πρόκειται γιά θεωρία αὐτοεξέλιξης, παντελῶς ἀσυμβίβαστη πρός τή χριστιανική ἀντίληψη τῆς ἄσκησης στήν ὁδό τῆς ἀρετῆς καί τῆς πίστης στόν Τριαδικό Θεό καί τήν σωτηρία διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἄλλωστε, ἡ Ἁγία Γραφή ὠχριᾶ μπρός στά κείμενα τοῦ Hubbard, πού χαρακτηρίστηκαν «ἱερά κείμενα», σάν τίς Βέδες καί τό Κοράνιο.

Κατά τή διδασκαλία τῶν Σαηεντολόγων, ὁ ἄνθρωπος ἀποτελεῖται ἀπό σῶμα, ψυχή καί τό «θήταν», ἕνα ἐξωγήϊνο (διαγαλαξιακό) στοιχεῖο, πού προϋπάρχει τοῦ ἀνθρώπου καί ἐπιβιώνει μετά τόν θάνατό του. Πρίν ἀπό 75 ἑκατομμύρια χρόνια (!) ἕνας διαστρικός τύραννος (!) στήν προσπάθειά του νά ἐπιλύσει τό πρόβλημα ὑπερπληθυσμοῦ τοῦ γαλαξία (!) μετέφερε στή γῆ διάφορα ὄντα καί προσπάθησε νά τά ἐξοντώσει μέ ὑδρογονοβόμβες (!). Ὁ λανθασμένος ἠλεκτρονικός προγραμματισμός τῶν ἀνθρωπίνων «θήταν» ὡς σήμερα προξενεῖ τίς ἀσθένειες, τήν παράνοια καί τήν μή ἀποδεκτή συμπεριφορά. Μέ τίς μεθόδους τῆς Σαηεντολογίας μπορεῖ νά ἀπελευθερωθεῖ ὁ ὑπερεαυτός (ὑπεράνθρωπος) πού κρύβεται μέσα μας, ὁπότε ἐξωτερικεύεται ἠ ὑπερδύναμη πού κρύβει ὁ ἄνθρωπος καί τόν καθιστᾶ θεό, ἄνθρωπος καί θεός ταυτίζονται.

Στήν ἀρχή τῆς ἐμφάνισής της στήν Ἑλλάδα ἡ θυγατρική τῆς Σαηεντολο γίας ὀργάνωση U- man international, ὅπως καταγράφηκε στήν ἔνορκη μαρτυρία πρώην μελῶν τοῦ ΚΕΦΕ, πρόσφερε στούς ἐνδιαφερόμενους καί διαφήμιζε ἕνα ψυχολογικό τέστ προσωπικότητος γνωστό ὡς «Πρότυπη Ἀνάλυση Ἱκανοτήτων Ὀξφόρδης» (Oxford Capacity Analysis), ὅπου ὁ ἐνδιαφερόμενος συνυπέβαλλε καί προσωπικά στοιχεῖα. Τίς ἀπαντήσεις στό τέστ γνωστοποιοῦσε τό ΚΕΦΕ μέ τήν ἐπίσκεψη τοῦ ἐνδιαφερομένου στά γραφεῖα τῆς ὀργάνωσης καί ὄχι δι' ἀλληλογραφίας. Ἀκολουθοῦσε ἡ «θεραπευτική ἀντιμετώπιση» τῶν μειονεκτικῶν πλευρῶν τοῦ χαρακτήρα αὐτοῦ πού γινόταν σέ συνέντευξη, ἤ μέ εἰδικά σεμινάρια, κύκλους μελέτης, ἀνεξέλεγκτη χορήγηση ἰατρικῶν σκευασμάτων (πολλά ἀπό τά ὁποῖα κατάσχεσε καί ἀνέφερε ὁ Ἰωάν. Ἀγγελής), auditing, καί κυρίως μέ τήν ἐπέμβαση στό διανοητικό πεδίο ἔκφρασης τοῦ ἀνθρώπου.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας ἀπό τήν ἵδρυσή της καί σέ παγκόσμια κλίμακα ἔχει ἐπιδοθεῖ σέ ἀνελέητο πόλεμο κατά τῆς ψυχιατρικῆς ἐπιστήμης καί τῶν ψυχιάτρων, ἐπειδή καταφεύγουν στή χορήγηση ἐπικίνδυνων (κατά τούς Σαηεντολόγους) φαρμάκων γιά τήν ἀντιμετώπιση ψυχικῶν ἀσθενειῶν καί διανοητικῶν δυσλειτουργιῶν. Οἱ Σαηεντολόγοι ἀντιπροτείνουν «περισσότερο ψυχολογικές τεχνικές». Τό 1969 ἡ «Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας» ἵδρυσε ἔνα ὄργανο πού ἀναλάμβανε τή συστηματική ἐπίθεση κατά τῆς Ψυχιατρικῆς ἐπιστήμης, ὀνομαζόμενο «Ἐπιτροπή Πολιτῶν γιά τά Ἀνθρώπινα Δικαιώματα» (Citizens Commission on Human Rights, CCHR). Στό ξέφρενο «κυνήγι μαγισσῶν» τῶν Σαηεντολόγων ἐντάσσονται ἐπιφανεῖς ψυχίατροι παγκοσμίου κύρους, ὅπως ὁ Δρ. John Clark (Harvard Medical School), ἱδρυτής τῆς ἀμερικανικῆς ὀργάνωσης γονέων, ὁ Δρ. L. Z. von West πού ἔκανε σέ εἰσήγησή του στό εἰδικό Διεθνές Συνέδριο μέ θέμα «Cults and Society. Cults a Social Problem» (Βαρκελώνη, 27-29/11/1987) λόγο γιά τό «σύνδρομο δογματικοποιητικῆς καθοδήγησης», ὁ Δανός καθηγητής θρησκειολόγος J. Aagaard πού διευθύνει τό Dialog Center International (Aarchus), ὁ Ρῶσος καθηγητής Α. Dvorkin πού ἀπολύθηκε ἀπό τό Πανεπιστήμιο λόγῳ τῆς δυσφημιστικῆς ἐκστρατίας ἐναντίον του, ὁ προτεστάτης πάστορας Th. Grandow, πρόεδρος τῆς Πρωτοβουλίας Γονέων τοῦ Βερολίνου καί ὁ διαπρεπής σέ ζητήματα παραθρησκειῶν καί αἱρέσεων ἐρευνητής π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα προσπάθησαν νά συνδέσουν μέ γερμανούς ἀκροδεξιούς, κ.λ.π.

Στίς πρακτικές τῆς ὀργάνωσης ἐντάσσεται καί ἡ προσπάθεια διαστρέβλωσης δικαστικῶν ἀποφάσεων, ὥστε ὁ ἀντίπαλος νά συκοφαντηθεῖ ὡς «ναζιστής» καί οἱ Σαηεντολόγοι νά φανοῦν σάν διωκόμενοι πολίτες. Μέ τήν «ἀντίστροφη ἠθική» ἡ Ἐκκλησία τῆς Σαηεντολογίας πατάσσει τούς διαφωνοῦντες, ἀποκηρύσσει τούς προβάλλοντες ἀντιρρήσεις (ὅπως τούς Ἕλληνες πρώην μέλη Μ. Καπίρη καί Ἀντ. Μποσνακούδη), ὑποχρεώνει - ὅπως ἔχει καταγγελθεῖ - μέλη της νά ὑπογράψουν ὑπεύθυνη δήλωση ὅτι σέ περίπτωση αὐτοκτονίας τους τό ΚΕΦΕ δέν φέρει εὐθύνη καί ὅτι οἱ συγγενεῖς τους δέν νομιμοποιοῦνται νά διεκδικήσουν τήν παραμικρή ἀξίωση ἀπό τήν ὀργάνωση. Γονεῖς μελῶν κατήγγειλαν μέ ἀποτροπιασμό στά Μέσα Ἐνημέρωσης τέτοιες «δηλώσεις αὐτοκτονίας».

Σέ κατάλογο τοῦ Γραφείου Εἰδικῶν Ὑποθέσεων Εὐρώπης τῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας τῆς «Ἐκκλησίας τῆς Σαηεντολογίας» (CSI), πού διέρρευσε στή δημοσιότητα τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1995, τό Γραφεῖο Εὐρώπης πληροφορεῖ τούς Ἕλληνες Σαηεντολόγους γιά τούς ἐχθρούς τῆς ὀργάνωσης στήν Ἑλλάδα μέ τόν ἀντίστοιχο βαθμό ἐπικινδυνότητας (!): ὑπ' ἀριθμ. 1 ἐχθρός «Ἀντώνης Ἀλεβιζόπουλος παπάς (100)», ἀκολουθοῦσε ὁ μακαριστός προκαθήμενος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας «Ἀρχιεπίσκοπος Σεραφείμ (100) », ὁ Ὑπουργός Δημόσιας Τάξης (100), καί λοιποί δημοσιογράφοι, δημόσια πρόσωπα, ὀρθόδοξοι ἀρχιερεῖς, μέ μικρότερο βαθμό ἐπικινδυνότητας. Στό ἔγγραφο τῆς ὀργάνωσης μέ ἡμερομηνία 20-12-1994 καί τίτλο «Πρόγραμμα χειρισμοῦ τοῦ ἱερέα L (= π. Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου)» ἀναφέρεται ἕνα μπαράζ μηνύσεων ὡς πρακτική ἀντιμετώπισης τοῦ π. Ἀντ. Ἀλεβιζόπουλου.

Ἡ παγκόσμια πολιτική κυριαρχία, ἡ κατασυκοφάντηση τῆς ἀντίθετης γνώμης καί ἡ οἰκονομική γιγάντωση τῆς ὀργάνωσης προδίδονται ὡς στόχοι τῆς Σαηεντολογίας. Τά μέλη πού δέν κατορθώνουν νά ἀνταποκριθοῦν στίς οἰκονομικές ἀπαιτήσεις τῆς «θεραπείας» τους δεσμεύονται νά ἐργάζονται γιά τήν ὀργάνωση καί πολλοί γονεῖς κατήγγειλαν στόν ἡμερήσιο τύπο (Ἔθνος, 21/10/1995, σελ. 13 / Ἔθνος, 20/10/1995, σελ. 16 / Ἀπογευματινή τῆς Κυριακῆς, 21/11/1995, σελ. 26-27 / Ἐλεύθερος Τύπος, 22/1/1997, σελ. 22 / Ἐλεύθερος, 14/3/1997, σελ. 10 / Ἀπογευματινή τῆς Κυριακῆς, 19/10/1997, σελ. 70-71 / Ἐλεύθερος Τύπος, 22/10/1997, σελ. 31 / Τά Νέα, 22/10/1997, σελ. 24 / Τά Νέα, 1-2/4/2000, σελ. 85) ὅτι τά παιδιά τους - θύματα τῆς Σαηεντολογίας ἀπώλεσαν τήν προσωπική ὑπόστασή τους καί μεταβλήθηκαν σέ τυφλά πιόνια τῶν σκοπῶν τῆς ὀργάνωσης.

Ἡ ἀντιμετώπιση καί ἡ ποιμαντική

Ἐπειδή σέ προηγούμενα τεύχη τοῦ ἐντύπου μας ἀναφερθήκαμε ἐκτενέστερα στήν ποιμαντική ἀντιμετώπιση τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων, ἀξίζει γιά τό συγκεκριμένο θέμα νά προσθέσουμε ὅτι τό καλύτερο βοήθημα γιά τίς μεθοδεύσεις τῶν ὁλοκληρωτικῶν αἱρέσεων καί τῶν παραθρησκευτικῶν ὁμάδων εἶναι τό βιβλίο τοῦ π. Ἀντ. Ἀλεβιζοπούλου μέ τίτλο «Ναζισμός μέ ἄλλο πρόσωπο» (ἔκδ. Διάλογος, Ἀθήνα 1996) καί νά ἐπισημάνουμε λίγες σειρές ἀπό ἕνα ἀπό τά πολλά κείμενα τοῦ μακαριστοῦ π. Ἀλεβιζοπούλου λίγες μέρες πρίν ἀπό τήν κοίμησή του γιά τήν εὐθύνη τῶν ποιμένων καί ὅσων εἶναι συνειδητά μέλη τῆς Ἐκκλησίας γιά τή συμπαράσταση στούς πεπλανημένους καί κινδυνεύοντες ἀδελφούς: «Τό νά θελήσει ἕνας ποιμένας νά ἀφαιρέσει ἀπό ὁποιονδήποτε τά στοιχεῖα τῆς ἐλπίδος καί νά τά διαγράψει ἀπό τό βιβλίο τῆς ζωῆς εἶναι τό μεγαλύτερο ἔγκλημα πού θά μποροῦσε νά διαπράξει ἐναντίον ἑνός ἀδελφοῦ. Γι' αὐτό ὁ ποιμένας ἔχει καθῆκον νά συμπαρασταθεῖ σέ ὁποιονδήποτε τό ζητήσει καί ἔχει ἀνάγκη τῆς πνευματικῆς του προσφορᾶς». Ἐπιπλέον, κανείς δέν νομομοποιεῖται νά ἀδιαφορεῖ γιά τούς κινδύνους πού διατρέχει ἡ κοινωνία τῶν πολιτῶν, ἡ δημοκρατική Ἑλλάδα καί ἡ ἱστορική παράδοσή μας, ἐξ αἰτίας τῆς ἔλλειψης πληροφόρησης τῶν μελῶν μιᾶς οἰκογένειας πάνω στό ζήτημα τῶν αἱρέσεων. Οἱ αἱρέσεις, πέρα ἀπό τόν θρησκευτικό παράγοντα, εἶναι σήμερα κυρίως πολιτικό καί κοινωνικό ζήτημα ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ. Ὅσο ἐπιθυμοῦμε νά μείνουμε ἐλεύθεροι καί ἀκέραιοι στήν ὀρθόδοξη καί ἑλληνική συνείδησή μας πρέπει νά κατηχηθοῦμε στήν ἀνόθευτη χριστιανική πίστη μας, ἀλλά καί νά ἐνημερωνόμαστε ἀνελλιπῶς: ὅπλο μας εἶναι ἡ γνώση κατά τῶν ληστῶν τῆς ἐλπίδος τοῦ σύγρονου ἀνθρώπου.